Ik ben moe, zo moe. Ik wind er geen doekjes om, ik ben gewoon gesloopt. Gisteren ben ik bij de endocrinoloog geweest. Zij bevestigde dat ik hormonaal niet in balans ben. Eindelijk, iemand die zegt dat ik uitgeput ben. Zij kan het zeggen door de simpele feiten van mijn bloedwaarden. Mijn schildklier-hormoon is op het moment te hoog (honger, temperatuurschommeling, hyper), waardoor het bijnierschors-hormoon te snel wordt afgebroken (moe, uitputting, lamlendig, emotioneel).

 

Nu ik dit typ, lig ik languit in bed en ik vind het heerlijk haha. Gek eigenlijk, dat ik de bevestiging van mijn arts nodig heb, om mezelf rust te gunnen en de situatie te accepteren. Ik ben zover dat ik op het moment niets van mezelf hoef of moet. Dat is heel wat! Ik heb wel eens vaker dat ik helemaal ben uitgeput. Het is net alsof ik pas dan écht in bed mag liggen van mezelf. Ik heb gewoon nog steeds het gevoel dat ik net als mijn omgeving, moet meedraaien in de maatschappij. Dit zit nogal diep en daar mag ik los van komen. Gelukkig gaat me dit al beter af en maak ik mijn eigen keuzes. Maar op die momenten besef ik me dit maar al te goed, dat ik het mezelf niet altijd erg makkelijk maak. En waarom eigenlijk, niemand die me op het moment achterna zit ;-) 

Ik voel me uitgeput, emotioneel, hyper en ik heb 'honger'

Illustratie: www.fitmetpassie.nl

Nu zeg ik dat wel met een knipoog, maar ik heb dit wel een aantal jaar zo gevoeld. Voor mijn gevoel ontnam dit mijn vrijheid, ruimte en ervoer ik veel minder plezier in het leven. Ik bedenk me nu ineens dat de titel van deze blog datgene benadrukt, waar ik op het moment naar verlang (namelijk het wezenlijke van dit leven)! Ik heb zowaar honger, ik wil de ruimte innemen om mijn emoties te uiten en om gewoon moe te zijn. Zo voelt dit nu eenmaal. En dit gevoel van LEVEN, begint immers in mijn eigen lijf. Ik mag lief zijn voor mijn lichaam. Ik mag haar accepteren én waarderen. En ook al ben ik niet altijd hormonaal in balans, ik denk dat het elkaar beiden zou kunnen versterken (fysiek en mentaal).

 

Honger en dorst

 

Dat ik sinds een aantal dagen zo’n honger heb, heeft alles te maken met de verhoging van de schildklier. Misschien heb ik ook nog wel extra honger, aangezien ik moe ben. Alsof ik de energie uit voeding wil halen. Nou ja, ik heb vooral zin in vet en koolhydraten en ik zit er totaal niet mee haha! Blijkbaar heb ik het nodig. Zo heb ik van de week maar liefst twee maaltijden in de avond gegeten (begin van de avond en aan het einde) en ik zat er helemaal niet mee ;-) Blijft een gek fenomeen, hoe hormonen op je gemoedstoestand kunnen werken!


Mijn behoefte om te drinken is op het moment ook niet normaal te benoemen. Alsof het ADH hormoon (vochthuishouding) ook van slag is. Ik heb een gulzig gevoel, alsof ik móet drinken (en eten). Ik kan je zeggen, ik ben deze dagen vooral bezig met mijn levensbehoeften. Net als een baby, ben ik op het moment ook vooral bezig met slapen, eten en drinken. 

 

 

Ik geef er maar aan toe, want over twee weken ga ik fietsend door Nederland, om mooie verhalen te verzamelen en deze vast te leggen. Ik heb hier laatst een blog over geschreven: Ik-ga-op-reis-en-neem-mee 
Nu weet ik van mezelf dat wanneer ik goed ben ingesteld in mijn medicatie, ik juist energie krijg van beweging en de buitenlucht. Dus, ik ga ervoor!