Rianne had zich aangemeld voor mijn rubriek ‘Schitterende vrouwen met een droom’. Een tijdje geleden ontmoetten we elkaar in Zutphen en hadden we een heel leuk gesprek + fotoshoot. Over dromen, Rianne’s passie voor natuur, haar inspiratiebronnen en liefde voor tekenen. Deze thema’s heb ik proberen weer te geven in onderstaande foto’s en tekst. Ben je benieuwd naar deze schitterende en inspirerende vrouw? Lees dan snel verder.
Wat is jouw droom / verlangen?
‘Een droom is heel groot en die van mij vooral heel veel. Maar wat ik heel graag wil is mensen bewust maken van het feit dat ze alles kunnen. Dat ze alles in zich hebben. Dat doe ik door middel van natuur-coaching, maar ook door de illustraties die ik maak. Ik betrek hier de natuur bij, wat mij inspireert en voldoening geeft. Dit wil ik meegeven aan de ander.
Wat droomde je als kind?
‘Vroeger wilde ik boek illustratrice worden. Als kind had ik een romantisch beeld voor ogen, dat ik op mijn eigen werkkamer mooie tekeningen aan het maken was en dan het land doorreisde in een rood autootje’.
Was dit ergens op gebaseerd?
‘Ik vond tekenen heel erg leuk, waardoor ik eerst een grafische opleiding ben gaan doen. Was wel heel commercieel, dat trok me niet aan. Alsof je een lege bubbel aan het verkopen was. Wat ik uit tekenen haal, invloed hebben op wat er ontstaat, dat wilde ik wel overbrengen. Hierdoor ben ik de docentopleiding gaan doen op het gebied van tekenen.
Ik liep stage op een middelbare school en later in een jeugdinrichting. Hier ging het veel meer om het begeleiden, niet om wat goed of fout was, zoals in het schoolse systeem. Daarna werkte ik in de zorg, dagbesteding atelier.’
Is hier het ‘coachen’ begonnen voor jou?
‘Ja, dat zeker. Ik merkte dat ik dit heel leuk vond. Als je les geeft, heb je minder ruimte om per leerling mee te kijken. Minder de vrijheid, je zit vast aan thema’s en eisen.. Ik probeerde het altijd wel een vrije invulling te geven. Ik houd meer van kleinere groepen of 1 op 1 contact. Dan kan ik meer individuele aandacht geven en dat vind ik belangrijk’.
Ik vind het leuk om mee te geven dat je met simpele materialen hele leuke dingen kunt doen. Zoals de eeuwen-oude techniek van het etsen.’
Wat wil je graag meegeven, wat drijft jou?
‘Ik wil graag verwondering meegeven, voor alledaagse dingen. Juist daar kun je veel uithalen. Ik ben begonnen met een blog, geen idee dat mensen dit lazen. Toch konden mensen hier troost uithalen. Ik begon mezelf af te vragen wat ik nu echt leuk vind en dat is tekenen. In eerste instantie hield ik mijn kaarten apart van mijn werk als coach.’
De naam ‘kleine dingen’, heeft dit ook met die verwondering te maken?
‘Dit staat voor mij voor de verwondering van alles om je heen. De aandacht hebben voor de (kleine) dingen om je heen.’
Hoe ben je begonnen als natuur-inspirator / coach?
‘Ik zie tekenen als een tussenstap, de inspiratie die ik uit de natuur haal verwerk ik in mijn tekeningen. Deze inspiratie kan ik tijdens een coach-sessie in de natuur toepassen. Je kunt het heel spiritueel benaderen (elementen, medicijnwiel), maar ik ben meer van twee voeten op de grond, ook al vind ik het heel interessant. De natuur als werkveld gebruiken en deze inzetten om dingen te versterken en te verduidelijken bij iemand. Het gaat verder dan alleen gesprek, je betrekt de gehele omgeving erbij. Ik heb veel mensen die opzoek zijn naar hun eigen drijfveer (op werkgebied). Ook mensen die persoonlijk dingen hebben meegemaakt en daarin vastzitten.’
Wat doe jij precies als natuur – inspirator?
‘Het ligt heel erg aan de vraag die iemand heeft en wat iemand nodig heeft. Het gevoel dat nodig is, probeer ik te versterken door bijvoorbeeld visualisatie oefeningen. Hoe is de situatie nu? Hoe zie je het voor je in je droom? Welk gevoel geeft dat? Deze vragen integreren en mee naar huis nemen. Ik vind het daarbij interessant hoe ver iemand durft te gaan. Sommige wandelingen zijn alleen een gesprek, ook dat is mogelijk. Het is maar net waar iemand behoefte aan heeft.
Postkaart van Rianne
Bij een wandeling bepaal je alles zelf. Ik heb geen route. Als iemand heel onzeker is en niet weet wat hij wil, is de manier waarop die persoon keuzes maakt, heel belangrijk. Dat zie je door gedrag. Juist het stilstaan is belangrijk. Waar ben ik nu, waar wil ik heen, wat wil ik uit deze wandeling halen? Aan het einde van de wandeling zie ik vaak dat iemand rechtop loopt, meer in beweging is.
Er zit veel symboliek in de natuur. Wanneer iemand iets opvalt in de natuur, is daar onbewust een reden voor. Betekenis halen uit een of ander iets, je zult altijd dat eruit halen wat je eigenlijk diep van binnen al wel weet. De natuur helpt je alleen een handje om je dit te laten zien.’
Hoe zie jij jezelf over een jaar en wat is nu al aanwezig?
‘Mijn droom is dat ik volledig kan leven van wat ik doe: natuur-coaching en het maken van mijn eigen kaarten. Ik doe er mijn best voor. Een deadline heb ik wel nodig. Ik heb voor mezelf besloten dat ik volgend jaar iedere week een gesprek in de natuur heb en dat mijn kaarten in meer winkels liggen. Ik hoop dat ik over een jaar fulltime hieraan kan werken, dit is alleen niet helemaal realistisch.’
Hoe ga je dat realiseren? ;-)
‘Ik wil meer zichtbaar worden, dat meer mensen van mij weten. Ik heb binnenkort een opendag (inmiddels al geweest), juist voor meer naamsbekendheid. Zo maak ik mezelf online zichtbaar, maar ook daarbuiten. Zo stond ik laatst in de regionale krant.
Eigenlijk wil ik ook juist díe mensen bereiken die ik tegenkom in de supermarkt of op de werkvloer. Ik wil daarbij ook bedrijven benaderen, om me daarbij ook te richten op werknemers / werkgevers die behoefte hebben aan natuur – coaching.
We zitten veel op een stoel of een bank.. maar dan kom je niet uit het patroon. Dat is juist de kracht van in beweging komen. Mensen beginnen contact te maken met de natuur en daardoor met zichzelf. Kom in beweging en ga ervaren.’
Hoe ziet jouw ideale dag eruit, als alles mogelijk zou zijn?
Ik haal heel veel energie uit het tekenen en de natuur. Tijdens een ideale dag wil ik veel experimenten uitvoeren en ga ik meer met stof werken. Daarnaast ook de combinatie met gesprekken in de natuur en het geven van workshops. Zelf dingen maken, creëren, iemand daarin mee mogen nemen. Ongedwongen, die verwondering die je als kind ook zo kan ervaren. Ik zit daar al heel dichtbij, maar op het moment is dit nog niet fulltime.’
TOT SLOT, hoe kijk jij op je oude dag terug op je leven?
‘Ik hoop die verwondering vast te mogen houden en daarbij veel mensen heb mogen helpen in hun eigen ontwikkeling. Dat ik hier een stukje aan heb mogen bijdragen. En een hele grote, groene tuin die ik kan nalaten. Als ik dan (klein)kinderen heb, dat ik de liefde voor natuur heb mogen doorgeven’.
Dank je wel Rianne, voor dit inspirerende gesprek. Ik hoop dat je nog veel mensen mag helpen en verblijden met jouw inspirerende en creatieve werk in de natuur!
Zou je meer over Rianne willen lezen en zien waar ze mee bezig is? Neem dan eens een kijkje op haar website: www.kleine-dingen.nl
Dit is Marileen. Marileen is getrouwd en moeder van drie zonen. Haar interesse ligt op het gebied van verantwoorde voeding en de hele industrie er omheen. Het is dus ook niet zo gek dat haar droom hier veel mee te maken heeft. Voor de rubriek ‘Schitterende vrouwen met een droom’, sprak ik met haar over haar verlangens in het leven en legde ik haar schittering vast in fotografie. Na jarenlang een baan als teamleider te hebben gehad, maakte ze vorig jaar de keuze om te werken en leven waar haar hart ligt. Dit ging echter niet zonder slag of stoot. Lees hier het inspirerende verhaal van Marileen.
Dit keer ben ik op een andere manier begonnen. Zo had ik een setje verbeeldingskaarten meegenomen. Aan het begin van ons gesprek, vroeg ik of Marileen twee kaarten wilde kiezen, die haar droom symboliseerden. Uiteindelijk werden dit er meer dan twee ;-)
De droom van Marileen:
‘Het afgelopen jaar was er veel onzekerheid. Bij de kaart met een kolkende watermassa, ervaar ik alsof de brug kan worden weggeslagen. Tegelijkertijd ontstaat er de vraag: kunnen we er misschien wel overheen? De basis die normaal gesproken voor zekerheid zorgt, begon twee jaar geleden te wiebelen. Deze kaart staat voor mij voor die periode.
Ik ben nu pas weer kracht gaan voelen. Ik had een baan als teamleider, waar ik 8 jaar eerder met veel plezier en enthousiasme aan was begonnen. Toen er een reorganisatie werd aangekondigd vermoedde ik dat er voor mij geen plek meer zou zijn en ben ik kritisch naar mezelf gaan kijken. Ik realiseerde me dat het management niet bij mij past. Ik had geen idee welke kant op moest. Maar dat er binnen het bedrijf waar ik werkte geen toekomst voor mij was, was wel duidelijk. Dat gaf natuurlijk veel onzekerheid, ook omdat ik hoofdkostwinner ben en de financiele situatie niet zo rooskleurig was. Op de andere kaart met een massa water, is het water minder woest. Dit bruggetje ziet er avontuurlijk uit, daar houd ik wel van. Het voelt als een uitdaging en een leuke inspanning om aan de overkant te komen. Dit mag wel aanwezig zijn in mijn leven. Liever niet meer de woeste massa, waar ik het gevoel had dat wanneer ik in de stromende massa viel, ik er niet meer uit zou komen.
Mijn gezin (olifanten-kaart) is een onderdeel van mijn droom, de liefde en de zorg die ik voor hen heb. De combinatie van mijn baan als teamleider en het zorgen voor de kinderen, voelde als heel hard werken. Nu heb ik weer wat meer ruimte voor mezelf, wat ik me ook meer heb voorgenomen. Zo staan de olifanten met de neuzen dezelfde kant op en dat sluit mooi aan bij mijn droom. Ik voel me vaak als de voorste olifant, maar zou wel eens wat meer achteraan willen lopen, me willen laten leiden.
In mijn bedrijf ben ik veel aan het zaaien op het gebied van netwerken en dat gaat een keer bloeien. Het punt waar ik nu sta voelt als een vrije vlucht, als een vliegende vogel. Het is soms stormachtig, maar wel stevig. Dit voelt heel lekker, om ideeën te hebben en mijn plannen te ontvouwen’.
Als ik mijn droom heel groot mag maken:
‘Mijn droom hoeft door mij als persoon in dit leven niet gerealiseerd te worden, maar ik wil een aanzet geven. Namelijk, ik wil een aanzet geven om het bewustzijn zo groot te maken bij mensen, dat voedingsindustrie en farmacie niet meer zo’n macht hebben. Om het wat dichterbij het nu te halen, wil ik voor over een jaar meer bewustzijn creëren bij de consumenten, door het geven van workshops en het begeleiden van mensen met lichamelijke klachten. Dat steeds meer mensen in het oerwoud van bewerkte en ongezonde producten, ook gezonde keuzes gaan maken waarmee je goed voor jezelf zorgt’.
Is deze droom er altijd al geweest?
‘Dan leven we in een wereld waarin er geen geld verdiend wordt ten koste van de gezondheid van mens en dier, waarin er geen leugens meer worden verkocht en geen angst meer wordt gezaaid. Nee, ik ben hier pas mee begonnen doordat ik een keuze moest maken naar aanleiding van de reorganisatie. Dit viel samen met een zoektocht op het gebied van mijn eigen gezondheid. Ik ben opgegroeid met mijn allergie en eczeem.
Mijn moeder nam me vroeger mee naar alternatieve therapeuten, nadat we alle reguliere methodes hadden geprobeerd. Tot nu toe heeft nooit iemand me ergens helemaal vanaf geholpen, maar het heeft wel een voedingsbodem gecreëerd voor mijn droom van nu. Op een gegeven moment kreeg ik het er op beide vlakken (medisch en alternatief) helemaal genoeg van. Ik ben toen energie gaan steken in acceptatie. Toen ik een paar jaar geleden me er wat meer in ging verdiepen, begon ik te zien hoe raar die wereld van de voedingsindustrie in elkaar zit. En hoeveel je kan bereiken door een gezonde leefstijl. Zo is ‘Voeding van Leen’ ook veel groter dan alleen voeding. Ik heb ook aandacht voor stresshantering en beweging.
Een andere droom is het beginnen van een wegrestaurant, met een echt gezond aanbod. Een Paleobar of een smoothietent… Het zou leuk zijn als dit naast een MacDonalds komt! Dit kan voor nu wel een haalbare droom zijn. Zo ga ik ook samenwerken met restaurants. Er is dus een link naar de horeca, wie weet wat daaruit ontstaat. Samenwerken vind ik sowieso erg leuk om te doen. Je kunt elkaar uitdagen, inspireren, waardoor ik ook weer verder kom in mijn ideeën en meer dingen kan uitzetten’.
Zit bij jou ook het verlangen dit op scholen te doen?
‘Ja dat lijkt me heel leuk, daar is ook zoveel winst te halen! Voor de school waar mijn kinderen op zitten, mag ik blogs schrijven, mits het maar niet té confronterend is. Terwijl als het aan mij ligt, ben ik eerlijk in feiten. Bijvoorbeeld, hoeveel suiker er in voedingsmiddelen zit. Ik wil daarin mensen aan het denken zetten. Als ze de verpakkingen moeten geloven, zijn alle pauzekoeken en pakjes drinken gezond, maar het tegendeel is waar. En er is zoveel meer mogelijk dan een boterham met kaas in je lunchtrommel.’
Wat waren de dromen voor jou als kind?
‘Ik weet nog één ding heel goed. Als kind wilde ik banketbakker worden. Ik hield veel van bakken en van snoepen. Voor een deel komt die droom dus terug in mijn bedrijf. Nog steeds wil ik bakken en lekkere dingen maken, maar dan op een verantwoorde manier.
Als puber vond ik talen heel leuk en ben ik taalkunde gaan studeren. Toch ook weer iets anders’.
Hoe ziet jouw leven er over een jaar uit?
‘Als ik het mag zeggen, dan heb ik elke maand een workshop en een restaurant training, elke week 4 klanten, leef ik van mijn bedrijf en heb ik een grote moestuin zodat we verse groenten van het seizoen kunnen gebruiken in de workshops.
‘We zijn allemaal zo hard aan het zwoegen
en aan het jongleren met
alles wat moet’.
Daarbij is mijn gezin belangrijk en dus ook de financiële situatie. Zo mogen beiden niet vallen. Ik verwacht dus ook van mezelf, dat mijn bedrijf over een jaar goed loopt. Ik heb vier maanden de tijd waarin ik nog mijn salaris ontvang. Ik ga alles op alles zetten, maar wel met liefde voor mezelf. Over een jaar is zeker reëel’.
Waar heb jij tijdens een dag behoefte aan?
‘Ik word heel blij wanneer ik weet dat ik aan mijn bedrijf mag werken. Het is wel werken, maar niet zoals ik gewend was. Er wordt niet meer van mij verwacht dat ik om 8.30 achter mijn bureau zit, maar ik kan mijn eigen week indelen.. Ik breng iedere dag de kinderen naar school, zoek vaak een moment om even naar mijn moestuin te gaan en probeer af en toe vrij te maken om te lezen of nieuwe recepten uit te proberen
Een paar keer per week, ga ik een uur naar de moestuin. Als ik uiteindelijk een grote moestuin heb, wil ik daar iedere dag een uur werken, wanneer mijn tijd dat toelaat. Tijdens het werken in de moestuin ontspan ik en raakt mijn hoofd leeg. Lekker zen.In de hangmat liggen vind ik veel moeilijker, want dan ‘moet’ ik niks doen. Op die momenten lees ik dan vaak studieboeken. Een tijdje geleden heb ik deelgenomen aan een vrouwenweekend. Die sisterhood heb ik gemist en die probeer ik nu op verschillende manieren meer vorm te geven in mijn leven. Contacten met mensen voedt me ook. Ik kan niet alles in mijn eentje uitwerken’.
Hoe kijk jij op je oude dag, terug op je leven?
‘Ik hoop dat ik een verschil heb kunnen maken. Belangrijker is dat ik bij mezelf heb kunnen blijven, dat ik trouw aan mezelf ben gebleven. Wie weet dat ik op mijn 90e nog steeds voedingsadviezen geef! Hopelijk mag ik meemaken dat we gezonder oud worden. Ik wens ook dat ik op mijn 90e nog steeds vooruit kijk, heerlijk lijkt me dat.’
Tot slot, welke kaart heb je voor nu nodig om je droom te leven?
‘De kaart met de bloemknop: kiemkracht! Een beetje zon, een beetje water, een beetje aarde’.
Dank je wel Marileen, voor ons inspirerende gesprek en fotoshoot. Ik wens je veel kracht en plezier toe met je mooie werk! Binnenkort komt het verhaal van Rianne online, van kleinedingen.nl :-)
Ik heb de droom van Myrtle mogen vastleggen in woord en beeld. Myrtle is een oud klasgenootje van kunstzinnige therapie en we zijn tevens goede vriendinnen. Zo leefde ze haar droom in Portugal, maar deze viel in duigen, nadat Myrtle begon te voelen dat het voor haar niet meer klopte. Er volgde een moeilijke periode van loslaten en verdriet. In ons gesprek kwam naar voren, dat ze zich nu wil richten op het creëren van een fundament. Het is haar duidelijk geworden, dat wanneer dit fundament ontbreekt, haar dromen nergens op zijn gebaseerd.
Lees hier haar inspirerende verhaal.
Wat is jouw droom / verlangen in het leven?
‘Ik ben een aantal jaar geleden begonnen met het leven van mijn droom, maar bijna 2 jaar terug is deze droom ingestort en heb ik een hoop los moeten laten. Nu ben ik opnieuw aan het ontdekken wat mijn droom is en begin ik als het ware opnieuw. Voor een deel weet ik nog niet wat mijn nieuwe droom precies is, maar ik merk ook dat flarden van die oude droom nog steeds in mij leven’.
Om daarmee te starten, hoe zag deze droom eruit?
‘In mijn kindertijd wilde ik lerares, kunstenares, schrijfster en moeder worden. Ik ben geboren in Zuid-Afrika en opgegroeid met veel reizen en wildkamperen. Deze tijd is me altijd dierbaar bijgebleven.
Als kind zat ik heel erg in mijn fantasiewereld. Het reizen en de natuur waren voor mijn gevoel het echte leven. Ik dagdroomde altijd dat ik in mijn eigen huisje in de natuur woonde, met veel paarden en andere wilde dieren. Natuur is voor mij de belangrijkste bron in mijn leven. Daarnaast ook het helpen van mensen en kinderen, in combinatie met kunst en de natuur.
Toen ik ging studeren wilde ik een goede, veelzijdige therapeut worden, maar bovenal wilde ik vrij zijn van alle regeltjes van het leven en zelfvoorzienend kunnen leven. Mijn ex-partner wilde (net als ik) ook een nieuw leven oprichten, waarin er in verbinding met de natuur geleefd kon worden en vanuit een nieuw bewustzijn als mens. Toen is het snel gegaan. We trouwden, ik studeerde af en na wat rondreizen, hadden we ons stukje grond in Portugal gevonden. We hadden een spirituele visie en we hadden een duidelijk beeld van hoe we wilden wonen op het gebied van gezondheid, samenleven en zelfvoorzienend leven. We begonnen aan het bouwen van een ecologisch huis, een permacultuur-tuin en ontvingen vele vrijwilligers die ons kwamen helpen. Ook gaven we al wat workshops daar. Mijn droom was ook dat ik graag mijn kinderen op deze manier wilde laten opgroeien. En dat een stuk vruchtbare grond met een eigen waterbron, schone lucht en eigen fruitbomen en groenten de grootste rijkdom is die je je kind kan doorgeven. En dat je uit de rust van de natuur zoveel wijsheid kan ervaren.
Natuur is voor mij de belangrijkste bron in mijn leven. Daarnaast ook het helpen van mensen en kinderen,
in combinatie met kunst en de natuur.
Op een gegeven moment, sinds de geboorte van mijn zoon, begon ik te ervaren dat deze setting (mijn huwelijk, de plaats in Portugal en nog andere elementen), voor mijn gevoel niet meer klopte. Ik heb geleerd dat wanneer iets niet 100% goed voelt, ik nog verder moet gaan en me niet meteen moet vastleggen.’
Hoe was het voor jou om dit los te laten?
‘Door de geboorte van mijn zoontje begon ik te ervaren dat mijn droom gebaseerd was op een illusie. Het was eerst erg moeilijk en pijnlijk om dit los te laten. Ik had geen eigen grond meer en alles waar ik al die tijd zoveel energie in had gestopt, had ik niet meer. Ook was het een gedoe om deze droom los te laten, alleen al het scheiden en het verkopen van mijn deel. Dat is allemaal niet leuk. Wat ik nu leer is dat ik me mag focussen op hele nuchtere, aardse dingen. Het dagelijks leven, werken en mijn kind. Mijn droom was erg groots en idealistisch, waarbij ik de hele wereld en mensheid wilde veranderen. Die behoefte is er nu niet meer. Ik realiseer me nu dat ik niemand hoef te veranderen. Mensen maken hun eigen keuzes. Het is daarbij wel van belang dat ik zelf mijn eigen leven leid vanuit mijn hart. Ik mag het dichter bij mezelf zoeken. Dit is wat er is, je kunt het zo mooi maken zoals je wilt. Het is al een prachtige ervaring wanneer we een mooie dag hebben beleefd op wat voor manier dan ook!
Er zijn dingen die ik mis van het leven in Portugal. De stilte in de natuur, de natuurlijke elementen om mij heen, bergen, ruimte, mensen van over de hele wereld die ik mocht ontvangen en die ons hielpen, het idee dat je zelf je eigen leven aan het vormgeven / creëren bent. En dat je jezelf aan het onderhouden bent. Ik had het gevoel dat ik daar echt aan het leven was. Het avontuur, het natuurlijke ritme, de ongerepte natuur.
Terug in Nederland is het ook weer mooi dat mijn zoontje meer vriendjes/vriendinnetjes heeft, en ik leer ook weer leuke nieuwe mensen en plekken in Nederland kennen. En hier zijn ook weer een hoop goede voorzieningen waar je niet over na hoeft te denken. Nederland is voor nu een goede basis om mezelf opnieuw te kunnen ontdekken en tegelijk mijn kind te kunnen laten opgroeien.’
Wat zou je van toen, mee willen nemen naar het leven van nu?
‘In Portugal had ik een ander gevoel van tijd. We leidden er een simpeler leven. Hier in Nederland, heb ik het gevoel meer te worden opgeslokt door de hoeveelheid aan dingen. De tijd vliegt voorbij. Vergeleken met Portugal voelt het hier wel meer comfortabel, er is een ouder-kind budget en opvang. Ik spreek de taal en er is onder anderen verwarming en het huis lekt niet. Nederland is meer vanuit het denken georganiseerd en dat geeft voor nu meer rust en stabiliteit, wat ik toch in de loop der jaren wat verloren had. Maar daar tegenover staat wel dat er mee regeltjes zijn.
”Ik ga er pas weer voor, als iets 100% goed voelt!”
Ik wil graag meer doen met mijn kunst, waarbij ik de schoonheid van de wereld kan laten zien. Ik wil dat wat in het gevoel zit of in wat ik soms zie vanuit het onzichtbare kunnen uitdrukken. Ik hoop daarbij dat mijn kunst als een soort spiegel mag werken voor diegenen die erin willen kijken.
Als alles mogelijk zou zijn,dan leef ik vrij, op een mooie plek in de natuur, met fijne mensen om me heen. Iets wat makkelijk bereikbaar is, maar waar ik toch het gevoel heb de eenheid van de natuur te ervaren.’
Waar ligt jouw verlangen?
‘Ik zou willen wonen en werken op een plek waar bergen zijn, met wat meer zon. Een plek waar ik mijn eigen atelier heb en een fijne woning, met fijne mensen om me heen die als familie voelen. Verbinding met de mens vind ik belangrijk. We hoeven er niet alleen voor te staan. Ik wil graag mensen kunnen ontvangen. Dit verlangen heeft nog steeds een relatie met mijn vorige droom.
Mijn visie voor mijn praktijk ‘Kleurenpad’ is nu ter sprake gekomen. Ik ervaar mijn leven als een kleurenpad, met verschillende levensfasen. Dit thema is ontstaan in mijn vroege jeugd, door een bijzondere ervaring waarbij ik het beeld te zien kreeg over het leven als een kleurenpad. Ik was als kind een echte (dag)dromer en sfeer-gevoelig. Ik ben eigenlijk nu pas meer gaan ‘aarden’, door de droom die achter me ligt. Maar ook sinds ik moeder ben geworden, 3 jaar geleden.
Ik heb moeten accepteren dat de wereld niet perfect is, ook mijn leven niet. Dit wil ik ook mijn zoontje meegeven, dat niet altijd alles kan zoals je soms zou willen. Maar dat je wel elke dag er het mooiste van kunt maken, binnen de situatie waarin je bent. Dat alles wat je ervaart precies dat is, wat je op dat moment mag ervaren.’
Wanneer geld er niet toe zou doen, welke stappen zou jij dan nemen?
‘Ik zou dan stoppen met werken om geld te verdienen, zodat ik meer de tijd en rust kan nemen om te herstellen en om de wereld (en mijn eigen wereld) nog verder te kunnen verkennen. Vanuit rust zou ik een mooie plek willen vinden die past bij mijn wensen. Eventueel nog nieuwe vaardigheden leren om mezelf verder te ontwikkelen. In ieder geval de tijd kunnen nemen en vanuit rust en stabiliteit kunnen kiezen waar ik heen ga. Een ruimte vinden om mijn schilderijen te kunnen exposeren en uiteindelijk misschien wel weer een ecologisch huis bouwen (maar dan met meer professionele hulp erbij). Ik zou dan een grote tuin willen om mijn eten te kunnen groeien. Een plek vinden dat mijn atelier is, mijn thuis en een centrum om mensen te kunnen ontvangen voor bijeenkomsten en workshops. Dit wil ik niet alleen doen, ik wil de juiste mensen hiervoor kunnen ontmoeten. En uiteraard ook kinderen hierbij kunnen betrekken!
In de tussentijd wil ik me verder oriënteren en díe dingen doen om mezelf meer te ontwikkelen. Ik ben er voor mijn gevoel eigenlijk al wel mee bezig, maar voel nog wel wat financiële druk en beperking. Ook het gevoel nog onvoldoende rust en tijd te hebben als alleenstaande moeder.
Tot slot komt Myrte tot de conclusie:
‘’Met alle stappen die de droom verwezenlijken ben je je droom al aan het leven.
Ik ervaar juist dat ik zelf klaar moet zijn om een volgende stap te kunnen nemen naar die droom toe. Soms moet je eerst nog herstellen of iets verwerken. Soms blijk je nog niet stabiel genoeg te zijn en dan kan de droom ook niet vanuit een goede basis groeien. Dan kun je misschien wel de financiële middelen hebben, maar je moet er gewoon klaar voor zijn!
Ik merk nu pas dat ik echt op de wereld aan het ‘aankomen’ ben en de dingen begin te begrijpen in mijn leven. Deze inzichten had ik een paar jaar terug nog niet en ik begrijp nu dat die oude droom daarom ook niet meer verder kon groeien. Ik ben daar erg dankbaar voor. En ik ga er pas weer voor als iets 100% goed voelt!’’
Evelien is vandaag voor een aantal maanden naar het buitenland vertrokken. Zo begint ze in Ierland, om daar een week te gaan wandelen (in haar eentje). Van daaruit gaat ze verder op reis. Dat vrijheid belangrijk is voor haar, dat werd wel duidelijk tijdens ons leuke gesprek. Evelien is graag in beweging, het liefste is ze wandelend op pad. Ze had zich opgegeven voor de rubriek ”Schitterende vrouwen met een droom”, waarbij ik de dromen van vrouwen vastleg in woord en fotografie. Vorige keer was het die van Dominique.
En dit keer de droom van Evelien. In dit artikel dus ook een mooi beeld van een inspirerende vrouw.
Waar verlang jij naar?
‘’Het lijkt me heel tof om de wereld over te lopen. Ik ben aan het nadenken over welke manieren er zijn om te werken en te leven, terwijl ik op weg ben. Vroeger als puber was reizen al mijn droom. In de laatste ¾ jaar heb ik veel gereisd en heb ik gemerkt hoe geweldig het is om plekken te leren kennen zoals ze echt zijn, niet alleen de toeristische dingen.
Wat ik gemerkt heb van alleen op weg zijn, is dat ik wel moet. Ik kan me achter niemand verschuilen, ik heb alleen mezelf. Dit vind ik erg fijn!’’
Welke versie van jezelf ben jij wanneer je op weg bent?
>‘’Wanneer ik op reis ben, voel ik me zelfverzekerd en heb ik meer zelfvertrouwen. Ik vind het dan bijvoorbeeld heerlijk om alleen te eten in een restaurant, terwijl dat ik dit in Nederland niet snel zal doen. Al leer ik steeds meer om dat ook hier gewoon te doen.’’
Waarom ben jij op reis wel helemaal jezelf?
“Op het moment dat ik op weg ben, heb ik niet mijn spullen en geen bekende mensen om me heen. Ik heb alleen mezelf. De komende vier maanden ga ik ervaren of ik het op weg zijn ook fijn vindt voor langere tijd. Ik ben in een onderzoekende fase. Het kan zo zijn dat ik over twee maanden denk: ‘Nee, dit is het niet’ of dat ik denk ‘Dit is heel erg gaaf’. Ik sta er open in.’’
Foto door Aleid Collaris
Wat geeft jou vrijheid?
“Het hebben van ruimte voor mezelf en voor de dingen die ik wil doen geeft mij vrijheid. Ik heb vanaf mijn puberteit altijd een relatie gehad. Ik heb nu de behoefte om vrij te zijn. Zo heb ik de duidelijke keuze gemaakt dat ik 19 september vertrek naar Ierland. Dat voelt voor mij als vrijheid!”
Volgens mij loop je niet voor jezelf weg!?
“Mijn droom is dat ik blij ben met mezelf. Ik hoef vrijheid niet te hebben, maar wil het wel voelen. Ik voel het nu vooral wanneer het er niet is en dat kost veel energie. Daar word ik niet vrolijker van. Langzaam herken ik steeds meer signalen van mezelf wanneer ik teveel geef. Als ik mijn huis niet onderhoud is dit omdat ik geen energie heb. Die heb ik dan al weggegeven. Een vriend zei eens tegen mij: “Ik zie jou heel veel geven, maar krijg je wel wat terug? Dit heeft me aan het denken gezet. Hier heeft hij zeker een punt.”
‘’Mijn mantra voor de komende maanden gaat zijn:
ik ben trouw aan mezelf’’.
Waar heb jij op een dag behoefte aan?
‘’Ik heb behoefte aan zon. Daar word ik blij van. Wel grappig, want als ik reis, reis ik eerder naar het noorden. Daar zijn veel minder zonuren dan in het Zuiden! Daarnaast heb ik behoefte aan rustig wandelen. Dit kan ook al een wandeling naar de supermarkt zijn. Wandelen is erg belangrijk voor mij. Het is een bewuste keuze om mezelf in beweging te houden en tijd met mezelf door te brengen. Het is gelijk ook een goede stimulans om niet achter mijn laptop te blijven zitten.
Op een zondagochtend hardlopen, dat is ook zeker een behoefte. Ik vind het fijn om daar dan de tijd voor te nemen. Soms ben ik wel 1,5 uur weg. Ik ren een stuk en als ik zin heb op een bankje te zitten doe ik dit. Ik neem de tijd om gedachten die naar boven komen op te schrijven. Ik moet in beweging zijn om mijn weg te vinden. Als ik op een kaart blijf kijken, kom ik er niet.
Ook het volgen van mijn eigen tempo is een behoefte voor het moment. Op het moment werk ik bijvoorbeeld alleen als ik wil werken. Het scheelt dat ik nu weinig werk heb.”
Hoe zie jij dat de komende tijd voor je?
De komende tijd zie ik voor mezelf als een adempauze. Ik heb geld kunnen lenen om een nieuwe laptop te kopen voor het doen van mijn fotografiewerk. Het lenen van geld vind ik lastig, hoewel het me nu wel de ruimte geeft om dit te doen. Ik loop met veel vragen rond: Hoe ga ik het financieel doen, waar ga ik wonen of hoe lang blijf ik reizen. Wel duidelijk is dat mijn mantra voor de komende maanden is: Ik blijf trouw aan mezelf.’’
‘’Ik ben nu bij mijn stip aan de horizon aangekomen.
De komende maanden zullen uitwijzen
wat mijn nieuwe doel zal gaan zijn
en daar kijk ik erg naar uit.’’
Foto door Aleid Collaris
Ik vind het heel inspirerend en moedig dat je dit gaat doen!
‘’Als er een moment is dit te doen, dan is het NU! Wat ik heel erg geleerd heb van mijn oma, is dat ik geen spijt wil krijgen van iets wat ik niet gedaan heb. Ik wil trouw blijven aan mezelf.’’
Wat zeg jij tegen de 10 jaar jongere Evelien?
‘’Het wordt echt beter. Wees niet bang, daag jezelf uit. Ik voelde mij vroeger een grijze muis. In die tijd wilde ik niet gezien worden, want ik had het gevoel dat ik anders was. Ik zag mezelf niet in een hokje passen. Ik was gewoon Evelien. Dat is ook een reden dat ik uit Breda ben verhuisd. Loskomen van dit beeld van mezelf en dat is me gelukt! De Gangmakerij was, en is, voor mij een warm bad.’’
Hoe ziet jou leven er over 10 jaar uit?
‘’Met een hele grote grijns zeg ik: Ik heb geen idee! Ik voel dat ik bij mijn stip aan de horizon aangekomen ben. De stip die ik 10 jaar geleden heb neergezet voor mezelf. De komende maanden zullen uitwijzen wat mijn nieuwe doel zal gaan zijn en daar kijk ik erg naar uit”.
Hoe hoop jij later terug te kijken op je leven?
‘’Ik hoop dat ik vooral ontwikkeling zie en dit ervaren heb. Dat ik mezelf heb uitgedaagd, kansen heb gezien en benut. Dat doe ik nu al en hiervan wil ik meer. Wat ik fijn vind, is dat ik me nu bewust ben van wat ik doe en waarom ik dit doe. Ik wil in ieder geval niet terugkijken op mijn leven en denken: had ik dit of dat nu maar wel gedaan”.
Dank je wel Evelien, voor dit openhartig gesprek. Neem ook eens een kijkje op de website van Evelien: www.evelienopweg.nl
Dominique en ik kennen elkaar van Dé Plek (flexwerk-plek in Leiden). Hier werkt zij voor haar bedrijfPause to play. Pause to play biedt persoonlijke coaching en meditatie trainingen. Dominique wil met haar bedrijf, rust (Pause) en beweging (play) meegeven aan haar cliënten. Mensen (aan)raken en inspireren, is wat Dominique graag doet. Op Dé Plek ging ik in gesprek met deze schitterende vrouw en stelde haar vragen op het gebied van dromen, verlangens en vrijheid. En natuurlijk kon een fotoshoot niet ontbreken ;-)
Ben je benieuwd naar het verhaal van Dominique? Lees dan gauw verder.
DOMINIQUE, WAAR VERLANG JIJ NAAR?
”Sinds ik begonnen ben met Vipassana meditatie (een aantal keer een 10 – daagse retraite in België), merk ik dat dit een belangrijke bijdrage heeft geleverd hoe ik in het dagelijkse leven ben gaan staan. Ik ben me veel minder gaan richten op de externe wereld. In plaats daarvan ben ik meer naar binnen gaan kijken. Hoe verder ik in dit proces kom, hoe meer ik leer mijn gedachten te overstijgen. Mijn verlangen is dus ook om mijn negatieve identificatie los te laten. Geloven in mezelf, dat ik me niet laat meesleuren door gedachten van het ego. Ik wil zelf de keuze kunnen maken dat ik in het ZIJN kan stappen. Het leven te ervaren als een spel. Dit probeer ik ook bij mijn cliënten toe te passen”.
”Het aardse leven zie ik nu als een speeltuin”.
IN HOEVERRE IS DIT NU AANWEZIG IN JOUW LEVEN?
”Dit komt in vlagen. Ik zak vaak weer in mijn identificatie van mijn gedachten en emoties. Ik probeer toch iedere keer weer gewoon te ‘zijn’. Ik zoek daarin niet meer de liefde en erkenning van anderen. Dat is voor mij onafhankelijk zijn, dat niet meer nodig te hebben.
Authentiek zijn is voor mij ook erg belangrijk. Erkennen dat je bijvoorbeeld pijn ervaart. Dus niet alles inslikken, maar jezelf laten zien en kwetsbaar zijn. Op mijn vijftiende begon ik me hier meer bewust van te worden. Op die leeftijd las ik voor het eerst een boek van Eckhart Tolle. Dat was mijn ‘bijbel’ geworden”.
Foto door: Aleid Collaris
Foto door: Aleid Collaris
WAT HEB JE DAAR VOOR JEZELF ALS VIJFTIENJARIGE UIT KUNNEN HALEN?
”Ik las dit boek en ik dacht, ‘het klopt, dit is het’! Misschien begreep ik niet alles, maar het heeft me in ieder geval getriggerd om het nog vaker te lezen. In die tijd heb ik een spirituele ervaring gehad en dat was heel intens. Ik probeerde in dit boek antwoorden te zoeken voor mezelf. Mijn spirituele ontdekking en tevens mijn verlangen / droom is in deze tijd ook ontstaan. Het was wel echt de voedingsbodem voor alles wat nu belangrijk voor mij is. Op een geven moment ook volledig in de ratio. Ik heb gestudeerd op het gebied van de wetenschap, heb hier meer de ‘harde’ kant van mezelf leren ontdekken”.
IN WELK OPZICHT IS VRIJHEID AANWEZIG IN JOUW LEVEN?
”Ik zie het leven als een speeltuin. Wie we echt zijn in de essentie, is de realiteit. Wat mij de vrijheid geeft is om de switch te kunnen maken tussen het geloof in het spel van het leven en het besef wie ik in essentie ben.
Ik wil graag tools geven aan mensen om zich te kunnen bevrijden van hun innerlijke pijn. Volgens mij kun je voor jezelf geen groter cadeau wensen. Dan pas kun je leven vanuit je essentie, creëren wat je wilt. Er zijn geen beperkende gedachten meer. Wetende dat dat kan is zelfbevrijdend. Ik vind het heel inspirerend om hier een bijdrage aan te leveren. Dingen lichter maken, luchtiger… Ik heb de dingen vaak zo donker gemaakt, beladen en ik ben zo serieus geweest. Ik heb er volledig in gezeten, dus ik snap als geen ander hoe beperkend en onderdrukkend dit kan zijn.”
IS JOUW DROOM HIERUIT TOT STAND GEKOMEN?
”Jazeker. Het inzicht, dat ik naar mezelf mag kijken, geeft zo’n bevrijding. Erkennen dat ik controle heb over mijn eigen leven, heel fijn!”
Foto door: Aleid Collaris
Welke grootse dromen had jij als 5 – jarig kind?
”Ik vond de vraag ‘Wat wil je later worden’ heel moeilijk. Ik kwam niet verder dan juf en later stewardess. Toen ik een keuze moest maken voor een studie, wilde ik officier van justitie worden, geen idee waarom. Het klonk gewoon interessant haha. Dat ik iets moest betekenen in de wereld was er al wel.”
WAAR WERD JE ALS KIND HEEL BLIJ VAN?
”Ik werd heel gelukkig van mensen om me heen, vriendjes en vriendinnetjes. Letterlijk de verbinding. De gedachte dat alles altijd gezellig moest zijn. Ik wilde dat er gelachen werd, dat iedereen het leuk had. Ik was als kind een bemiddelaar. Ik nam gepeste kinderen op sleeptouw.
De droom was er wel om de wereld over te reizen. Daar geef ik nu ook vorm aan. Voor mij is het reizen over de wereld heel lang een vlucht geweest voor deze realiteit. Hoe dichter ik nu bij mezelf kom, hoe minder die noodzaak is. Ik heb steeds minder de behoefte ”Ik wil weg, omdat ik eruit moet”. Ik ben heel oké in dit huis, in dit leven. De intentie waarom te reizen is veranderd. De behoefte is niet verdwenen, maar het is minder moeten geworden, meer mogen.”
WAT IS JOUW DROOM OVER 5 JAAR?
”Ik denk dat het zeker nog in dezelfde lijn zit. Op dit vlak van bewustzijn is nog zoveel te ontdekken. Vanuit die staat te creëren. Wat ik hoop over 5 jaar is meer kennis online te delen, vloggen, online trainingen en wat me echt tof lijkt, is de wereld overtrekken. Overal een beetje werken, lezingen geven. Wel heel groots gedroomd, weet niet of dat over 5 jaar haalbaar is, maar who know’s! Het lijkt me fantastisch om zoveel mensen aan te raken. Ik denk dat dit de kern is van waaruit ik mag leven.
Wanneer je me dit een jaar geleden had gevraagd, was dit nog zo anders”!
Dank je wel Dominique, voor dit openhartige en fijne gesprek. Wil je meer weten over Dominique of wellicht heb je interesse voor een coach-gesprek? Neem dan een kijkje op haar website:www.pausetoplay.nlofFacebook.
Je hebt van die mensen, die niet alleen nadenken over hun dromen, maar er ook alles aan doen deze droom daadwerkelijk neer te zetten. Zo ook Shirly & Roy, twee jonge mensen van begin twintig. In het Westland bouwen zij een Tiny House, van een kleine 20 m2. En dat doen ze niet zomaar. Ze hebben het verlangen een leven in eenvoud te leiden. Zo mocht ik een kijkje komen nemen, om meer te weten te komen over hun toekomstige en eenvoudige leven. In dit artikel schets ik dus ook een schitterend beeld van deze twee inspirerende mensen. En ik dacht, laat ik het eens anders aanpakken. Er zijn al diverse keren foto’s gemaakt van hun Tiny House. Daardoor leek het mij juist leuk om wat dieper op de personen in te gaan. Dit heb ik proberen weer te geven in woord én beeld (fotografie). Nieuwsgierig naar hun verhaal? Lees dan verder :-)
”Ik heb geen tijd voor een fulltime baan”.
EVEN VOORSTELLEN;
Roy is fotograaf en werkt daarnaast in een surfschool als instructeur. Hier geeft hij lessen, maar HIJ houdt zich ook bezig met grafisch ontwerp. Als fotograaf zijnde, houdt hij ervan om zich op verhalen, sfeer en natuur te richten. Zo houdt hij zich veel bezig met het vastleggen van sporten als snowboarden, surfen en paardrijden. Dit doet Roy zowel fotograferend als filmend. Afgelopen winters is hij in de bergen geweest en ging hij op pad met talentvolle snowboarders. Hier ligt wel echt zijn passie, waar hij zeker mee verder wil. Zoals Roy ook mooi zegt: ”Ik heb geen tijd voor een fulltime baan”. Vaak hebben we geen tijd om onze hobby’s uit te oefenen, hij kiest ervoor dit om te draaien! Een inspirerende gedachte. Shirly is sinds een paar weken afgestudeerd als pedagoog. Toch gaat zij zich nu alleen richten op paarden. Op het moment doet ze de opleiding tot Horsefulness. Deze opleiding is gericht op de connectie met je paard. Het is mindfulness, gecombineerd met de omgang met je paard. Aangezien Shirly gek is op paarden, is deze opleiding natuurlijk ook helemaal weggelegd voor haar ;-)
Shirly zegt al vanaf kinds af aan dat zij in een klein huisje wilt wonen. Mooi hoe dit jaren later tot werkelijkheid wordt gebracht!
Shirly en haar liefde voor paarden.
Hoe ziet jullie droomleven eruit? Is dit al aanwezig?
Shirly: ”We zijn een eind op weg”! Roy voegt hieraan toe: ”We hebben hier geregeld een beeld van. Daarbij zie ik de sneeuw voor me”. Shirly: ”Ik denk altijd aan een klein huisje, met een stuk land, waar mijn paardje bij staat. Ook dat kan in de sneeuw, ik ben zelf ook een echte snowboardfanaat, dankzij Roy. Roy: ”Een hond maakt dit droombeeld compleet voor ons. Ook willen we zoveel mogelijk buiten leven en lekker bezig zijn”. Shirly: ”We hebben straks geen tv, dus we willen straks in de avonden ook tijd met elkaar door brengen. Natuurlijk kunnen we wel eens een film kijken, we hebben een laptop en dat is voldoende. Maar ons uitgangspunt is dat we meer belevenissen willen creëren. Nu zijn we nog jong en willen ons leven en de tijd die we hebben, waardevol besteden”.
Roy: ”Vanuit onze droom proberen wij omhoog te werken. We hebben onszelf de vraag gesteld, wat hebben we hiervoor nodig? Dat is onderdak. Zo’n klein huisje brengt veel voordelen met zich mee. Het is mobiel, waardoor alles veel bereikbaarder wordt”.
Bovenstaand filmpje is niet door mij gemaakt.
Hoe zien jullie je leven over 5 jaar? En over 20 jaar?
Roy: ”Voor mij is 5 jaar is al te ver. Wanneer ik denk aan hoe ik 5 jaar geleden over nu nadacht, dan is dat heel anders. Ik probeer NU te leven en laat het open voor de toekomst”.
Shirly: ”Voor mij is dat niet te ver hoor, ik kan heel goed in de toekomst denken haha”.
Dus het kan zijn dat jullie over 5 jaar niet meer wonen in jullie kleine huisje?
Roy: ”Ik ga er eigenlijk wel vanuit dat we er dan nog wonen.”
Shirly: ”We willen er eigenlijk geen druk op leggen, dat we altijd in het huisje blijven wonen. Roy: ”En stel dat je basis verandert en je hele ander passies krijgt”. Shirly: ”Maar we hopen wel dat we hier een lange tijd in zullen blijven wonen. Misschien wel voor de rest van ons leven! Het is in ieder geval niet ons idee dat we hier 3 jaar gaan wonen en dan overgaan op een groot huis. Ik ga nu niet met het idee in ons kleine huisje wonen, om vervolgens groot te gaan leven. Ik zeg al sinds ik kind ben, dat ik klein wil wonen. Dus dat is iets dat werkelijkheid wordt!” Roy: ”Het is niet een impuls. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat we er over 5 jaar achter komen dat dit zelfs nog te groot is. En wie weet tegen die tijd, wanneer Shirley overtuigd is, een lange reis maken!?”
Shirly: ”Ik ben veel meer gebonden aan een vaste plek, aangezien ik de zorg heb voor mijn paard. Als we in de winter voor 3 maanden naar Oostenrijk gaan, dan kan hij mee. Maar naar de andere kant van de wereld wordt lastig. Ik kan dus niet zomaar zeggen, ik ga zomaar een jaar weg. En dat wil ik ook niet, ik kan hem niet zolang missen”.
Wanneer geld geen rol zou spelen in het leven, zouden jullie dan ook klein gaan wonen?
Roy: ”Dat vind ik een heel moeilijke vraag”.
Shirly: ”Ja moeilijk, want we hebben eerst gekeken naar gewone huisjes. Als geld dan geen rol speelt, ga je waarschijnlijk heel makkelijk mee in de stroom van de maatschappij. Dus wat normaal is. Maar als ik kijk naar wat ik zelf altijd heb gewild, dan had ik dit ook echt gedaan.
Roy: ”Ik vind het wel cool dat geld juist wél een rol speelt, waardoor je creatief gaat worden hoe je dingen voor elkaar krijgt. Als ik wel genoeg geld had gehad, om alles te doen wat ik wilde, had ik dan dezelfde passies gehad? Dat weet ik eigenlijk niet. Je komt andere mensen tegen, je gaat in plaats van met de auto naar Oostenrijk, met het vliegtuig naar een verder gelegen plek. Ik denk dat geld echt wel een belangrijke rol speelt.
Shirly: ”Stel dat ik nu ineens heel veel geld zou krijgen, dan zou ik nog in mijn kleine huisje willen wonen, maar dan op een groot stuk land”.
Roy: ”Of iets moois opzetten. Bijvoorbeeld een stukje land waar je de paarden kunt ontvangen. Wel dat je er iets goeds mee doet.
Wat wij ook merken, is dat we met minder, meer bewust worden van waar we geld aan uitgeven.
Hoe is het voor jullie om jullie bezittingen flink uit te dunnen?
Shirly: ”Ik heb hier niet zo’n moeite mee gehad. Het ging eigenlijk als vanzelf”. Roy: ”Ik vond het in het begin wel lastig. Vooral met souvenirs. In eerste instantie dacht ik, hier zitten herinneringen aan vast. Ik heb uiteindelijk wel geleerd dat herinneringen niet aan die spullen vastzitten, maar er gewoon zijn. Op een gegeven moment ging ik dat soort spullen steeds meer als rommel zien. Nu bedenk ik me ook dat ik eigenlijk niet eens meer weet wat ik heb weggedaan. Je vergeet het gewoon. Het is letterlijk uit je hoofd. Het is natuurlijk ook niet mogelijk om 4 gitaren mee te nemen, dus in die zin word je ook heel reëel. Er gaat 1 gitaar mee en uiteraard onze snowboard spullen. We maken zeker plek voor onze passies. Zo willen we een snowboard ophangen aan het plafond. Dan heeft die gelijk ook weer een plek en het is leuk ter decoratie”.
Wanneer jullie als de 80-jarige Roy en Shirley, terugkijken op jullie leven, hoe kijken jullie dan terug?
Roy: ”Ik hoop als 80-jarige nog op mijn snowboard te staan haha. Ik wil kunnen terugkijken op een leven, waar ik veel heb mogen leven vanuit mijn passies. Dat ik er met voldoening op terug mag kijken”.
Shirly: ”Ik kijk terug op een fijn leven, samen met Roy. Een leven waarin we veel mooie dingen gedaan hebben, samen met de paarden, het snowboarden. Dat het leven in een Tiny House, hieraan heeft kunnen bijdragen”.
Het was een leuke, leerzame en inspirerende ochtend. Erg leuk om te zien hoe deze twee jonge mensen, zo ambitieus zijn. Ik vind het erg moedig en bewonderenswaardig, dat zij dit op jonge leeftijd weten aan te pakken! Met als doel een eenvoudig leven te leiden, in vrijheid. Dank jullie wel Roy en Shirly, voor de leuke kennismaking, jullie fotogenieke uitstraling en de portie inspiratie :-)
Wil je Roy en Shirly graag volgen? Kijk dan op hun website www.tinyfoot.nl
