BAMM…  een confrontatie met iets ongrijpbaars. En toch, de mensen die mij echt goed kennen, weten dat het tegelijkertijd wel grijpbaar is. Ze zien me worstelen en zoeken. Tegelijkertijd laat ik het leven zijn zoals het is. Zoals bovenstaande quote mooi zegt: ”Ik geef nooit op”.
Zo heb ik al eens eerder over dit onderwerp geschreven, maar zonder het direct bij de naam te noemen. Het leek me nu goed dit artikel te beginnen met het wél 
bij de naam te benoemen. Het is zoals het is. En ja, ik héb een hersentumor en ja, deze is nog steeds aanwezig in mijn leven én in mijn hoofd. Het is een gegeven dat ik hiermee mag leven en dat ik het in z’n geheel leer te accepteren. In dit artikel dus ook de dagelijkse confrontatie met mezelf (en dit bedoel ik in positieve zin).  

 

DE WIL OM TE LEVEN

 

Waar ik dieper op wil ingaan, is De wil om te leven en Hoe te leven. Voor mij zijn dit grote thema’s, die eigenlijk mijn hele leven al wel spelen. Alleen ben ik er vanaf mijn 14e heel bewust mee in aanraking gekomen. Een zeer bijzondere ervaring tijdens de operatie (waar ik nog wel eens op terugkom in een andere blog), heeft me doen realiseren dat ik iets moois te bieden heb voor deze wereld. De keerzijde van deze ervaring, is dat ik de aardse realiteit liever ontvluchtte. Ik was liever in een mooie, pure en sprankelende wereld, waardoor ik me sterk vasthield aan dit prachtige beeld. De zwaarte wilde ik niet voelen, wilde er van weg.

 

SCHITTEREND LEVEN

 

Mijn ervaringen van de afgelopen jaren, hebben uiteindelijk geleid tot een Schitterend Leven. De sprankeling en het pure, wil ik hier op aarde neerzetten, vanuit de eenvoud van het leven. Doordat ik nu doe waar mijn hart ligt, begin ik te ervaren dat alles steeds meer als vanzelf gaat. De wil om te leven wordt steeds krachtiger, ik wil veel uit het leven halen. Ik wil me dus ook niet meer verstoppen voor de wereld en zeker niet voor mezelf. Ik ben gaan inzien dat ik me niet hoef laten afremmen door allerlei overtuigingen.
Kortom, ik ben gaan leven en ik ga hier iets mee doen. Binnenkort trek ik de wijde wereld in, om andere levensverhalen en dromen vast te leggen.
 En niet alleen dat van een ander, ik zal ook mezelf meer naar voren laten komen. Ik wil jou namelijk laten zien dat we zelf de regie over ons leven in handen hebben. Je hoeft het alleen maar te willen! 

 

Een hersentumor en dan..?

Als peuter had ik al de regie over mijn leven, haha. Het enige wat ik hiervoor nodig had, was de soldaten – outfit van mijn vader ;-)

 

KEUZES VOOR DE TOEKOMST

 

Ik heb het altijd een lastig punt gevonden. Mijn zusjes hadden een zelfde soort leven, ze oefenden dezelfde hobby’s uit en hadden verhalen over dingen die ze meemaakten op school. Ook vriendinnen uit die tijd gingen door en ik snapte er bijna niets meer van, waar ze allemaal mee bezig waren. Ik stond er ineens zo ver vandaan (zowel fysiek als geestelijk), waardoor het uiteindelijk ook maar goed was dat ik naar het speciaal onderwijs in Arnhem ben gegaan. Één van de beste keuzes in mijn leven, want hier begon ik pas weer te leven! Ik zong in twee bandjes en maakte veel vrienden. Ook ík kwam weer thuis met verhalen, maar wel net van een ander soort.
Het was een dierbare tijd, die nog steeds voortvloeit in mijn leven. Ik heb in deze drie jaar weer vaste grond onder mijn voeten weten te creëren. Het was een basis, van waaruit ik verder kon. De wil om verder te gaan om mezelf te ontplooien, was hier geboren. Wat mij een extra kick gaf, was dat ik zelf deze keuze had gemaakt, evenals de keuze om naar Leiden te gaan, voor de studie kunstzinnige therapie.

 

IK GA
en het enige wat ik weet
is dat dít
mijn pad is. De uitkomst?
Geen idee, maar voor nu gaat het om de ervaring,
de mensen / verhalen en mezelf die ik tegen ga komen.

 

EN ZO STA IK OP HET PUNT de vrije wereld in te trekken en laat ik me niet tegenhouden door beperkende gedachten en de mening van anderen. IK GA en het enige wat ik weet is dat dit mijn pad is. De uitkomst? Geen idee, maar voor nu gaat het om de ervaring, de mensen / verhalen, maar ook mezelf die ik tegen ga komen. Met dit doel voor ogen ga ik op pad en laat ik me verrassen.
Dit heeft allemaal te maken met vertrouwen en loslaten. En dat is precies ook WAAROM ik dit doe: de vrijheid en de ruimte voelen dat ik mag leven. De keuze hebben om vanuit deze vrijheid, andere mensen te inspireren en hun persoonlijke schittering vast te leggen. Naar mijn idee hebben we het recht om te zijn wie we in wezen zijn.

 

Zo stond ik op mijn veertiende, voor een levensbepalende keuze. Ik heb tijdens die bijzondere ervaring, mogen kiezen verder te gaan met mijn leven en deze nam vanaf dat moment een andere wending aan. Ik ben een richting opgegaan die wél bij mij paste, waar ik kon gaan groeien en bloeien. En daar schreef ik onderstaand gedichtje over: 

Een hersentumor, en dan..?

Op het moment dat ik dit schrijf, wordt het me ineens heel duidelijk dat het in het leven gaat om keuzes. Op alle vlakken in je leven maak je keuzes. Het is aan jou welke weg je inslaat, welke voeding je tot je neemt, hoe jouw gedachtepatroon eruit ziet, of jij je in negativiteit laat meeslepen en in hoeverre je je alsmaar aanpast aan de ander. Kortom, hoe richt jij jouw leven op een waardevolle én zinvolle manier in…