Afgelopen week bestond uit veel gevoelens. Vooral geluk stond en staat op de voorgrond. Een aantal dagen voor ik begon aan mijn fiets-project, ervoer ik geregeld angst / weerstand. Innerlijk begon ik me te verzetten tegen de tijd en ervaringen die komen gingen. De ‘angst voor het nieuwe’, maakte me aan het wankelen. Maar ja, is het wel zo nieuw dan? Deze manier van onderweg zijn kende ik toch al!? Als ik het zo bekijk zit onze geest grappig (en soms ook complex) in elkaar. In deze blog deel ik mooie foto’s van de afgelopen week, evenals de berichten die ik eerder al op social media deelde. Lees je mee? :-)

28-10

DANKBAARHEID , de plotselinge CONFRONTATIE met de M R I – S C A N + alles daaromheen.

Ennn gooo…! Morgen start ik met mijn FIETS-PROJECT. De afgelopen maand heb ik hier op wat voor manier dan ook, naartoe gewerkt. In mijn hoofd en hart was ik er geregeld mee bezig en dat heeft voor net wat meer energie gezorgd dan anders. Ik heb een sterk doel voor ogen en dat heeft me opgepept. Vooral omdat ik dit in mijn eentje mag doen, vanuit mijn eigen kracht het neer mag zetten. 
Zo heb ik de vrijheid en het geluk van het onderweg zijn, de afgelopen tijd al ervaren. De energie zat in me, het enige wat ik nu nog hoef te doen is om van hieruit te gaan fietsen / beleven. Dat maakt me toch zo’n dankbaar mens! 

DE AFGELOPEN 2 DAGEN had ik nog allerlei afspraken. Van de (antroposofische) tandarts, tot een hele leuke fotoshoot (daar zie je komende week meer over), gezelligheid met vrienden en donderdagavond nog een MRI-scan. Deze scan is de jaarlijkse controle i.v.m. de tumor in mijn hoofd. Het klinkt misschien vreemd, maar over het algemeen lig ik opgewekt onder die scan. Gedurende 30 min is het een hoop kabaal en dat is nu niet bepaald een pretje. Toch is er altijd iets rondom die MRI wat ik niet helemaal thuis kan brengen. Ik denk nooit, maar dan ook nooit na over het feit dat het deze keer wel gegroeid zou kunnen zijn. Dat kun je natuurlijk ook wel VERTROUWEN noemen en blijkbaar ervaar ik die als rust in mezelf. Dit is nooit anders geweest. 

Nu kwam het donderdag op alle vlakken heel overweldigend op me af. Ik werd ineens zo met mezelf en mijn hoofd geconfronteerd, wat ik nog niet eerder heb ervaren. Het spiegeltje zat zo, dat ik midden op mijn hoofd neerkeek. Dit voelde als een hele grote confrontatie. In plaats van in mijn hoofd te zitten, keek ik er nu recht op neer. In dat half uur kwam álles samen. De kwetsbaarheid van het leven, hoe mijn lichaam het verlangen van mijn ziel kan beperken (en tegelijkertijd dat ik met de kracht van mijn geest / ziel de beperkingen zachter kan maken), de gedachte WAAROM ik eigenlijk ga fietsen en niet lekker veilig en vertrouwd thuis blijf? De tranen stroomden over mijn wangen en de weerstand om te gaan fietsen was enorm groot. Voor mij is dit gelijk ook een teken dat ik de medicatie voor mijn hormonale systeem hier goed op mag aanpassen. De komende tijd wordt er immers weer wat anders van me gevraagd. 

Zo trakteerde ik me gisteren op dit ‘magische’ armbandje, om mezelf iedere dag aan mijn kracht te herinneren. ”You are magic”. Hij komt van het leuke winkeltje Lucies in Leiden, waar overigens ook mijn kaarten te koop zijn 

30-10

I K  F I E T S

Ik ben inmiddels onderweg! Gistermiddag naar Rotterdam vertrokken en straks weer door. Wat mij opvalt is dat ik met een heel ander gevoel van start ben gegaan, vergeleken met vorig jaar. Ik ervoer het toen gelijk als een gevoel van FLOW, vrijheid, een verademing. Maar deze elementen zijn het afgelopen jaar steeds meer en meer verankerd in mezelf, waardoor ik het fietsen niet nodig heb om dit te ervaren. 

De komende tijd zal uitwijzen wat het fietsen met alles daaromheen, me brengen zal. De WEERSTAND die ik de afgelopen dagen al ervoer, is lekker prominent aanwezig ;-) Ik kan me daardoor laten leiden, maar mag het er ook laten zijn. DIT IS WAT ER IS, NIET MEER OF MINDER! 

 

1 nov.

Wat doe je als het regent? Juist ja, alles afdekken – inclusief mezelf – :-)

Op het moment ben ik nogal gesloopt en fiets ik vandaag een klein stukje. Zojuist een slaapplek kunnen regelen via Vrienden op de fiets in het mooie Zierikzee, na een heel leuk verblijf te hebben gehad bij mensen thuis in Renesse.

F I E T S E N . I N . N E D E R L A N D 

Bovenstaande afbeelding van Nederland kan ik over een tijdje weer bijwerken met de route die ik nu afleg. Zoals ik vorig jaar ook vanuit mijn levensproject ben gaan fietsen, heb ik veel mogen zien van ons land (boven het midden + de eilanden ) met haar vele inwoners, leuke stadjes en mooie natuur. Nu neem ik de andere richting; namelijk die naar het zuiden. Op het moment kijk ik uit over de Oosterschelde en bevind ik me op Schouwen-Duiveland. Ook wel het 2e eiland van boven.

2 nov.

ZICHTBAAR mogen worden en de VRAAG VAN OMROEP ZEELAND!

Een week geleden, net voordat ik begon met fietsen, had ik een fotoshoot. En niet zomaar eentje! Diepgangjournalist is bezig met een schitterend project, waarbij ze een aantal vrouwen fotografeert met het thema ‘vrouwelijkheid’. Ze noemt haar project ‘De rode draad’, waarbij iedere vrouw een rode shawl draagt.

Zo is deze foto gemaakt onder een bruggetje in Leiden. Uiteindelijk zijn er ook foto’s gemaakt middenin de Haarlemmerstraat (winkelstraat)! Nou nou, dat was een stap buiten mijn comfort-zone. Maar juist zo leuk, door het gewoon te DOEN! 

Mijn motto m.b.t dit thema: “Je mag zichtbaar zijn in je eigen kracht. Het is zonde voor de wereld om je te verstoppen. Ook jij hebt iets te geven”. En laat het nu net zo zijn dat ik vandaag een mail kreeg van OMROEP ZEELAND, met de vraag of ze me mogen filmen, m.b.t. mijn fiets / levensproject. Hoe gaaf is dat! Ook wel heeel spannend hoor hihi. Ik ben niet gewend mezelf op film te zien en horen. Maar laat dit nu juist dé stap zijn die ik al langer wil maken! Wordt vervolgd…. 

Foto’s door: Diepgangjournalist

3 nov.

FIETSEN EN MOGEN ZIJN IN DE FLOW

Ik ben nog maar 6 dagen onderweg en ik ben al zoveel rijke ervaringen en ontmoetingen verder. Zo voelde een week geleden mijn project ineens heel overweldigend. Het maakte me verdrietig en ik voelde me het kleine meisje die werd losgelaten om te logeren bij een vriendinnetje. De veiligheid en geborgenheid van mijn huisje ben ik weer gaan voelen (dit was vorig jaar alles behalve zo, waardoor ik letterlijk jubelend weg fietste). De gezellige periode van herfst en winter, lieten me nu in een veilig coconnetje verblijven. 

Nu ben ik alweer zoveel rijke momenten verder, dat dit voor mij heel veel waard is. De prachtige ervaringen van vorig jaar, duren voort. En weet je, ik ervaar het nu zelfs als nog INTENSER! Ik heb tot nu toe iedere dag op een andere plek geslapen, waardoor ik in de FLOW blijf van het onderweg zijn. Ik heb meer contact met mijn innerlijke wereld. Mijn HART en ZIEL geven iedere keer weer, heel nauwkeurig aan dat ik mag Z I J N. Maar ook welke keuzes ik onderweg mag maken. Ik heb een enorm vertrouwen en daar mag ik op bouwen. Daarbij is het een magisch gevoel dat wanneer je gaat DOEN en in beweging komt voor datgene waar jouw innerlijke vuurtje voor brandt, er zoveel rust ontstaat. Misschien herken jij dit ook wel!?

Ik heb de afgelopen 6 dagen in totaal zo’n 180 km gefietst (met zadelpijn van heb ik jou daar ). Vanuit Leiden naar Rotterdam, door naar Hellevoetsluis. Vervolgens Zeeland in naar Renesse, Zierikzee, Goes en nu Middelburg. Met ogen die in de middag de neiging hebben om dicht te vallen. Met een lichaam die veel rust nodig heeft en bovenal met een ziel die wil ‘vliegen’!

dagboekje

Schitterend Middelburg. Van hieruit ben ik naar Vlissingen gegaan en na 2 dagen nam ik de boot naar Breskens in Zeeuws-Vlaanderen. 

dagboekje

En tot slot rond ik deze blog af met veel groetjes uit Lief Huisje Zeeland Tot snel! X

 

In (onbetaalde) samenwerking met: