door Aleid | 21 mrt 2017 | Geluk, Levenslessen, Mijn verhaal
Begin dit jaar maakte ik mijn vision board voor 2017. Mijn korte termijn visie was dat ik een periode zou doorbrengen in het winterwonderland van Oostenrijk. Ook al had ik de alpen niet letterlijk opgenomen in het vision board; de stilte, levenslust, vrijheid, inspiratie, intuïtie… het is allemaal aanwezig op de plek waar ik nu ben. Het is voor het eerst dat ik nu een blik werp op deze woorden en de afbeeldingen die ik gebruikt heb in het vision board. Ik voel dat alles met elkaar verweven is, dat ik het op deze manier mag meemaken. Voor mij zijn deze thema’s onmisbaar in mijn leven en dat brengt me tot het volgende: 2017 is hét jaar van de levenskunst. Oftewel, mijn bewuste reis door het leven ♡
Ik weet nog goed dat ik als 4-jarig kind springend voor het hek van de speeltuin van school stond te wachten, totdat de juf deze open zou doen. Aangezien er maar 2 schommels waren, was het iedere keer weer mijn doel een schommel voor mezelf veilig te stellen. Heerlijk vond ik dat, wegdromen op de schommel. In mijn hoofd zong ik het liedje ‘Dromen op de schommel’, met mijn blik op oneindig (voor mij was de lucht met haar wolken, een veilige haven) waarbij ik me als een vogel zo vrij voelde.
Twee maanden geleden schreef ik een brief aan mezelf. Deze brief was zowel aan mijn huidige IK gericht, als aan het kind in mij die wil schitteren, spelen, lachen, dansen, zingen, creëren, verbinden en bovenal wil leven! Het kind tot een jaar of 7 deed dit uit zichzelf, daarna werd het nogal lastig voor haar. Pas jaren later begon ze dit opnieuw te ontdekken, stap voor stap. Ze wil door haar angsten heen breken om volledig haarzelf te mogen zijn. En vooral dit laatste woord is voor mij de essentie: ZIJN.
”IK GELOOF DAT HET DE KUNST IS
OM TE LEVEN VANUIT HET LICHT
WAAR JE TIJDENS JE
GEBOORTE VANDAAN KWAM”.
LEVENSKUNST is voor mij dus al begonnen aan het begin van mijn leven en komt nu in al haar schoonheid weer terug. Zoals ik als kind de kunst van het leven in haar onbevangen staat beleefde, ben ik me nu meer bewust welke keuzes ik kan en mag maken. Alles heeft te maken met vertrouwen en een positieve mind-set. Ik geloof dat het de kunst is om te leven vanuit het licht waar je tijdens je geboorte vandaan kwam. Ik ervaar dit licht steeds dichterbij en dat geeft heel veel kracht.
L E V E N S K U N S T : Ik leg de lat op mijn hoogte
De laatste tijd stond ik in de bergen nogal veel óp de latten en is het een thema om voor mezelf ‘de lat’ niet te hoog te leggen (leuke woordgrap haha). Wanneer ik mijn tempo bepaal, dan kan ik ook zijn. Zijn wie ik ben en waarbij ik mezelf het leven kan toelaten, met haar mooie én minder mooie momenten.
Sinds ik in Oostenrijk ben (of eigenlijk; sinds ik in oktober op de fiets stapte) doemen er veel gedachten, gevoelens en inspiratie in me op. Ik schrijf, denk én geniet veel en het lijkt alsof ik de vele verloren puzzelstukjes, weer heb teruggevonden en ze gemakkelijker bij elkaar kan leggen. De dingen die ik nu mee maak, kosten minder moeite. Het gebeurt gewoon en daardoor ontstaat flow. En juist die flow is voor mij levenskunst.
Vanuit het vertrouwen ga ik met de wind mee, laat ik me leiden door wat mijn hart me ingeeft en dat geeft geluk. En ja, mijn hoofd zit zo nu en dan nog in de weg, maar ik merk dat deze flow de basis is geworden van mijn leven. Misschien komt het ook wel door het prachtige land waar ik verblijf (waar ik als kind al heel graag kwam), de werkzaamheden, de contacten, skiën en de schoonheid van het berglandschap, dat ik deze natuurlijke flow ervaar. Maar ik ervoer dit ook in het najaar, toen ik door Nederland fietste en tijdens andere reizen. Ook al heb ik zo mijn beperkingen, onderweg zijn is voor mij een verlangen. Op weg zijn in de wereld, maar ook in mijn leven.
MIJN P L A N :
Mijn plan voor dit jaar is om mijn persoonlijke leven volledig te omarmen. Haar met liefde te benaderen, zonder mezelf vast te zetten volgens bepaalde regeltjes. Ik wil de uitdaging aangaan, vanuit vertrouwen de vrijheid te ervaren. Daarbij is het mijn wens om jullie hierin te inspireren en motiveren om je hart te volgen (ongeacht wat de stemmetjes in je hoofd je allemaal vertellen). Eigenlijk draait het allemaal om leven vanuit die schitterende essentie.
Mijn levenskunstproject zal ik gaan documenteren (waar ik eigenlijk al mee bezig ben via social media en deze blog), wil ik me geregeld verplaatsen voor nieuwe inspiratie, zal mijn boek verschijnen en ik ga over een tijdje over mijn project vertellen voor publiek (voor mensen die graag hun hart willen volgen).
Vanuit mijn beperkingen ontdek ik op deze manier schitterende mogelijkheden en dat maakt mijn leven meer dan de moeite waard. Ik zal vanuit Schitterend Leven blijven schrijven, fotograferen, creëren, reizen, fietsen, minimaliseren, genieten, verstillen, verbinden en vertrouwen. Overal wil ik iets achterlaten. Of het nu tastbaar is of juist de intentie, voor mij is het van belang dat het van waarde is voor de wereld en haar bewoners. Naar mijn idee zal de wereld steeds een stukje meer gaan schitteren! Doe je met me mee? ♡
Wordt vervolgd :-)
door Aleid | 5 mrt 2017 | Levenslessen, Mijn verhaal
28 jaar en ik krijg nu pas het gevoel dat ik steeds meer met mijn voeten op aarde kan staan. Dat klinkt heel dramatisch en dat bedoel ik niet zo. Voor mij is het alsof het heel wat ‘voeten’ in de aarde nodig heeft, om mezelf stevig te laten staan. Het voelt alsof ik een heel groot gedeelte van mijn leven er nooit helemaal kon zijn. Liever dromend tussen hemel en aarde, dan helemaal op aarde en het lijntje naar een lichte wereld te moeten doorbreken. Bang om me helemaal over te geven aan de wereld en het leven. Ik wil(de) het liefste alleen maar zijn zonder alle prikkels en stress van hier. En dat is ook waarom ik deze blog schrijf. Deze maand volg ik het online programma ‘Leren Scheppen’ van Anne van der Sligte (ook wel bekend van www.spellenvanzieltje.com). We zijn begonnen met het thema ‘vertrouwen’ en laat dat nu helemaal aansluiten bij waar ik nu sta. Ik mag meer gaan vertrouwen op mijn lichaam in dit aardse leven ♡
Het is net alsof er tijdens mijn hersen-operatie iets is aangeraakt – er is toen wel meer (fysiek) aangeraakt – waardoor ik hyper gevoelig ben geworden. Dit stuk mag ik met me meedragen, wat zo nu en dan heel eenzaam voelt. Het is dat ik me daardoor snel uitgeput en overprikkeld voel en hormonaal uit balans. Allemaal lichamelijke processen, die ik het liefste negeer. Alsof ik er geen contact mee wil én kan maken. Daarentegen is mijn wil heel sterk, waardoor ik graag meedoe met de rest van de maatschappij. Wat mij nogal verdriet kan doen is als er wordt gezegd ‘Ga jij maar even op de bank’, terwijl ik graag met iets zou willen helpen. Het is vaak goed bedoeld, maar het voelt als een afwijzing. Alsof ik in een hoekje word geduwd.
Helaas is dit laatste ook vaak het geval. Wanneer ik vertel dat ik een hersentumor heb en te maken heb met veel medicijnen en de gevolgen van dien, is het alsof er gelijk heel voorzichtig met me moet worden omgegaan. Allemaal zo lief bedoeld, maar het is juist voor mij de kunst om zelf mijn grenzen aan te geven. Wanneer een ander dit al voor die tijd doet, leer ik nooit om voor mezelf te gaan staan. Letterlijk en figuurlijk te gaan staan, wat ik een hele uitdaging vind!
Nu ik de afgelopen weken geregeld heb kunnen skiën, word er continue een beroep gedaan op mijn benen en voeten. Zij doen immers het werk. Of eigenlijk is het geheel van denken, voelen en willen aan het werk. En ja hoor, dan komt bij mij de weerstand. Dit is iets waar ik de afgelopen tijd aan heb gewerkt en waarom ik ook in mijn eentje naar Oostenrijk ben gegaan. Ik vind skiën zooo heerlijk, maar ook zooo slopend (door de stress die ik o.a. mezelf aanpraat). Dé dualiteit van het leven, balans te vinden tussen lichaam en geest ;-)
Ik geloof dat we allemaal worden geboren met een schitterende, kwetsbare en pure kern / ziel. Door de jaren heen, door alles wat we meemaken, hebben we ervaren dat we gekwetst werden. Wrok, verdriet en angst maakten dat je in je schulp bent gekropen of juist helemaal geen contact meer hebt met lichaam en ziel.
Zo heeft ieder mens wel van die laagjes opgebouwd, waardoor het vaak een levenstaak is geworden om weer contact te maken met wat er in onze ziel leeft. Kijk maar eens naar hoe je als kind was, zij voelde feilloos aan wat ze leuk vond en waar ze goed in was!
Zo kijk ik naar mijn 2-jarige zelf; de vrolijke, levende en kletsende Aleid. Heel blij met haar zusje (de ander moest nog geboren worden) en graag willen helpen / zorgen. Met veel dansende krullen en een grote lach hoefde ze alleen maar te zijn. Ze hoefde niet veel, als ze maar in de buurt was van haar moeder.
Op die leeftijd had ze al een tumor in haar hoofd, maar hier was ze zich niet van bewust. Ook al ben ik me daar nu wel bewust van, toch ervaar ik op het moment diezelfde levenslust en drang om helemaal mezelf te zijn.
door Aleid | 24 feb 2017 | Dromen, Mijn verhaal
Het is alweer ruim 5 weken dat ik in Oostenrijk leef, werk en woon. De tijd vliegt voorbij. Het zijn weken die in het teken staan van plezier, levenskunst, veel sneeuw en zon, zelfwaardering, dromen en doen, zelfkennis, geluk, skiën, inspiratie, fotografie, schrijven, lezen en zoeken naar balans (!). Deze thema’s zijn voor mij hét onderdeel van een schitterend leven. De ervaringen, het avontuur en de schoonheid die ik hier mag meemaken, maken mij een rijk mens! Het is zeker niet altijd makkelijk, met een lichaam / hoofd wat geregeld andere signalen geeft dan ik zou willen. Maar juist dat maakt dat ik weer iedere keer een stapje dichter bij mezelf kom ♡
Op het moment ervaar ik een periode waarin ik geniet en lach, maar ook frustratie, boosheid en verdriet ervaar. Nu zul je wellicht denken; heerlijk toch om hier te mogen leven en wonen!? Nou en of! Daar ben ik ook heel dankbaar voor. Dit is nu mijn wereld, mijn werkelijkheid, mijn leven. En juist daar horen voor mij ook de diepliggende emoties bij. Dit steekt met name de kop op wanneer ik aan het skiën ben, maar ook mijn lichamelijke beperkingen rondom het werk dat ik doe. Zowel in de bergen, als met werken voel ik dat mijn lichaam wel wil, maar de sturing vanuit mijn hoofd teveel wordt geprikkeld. Dit leidt geregeld tot overprikkeling, uitputting, labiliteit en niet helder meer kunnen denken. Zo heb ik de sterke overtuiging niemand tot last willen zijn, maar daardoor zit ik eerder mezelf in de weg.
Nu ik in Oostenrijk verblijf, een land waar ik me altijd erg thuis heb gevoeld en daar nu langere tijd van mag genieten, worden deze punten extra aangeraakt. Ze doen geregeld zeer. Ik begin nu ook steeds meer naar mezelf toe te erkennen dat ik verdriet heb van de dingen die me zo’n moeite kosten, terwijl ik het graag wil. En dat voelt eenzaam. Ik ben heel graag op mezelf, reis het liefste alleen en dan ervaar ik geen eenzaamheid. Maar dit ervaar ik wel wanneer ik het gevoel heb iets van me te worden verwacht + wil en ik het niet (volledig) kan. Dit heeft er nu wel toe geleid dat ik nu echt pas ben gaan voelen dat ik niet voor niets een uitkering heb. Ik ben dan wel aan het reizen en doe van alles, maar alles in mijn tempo. Het klinkt allemaal heel geweldig wat ik doe en dat ís het ook, maar wanneer ik zeg dat ik door Nederland aan het fietsen ben, aan het skiën ben in de bergen, werk in een hotel / restaurant, dan heb ik ervoor gezorgd dat dit zoveel mogelijk is aangepast naar mijn kunnen (en dan nog is het vaak teveel). Daardoor kom ik niet onnodig thuis te zitten en kan ik alsnog het leven ervaren, wat ik graag wil.
Alles waar ik van droom, daar wil ik daadwerkelijk iets mee doen. Ook al lijkt iets niet haalbaar, dan pas ik het op zo’n manier aan dat het wel te doen is voor mij. Ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik overal mogelijkheden zie (soms misschien wat té vaak haha).
Ik wil (be)leven, ontdekken en zoveel mogelijk uit het leven halen. Dat betekent dat ik me niet hoef te vergelijken, want daar heb ik helemaal niets aan (net zoals jij daar niets aan hebt)!! De basis is voor mij gelegd doordat ik iedere maand een bepaalde zekerheid heb van inkomsten. Van daaruit kan ik mooie dingen maken, het leven ontdekken op allerlei gebieden en in contact blijven met mezelf. Als dat geen rijkdom is… ♡
door Aleid | 27 jan 2017 | Aleid fietst, Levenslessen, Mijn verhaal
Een tijdje terug werd ik geïnterviewd door zenzoekers.nl Een blog van twee meiden, over hun zoektocht naar meer zen in het leven. Ze stelden me vragen op het gebied van zen, in combinatie met mijn fietsreis door Nederland. Ook al heb ik op het moment mijn fiets ingeruild voor ski’s, het leek me alsnog leuk de kern van ‘zen op de fiets’ met jullie te delen. Hieronder is het interview te lezen.
Sinds oktober fietst Aleid door heel Nederland om de schoonheid van het leven vast te leggen. Op haar veertiende werd bij haar een hersentumor ontdekt, maar dat betekent niet dat ze stil zit. “Ik geloof dat nieuwe impulsen je als mens verrijken.”
“Begin september liep ik samen met een vriendin en onze moeders de derde etappe van het Pieterpad. Ik ging helemaal op in de schoonheid van het landschap. In een paar uur tijd liepen we door verschillende gebieden totdat ik zei: ‘Het lijkt me best leuk dit fietsend te doen!’ De dag erna kwam deze gedachte weer voorbij en ineens wist ik wat ik vanaf oktober wilde doen: fietsen door Nederland voor onbepaalde tijd.”
Levensstijl
“Doordat ik mag (leren) leven met een hersentumor en de gevolgen hiervan, merk ik dat druk en prikkels van buitenaf mij geregeld te veel worden. Ik gebruik veel medicijnen en ben kwetsbaar voor uitputting. Het is dan fijn dat ik alle kanten op kan. Door de beweging van het fietsen en de buitenlucht, merk ik dat ik op een ander vlak energie krijg. Ik ben nu ruim twee maanden onderweg en kan wel zeggen dat mijn leven op een hele fijne manier is veranderd. Fietsen is mijn levensstijl geworden. Ik heb besloten in beweging te blijven (op ieder gebied) en niet te stoppen.”
”IK GA MET DE WIND MEE”
Waddeneiland
“Ik kom er steeds vaker achter dat ik alleen maar hoef te ‘zijn’. Al fietsend ben ik dit pas echt gaan voelen en integreren in mijn leven. Waarom moet ik het mezelf zo moeilijk maken? Ik ben simpeler gaan leven door mijn hart, dromen en verlangens te volgen. Die ruimte heb ik mezelf vanaf het begin gegeven en dat zet ik door. Nu ik er mijn levensstijl van heb gemaakt, is het de kunst om zo goedkoop mogelijk te overnachten. In ruil voor promotie kan ik vaak ergens terecht. Ik ben erg dankbaar dat ik het op deze manier kan doen.”
“Met de spullen die in mijn fietstassen zitten, kan ik een hele tijd vooruit. Iedere keer als ik de fietstassen opbind maakt mijn hart een sprongetje. Op dat soort momenten ervaar ik de vrijheid en de ruimte om te zijn wie ik ben. Met de wind meegaan maakt mij een gelukkig mens. Nu fiets ik niet iedere dag; ik wissel het af met een aantal dagen in een stad of op een waddeneiland blijven. Juist die afwisseling maakt mij zen.”
Onderweg
“De buitenlucht, vrijheid, weinig nodig hebben, beweging, contact met mezelf en anderen… Fietsen draagt bij aan alle facetten in mijn leven. Het helpt mij vooral als ik even niet meer weet welke kant ik op wil. Als ik zoekende ben en lichamelijk of geestelijk meer in balans wil komen, maar ook als ik gewoon wil genieten van onderweg zijn. Dat hoeft natuurlijk niet per se fietsend te zijn, dat kan ook met reizen in het algemeen. Ik geloof dat nieuwe impulsen je als mens verrijken.”
Lees hier meer over Lisa en Shirah van zenzoekers.
door Aleid | 20 jan 2017 | Levenslessen, Mijn verhaal
Lieve Aleid,
het is vandaag alweer je 28e verjaardag. Deze dag breng je door in het koude (-20 C), maar o zo mooie Oostenrijk. Weet je nog dat je hier voor het eerst kwam toen je 5 jaar oud werd? Je vierde je verjaardag met het gezin en jullie maakten een tocht door de sneeuw, met een huifkar. Wat vond je dat leuk en hoe blij was je met je cadeau: de roze dinosaurus, die je aan alle kanten kon openklappen (waar pennen, potloden, gummetjes uit kwamen). Je kunt je die dag nog goed voor de geest halen, juist de gezelligheid met je familie was voor jou als kind al belangrijk. Dit gaf jou veiligheid en je voelde je geborgen (die huifkar, waar jullie dicht op elkaar zaten met een deken over je heen, staat voor jou hiervoor symbool). Maar ook alle andere ski -en kampeervakanties droegen hieraan bij.
Schladming / Rohrmoos; 23 jaar geleden
Wat je toen nog niet wist: je droeg iets bij je, waar je een paar jaar later last van zou krijgen. Toen je jouw 15e verjaardag vierde, was je net 3 weken uit het ziekenhuis, n.a.v. de hersenoperatie. Je was nog maar net begonnen met de vele medicijnen, je had hamsterwangen van de dexametason, je was overprikkeld / snel uitgeteld en bleef maar drinken en plassen. Ook al zat je toen in een hele zware periode (lichamelijk en geestelijk), je hebt het 1,5 jaar daarna wel weten om te buigen naar iets wat je wel aankon. Je ging naar het speciaal onderwijs en deze stap heeft jou een enorme drive gegeven. Net als dat je van daaruit de stap hebt gezet, naar Leiden te gaan om daar te studeren.
En niet te vergeten, een aantal maanden geleden…. Je pakte de fiets en zonder erover na te denken, begon je vanaf dat moment je hart te volgen. Prachtig om te zien, dat je geheel je eigen pad bent gaan volgen / fietsen en je verwachtingen, angst en zorgen overboord hebt gegooid. Ook al heb je voor nu de fiets omgewisseld voor je wandelschoenen en ski’s, fietsen zul je blijven doen. Maar ook zul je blijven ontdekken, blijf je onderweg en zul je mensen inspireren en motiveren hetzelfde te doen. Het enige wat je hoeft te doen is je hart volgen en gaan!
DOE, DROOM, ERVAAR, BELEEF, HEB LIEF, VERTROUW en LEEF!
En nu ben je bezig met het vastleggen en delen van de schoonheid van het leven, vanuit de schitterende bergen van Oostenrijk. Sinds de 5-jarige Aleid hier voor het eerst kwam, heb je altijd weemoed gehad naar de Oostenrijkse Alpen. Doe er iets moois mee!
Als de 28-jarige Aleid heb je door de jaren heen veel kwaliteiten en vaardigheden ontwikkeld. Je laat tegenwoordig duidelijk zien dat je jouw eigen baas bent, je vanuit je eigen energie / ziel / kwaliteiten werkt en meer leeft dan ooit te voren. Je wil anderen laten zien, hoe mooi de wereld en het leven is, ook al zijn deze dingen niet altijd met het blote oog waar te nemen.
Deze schoonheid zit ook in jou, weet je dat wel!? De afgelopen jaren heb ik je hiermee zien worstelen. Als je nu terugkijkt, zie je dan ook dat je hier als kind al mee bezig was? Alles mooi en gezellig willen maken, alles wat los en vastzat tekende jij na. En o ja, weet je nog dat je vaak denkbeeldig zat te fotograferen? Dan zag je iets moois en deed je alsof je het object vastlegde, zodat je het met anderen kon delen.
Nu je zoveel jaar later, jezelf en de mensen om je heen meeneemt door jouw lens, begin je pas écht te ervaren dat de schoonheid buiten jou, ook in jezelf zit. Bijzonder om te zien dat dit voor jou een geheel is geworden, dat dit niet meer wordt begrensd door het een of ander. Vorig jaar had je de enorme drang om je 27e verjaardag ergens in het buitenland te vieren, in je eentje. Heerlijk vond je het, met aansluitend de yoga-meditatieweek in de bergen van Andalusië. Vervolgens stapte je in het najaar op de fiets en mag je nu je tijd doorbrengen in de bergen… Gaan en staan waar jij wilt, de vrijheid beleven en daardoor jezelf meer en meer te ervaren. Prachtig dat je de moed genomen hebt, hiervoor te gaan! Voor jou is het dé kunst van het leven om met weinig (geld, spullen/materie, opvattingen etc.), een rijk leven te leiden. De kracht van de essentie en eenvoud. Leuk om te zien dat je met een beetje creativiteit, vertrouwen/geduld en moed, een heel eind komt!
En zo wens ik je ook je nieuwe levensjaar toe: in liefde voor jezelf, mag je zijn wie je in wezen bent. Ervaar jouw innerlijke kind iedere keer opnieuw en luister wat zij jou te zeggen heeft. Geloof me, zij kent een enorme wijsheid ♡
door Aleid | 15 jan 2017 | Mijn verhaal, Voeding
De dag positief, gezond én voedzaam beginnen. Ik denk dat we dit allemaal wel willen, maar dat de ’tijd’ en discipline vaak ontbreekt. Jammer, want we kunnen juist zoveel halen uit het begin van onze dag. Of beter gezegd: uit ons ontbijt! Persoonlijk ben ik een voorstander om de dag met een licht verteerbaar en voedzaam ontbijt te beginnen. Ik heb dan de meeste energie en zit gedurende de dag beter in mijn vel, dan bij een zwaar ontbijt. Zo fotografeerde ik afgelopen week mijn ontbijt en deze foto’s + recepten deel ik met jullie. Ook vertel ik over mijn ervaring over de combinatie van veel medicijnen en gezonde voeding. Hopelijk inspireert mijn leefstijl en kun ook jij er iets voor jezelf uithalen.
Zoals ik al in deze blog schreef, is het belangrijk de dag te beginnen met een voedzaam ontbijt, dat ook nog eens licht verteerbaar is. Zo komt je lichaam goed op gang, zonder dat je vertering gelijk al zwaar wordt belast. Kies je in de ochtend voor een smoothie of een ander lekker ontbijt met fruit, combineer het dan met eiwitten (bijv. yoghurt), vezels (lijnzaad, chia-zaad etc.) en vetten (noten, avocado etc.). Je bloedsuikerspiegel blijft stabiel en je energielevel dus ook.
De voeding waar je in de ochtend mee begint, neem je het beste op (vergeleken met de rest van de dag), dus kies voor voeding met genoeg vitaminen, vezels en mineralen.
Recept voor een (groene) smoothie:
- Een handje andijvie of spinazie
- Halve avocado
- Water
- Sinaasappel
- Banaan
- Chiazaad (geweekt).
Mix het in een blender en leg wat pure chocola en een paar noten on top.
Voeg ook eens een rode biet toe aan je smoothie.
Sinds ik vast zit aan veel medicijnen (door mijn hormonale systeem dat niet meer werkt), is het heel belangrijk geworden om zoveel mogelijk balans te houden en datgene te eten wat mijn vitaliteit bevordert. Op het moment voel ik aan alles dat ik de teugels ook weer WIL aantrekken en ik voel me er gelijk goed bij! Als ik even niet oppas, heb ik zo weer last van hormonale schommelingen, waardoor ik veel ga drinken (door erge dorst), futloos ben en ik mijn temperatuur niet meer goed reguleer. Zoveel mogelijk puur voedsel en weinig zuivel / suiker werkt het beste voor mij.
Het menselijk lichaam zit mooi, maar soms ook complex in elkaar! En juist daarom wil ik mijn dagen zo goed mogelijk beginnen, heb ik dat weer gewonnen ;-)
Een voedzaam én warm ontbijt van havermout (in water gekookt), kaneel, sinaasappel, kiwi, pure chocola en noten. Je kunt er ook wat kokosrasp aan toevoegen, ook erg lekker.
Tip: voeg een stukje gember toe aan je smoothie. I love it!
Voor mij is de routine op de zondagochtend vaak wat anders. Toen ik nog thuis woonde, hadden we altijd een zondags ontbijtje (broodje / croissantje met een gekookt eitje) en dit doen mijn ouders nog steeds. Nu ik de teugels weer even heb aangetrokken, merk ik dat dit me niet eens meer trekt. In de ochtend valt het me te zwaar en verlang ik dan toch weer naar mijn smoothie (of havermout).
Misschien zul je denken: ”Goh, is dit allemaal wel waar wat Aleid vertelt”? Persoonlijk denk ik dat niemand hetzelfde is, dus dat geldt ook voor voeding. Voel en proef wat bij jou past en geniet! Dan neem je je voeding sowieso het beste op :-)