TOUR D’ALEID | Opnames + uitzending Omroep Zeeland

TOUR D’ALEID | Opnames + uitzending Omroep Zeeland

Gistermiddag werden er in omgeving IJzendijke in Zeeuws-Vlaanderen, tv-en radio opnames gemaakt van mijn fietsproject / levensproject door Omroep Zeeland. Spannend, want ik had zoiets nog niet eerder meegemaakt. Maar wat was het leuk! Ik ben een drempel overgegaan en dat wil ik graag met jullie delen ♡

Met bonzend hart heb ik de opname bekeken. Gisteren werd deze om 17.00 uitgezonden op Omroep Zeeland. Op dezelfde tijd was het ook te horen op de radio. Ik ben niet gewend mezelf te zien op video en ben dit altijd uit de weg gegaan. De confrontatie met mezelf vind ik lastig, ik vind snel iets van mezelf. Nu weet ik wel dat ik niet moet piepen en dat dit allemaal tussen mijn oren zit. Het is daarin een kwestie van mezelf kwetsbaar durven opstellen. Nu heb ik hier vaak geen moeite mee, maar op film is dit iets anders ;-) 

En weet je, nu dit een eerste aftrap is, begin ik binnenkort gewoon zelf met video’s maken (wat ik stiekem al veel langer wil, maar het nog veilig voor me uitschoof). Daarbij kun je me volgen via Facebook en Instagram, om mijn (innerlijke) reis te volgen. 

KLIK op onderstaande link voor de radio- en tv uitzending:

https://www.omroepzeeland.nl/nieuws/101983/Op-de-fiets-naar-Londen-Ik-zoek
-de-grenzen-op
-van-mijn-lijf

 

IK FIETS | Dagboekje op reis

IK FIETS | Dagboekje op reis

Afgelopen week bestond uit veel gevoelens. Vooral geluk stond en staat op de voorgrond. Een aantal dagen voor ik begon aan mijn fiets-project, ervoer ik geregeld angst / weerstand. Innerlijk begon ik me te verzetten tegen de tijd en ervaringen die komen gingen. De ‘angst voor het nieuwe’, maakte me aan het wankelen. Maar ja, is het wel zo nieuw dan? Deze manier van onderweg zijn kende ik toch al!? Als ik het zo bekijk zit onze geest grappig (en soms ook complex) in elkaar. In deze blog deel ik mooie foto’s van de afgelopen week, evenals de berichten die ik eerder al op social media deelde. Lees je mee? :-)

28-10

DANKBAARHEID , de plotselinge CONFRONTATIE met de M R I – S C A N + alles daaromheen.

Ennn gooo…! Morgen start ik met mijn FIETS-PROJECT. De afgelopen maand heb ik hier op wat voor manier dan ook, naartoe gewerkt. In mijn hoofd en hart was ik er geregeld mee bezig en dat heeft voor net wat meer energie gezorgd dan anders. Ik heb een sterk doel voor ogen en dat heeft me opgepept. Vooral omdat ik dit in mijn eentje mag doen, vanuit mijn eigen kracht het neer mag zetten. 
Zo heb ik de vrijheid en het geluk van het onderweg zijn, de afgelopen tijd al ervaren. De energie zat in me, het enige wat ik nu nog hoef te doen is om van hieruit te gaan fietsen / beleven. Dat maakt me toch zo’n dankbaar mens! 

DE AFGELOPEN 2 DAGEN had ik nog allerlei afspraken. Van de (antroposofische) tandarts, tot een hele leuke fotoshoot (daar zie je komende week meer over), gezelligheid met vrienden en donderdagavond nog een MRI-scan. Deze scan is de jaarlijkse controle i.v.m. de tumor in mijn hoofd. Het klinkt misschien vreemd, maar over het algemeen lig ik opgewekt onder die scan. Gedurende 30 min is het een hoop kabaal en dat is nu niet bepaald een pretje. Toch is er altijd iets rondom die MRI wat ik niet helemaal thuis kan brengen. Ik denk nooit, maar dan ook nooit na over het feit dat het deze keer wel gegroeid zou kunnen zijn. Dat kun je natuurlijk ook wel VERTROUWEN noemen en blijkbaar ervaar ik die als rust in mezelf. Dit is nooit anders geweest. 

Nu kwam het donderdag op alle vlakken heel overweldigend op me af. Ik werd ineens zo met mezelf en mijn hoofd geconfronteerd, wat ik nog niet eerder heb ervaren. Het spiegeltje zat zo, dat ik midden op mijn hoofd neerkeek. Dit voelde als een hele grote confrontatie. In plaats van in mijn hoofd te zitten, keek ik er nu recht op neer. In dat half uur kwam álles samen. De kwetsbaarheid van het leven, hoe mijn lichaam het verlangen van mijn ziel kan beperken (en tegelijkertijd dat ik met de kracht van mijn geest / ziel de beperkingen zachter kan maken), de gedachte WAAROM ik eigenlijk ga fietsen en niet lekker veilig en vertrouwd thuis blijf? De tranen stroomden over mijn wangen en de weerstand om te gaan fietsen was enorm groot. Voor mij is dit gelijk ook een teken dat ik de medicatie voor mijn hormonale systeem hier goed op mag aanpassen. De komende tijd wordt er immers weer wat anders van me gevraagd. 

Zo trakteerde ik me gisteren op dit ‘magische’ armbandje, om mezelf iedere dag aan mijn kracht te herinneren. ”You are magic”. Hij komt van het leuke winkeltje Lucies in Leiden, waar overigens ook mijn kaarten te koop zijn 

30-10

I K  F I E T S

Ik ben inmiddels onderweg! Gistermiddag naar Rotterdam vertrokken en straks weer door. Wat mij opvalt is dat ik met een heel ander gevoel van start ben gegaan, vergeleken met vorig jaar. Ik ervoer het toen gelijk als een gevoel van FLOW, vrijheid, een verademing. Maar deze elementen zijn het afgelopen jaar steeds meer en meer verankerd in mezelf, waardoor ik het fietsen niet nodig heb om dit te ervaren. 

De komende tijd zal uitwijzen wat het fietsen met alles daaromheen, me brengen zal. De WEERSTAND die ik de afgelopen dagen al ervoer, is lekker prominent aanwezig ;-) Ik kan me daardoor laten leiden, maar mag het er ook laten zijn. DIT IS WAT ER IS, NIET MEER OF MINDER! 

 

1 nov.

Wat doe je als het regent? Juist ja, alles afdekken – inclusief mezelf – :-)

Op het moment ben ik nogal gesloopt en fiets ik vandaag een klein stukje. Zojuist een slaapplek kunnen regelen via Vrienden op de fiets in het mooie Zierikzee, na een heel leuk verblijf te hebben gehad bij mensen thuis in Renesse.

F I E T S E N . I N . N E D E R L A N D 

Bovenstaande afbeelding van Nederland kan ik over een tijdje weer bijwerken met de route die ik nu afleg. Zoals ik vorig jaar ook vanuit mijn levensproject ben gaan fietsen, heb ik veel mogen zien van ons land (boven het midden + de eilanden ) met haar vele inwoners, leuke stadjes en mooie natuur. Nu neem ik de andere richting; namelijk die naar het zuiden. Op het moment kijk ik uit over de Oosterschelde en bevind ik me op Schouwen-Duiveland. Ook wel het 2e eiland van boven.

2 nov.

ZICHTBAAR mogen worden en de VRAAG VAN OMROEP ZEELAND!

Een week geleden, net voordat ik begon met fietsen, had ik een fotoshoot. En niet zomaar eentje! Diepgangjournalist is bezig met een schitterend project, waarbij ze een aantal vrouwen fotografeert met het thema ‘vrouwelijkheid’. Ze noemt haar project ‘De rode draad’, waarbij iedere vrouw een rode shawl draagt.

Zo is deze foto gemaakt onder een bruggetje in Leiden. Uiteindelijk zijn er ook foto’s gemaakt middenin de Haarlemmerstraat (winkelstraat)! Nou nou, dat was een stap buiten mijn comfort-zone. Maar juist zo leuk, door het gewoon te DOEN! 

Mijn motto m.b.t dit thema: “Je mag zichtbaar zijn in je eigen kracht. Het is zonde voor de wereld om je te verstoppen. Ook jij hebt iets te geven”. En laat het nu net zo zijn dat ik vandaag een mail kreeg van OMROEP ZEELAND, met de vraag of ze me mogen filmen, m.b.t. mijn fiets / levensproject. Hoe gaaf is dat! Ook wel heeel spannend hoor hihi. Ik ben niet gewend mezelf op film te zien en horen. Maar laat dit nu juist dé stap zijn die ik al langer wil maken! Wordt vervolgd…. 

Foto’s door: Diepgangjournalist

3 nov.

FIETSEN EN MOGEN ZIJN IN DE FLOW

Ik ben nog maar 6 dagen onderweg en ik ben al zoveel rijke ervaringen en ontmoetingen verder. Zo voelde een week geleden mijn project ineens heel overweldigend. Het maakte me verdrietig en ik voelde me het kleine meisje die werd losgelaten om te logeren bij een vriendinnetje. De veiligheid en geborgenheid van mijn huisje ben ik weer gaan voelen (dit was vorig jaar alles behalve zo, waardoor ik letterlijk jubelend weg fietste). De gezellige periode van herfst en winter, lieten me nu in een veilig coconnetje verblijven. 

Nu ben ik alweer zoveel rijke momenten verder, dat dit voor mij heel veel waard is. De prachtige ervaringen van vorig jaar, duren voort. En weet je, ik ervaar het nu zelfs als nog INTENSER! Ik heb tot nu toe iedere dag op een andere plek geslapen, waardoor ik in de FLOW blijf van het onderweg zijn. Ik heb meer contact met mijn innerlijke wereld. Mijn HART en ZIEL geven iedere keer weer, heel nauwkeurig aan dat ik mag Z I J N. Maar ook welke keuzes ik onderweg mag maken. Ik heb een enorm vertrouwen en daar mag ik op bouwen. Daarbij is het een magisch gevoel dat wanneer je gaat DOEN en in beweging komt voor datgene waar jouw innerlijke vuurtje voor brandt, er zoveel rust ontstaat. Misschien herken jij dit ook wel!?

Ik heb de afgelopen 6 dagen in totaal zo’n 180 km gefietst (met zadelpijn van heb ik jou daar ). Vanuit Leiden naar Rotterdam, door naar Hellevoetsluis. Vervolgens Zeeland in naar Renesse, Zierikzee, Goes en nu Middelburg. Met ogen die in de middag de neiging hebben om dicht te vallen. Met een lichaam die veel rust nodig heeft en bovenal met een ziel die wil ‘vliegen’!

dagboekje

Schitterend Middelburg. Van hieruit ben ik naar Vlissingen gegaan en na 2 dagen nam ik de boot naar Breskens in Zeeuws-Vlaanderen. 

dagboekje

En tot slot rond ik deze blog af met veel groetjes uit Lief Huisje Zeeland Tot snel! X

 

In (onbetaalde) samenwerking met:

Hallo wereld: HIER BEN IK!

Hallo wereld: HIER BEN IK!

Dat jij en ik onze plek op aarde mogen innemen, staat al sinds onze geboorte vast. Vaak zitten we onszelf in de weg, omdat we van onszelf niet te veel mogen opvallen en ‘gewoon’ normaal zouden moeten zijn. Maar waarom zou je jouw talenten verhullen voor de wereld om je heen? Wat maakt dat je bang bent om te veel op de voorgrond te staan? In dit artikel laat ik je zien dat een creatief leven zoveel meer in petto heeft dan je wellicht in eerste instantie zult denken. Stap de wereld in en zeg tegen haar: HIER BEN IK!

 

Toen ik een klein meisje was, vond ik de wereld om me heen een groot paradijs. Ik zag alleen maar licht om me heen en ik ervoer veel geluk en liefde. Ik was spontaan, lief  en vrolijk, mits mijn moeder maar in de buurt was. Er was geen weerstand om te fantaseren en te spelen. Als kind hield ik me hier iedere dag mee bezig, zonder daar over na te denken. Toen ik wat ouder was zette ik deze creatie om in de vorm van tekenen, knutselen en zingen. Iedere ochtend stond ik naast mijn bed te springen om weer iets moois te mogen maken. En ik kan je zeggen; sinds een tijdje ervaar ik deze drang (en het geluk wat hierbij komt kijken) weer iedere dag opnieuw. Het verlangen om te creëeren komt van heel diep. Ik zie het ook wel als een behoefte om ogen, oren en harten te openen. Ik wil een bijdrage leveren aan deze wereld met haar vele bewoners. 

 

Steek energie in datgene waar jij plezier uit haalt.
Je ziel zal je dankbaar zijn.

 

HIER BEN IK

We mogen er allemaal evenveel zijn. Zowel met onze kwaliteiten als valkuilen. Niemand is perfect. Vanuit dit bewustzijn mag je jouw omgeving laten zien dat je er bent. We zijn allemaal op weg, ieder met zijn of haar rugzak. Je rugzak bevat de tools om jouw leven vorm te geven. De wereld biedt ons een plek om te leren, te scheppen / creëeren, elkaar verder te helpen en liefde te verspreiden.

Hier ben ik
Probeer aan het begin van een nieuwe dag, er een gewoonte van te maken de volgende woorden uit te spreken: ”Hier ben ik”. Elke dag opnieuw sta je voor keuzes. Het is dag in dag uit aan jou of je een nieuwe weg in wilt slaan, een gezonde leefstijl gaat leven, sociale contacten wilt opzoeken of juist de tijd met jezelf gaat koesteren.
14 jaar geleden werd voor mij de keuze gemaakt een andere weg in te gaan. Een weg van wijsheid, vallen en opstaan, onzekerheid, kracht, inspiratie, licht en creativiteit. Door me voor mijn levenspad open te stellen is het als vanzelf gegaan. Ik ben gaan vertrouwen en tot op de dag van vandaag is zij mijn innerlijke raadgever.


HIER BEN IK met mijn hooggevoeligheid en een hele dosis medicijnen. Daar tegenover staat ook de kracht, positiviteit, bewustzijn en het avontuur wat in mij huist. Deze kwaliteiten en ervaringen zijn het waard om met de wereld te delen. Het is zoveel waard om mijn leven vanuit eigen voorwaarden te leven. Ik ben haar zelf gaan vormgeven en het afgelopen jaar heeft zij mij heel veel gegeven. Meer dan wat ik ooit zou durven dromen! Doordat ik vanuit mezelf ben gaan denken en voelen, zijn mijn keuzes krachtiger dan ooit te voren. Ik kom tot mijn recht, wanneer ik mijn eigen baas ben. Ik mag creëeren vanuit mijn essentie en ik ben de wereld als mijn thuis gaan zien. Daarbij komt kijken dat ik het plaats onafhankelijk werken voor mij heel belangrijk is geworden. De inspiratie en energie die het me geeft, zijn nodig voor het mooie werk dat ik doe: omdat het leven mag schitteren ♡ 

 

INSPIRATIESESSIE:

Mocht je het fijn vinden wanneer iemand met je meekijkt op een bepaald gebied in je leven, dan ben je hier aan het goede adres. Ik geef inspiratiesessies aan vrouwen die willen groeien. Dit kan met een wandeling in de natuur, maar ook in een gezellige sfeer met thee/koffie en taart. Jij staat voor 1,5 uur centraal en je gaat naar huis met 2 mooie foto’s van jezelf. Niet alleen het leven mag schitteren, ook jij mag je licht laten schijnen! ♡
Voor meer info kun je mailen naar info@schitterendleven.nl

 

VRAAG & ANTWOORD | mijn leven met een hersentumor

VRAAG & ANTWOORD | mijn leven met een hersentumor

Een paar weken geleden vroeg ik jullie om vragen in te sturen, m.b.t. mijn leven met een hersentumor en de gevolgen van dien. Het zijn een aantal mooie vragen (dank jullie wel hiervoor), die ik in deze blog zo goed mogelijk probeer te beantwoorden. Door me bewust met jullie vragen bezig te houden, is het gelijk voor mij ook een stukje verdieping. Ik hoop je met deze blog zowel te informeren als te inspireren ♡

 

  • Wat is de invloed van de hersentumor én de medicijnen op je energie en stemming? Hoe ga je hiermee om? 

 

Goede vraag! Dit is van grote invloed. Mijn energie en stemming worden bepaald door de medicatie die ik inneem, wat ik van mezelf vraag gedurende een dag, maar ook een positieve mindset is bepalend voor hoe ik me voel.

Het komt er op neer dat de ene dag, de andere niet is. Logisch natuurlijk, dat zul je zelf ook wel herkennen. Wanneer mijn dagen uit ‘moeten’ zouden bestaan (zoals vroeger meer het geval was), dan zou ik me veel meer uitgeput voelen. Hier heb ik nooit goed tegen gekund, maar na mijn operatie is dit veel erger geworden.

Vanaf het moment dat ik wakker werd uit de hersenoperatie, is mijn leven veranderd. Dit is nu ruim 13 jaar geleden. Sindsdien ben ik per oog een kwart van mijn gezichtsveld kwijt en mijn Hypofyse (hormoonklier achter de oogzenuwen) werkt niet meer, met alle gevolgen van dien. De vochthuishouding, vrouwelijk hormoon, groeihormoon, adrenaline / bijnierschorshormoon en de schildklier / stofwisseling moet ik de hele dag door zelf reguleren (minimaal 3 momenten). Eigenlijk wordt er iedere dag van mij gevraagd om bewust stil te staan, te voelen en zo nodig de medicatie en mijn ritme hierop aan te passen. Het zijn essentiële dingen die van mij gevraagd worden en waar ik door de jaren heen steeds meer naar heb leren luisteren.

mijn leven met een hersentumor

Mijn stemming en energie hebben veel met elkaar te maken. Wanneer iets té zwaar is (of dit nu lichamelijk of geestelijk is), ontstaat er snel een tekort aan bijnierschorshormoon (oftewel adrenaline). Wanneer ik dit niet tijdig of niet goed aanvul, dan raak ik uitgeput. Op die momenten lijk ik wel een emotioneel wrak, want ik kan dan blijven huilen, schiet in de boosheid en kan niet helder meer denken. Dit is iets anders dan ‘gewoon’ moe zijn na een lange dag of een zware periode. Dit is ook iets wat ik moeilijk kan uitleggen en wat ook lastig te begrijpen is voor mijn omgeving.

Waar het eigenlijk op neer komt, ik heb nog maar weinig controle over mezelf, wanneer er iets in mijn hormoonhuishouding gebeurd. Wanneer ik erg moe ben, heb ik heel veel dorst en drink ik dus ook veel. Als ik hier geen medicijnen voor slik, dan kan ik net zo goed de hele dag op de wc zitten en tegelijkertijd onder een kraan hangen. Als ik uitgeput ben, lijk ik zelf wel een kraan die niet meer dichtgaat. Huilen, huilen en nog eens huilen, gevolgd door leegte en een extreme stemmingswisseling (van lachen naar huilen). Ook niet zo gek waar vroeger de uitspraak ”Aleidje lacht, Aleidje huilt” vandaan kwam. In die tijd waren er al signalen zichtbaar dat de tumor aan het groeien was, maar hier waren we ons nog niet bewust van.

 

  • Heb je dingen die je niet mag doen dankzij je hersentumor? Heb je operaties gehad en daar nog naweeën van? Mag je alles eten? Heb je veel aan moeten passen in je leven?

 

Gelukkig heeft nog nooit iemand gezegd wat ik níet mag doen, maar alcoholgebruik wordt afgeraden. Ook wordt me afgeraden om warme gebieden op te zoeken, aangezien ik mijn temperatuurhuishouding niet zelf kan reguleren. Ik krijg dan snel koorts en voel me dan hondsberoerd. Dit kan gevaarlijk zijn, dus ik zoek het niet per se op. Me gedeisd houden en mijn lichaam koelen zijn dingen die belangrijk zijn om te doen wanneer het warm is.

 

mijn leven met een hersentumor

 

Toen in mijn puberteit de hersentumor werd ontdekt, lag ik binnen twee weken onder het mes in het Radboud in Nijmegen. Aangezien ik de tumor al sinds het embryonale-stadium heb, is er een kalklaagje ontstaan. Dit gedeelte + actief tumorweefsel is achtergebleven, aangezien ze niet alles durfden weg te halen. Bang dat het zou afbreken en dan zit ik met de grotere gevolgen. De tumor zat om de oogzenuwen heen gekapseld, evenals bij de hypofyse (kleine hormoonklier, die alle hormonen aanstuurt).

 

Door de jaren heen ben ik heel duidelijk gaan merken wat voor een effect suiker op mij (en ons allemaal) heeft. Ik begin hormonaal te wankelen, wanneer ik suiker eet. Tegenwoordig eet ik wel weer dingen met suiker hoor, maar wanneer ik het bij 1 x per dag laat is hier weinig van te merken. Hoe natuurlijker mijn leefstijl, hoe beter ik in balans ben én blijf. Sinds mijn 18e ben ik hier heel bewust mee bezig en weet ik precies wat me wel goed doet. Ik houd me daar niet altijd aan, ik ben ook maar een mens haha.

 

  • Wat kun je wél + wat niet en wat zijn je mogelijkheden en beperkingen?

     

Persoonlijk kan ik meer met de vraag wat ik wél kan, dan wat niet. Ik kan veel, maar vooral wanneer het op mijn eigen tempo is. Zo vind ik het heerlijk om op mezelf te zijn. Dat ik een half jaar geleden voor een paar maanden ben gaan fietsen, heeft hier alles mee te maken. Ook het mooie avontuur in Oostenrijk heeft hieraan bijgedragen. Ik weet dat mijn kracht zit in het leiden van mijn leven, op mijn voorwaarden. Iedere dag mag ik goed naar mijn lichaam (en geest) luisteren, want mijn leven met een hersentumor vraagt hier nadrukkelijk om. Dit is iets wat ik nog wel eens lastig vind. Ik ben een kei in het negeren van signalen die om aandacht vragen. Daarbij heb ik ook nog eens het ’talent’ om meer van mezelf te vragen (dan ik daadwerkelijk aankan).

mijn leven met een hersentumor

Zo kan ik goed dromen, lachen, kletsen, slapen (ik val snel in slaap en kan dit overal haha), voelen, denken, mijn hart volgen, creëeren, inspireren en motiveren, op mezelf zijn, zorgen, fotograferen, verbinding leggen en contact maken, overal mogelijkheden zien, zingen, zwemmen.

Ik vind het lastig om me te concentreren, prikkels te filteren, bij mezelf te blijven in gezelschap (ik ben snel overal en nergens), mijn grenzen aan te geven, doelen te stellen, op de eerste plaats voor mezelf te kiezen, met stress om te gaan.

Ook al weet ik heel goed wat wel en niet goed voor me is, toch vind ik het lastig om duidelijk te zijn naar mijn omgeving. Doordat ik mezelf blijf uitdagen, is het des te meer van belang om duidelijk te zijn naar zowel mezelf toe als naar de ander.

 

  • Welke landen zou je nog eens willen bezoeken en waarom?

     

Haha, wat een leuke vraag! Ik zeg al jaren dat ik graag naar IJsland en Nieuw-Zeeland zou willen. IJsland om haar mystieke landschap, de uitgestrektheid van de natuur en het ietwat onaardse beeld wat ik ervan heb. Daarbij is het er eerder koud dan warm en dat is op mijn lijf geschreven ;-) Zo lijkt me Canada, de Noordpool, Zuidpool en Spitsbergen ook geweldig!

Nieuw-Zeeland om de schoonheid van het land en de veelzijdigheid die je hier terugvindt. Alles wat in Europa te vinden is (bergen, koude en warme gebieden), komt ook hier terug.

Beide landen zijn voor mij een inspiratiebron voor mijn fotografie, schrijf-werk en persoonlijke groei.

 

mijn leven met een hersentumor

 

 

Heb je nog meer vragen voor mij? Stel ze dan gerust in een reactie onder deze blog. 

FLOW | ik mag stilstaan en verdergaan

FLOW | ik mag stilstaan en verdergaan

Ik ben alweer bijna twee weken in Nederland. Nu ik weer ‘thuis‘ ben, voel ik onrust en weerstand om mijn leven hier weer vorm te geven. Toch heb ik daar vanaf gisteren een draai aan kunnen geven. Daarin ben ik nogal aan het wankelen, want ik weet heel goed (en kan het ook voelen) dat ik in de flow mag leven en van daaruit kan verdergaan. Een thema waar ik in deze blog bij wil stilstaan ♡

 

S T I L T E

 

De afgelopen dagen kon ik me heel moeilijk concentreren en staarde ik alsmaar voor me uit. Dit ervoer ik als verstilling en verveling tegelijk. Mezelf kennende is het ook wel een logisch gevolg, na een weekend met veel sociale afspraken. Maar toch, mijn geest is gewend geraakt om te worden gevoed door mooie (berg)landschappen en daarin de rust te vinden. Nu mag het de rust ervaren in een stad als Leiden. 


Op het moment ben ik sinds een week weer in Leiden. De eerste dagen vond ik het heerlijk en was ik blij om van mijn studio weer een eigen plek te maken. Sfeer, rust en licht vind ik heel belangrijk, dus daar besteed ik ook best wel wat tijd aan ;-) Wanneer die elementen aanwezig zijn in mijn (t)huis, dan voel ik de meeste energie, geluk en ontspanning. Nu zie ik dit alles wel, maar weet ik even niet wat ik toch moet (of beter gezegd: wat ik mág doen). Dit is een gevoel zowel vanuit mijn hoofd, als vanuit mijn gevoels -en wilsgebied. Alsof deze onderdelen in mezelf weer een plekje mogen krijgen. Maar ja, wil ik hier eigenlijk nog wel mijn plek ervaren!? Ik had heel duidelijk besloten Leiden te verlaten, na hier bijna 9 jaar gewoond te hebben.  En nu ik hier weer ben is alles op zich ook wel weer oké.

 

Ik heb het besluit gemaakt sowieso deze maand in Leiden te blijven en aan mijn project te werken en weer eens te gaan schilderen. Het ‘stilstaan’ gebruik ik om mezelf te uiten op andere creatieve gebieden, dan ik afgelopen maanden gewend was te doen. Zoals schilderen, tekenen en zingen en uiteraard schrijven, fotograferen. Het belangrijkste voor mij is dat ik hierin mijn hart volg. Dan gaat het als het ware vanzelf.

Ergens in mei stap ik weer op de fiets OF ik ga nog voor een tijdje iets in het buitenland doen. Door de afgelopen maanden, is dit heel duidelijk mijn doel geworden. Het onderweg zijn, nieuwe mensen leren kennen, rust ervaren en veel creëeren in een omgeving waar ik niemand ken. De rijkdom is voor mij dat ik me kan én mag verplaatsen en dat mijn lichaam hierin mee wilt gaan. Ik kan wel zeggen dat ik nu de regie heb over mijn eigen leven.
Nu ik dit opschrijf, voel ik weer de sprankeling in mijn hart. Eigenlijk ben ik gewoon bang deze kwijt te raken, dat ik hier weer in het ‘gewone’ leven kom te vervallen en niet meer in beweging kom. Nieuwe impulsen en ervaringen geven mij de boost en de inspiratie om te leven. Dan ervaar ik pas echt geluk!

 

MIJN D O E L E N VOOR DE KOMENDE TIJD:

  • In mei ga ik weer iets moois ondernemen, om de kracht in mezelf en het verlangen vanuit mijn hart te blijven voeden. Ik gebruik nu mijn tijd om o.a. te kijken wat ik ga doen: weer fietsen of nog voor een tijdje naar het buitenland. Dit alles doe ik niet alleen voor mezelf, juist ook om jou te inspireren en te motiveren het leven te leiden vanuit je hart. Ondanks tegenslagen, ‘weinig’ geld, ziekte of andere overtuigingen die je van jouw droom vandaan houden. Voor mij is het duidelijk geworden dat het onderweg zijn, een groot onderdeel is van mijn leven. Een plek om thuis te komen is fijn, maar ik merk dat mijn verlangen groot is om nu weer te vertrekken (ondanks mijn moeheid). Want juist ook in het reizen / fietsen (op mijn tempo en voorwaarden) ervaar ik rust en voel ik nog meer wie ik in wezen ben en mag zijn. Iets wat ik ook mag ervaren en toelaten in het ‘gewone’ leven. 
  • Vanaf volgende week (na pasen), wil ik heel bewust kijken waar ik geld aan uitgeef en dit beperken tot wat ik écht nodig heb. Sinds ik weer in Nederland ben, koop ik veel sneller iets. Ook al ben ik iemand die niet aan impuls aankopen doet, toch geef ik op het moment wel veel uit. Ik moet zeggen dat ik er nu ook wel van geniet, maar vind dit tegelijkertijd ook lastig. Juist ook omdat ik heel bewust mag kijken naar wat er binnenkomt en uitgaat. Voor mij is dat juist dé sport van een bewust en creatief leven. 

 

Ik blijf je op de hoogte houden van mijn doelen en neem je mee in mijn ontdekkingstocht op allerlei vlakken in het leven. Tot snel! :-)

MIJN ZIEL ALS WERKGEVER | Rust & Regelmaat

MIJN ZIEL ALS WERKGEVER | Rust & Regelmaat

Het is voorbij gevlogen, de (ruim) twee maanden dat ik in het schitterende Oostenrijk verbleef. Ik heb zoveel mooie, leuke, inspirerende, wonderlijke, voedende en confronterende momenten mogen beleven, dat maakt mij een heel dankbaar mens. Dat ik mag meemaken hoe mijn lichaam zich toch al die tijd heeft weten te redden, vind ik bijzonder. Ik ben bewust het leven gaan aanpassen naar mijn kunnen. Mijn ziel als werkgever, door rust en regelmaat aan mijn leven toe te voegen. Ik laat me leiden door wat er in mijn hart en ziel leeft en dan ontstaan er de mooiste dingen! Het geeft me kracht en levenslust om door te gaan. Verder te gaan met mijn reizende leven, waarbij ik blijf ontdekken, creëren, fotograferen en schrijven, ondanks mijn beperkingen. En dit doe ik vanuit mijn hart en ziel; een grote ontdekking die ik in Oostenrijk heb opgedaan. 

 

Ik ben op het moment in Innsbruck, waar ik gisteren arriveerde. Na weken in een klein en schattig dorpje te hebben verbleven, is dit ineens een grote omschakeling! Niet alleen de sfeer en de massa van mensen, ook de temperatuur lijkt hier een stuk hoger. Sinds ik hier ben, heb ik het helemaal gehad. Zo heb ik vanmiddag een tijdje in het park geslapen (+ een uur in het hostel) en ben ik wezen schrijven in een koffietentje. Ik vond het wel prima en omdat ik me totaal geen ‘moeten’ opleg, voel ik me er tenminste niet rot over. Het is zoals het is. Dit is een moeheid die niet ineens over is na een extra middagdutje. Het moet slijten en ik heb wat extra pillen nodig.
En dan kom ik gelijk op het volgende; schrijven en fotograferen (creëren) geven mij zoveel voldoening, dat ik het heerlijk vind om er een groot gedeelte van de dag hiermee bezig te zijn! Dat is me hier in Oostenrijk nog meer duidelijk geworden en geen haar op mijn hoofd die zegt dat het nu mooi is geweest. Nee nee, het is mijn roeping, mijn levenspad om mezelf te uiten in verschillende creatieve gebieden. Dus ook in zo’n stad, geeft het me juist een gevoel van vrijheid om op een leuke plek te werken! Ik ben mijn eigen werkgever :-)

 

”Leid jouw leven vanuit je hart,
alleen jij kan het leven

van je dromen vormgeven”.

 

Z I E L E N L E V E N

 

Hoe fijn is het wanneer je kunt loslaten en de dingen gewoon kunt laten zijn. Je wereld, je leven wordt er een stuk lichter van. ‘Zijn’ is voor mij wel hét toverwoord om een schitterend leven te kunnen toelaten. Nu ik in Innsbruck ben, voel ik heel sterk hoe goed het mij(n ziel) heeft gedaan om een tijdje te leven in de bergen waar ik een groot gedeelte van mijn leven al van droom! Nu ik deze tijd gedag heb gezegd, voel ik nog meer wat mij wel goed doet en wat niet. Ik ben sinds gisteren (sinds ik in het jeugdhostel aankwam) zo intens moe, dat ik nu niet bepaald kan genieten. En dat terwijl ik zo graag deze stad wilde bezoeken, maar op deze manier is het toch teveel van het goede.

Hetzelfde gebeurde toen ik een weekje meeging met m’n familie op wintersport, evenals de week erna toen ik weer terug naar Maria Alm ging. Zo kan ik je nog meer momenten opnoemen, want ik ben gesloopt wanneer ik me moet omschakelen vanuit een omgeving waar ik het zo naar mijn zin heb (en tot bloei kom). Hier word ik me nu ineens extra bewust van. En dat is iets wat ik jou ook wil meegeven; leid jouw leven vanuit je hart, alleen jij kan het leven van jouw dromen vormgeven! Zo schreef ik gisteravond onderstaand gedichtje, die het leven vanuit mijn ziel / hart symboliseert ♡Mijn ziel als werkgever