Er zijn alweer een aantal dagen verstreken, sinds ik thuis ben van mijn fiets-reis. En ik kan je zeggen, het is heerlijk om weer thuis te zijn. Vorig jaar was ik zo klaar met Leiden, mijn studio en met alles daaromheen. Ik fietste jubelend weg van huis. Want ja, wie weet kwam ik elders in Nederland wel een fijne plek tegen om te wonen. Een jaar later, woon en leef ik nog steeds in Leiden en het is goed zoals het is. Ik heb een persoonlijke groei doorgemaakt en ervaar meer rust, vrijheid en licht in mezelf. Ik ben een huismus die graag onderweg is en daar vertel ik je in deze blog meer over. 

Zoals ik al in eerdere berichten liet doorschemeren, is het goed dat ik weer thuis ben. Ik ben niet eerder thuisgekomen, omdat ik wegwaaide door dit winderige seizoen. Nee, ik houd ervan. De herfst en winter geven mij een bijzonder gevoel van LEVEN! De wind door mijn haren, de koude lucht / wind op mijn gezicht en de frisse lucht. Door deze tijd van het jaar ervaar ik de frisse levenskracht. Eentje die me wakker houdt, maar tegelijkertijd ook naar binnen laat keren. Ik vind het allebei heerlijk en in deze tijd van het jaar is het fijn dat het samenkomt.

Ik ben gaan fietsen, terwijl de bomen begonnen te schitteren in vele mooie kleuren om vervolgens haar bladeren langzaamaan los te laten. Prachtig, deze cyclus van het leven. Zaaien, opbouwen, bloeien, loslaten en verstilling. Thema’s die wij allemaal ook in onszelf hebben, want we zijn immers allemaal een onderdeel van al het leven hier op aarde.

HuismusToen ik in september bezig was met het vormgeven van mijn fietsreis, was ik aan het bloeien. Ik zag mijn doel helemaal voor me en werd al blij bij de gedachte om naar mijn geliefde stad (LONDEN) te fietsen. Maar op een gegeven moment kwamen de thema’s loslaten en verstilling ook sterk de hoek om kijken. Oude patronen, gewoontes en emoties kwamen naar boven en wilden gezien worden. 

Ik ben weer mijn veilige huisje gaan waarderen en vind ik het heerlijk als een huismus thuis te zijn. Dingen die helemaal bij dit jaargetijde horen en wat ook fijn is om aan toe te geven. Ik houd van rust, stilte en me daarbij kunnen terugtrekken in mijn eigen stulpje. Aangezien ik meer rust nodig heb vergeleken met de gemiddelde mens, is thuis zijn een hele luxe. Ik heb met niemand rekening te houden en kan mijn eigen gang gaan.

 

Het mooie van vertrekken
is dat je altijd weer kunt terugkomen.
Eerst droom je van het vertrek, daarna
van de reis, om vervolgens te verlangen
naar het terugkomen, op de plek
vanwaar je bent vertrokken.
Geniet van de droom, geniet van de reis,
geniet van de thuiskomst.
En ontdek dat je geluk altijd daar is
waar je zelf bent.

– Michael Pilarczyk 


Logisch dat angsten naar boven komen, vlak voor vertrek. Het ego-stemmetje dat begint te ratelen om me veilig op mijn plek te houden, laat zich niet voor niets zien. Ik weet dat het erbij hoort, waardoor ik het er ook makkelijker kan laten zijn. En toch, deze keer fietste ik alles behalve jubelend weg. Een huilbui middenin de polders bij Zoetermeer liet me inzien dat ik het fietsen niet (meer) nodig heb om vrijheid, licht en inspiratie te ervaren. Het is aanwezig in mezelf. Zoals Michael Pilarczyk hierboven mooi zegt: ”Ontdek dat je geluk altijd daar is, waar je zelf bent”.

In die Hollandse polders kwam ik tot een mooi besef, waardoor ik vervolgens mocht loslaten. Het was nodig om de rest van de week vanuit de flow onderweg te zijn. Om vervolgens te ervaren dat ik niet de lange tijd (zoals vorig jaar) nodig had om me op te laden en te laten inspireren. Kortom, ik was na een week al meer dan verzadigd, waarbij het verlangen naar de gezelligheid van dit jaargetijde een grote rol speelde. GO WITH THE FLOW en wees daar waar je hart wilt zijn. 



En precies wat Jelle van sochicken aangeeft in bovenstaande video:  ”Het is alsof je besluit op weg te gaan naar Parijs, op de fiets. Dat je onderweg niet geniet, alleen maar omdat je gelooft dat wanneer je in Parijs zult zijn, je wel het geluk zult ervaren”. Vaak ervaren we het als vanzelfsprekend dat wanneer je je doel hebt bereikt, je dan hét geluk gevonden hebt. Maar juist de weg er naartoe, mag je die vreugde geven. Wanneer de weg naar het doel toe, teveel weerstand oproept, mag ik haar aanpassen. Daarnaast wordt er van je gevraagd te mogen voelen waarom het deze weerstand oproept. Wat heb ik nodig om wel stappen te maken naar het doel toe? 

Of ik nu helemaal stop met reizen? Oh nee hoor, zeker niet. Ook begin komend jaar zal ik in de schitterende Oostenrijkse bergen verblijven. Ik zal weer (ondersteunend) werk verrichten in Gasthof Sonnenlicht en daar kijk ik erg naar uit. Het kleine dorp waar ik dan een tijdje zal wonen (Maria Alm), de gezelligheid van het hoog-seizoen met wintersporters, de schoonheid van het berglandschap, de heerlijke berglucht, de rust en stilte en mijn verlangen tot creatie. Ik kijk er enorm naar uit, omdat ik me er zo thuis voel. Het leven dat ik wil leiden, komt daar helemaal tot haar recht. Ik voel me thuis in de bergen en heb het gevoel dat ik daar – meer dan anders – LEEF! 

Londen blijft mijn uitgangspunt, om met de fiets te bereiken. Ik schuif het even op de langere baan, zodat ik wellicht in het voorjaar via Hoek van Holland, Engeland kan binnen fietsen. Tot die tijd geniet ik van het huiselijke leven, waarbij ik Schitterend Leven leven meer vormgeef. Met als doel in januari naar mijn ‘andere’ thuis te gaan.