door Aleid | 7 nov 2017 | Aleid fietst, Europa, Mijn verhaal
Afgelopen week bestond uit veel gevoelens. Vooral geluk stond en staat op de voorgrond. Een aantal dagen voor ik begon aan mijn fiets-project, ervoer ik geregeld angst / weerstand. Innerlijk begon ik me te verzetten tegen de tijd en ervaringen die komen gingen. De ‘angst voor het nieuwe’, maakte me aan het wankelen. Maar ja, is het wel zo nieuw dan? Deze manier van onderweg zijn kende ik toch al!? Als ik het zo bekijk zit onze geest grappig (en soms ook complex) in elkaar. In deze blog deel ik mooie foto’s van de afgelopen week, evenals de berichten die ik eerder al op social media deelde. Lees je mee? :-)
28-10
DANKBAARHEID , de plotselinge CONFRONTATIE met de M R I – S C A N + alles daaromheen.
Ennn gooo…! Morgen start ik met mijn FIETS-PROJECT. De afgelopen maand heb ik hier op wat voor manier dan ook, naartoe gewerkt. In mijn hoofd en hart was ik er geregeld mee bezig en dat heeft voor net wat meer energie gezorgd dan anders. Ik heb een sterk doel voor ogen en dat heeft me opgepept. Vooral omdat ik dit in mijn eentje mag doen, vanuit mijn eigen kracht het neer mag zetten.
Zo heb ik de vrijheid en het geluk van het onderweg zijn, de afgelopen tijd al ervaren. De energie zat in me, het enige wat ik nu nog hoef te doen is om van hieruit te gaan fietsen / beleven. Dat maakt me toch zo’n dankbaar mens!
DE AFGELOPEN 2 DAGEN had ik nog allerlei afspraken. Van de (antroposofische) tandarts, tot een hele leuke fotoshoot (daar zie je komende week meer over), gezelligheid met vrienden en donderdagavond nog een MRI-scan. Deze scan is de jaarlijkse controle i.v.m. de tumor in mijn hoofd. Het klinkt misschien vreemd, maar over het algemeen lig ik opgewekt onder die scan. Gedurende 30 min is het een hoop kabaal en dat is nu niet bepaald een pretje. Toch is er altijd iets rondom die MRI wat ik niet helemaal thuis kan brengen. Ik denk nooit, maar dan ook nooit na over het feit dat het deze keer wel gegroeid zou kunnen zijn. Dat kun je natuurlijk ook wel VERTROUWEN noemen en blijkbaar ervaar ik die als rust in mezelf. Dit is nooit anders geweest.
-
-
Nu kwam het donderdag op alle vlakken heel overweldigend op me af. Ik werd ineens zo met mezelf en mijn hoofd geconfronteerd, wat ik nog niet eerder heb ervaren. Het spiegeltje zat zo, dat ik midden op mijn hoofd neerkeek. Dit voelde als een hele grote confrontatie. In plaats van in mijn hoofd te zitten, keek ik er nu recht op neer. In dat half uur kwam álles samen. De kwetsbaarheid van het leven, hoe mijn lichaam het verlangen van mijn ziel kan beperken (en tegelijkertijd dat ik met de kracht van mijn geest / ziel de beperkingen zachter kan maken), de gedachte WAAROM ik eigenlijk ga fietsen en niet lekker veilig en vertrouwd thuis blijf? De tranen stroomden over mijn wangen en de weerstand om te gaan fietsen was enorm groot. Voor mij is dit gelijk ook een teken dat ik de medicatie voor mijn hormonale systeem hier goed op mag aanpassen. De komende tijd wordt er immers weer wat anders van me gevraagd.
Zo trakteerde ik me gisteren op dit ‘magische’ armbandje, om mezelf iedere dag aan mijn kracht te herinneren. ”You are magic”. Hij komt van het leuke winkeltje Lucies in Leiden, waar overigens ook mijn kaarten te koop zijn 
30-10
I K F I E T S
Ik ben inmiddels onderweg! Gistermiddag naar Rotterdam vertrokken en straks weer door. Wat mij opvalt is dat ik met een heel ander gevoel van start ben gegaan, vergeleken met vorig jaar. Ik ervoer het toen gelijk als een gevoel van FLOW, vrijheid, een verademing. Maar deze elementen zijn het afgelopen jaar steeds meer en meer verankerd in mezelf, waardoor ik het fietsen niet nodig heb om dit te ervaren.
-
-
-
www.bamboefietsen.nl
De komende tijd zal uitwijzen wat het fietsen met alles daaromheen, me brengen zal. De WEERSTAND die ik de afgelopen dagen al ervoer, is lekker prominent aanwezig ;-) Ik kan me daardoor laten leiden, maar mag het er ook laten zijn. DIT IS WAT ER IS, NIET MEER OF MINDER!
1 nov.
Wat doe je als het regent? Juist ja, alles afdekken – inclusief mezelf – :-)
Op het moment ben ik nogal gesloopt en fiets ik vandaag een klein stukje. Zojuist een slaapplek kunnen regelen via Vrienden op de fiets in het mooie Zierikzee, na een heel leuk verblijf te hebben gehad bij mensen thuis in Renesse.
-
-
www.bamboefietsen.nl
-
F I E T S E N . I N . N E D E R L A N D
Bovenstaande afbeelding van Nederland kan ik over een tijdje weer bijwerken met de route die ik nu afleg. Zoals ik vorig jaar ook vanuit mijn levensproject ben gaan fietsen, heb ik veel mogen zien van ons land (boven het midden + de eilanden 
) met haar vele inwoners, leuke stadjes en mooie natuur. Nu neem ik de andere richting; namelijk die naar het zuiden. Op het moment kijk ik uit over de Oosterschelde en bevind ik me op Schouwen-Duiveland. Ook wel het 2e eiland van boven.
-
-
-
Nog wat gezondheid voor onderweg.
2 nov.
ZICHTBAAR mogen worden en de VRAAG VAN OMROEP ZEELAND!
Een week geleden, net voordat ik begon met fietsen, had ik een fotoshoot. En niet zomaar eentje! Diepgangjournalist is bezig met een schitterend project, waarbij ze een aantal vrouwen fotografeert met het thema ‘vrouwelijkheid’. Ze noemt haar project ‘De rode draad’, waarbij iedere vrouw een rode shawl draagt.
•
Zo is deze foto gemaakt onder een bruggetje in Leiden. Uiteindelijk zijn er ook foto’s gemaakt middenin de Haarlemmerstraat (winkelstraat)! Nou nou, dat was een stap buiten mijn comfort-zone. Maar juist zo leuk, door het gewoon te DOEN!
•
Mijn motto m.b.t dit thema: “Je mag zichtbaar zijn in je eigen kracht. Het is zonde voor de wereld om je te verstoppen. Ook jij hebt iets te geven”. En laat het nu net zo zijn dat ik vandaag een mail kreeg van OMROEP ZEELAND, met de vraag of ze me mogen filmen, m.b.t. mijn fiets / levensproject. Hoe gaaf is dat! Ook wel heeel spannend hoor hihi. Ik ben niet gewend mezelf op film te zien en horen. Maar laat dit nu juist dé stap zijn die ik al langer wil maken! Wordt vervolgd….
Foto’s door: Diepgangjournalist
3 nov.
FIETSEN EN MOGEN ZIJN IN DE FLOW
Ik ben nog maar 6 dagen onderweg en ik ben al zoveel rijke ervaringen en ontmoetingen verder. Zo voelde een week geleden mijn project ineens heel overweldigend. Het maakte me verdrietig en ik voelde me het kleine meisje die werd losgelaten om te logeren bij een vriendinnetje. De veiligheid en geborgenheid van mijn huisje ben ik weer gaan voelen (dit was vorig jaar alles behalve zo, waardoor ik letterlijk jubelend weg fietste). De gezellige periode van herfst en winter, lieten me nu in een veilig coconnetje verblijven.
Nu ben ik alweer zoveel rijke momenten verder, dat dit voor mij heel veel waard is. De prachtige ervaringen van vorig jaar, duren voort. En weet je, ik ervaar het nu zelfs als nog INTENSER! Ik heb tot nu toe iedere dag op een andere plek geslapen, waardoor ik in de FLOW blijf van het onderweg zijn. Ik heb meer contact met mijn innerlijke wereld. Mijn HART en ZIEL geven iedere keer weer, heel nauwkeurig aan dat ik mag Z I J N. Maar ook welke keuzes ik onderweg mag maken. Ik heb een enorm vertrouwen en daar mag ik op bouwen. Daarbij is het een magisch gevoel dat wanneer je gaat DOEN en in beweging komt voor datgene waar jouw innerlijke vuurtje voor brandt, er zoveel rust ontstaat. Misschien herken jij dit ook wel!?
Ik heb de afgelopen 6 dagen in totaal zo’n 180 km gefietst (met zadelpijn van heb ik jou daar ). Vanuit Leiden naar Rotterdam, door naar Hellevoetsluis. Vervolgens Zeeland in naar Renesse, Zierikzee, Goes en nu Middelburg. Met ogen die in de middag de neiging hebben om dicht te vallen. Met een lichaam die veel rust nodig heeft en bovenal met een ziel die wil ‘vliegen’!
Schitterend Middelburg. Van hieruit ben ik naar Vlissingen gegaan en na 2 dagen nam ik de boot naar Breskens in Zeeuws-Vlaanderen.
En tot slot rond ik deze blog af met veel groetjes uit Lief Huisje Zeeland Tot snel! X
In (onbetaalde) samenwerking met:
door Aleid | 22 okt 2017 | Aleid fietst, Europa
Inmiddels is de wind gaan waaien en laten de bomen hun bruine bladeren los. Het regent net wat vaker en iedere keer baal ik dat ik niet een dikkere jas heb aangetrokken. Jawel, de herfst is weer aangebroken en ik vind het heerlijk! De harde wind door mijn haren en de frisse lucht in mijn longen. De warme lucht / energie is uit de lucht en heeft plaatsgemaakt voor een proces van loslaten en ‘schoonspoelen’. En als ik ergens van houd in het leven….. ;-) Dit is ook precies de periode dat mijn inspiratie begint toe te nemen en ik met de wind wil meegaan. Dit alles heeft geleid tot weer een nieuw project. Net zoals vorig jaar, ga ik me de komende tijd niet in mijn gezellige huisje verstoppen. Voor mij is de tijd weer aangebroken voor mijn fiets-project en ik kijk er erg naar uit. Zoals je al in de titel hebt kunnen lezen, ik stap op de (bamboe)fiets met als bestemming: LONDEN!In deze blog vertel ik je meer over mijn bestemming en over het wel of niet laten leiden door angst.
De laatste paar weken hebben we verdriet, angst en walging gekend in ons land. Ik heb het hierbij over een jonge vrouw op de fiets, die zomaar ineens van haar leven werd beroofd. Dit heeft me diep geraakt, waardoor ik mezelf een tijdje voelde wankelen en ineens onzeker werd over mijn project. Ik heb me tot nu toe nooit onveilig gevoeld, maar dit nieuws raakt heel diep. Mijn omgeving spreekt me hier geregeld op aan. Volgens hen moet ik heel voorzichtig zijn! Maar doordat ik nu weer een hele reis maak, wil dat niet zeggen dat ik ineens vanuit angst hoef te leven / fietsen. Dit ben ik dus ook niet van plan. We zijn nu eenmaal heel kwetsbaar en het leven is betrekkelijk. Geniet, heb lief en maak er wat van!
Nu vertrek ik over een kleine week voor in ieder geval 2 maanden om Zeeland, België en een stukje Engeland op de fiets te verkennen. Ik ben vaker in Engeland / Londen, België en Zeeland geweest, maar nog niet in mijn eentje op de fiets. Ik houd van de stadjes van Zeeland, maar ook de Vlaamse steden zoals Antwerpen, Gent en Brugge horen tot mijn lievelings-lijstje. Het lijkt me erg leuk om o.a. deze steden te bereiken, ik heb ze dus ook in het vizier ;-)
Waar ik precies de nachten doorbreng? Ik doe dit via Warm Showers, waar ik vanuit de gastvrijheid van mede-fietsers kan overnachten, eten en wassen.
Ik heb niets vastgelegd (behalve de eerste nacht bij mijn oom en tante), dus het kan altijd nog een andere kant op gaan. Ik vind deze manier fijn! Tijdens mijn reizen ervaar ik des te meer dat ik met de dag mág leven. Wanneer ik veel vooruit plan, dan is de risico des te groter dat ik op een gegeven moment weer veel moet annuleren. Niet alleen doordat ik dan druk ervaar, ik voel me sowieso iedere dag anders en daar hoor ik goed naar te luisteren (door rust te nemen, medicatie bij te stellen of ik pas daar mijn mindset op aan).
KORTOM; deze laatste maanden van 2017 mogen een bijdrage leveren aan mijn persoonlijke groei, geluks-niveau en aan de mooie stappen die ik buiten mijn comfort-zone mag maken. Maar ook wil ik meer ruimte geven aan de ‘licht’ wereld. Omdat ik mezelf niet langer meer klein wil houden, wil ik ook daar meer aandacht aan geven. Ik heb in mijn leven (vanaf mijn kindertijd) al veel mooie dingen mogen ervaren vanuit de licht-wereld. Voor mij is het een hele sterke overtuiging dat alles een geheel is en dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik ben gaan voelen dat hier mijn kracht zit, om vanuit de essentie te leven. IK STA OP en voel mezelf niet langer meer het kleine kind die zichzelf niet mag laten zien. Daarbij fiets ik niet langer meer alleen in ons mooie land, maar verlaat ik daarvoor ook onze landsgrenzen!
door Aleid | 15 mrt 2016 | Mijn verhaal, Schitterend Leven
Een persoonlijk verhaal
Om maar weer eens met de deur in huis te vallen…. Op het moment ben ik herstellende van een niet zo’n fijne ervaring. Ik werd van zaterdag op zondagnacht ineens erg ziek, waardoor ik uren heb overgegeven. Waarom ik dit met je wil delen, is omdat ik weer eens met mijn neus op de feiten ben gedrukt. Dat ik zeer afhankelijk ben van medicijnen, is zeker een feit! In dit artikel wil ik je een kijkje geven in mijn leven, hoe ik omga met de kwetsbaarheid van het leven. Dit is deel 2 van Leven dankzij medicijnen (lees hier ook het eerste deel).
Afhankelijk van medicijnen
Ook dit keer begin ik met het kopje ‘Afhankelijk van medicijnen’. Dit dekt namelijk iedere keer weer de lading. Zoals ik zondagochtend weer gemerkt heb, mijn leven wordt kunstmatig gevormd. Dit klinkt nu heel dramatisch, maar zo is het wel. Met name wanneer ik geen cortisol – hormoon binnenkrijg, is er voor mij geen leven mogelijk. Afgelopen weekend is er veel van mijn lichaam gevraagd. Normaal gesproken zal er op zo’n moment cortisol (adrenaline) worden aangemaakt. Wat ik op zo’n moment zou doen, is mijn medicatie innemen. Aangezien ik deze er gelijk weer uitspuugde en ik op dat moment niet in staat was mezelf dexamethason te spuiten, is uiteindelijk mijn moeder naar Leiden gekomen om me een shot te geven.
Oh wat houd ik van dit middel! Binnen een half uur voelde ik weer wat energie en begon ik weer kleur te krijgen, stopte ik met rillen, verdwenen de paarse nagels + de misselijkheid en kreeg ik weer controle over mijn eigen lichaam. Vooral het ontbreken van dit laatste bracht angst met zich mee. Het is niet alleen een fysieke beperking, ook op geestelijk niveau gaat er dan van alles door me heen. Aangezien ik bijna niet meer in staat was om iets te doen, bekroop me een gevoel van eenzaamheid, hulpeloosheid en machteloosheid. De prikkel om in actie te komen, was voor een groot gedeelte verdwenen. Dat voelt machteloos. Ik wil wel, maar kan niet! Ik voel me op zo’n moment geheel overgeleverd aan een ander.
Een schitterend Leven
Was ik toen al bij mijn ouders geweest, dan had mijn moeder (gelukkig een verpleegkundige) gelijk in kunnen grijpen. Ik ben me hierdoor weer gaan realiseren hoe blij ik mag zijn met deze medicatie. Zonder dit had ik niet hét schitterende leven kunnen leiden, zoals ik graag wil. Maar ik had ook niet deze blog kunnen opzetten, om jullie te inspireren en motiveren een schitterend leven te leiden (ondanks alles wat er in je leven gebeurd).
Er is dus blijkbaar toch iets wat me te doen staat in deze wereld. Ik leef niet voor niets in deze tijd, waar leven met een hypofyse-tumor wel mogelijkheid is (vergeleken met een eeuw geleden). Ik mag mijn eigen koers varen. Vanuit het bewustzijn dicht bij mezelf te blijven en vanuit deze kracht te leven. Iedere keer weer, merk ik dat ik sneller vatbaar ben om ziek te worden. Ik zie het als een signaal ‘’Ho, stop! Denk aan jezelf’’! En dat vind ik een uitdaging, gezien onze maatschappij waarin we leven.
Leef NU!
Ik wil zoveel, heb soms téveel ideeën. Dat kan me nogal opslurpen. Vooral het besef dat ik een heel mooi leven leid, maar dat dit nu alleen op een kunstmatige manier wordt mogelijk gemaakt. We zijn als mens zo kwetsbaar. Alles wat er NU is, kan zo weg zijn. Maar toch, het mooie wat daar tegenover staat, is dat we ook NU mogen genieten van al het moois dat op ons afkomt.
”Leef alsof het je eerste dag is en geniet van de schoonheid van het nu!”
Deze levenswijsheid komt van Laura Maaskant, de schrijfster van het boek LEEF! Zij heeft me laten inzien dat je heel veel uit je leven kunt halen. Hoe kort of lang je leven ook is, LEEF! Lees hier mijn recensie over haar prachtige boek.
Ben jij je er geregeld van bewust dat er altijd lichtpuntjes / schitteringen zijn in je leven (hoe klein ze ook zijn)?
door Aleid | 18 nov 2015 | Levenslessen, lichter leven, Schitterend Leven
”WAKE UP EVERY MORNING
BEING THANKFUL FOR THE
GIFT OF LIFE
WITH THE THOUGHT THAT
SOMETHING WONDERFUL IS
ABOUT TO HAPPEN…”
Eckhart Tolle – Een nieuwe aarde
Vragen die ons bezighouden
Op het moment worden we allen getroffen door een vreselijke uiting van geweld, haat en misselijkmakende daden. Groepen mensen worden hier fysiek en geestelijk door getroffen, terwijl de rest van de wereld meeleeft en steun betuigd.
Zo zou je kunnen zeggen, liefde overwint alles. Liefde is zo groot en krachtig, daar kunnen haat en angst niet tegenop. Een tweestrijd is gaande tussen haat en liefde. De wereld is vol van deze gevoelens en emoties. Hoe nu verder? Moeten we voortaan met z’n allen op onze hoede zijn voor kwaad? Kunnen we ons erop voorbereiden?
Vragen die bij ons allemaal wel eens even de kop op kunnen steken. Maar toch, heeft het zin om ons leven door angst te laten leiden? Kunnen we niet veel beter doorgaan met ons leven te leven en zin te geven aan onze dagen!? Dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, met zoveel ellende om ons heen.
5 tips om te leven vanuit liefde en verbinding
Ik denk dat we ons in deze tijd meer en meer mogen beseffen wat de kracht is van verbinding. Verbinding met jezelf, met de medemens, de natuur, de wereldproblematiek… Samen staan we sterk. We kunnen veel aan in deze wereld, door onze krachten te bundelen. Dit geldt voor zowel op de werkvloer, in je persoonlijke leven, als in de wijde wereld. Hieronder 5 tips om vanuit deze verbindende krachten te leven:
- Beleef het leven ten volste en geniet van ieder moment dat zich aandient.
- Wees dankbaar voor de mensen in je leven.
- Geef aandacht aan jouw talenten en passies.
- Ervaar de momenten van liefde in je leven.
- Wees lief voor je lichaam; hier heb je tijdens dit leven maar één van! (Lees ook: 3 tips om jezelf lief te hebben).
Leven vanuit dankbaarheid en liefde, heeft alles te maken met acceptatie en loslaten. Accepteren van wat er is, wat zich aandient op dat moment. Loslaten van wat jou uit het NU haalt. Vaak lastige dingen om toe te passen, ons ego wil immers alles vasthouden en controle hebben over situaties. Alleen al een uitdaging op zich!
Ik ben benieuwd naar wat jouw bijdrage is in deze wereld. Welke verbinding heb jij precies met de wereld, wat is jouw doel op aarde? Laat een reactie hieronder achter, ik lees het graag :-)
