Ik heb de droom van Myrtle mogen vastleggen in woord en beeld. Myrtle is een oud klasgenootje van kunstzinnige therapie en we zijn tevens goede vriendinnen. Zo leefde ze haar droom in Portugal, maar deze viel in duigen, nadat Myrtle begon te voelen dat het voor haar niet meer klopte. Er volgde een moeilijke periode van loslaten en verdriet. In ons gesprek kwam naar voren, dat ze zich nu wil richten op het creëren van een fundament. Het is haar duidelijk geworden, dat wanneer dit fundament ontbreekt, haar dromen nergens op zijn gebaseerd.
Lees hier haar inspirerende verhaal.
Wat is jouw droom / verlangen in het leven?
‘Ik ben een aantal jaar geleden begonnen met het leven van mijn droom, maar bijna 2 jaar terug is deze droom ingestort en heb ik een hoop los moeten laten. Nu ben ik opnieuw aan het ontdekken wat mijn droom is en begin ik als het ware opnieuw. Voor een deel weet ik nog niet wat mijn nieuwe droom precies is, maar ik merk ook dat flarden van die oude droom nog steeds in mij leven’.
Om daarmee te starten, hoe zag deze droom eruit?
‘In mijn kindertijd wilde ik lerares, kunstenares, schrijfster en moeder worden. Ik ben geboren in Zuid-Afrika en opgegroeid met veel reizen en wildkamperen. Deze tijd is me altijd dierbaar bijgebleven.
Als kind zat ik heel erg in mijn fantasiewereld. Het reizen en de natuur waren voor mijn gevoel het echte leven. Ik dagdroomde altijd dat ik in mijn eigen huisje in de natuur woonde, met veel paarden en andere wilde dieren. Natuur is voor mij de belangrijkste bron in mijn leven. Daarnaast ook het helpen van mensen en kinderen, in combinatie met kunst en de natuur.
Toen ik ging studeren wilde ik een goede, veelzijdige therapeut worden, maar bovenal wilde ik vrij zijn van alle regeltjes van het leven en zelfvoorzienend kunnen leven.
Mijn ex-partner wilde (net als ik) ook een nieuw leven oprichten, waarin er in verbinding met de natuur geleefd kon worden en vanuit een nieuw bewustzijn als mens. Toen is het snel gegaan. We trouwden, ik studeerde af en na wat rondreizen, hadden we ons stukje grond in Portugal gevonden. We hadden een spirituele visie en we hadden een duidelijk beeld van hoe we wilden wonen op het gebied van gezondheid, samenleven en zelfvoorzienend leven. We begonnen aan het bouwen van een ecologisch huis, een permacultuur-tuin en ontvingen vele vrijwilligers die ons kwamen helpen. Ook gaven we al wat workshops daar. Mijn droom was ook dat ik graag mijn kinderen op deze manier wilde laten opgroeien. En dat een stuk vruchtbare grond met een eigen waterbron, schone lucht en eigen fruitbomen en groenten de grootste rijkdom is die je je kind kan doorgeven. En dat je uit de rust van de natuur zoveel wijsheid kan ervaren.
Natuur is voor mij de belangrijkste bron in mijn leven.
Daarnaast ook het helpen van mensen en kinderen,
in combinatie met kunst en de natuur.
Op een gegeven moment, sinds de geboorte van mijn zoon, begon ik te ervaren dat deze setting (mijn huwelijk, de plaats in Portugal en nog andere elementen), voor mijn gevoel niet meer klopte. Ik heb geleerd dat wanneer iets niet 100% goed voelt, ik nog verder moet gaan en me niet meteen moet vastleggen.’
Hoe was het voor jou om dit los te laten?
‘Door de geboorte van mijn zoontje begon ik te ervaren dat mijn droom gebaseerd was op een illusie. Het was eerst erg moeilijk en pijnlijk om dit los te laten. Ik had geen eigen grond meer en alles waar ik al die tijd zoveel energie in had gestopt, had ik niet meer. Ook was het een gedoe om deze droom los te laten, alleen al het scheiden en het verkopen van mijn deel. Dat is allemaal niet leuk. Wat ik nu leer is dat ik me mag focussen op hele nuchtere, aardse dingen. Het dagelijks leven, werken en mijn kind. Mijn droom was erg groots en idealistisch, waarbij ik de hele wereld en mensheid wilde veranderen. Die behoefte is er nu niet meer. Ik realiseer me nu dat ik niemand hoef te veranderen. Mensen maken hun eigen keuzes. Het is daarbij wel van belang dat ik zelf mijn eigen leven leid vanuit mijn hart. Ik mag het dichter bij mezelf zoeken. Dit is wat er is, je kunt het zo mooi maken zoals je wilt. Het is al een prachtige ervaring wanneer we een mooie dag hebben beleefd op wat voor manier dan ook!
Er zijn dingen die ik mis van het leven in Portugal. De stilte in de natuur, de natuurlijke elementen om mij heen, bergen, ruimte, mensen van over de hele wereld die ik mocht ontvangen en die ons hielpen, het idee dat je zelf je eigen leven aan het vormgeven / creëren bent. En dat je jezelf aan het onderhouden bent. Ik had het gevoel dat ik daar echt aan het leven was. Het avontuur, het natuurlijke ritme, de ongerepte natuur.
Terug in Nederland is het ook weer mooi dat mijn zoontje meer vriendjes/vriendinnetjes heeft, en ik leer ook weer leuke nieuwe mensen en plekken in Nederland kennen. En hier zijn ook weer een hoop goede voorzieningen waar je niet over na hoeft te denken. Nederland is voor nu een goede basis om mezelf opnieuw te kunnen ontdekken en tegelijk mijn kind te kunnen laten opgroeien.’
Wat zou je van toen, mee willen nemen naar het leven van nu?
‘In Portugal had ik een ander gevoel van tijd. We leidden er een simpeler leven. Hier in Nederland, heb ik het gevoel meer te worden opgeslokt door de hoeveelheid aan dingen. De tijd vliegt voorbij. Vergeleken met Portugal voelt het hier wel meer comfortabel, er is een ouder-kind budget en opvang. Ik spreek de taal en er is onder anderen verwarming en het huis lekt niet. Nederland is meer vanuit het denken georganiseerd en dat geeft voor nu meer rust en stabiliteit, wat ik toch in de loop der jaren wat verloren had. Maar daar tegenover staat wel dat er mee regeltjes zijn.
”Ik ga er pas weer voor, als iets 100% goed voelt!”
Ik wil graag meer doen met mijn kunst, waarbij ik de schoonheid van de wereld kan laten zien. Ik wil dat wat in het gevoel zit of in wat ik soms zie vanuit het onzichtbare kunnen uitdrukken. Ik hoop daarbij dat mijn kunst als een soort spiegel mag werken voor diegenen die erin willen kijken.
Als alles mogelijk zou zijn, dan leef ik vrij, op een mooie plek in de natuur, met fijne mensen om me heen. Iets wat makkelijk bereikbaar is, maar waar ik toch het gevoel heb de eenheid van de natuur te ervaren.’
Waar ligt jouw verlangen?
‘Ik zou willen wonen en werken op een plek waar bergen zijn, met wat meer zon. Een plek waar ik mijn eigen atelier heb en een fijne woning, met fijne mensen om me heen die als familie voelen. Verbinding met de mens vind ik belangrijk. We hoeven er niet alleen voor te staan. Ik wil graag mensen kunnen ontvangen. Dit verlangen heeft nog steeds een relatie met mijn vorige droom.
Mijn visie voor mijn praktijk ‘Kleurenpad’ is nu ter sprake gekomen. Ik ervaar mijn leven als een kleurenpad, met verschillende levensfasen. Dit thema is ontstaan in mijn vroege jeugd, door een bijzondere ervaring waarbij ik het beeld te zien kreeg over het leven als een kleurenpad. Ik was als kind een echte (dag)dromer en sfeer-gevoelig. Ik ben eigenlijk nu pas meer gaan ‘aarden’, door de droom die achter me ligt. Maar ook sinds ik moeder ben geworden, 3 jaar geleden.
Ik heb moeten accepteren dat de wereld niet perfect is, ook mijn leven niet. Dit wil ik ook mijn zoontje meegeven, dat niet altijd alles kan zoals je soms zou willen. Maar dat je wel elke dag er het mooiste van kunt maken, binnen de situatie waarin je bent. Dat alles wat je ervaart precies dat is, wat je op dat moment mag ervaren.’
Wanneer geld er niet toe zou doen, welke stappen zou jij dan nemen?
‘Ik zou dan stoppen met werken om geld te verdienen, zodat ik meer de tijd en rust kan nemen om te herstellen en om de wereld (en mijn eigen wereld) nog verder te kunnen verkennen. Vanuit rust zou ik een mooie plek willen vinden die past bij mijn wensen. Eventueel nog nieuwe vaardigheden leren om mezelf verder te ontwikkelen. In ieder geval de tijd kunnen nemen en vanuit rust en stabiliteit kunnen kiezen waar ik heen ga. Een ruimte vinden om mijn schilderijen te kunnen exposeren en uiteindelijk misschien wel weer een ecologisch huis bouwen (maar dan met meer professionele hulp erbij). Ik zou dan een grote tuin willen om mijn eten te kunnen groeien. Een plek vinden dat mijn atelier is, mijn thuis en een centrum om mensen te kunnen ontvangen voor bijeenkomsten en workshops. Dit wil ik niet alleen doen, ik wil de juiste mensen hiervoor kunnen ontmoeten. En uiteraard ook kinderen hierbij kunnen betrekken!
In de tussentijd wil ik me verder oriënteren en díe dingen doen om mezelf meer te ontwikkelen. Ik ben er voor mijn gevoel eigenlijk al wel mee bezig, maar voel nog wel wat financiële druk en beperking. Ook het gevoel nog onvoldoende rust en tijd te hebben als alleenstaande moeder.
Tot slot komt Myrte tot de conclusie:
‘’Met alle stappen die de droom verwezenlijken ben je je droom al aan het leven.
Ik ervaar juist dat ik zelf klaar moet zijn om een volgende stap te kunnen nemen naar die droom toe. Soms moet je eerst nog herstellen of iets verwerken. Soms blijk je nog niet stabiel genoeg te zijn en dan kan de droom ook niet vanuit een goede basis groeien. Dan kun je misschien wel de financiële middelen hebben, maar je moet er gewoon klaar voor zijn!
Ik merk nu pas dat ik echt op de wereld aan het ‘aankomen’ ben en de dingen begin te begrijpen in mijn leven. Deze inzichten had ik een paar jaar terug nog niet en ik begrijp nu dat die oude droom daarom ook niet meer verder kon groeien. Ik ben daar erg dankbaar voor. En ik ga er pas weer voor als iets 100% goed voelt!’’