IN DE L E E F S T I J L VAN… deel ik iedere maandag de leefstijl van een inspirerend persoon. Iemand die de wereld laat schitteren en stralen. Deze week het woord aan Lisanne. Lisanne is in mijn ogen een bewuste, positieve en krachtige vrouw. Zij leeft met de ziekte van Lyme, waardoor ze veel dingen niet meer kan. En toch staat Lisanne op zo’n manier in het leven, dat ze juist de nadruk wil leggen op wat ze nog wél kan. Brave Dutchies is een community die vanuit haar bed is ontstaan. Een verzamelplek voor hoop, kracht, authenticiteit, voor lichtpuntjes in een donkere kamer en vooral voor saamhorigheid. Zo stelde ik Lisanne een aantal vragen over haar leefstijl. Ik zou zeggen; laat je inspireren door deze schitterende vrouw ♡

Hoe ziet jouw leefstijl eruit (en heeft deze er ook wel eens anders uit gezien)?

Mijn leefstijl is enorm veranderd sinds ik ziek ben. Een jaar of twee geleden studeerde ik nog aan het conservatorium en draaide alles om muziek. Ik was van ’s ochtends tot ’s avonds op die school te vinden waar ik studeerde, repeteerde en lesgaf aan mijn eigen leerlingen. Daarnaast had ik af en toe optredens of opnames. Tijdens mijn studie had ik al veel last van mijn lichaam, maar ik keerde de klachten zo goed en zo kwaad als het kon de rug toe. Meteen na mijn eindexamen stortte ik in, mijn lichaam was volledig opgebrand. Ik moest na een paar maanden stoppen met mijn nieuwe baan bij een muziekschool en kwam bij mijn ouders te wonen. Vanuit de eenzaamheid en onmacht die ik voelde, richtte ik Brave Dutchies op. Hier ben ik dagelijks mee bezig en het levert ontzettend veel positieve inspiratie en bijzondere connecties op. Hoewel ik niet meer op het podium sta, schrijf ik nog wel met heel veel liefde muziek. “Probeer ondanks alles elke dag een nootje te blijven schrijven”, was het advies van een compositiedocent. Daarnaast doe ik mijn best om mijn lichaam weer op de rails te krijgen. Ik eet gezond en kook alles vers, ik ga vaak wandelen of fietsen, ik mediteer en doe yoga, ik ben kind aan huis bij verschillende therapeuten en ik lees alle boeken rondom mijn ziektes stuk. Ik wil mijn leven graag betekenis (blijven) geven ondanks het gebrek aan gezondheid en het feit dat ik momenteel niet kan werken. Die betekenis vind ik ook in de omgang met de lieve mensen (en hondje!) om mij heen.

Leefstijl


Leefstijl

In hoeverre is jouw leefstijl (in positieve zin) veranderd, sinds je ziek bent?


Ik leef bewuster en heb meer aandacht en tijd voor anderen. Het ‘nu’ staat centraal, in plaats van vroeger of later. Eigenlijk doe ik veel minder, maar geniet ik des te meer (ondanks de pijn en vermoeidheid, wat natuurlijk allesbehalve genieten is). Ik heb de mensen om me heen een stuk beter leren kennen en zij mij, waar ik heel dankbaar voor ben. Ook ben ik dichter bij mezelf komen te staan. Ik had een behoorlijke muur om mijn ‘authentieke zelf’ zelf heen gebouwd om bovengenoemde levensstijl in stand te kunnen houden. Die muur is langzaam afgebrokkeld toen ik simpelweg geen energie meer had om hem overeind te houden.

Waar word jij gedurende een dag blij van?


Kleine dingen en grote dromen:

Mijn hondje of zo’n beetje elk willekeurig ander dier dat ik tegenkom, de zon -humeurbooster pur sang-, hiken in de mooie natuur, een warm bad, een lekkere vega maaltijd, Brave Dutchies, muziek die raakt, hardop lachen om een serie of een boek, mensen of verhalen die me inspireren, fijn samenzijn met anderen, als mijn lichaam een dagje goed meewerkt.

Maar ook dromen over en visualiseren van de toekomst: reizen, ontdekken, werken, creëren, helpen…ik kijk uit naar de dag dat ik deze dromen kan gaan waarmaken (en ik ga er vanuit dat die komt!)

Leefstijl

Wat is in de ochtend je eerste gedachte bij het wakker worden?

Vaak heeft dat te maken met hoe ik me lichamelijk voel. ’s Ochtends is de ziekte namelijk het meest aanwezig, waardoor ik altijd eventjes in bed blijf liggen om mijn lichaam te bedaren. Ik word elke dag moe wakker en soms gaat dat gepaard met pijnen of duizelingen. Er zijn uiteraard ook vrolijke gedachtes bij het wakker worden. Als ik bij mijn ouders ben en weet dat het hondje me beneden zal begroeten, of als ik in mijn studio-’tje ben en lekker mijn eigen ding kan gaan doen.

Hoe start jij jouw dag?

Omdat mijn lichaam ’s ochtends moeilijk op gang komt, start ik mijn dag zo rustig mogelijk. Ik neem mijn medicijnen in en blijf nog even op bed liggen (stretchten, ademhalingsoefeningen, etc.). Daarna maak ik met liefde een uitgebreid ontbijtje klaar. Hierna volgt vaak een yoga of meditatiesessie of een wandeling in de buitenlucht. ’s Ochtends doe ik niet veel werk (voor Brave Dutchies of mijn composities) omdat ik daar simpelweg de energie en concentratie nog niet voor heb.

Zijn er dingen die jij moet laten, gezien jouw chronische ziekte?


Ja, die lijst is helaas best groot, maar ik zal de belangrijkste elementen eruit pikken. Ik moet mijn gebrekkige energie heel bewust verdelen, even spontaan naar de supermarkt fietsen zit er bijvoorbeeld niet in. Verder is mijn lichaam erg gevoelig voor prikkels, waardoor ik grote groepen mensen, harde geluiden en felle lichten vermijd. Vanwege mijn afweerstoornis moet ik er bovendien voor waken dat ik in situaties kom waar infecties op de loer liggen.

Ik kijk echter (net als Aleid!) liever naar de dingen die ik nog wel kan. Mijn mobiliteit is goed, ik kan nog prima nadenken, lezen en schrijven en mijn eetlust is nog minstens even groot als vóór de ziekte. Oftewel, ik kan af en toe nog lekker dansen op mijn favoriete muziek met een stukje chocola in de hand :-)

Zie ook:
www.bravedutchies.nl
www.facebook.com/bravedutchies
www.instagram.com/bravedutchies