VOLLE MAAN | Schijn licht op jouw emoties

VOLLE MAAN | Schijn licht op jouw emoties

Gisterochtend was het volle maan en dat heb ik geweten. De dagen rondom volle maan, slaap ik onrustig ( veel dromen ) en voel ik me vaak emotioneel. Zo ook de afgelopen dagen. Ik heb de behoefte veel naar binnen te keren en ik voel leegte. En juist in deze tijd schijnt het heldere licht van de maan, op ons emotionele lichaam. Er wordt licht geschenen op de gevoelens die gezien willen worden. Hoera! ;-)

 

Dat de maan van grote invloed is op ons lichaam en haar bijbehorende emoties, is niet zo gek. Zij heeft een sterke werking op vele levenskrachten. Zoals op de zee en ons lichaam dat voor een groot gedeelte
uit water bestaat.
Volle maan, het is de cyclus van opbouw en loslaten. Naar mijn idee is het een mooie metafoor voor de kracht van ons lichaam.

 

De cyclus en het emotionele veld

De maan is in staat de cyclus van eb- en vloed te regelen. Het is de kracht die ze heeft op de zee. De zee blijft in een cyclus stromen, wat ook een doorwerking kan hebben op vrouwen. We zijn immers vaak bij volle maan ongesteld. Het is niet voor niets dat de maan zo’n invloed kan hebben op de mens. Ons lichaam bestaat voor een groot gedeelte uit water, waardoor bij volle maan alle effecten krachtiger zijn.

Dat je tijdens volle maan op emotioneel gebied uit balans lijkt te zijn, is zo gek nog niet. Volgens de astrologie staan de zon (man) en maan (vrouw) in tegenovergestelde constellaties. Je kunt het dus ook wel ervaren als een worsteling tussen verstand en gevoel. Hierdoor kunnen opgekropte emoties en irritaties bij volle maan sneller naar boven komen.

 

Volle maan

Volle maan


Oefeningen

Om uiting te geven aan opgekropte gevoelens, kan het heerlijk zijn om dit op verschillende manieren eruit te ‘gooien’. Vaak is dat eerst nodig, om je energieveld op te schonen, waarna je er vanuit rust en liefde naar kunt kijken. Huilen, boosheid, het mag er zijn!

SCHRIJVEN
Vervolgens kan het heel prettig voelen om gedachten en gevoelens op te schrijven. Mijn tip: denk niet na over wat je gaat schrijven, maar begin gewoon! Door het opschrijven van wat er in je leeft, zet je het uit je systeem en komt er meer ruimte.

(LICHT)MEDITATIE
Vanuit mijn werk als ‘lichtbegeleider’, weet ik hoe helend het is om contact te maken met licht – energie. Licht is energie, trilling en informatie. Door contact te maken met een hoge trilling van licht (en daarbij je verbeeldingskracht aan te spreken), transformeer je gedachten en emoties naar een hogere trilling. Kortom: ervaar hierdoor meer rust, ontspanning en ruimte.

 

Hierbij een kleine oefening van mij:

1. Ga rustig en comfortabel zitten. Focus een paar minuten op je ademhaling.
2. Adem een transparant en helder licht in en adem diezelfde energie weer uit. Je kunt het licht aan je omgeving afgeven of je verspreid haar in je lichaam (naar het gebied wat iets extra’s nodig heeft, bijvoorbeeld pijn, verdriet etc.).
Vind je het lastig jezelf in licht te zetten? Visualiseer dat er boven je hoofd een licht-bol is: zoals de maan of de zon.
3. Voel wat dit met jou doet. Het kan zijn dat tijdens deze licht-oefening, emoties meer naar boven komen. Probeer er dan rustig naartoe te ademen. Het wil gezien worden. Wanneer je er licht naartoe stuurt, zal het op een gegeven moment zachter worden.

 

>>> Zou je het fijn vinden wanneer iemand met je meekijkt, omtrent een situatie die zich voordoet, je gebrek aan energie of het moeilijk rust kunnen vinden?
Als LICHTBEGELEIDER werk ik met licht-energie om bijv. blokkades te transformeren naar licht. Klik hier voor meer info.
Ben je eerder iemand die praktisch iets wilt doen? Wellicht is dan de INSPIRATIEDAG OP DE FIETS iets voor jou! Kijk hier verder voor meer info.

29 jaar | Een brief aan mezelf

29 jaar | Een brief aan mezelf

Lieve Aleid,

Een paar weken geleden heb je de 29 jaar aangetikt. Je zit zowaar in je dertigste levensjaar en hebt veel bijzondere plannen voor de komende maanden. Mooi hoe je jouw levenservaringen bent gaan vormgeven in een schitterend leven. Schitterend Leven is zowel jouw levenskunstproject als je onderneming, maar bovenal hét leven dat jij wilt leiden! Ik heb gezien dat dit voor jou niet zonder slag of stoot is gegaan en dat je jaren hebt geworsteld met jezelf, je omgeving, de wereld en het ‘vooropgezette’ plan die leven lijkt te heten.

 

Je maakt het je dikwijls niet makkelijk, maar opgeven zul je niet zomaar. Daarvoor is jouw enthousiasme en doorzettingsvermogen te groot. En juist dat gegeven maakt dat jouw leven uit steeds meer mogelijkheden is gaan bestaan. Ondanks – of misschien wel dankzij – de fysieke beperkingen die op het moment ook een onderdeel zijn van jouw leven.
Aleid, je mag ontvangen! Ook al ben je graag op jezelf, het is heel gemakkelijk om je daardoor te verstoppen voor hoe jij je eigenlijk écht kunt voelen. En ja, dat is de afgelopen maanden vaak niet zo fijn geweest, maar schaam je daar alsjeblieft niet voor. Jij bent degene die zelf leiding neemt over je leven en nauwkeurig kan voelen wat wel en niet goed is voor jou. Dus luister daarnaar. Alleen dan kun je veel betekenen voor zowel jezelf als voor je omgeving!

 

Datgene wat je onderweg
bent tegengekomen in je leven en tijdens
je (fiets)reizen, pas je toe in alles wat je doet.

 

Een lichte wereld

 

Nu ben je weer in jouw geliefde bergen. Een wereld waar jij je zo blij en (meer dan) thuis voelt. Alsof je er vandaan komt, zo vertrouwd voelt het voor jou. En bovenal, je doet er veel inspiratie in jezelf op. Het berglandschap om je heen ervaar je als schitterend, maar het is ook alsof het je meer naar binnen laat keren. Misschien wel meer dan bij jouw fietsreizen. In de bergen kun je het makkelijkste puur ‘zijn’ en dat maakt dat er veel levenslust in jou naar bovenkomt. Het speelse, onbevangen, vrolijke en pure kind zie ik naar voren komen. Of eigenlijk, jouw essentie komt hier helemaal tot haar recht.
Het afgelopen jaar ben je meer en meer vanuit licht gaan leven. Je ervaart het licht in jezelf, bij anderen en in de wereld. Dat je voor onbepaalde tijd bent gaan fietsen, heeft hier voor een groot deel aan bijgedragen. Ook het leven hier in de bergen, heeft vorig jaar een verschil gemaakt. En nu ben je de stap gaan maken om vanuit Schitterend Leven andere vrouwen te begeleiden naar een licht(er) leven, vanuit het licht in zichzelf. Datgene wat je onderweg bent tegengekomen in je leven en je (fiets)reizen, pas je toe in alles wat je doet. Daar inspireer, motiveer en raak je heel wat mensen mee. Is dat ook niet wat je heel graag wilt?!

 

Eind oktober van het afgelopen jaar, ben je weer op de (bamboe)fiets gestapt. Net voordat je aan je reis begon, kwam je een groot thema in jezelf tegen. Dit thema zit op meerdere vlakken, heel diep bij jou. Er zijn dingen heel duidelijk geworden en je bent dit met beide ogen gaan aankijken. Het hoe en wat van het prille begin van jouw leven (ontwikkeling hypofyse-tumor in embryonale stadium), ben je gaan onderzoeken. Je bent tegengekomen wat je diep van binnen wel wist. Je hebt antwoorden gekregen, bevestiging, onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen. Het is een onderdeel van jouw leven dat gezien wil worden. Iets ‘weten’ is voor jou vaak niet voldoende. Dit stuk in jou wil met beide ogen aangekeken worden en alle emoties doorvoelen. Een thema in je leven wat je vooral zelf aan het doorleven bent. Het heeft je tot nu toe al veel gegeven. 

 

Fietsen, fietsen, fietsen…

Zo fietste je een aantal maanden geleden opnieuw de polders in (dit keer als het kleine, eenzame kind). Deze vorm van verlorenheid (die ook bij jou hoort) gaat hand in hand samen met jouw drang naar vrijheid. Je wilt het liefste alles met jan en alleman delen, over datgene wat er in je leeft. Je beleeft op ‘onzichtbaar’ vlak enorm veel. Geregeld komt het stemmetje nog naar boven dat het wellicht te vaag is wat je deelt. Waardoor je je nog veel inhoudt. Heb ook hier vertrouwen in. Mensen die hiervoor openstaan, zullen het willen lezen, horen of met je over in gesprek willen gaan. Vertrouw en stel jezelf hiervoor open! Je hebt zoveel te bieden, het is zonde om je klein te houden. Aan je ambities en plannen ligt het niet, heel goed juist dat je ze hebt. Jouw dromen, doelen en overtuigingen brengen je namelijk ver. Het is jouw leidraad in het leven. Het enige wat je hoeft te doen is hierin je hart en ziel te volgen. Ik hoef hier niet verder over uit te wijden, daarin ben je al trouw naar jezelf toe.

Het valt me op dat nu je weer in de bergen leeft, je totaal niet bezig bent met tijd en welke dag het is. Ook al werk je door aan je onderneming en de ochtenden in het hotel / restaurant, jij ervaart het leven hier meer als rust. Het besef dat je iedere dag de bergen in zou kunnen, maakt je als een jubelend kind zo blij. Die sfeer geeft jouw innerlijke wereld de ruimte voor creativiteit.
Eveneens laat je Schitterend Leven ook in Oostenrijk doorgaan (lichtsessies, wholesale van je kaarten, schrijven van artikelen, werken aan je gedichtenbundel). Zoals jij thuis in Leiden ook zeker geluk ervaart, komt het daar vooral neer op tevredenheid. Hier in de bergen heeft deze tevredenheid plaats gemaakt voor het verlangen naar jouw schitterende leven. Je zou hier makkelijk kunnen wonen. Diep van binnen is het leven hier wat jij zou willen, maar het lijkt alsof iets je nog tegenhoudt. En volgens mij weet jij zelf heel goed waar jij nog meer naar verlangt ;-)

 


Aan de andere kant zit ook die enorme drive in jou om te blijven ontdekken. Je bent nieuwsgierig naar wat er nog meer is aan de overkant. Wat heel mooi is om te zien, is de groei die je hierin hebt doorgemaakt. Vanuit de rust, het vertrouwen én de kracht in jezelf, blijf je ontdekken en verdergaan. Je zit ook niet voor niets op de ‘scheidslijn’ van Steenbok (aarde) en Waterman (lucht). Je ergens willen settelen / aarden, doe je het liefste in combinatie met leven in vrijheid; gaan en staan wanneer je wilt. Dat je sterk vanuit idealen en je intuïtie leeft, is niet vreemd voor jou. Je bent niet aan het vluchten, omdat het gras bij de buren misschien wel veel groener is. Nee hoor, jouw ontdekkingstocht ben je gaan maken vanuit jouw verlangen om het licht in jezelf én in andermans leven te laten schijnen. En is dat niet wat jij stiekem je hele leven al wilt? Je hebt hier handen en voeten aan weten te geven. Je bent ‘klaar’. Zoeken, twijfelen, worstelen, leiden en lijden door angst…. Het hoeft niet (meer).
Ervaar jouw ziel als je werkgever en er zullen vele mooie dingen op je pad verschijnen. 


KIJKEN IN DE ZIEL | Leven voor de geboorte

KIJKEN IN DE ZIEL | Leven voor de geboorte

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, ben ik (voor nu) bewust gestopt met mijn fiets-reis. De aanleiding hiervoor was de vele weerstand, die net voor mijn vertrek heel sterk naar voren kwam. Dat deze weerstand mij iets te vertellen heeft, is me inmiddels wel duidelijk. Dit is iets wat niet aan de oppervlakte zit, maar diep van binnen. Ik ben gaan kijken in mijn ziel.

 

Op het moment zit me iets goed dwars. Of beter gezegd, er zit van alles te knagen. Ook al vind ik het fijn weer thuis te zijn, het thema weerstand laat zich nu goed zien. Alsof dit naar de achtergrond zal verdwijnen, wanneer je weer ‘veilig’ thuis bent. Maar niets is minder waar! Thema’s en gevoelens die uitgewerkt mogen worden, komen terzijnertijd toch wel naar boven. En dat is niet altijd fijn, maar wel essentieel voor de stappen die we mogen maken in het leven.

Embryonale stadium

Diep in mezelf ervaar ik nu heftige emoties. Emoties die op het moment de boventoon voeren, al een paar dagen lang. Ik laat het er lekker zijn en ben blij dat ik niet allerlei afspraken heb. Het klinkt misschien gek, maar de weerstand leidt me terug naar het embryonale stadium, de tijd in mijn moeders buik. Dit is iets wat al mijn hele leven speelt, want in die tijd begon ik een tumor bij de hypofyse te ontwikkelen. Nog onschuldig van aard, want de eerste 9 jaar van mijn leven ervoer ik geen problemen.

 

Deze week kan ik niet anders dan met beide ogen mezelf aan te kijken. Heel confronterend, maar o zo belangrijk! Ik heb het gevoel dat ik nu echt mag landen in de basis van mijn leven. Stappen overslaan om bepaalde dingen uit de weg te gaan, is er niet meer bij. Ik mag helemaal zijn in mijn essentie en van daaruit verdergaan. En wat is dat een bevrijding! Ik ervaar zoveel wijsheid en rijkdom, dat ik in staat ben me te verbinden met die periode van voor de geboorte.

 

Zo hoorde ik laatst een treffende zin: Ieder volwassen trauma is een foetaal trauma.  Zo zie je maar hoeveel er al vóór de geboorte, in ons ligt opgeslagen.

 

In een notendop uitgelegd: de hinder die ik kan ondervinden in het dagelijkse leven, is aangelegd in de tijd dat ik als klompje cellen in de baarmoeder zat. Afgelopen winter verbleef ik voor een tijdje in de Alpen en daar ben ik dit stuk in mezelf gaan aanpakken. Waarom ontwikkelde ik in zo’n vroeg stadium een tumor in hét centrum van mijn hoofd, wat staat voor DE WIL OM TE LEVEN? Een grootse vraag die me al sinds mijn puberteit bezighoudt. Inmiddels heb ik hier een antwoord op gevonden. Ik zal dit zeker ter sprake brengen, daar kom ik nog op terug.

 

De periode voorafgaand  aan het leven op aarde, is essentieel voor wat jij als mens hebt uit te dragen. We mogen leren, ervaren, fouten maken en genieten.

 

Nu er voor mij veel op haar plek is gevallen, is er meer acceptatie en rust. Ook voel ik een enorme drang opkomen, mezelf uit te spreken. Ik heb in mijn leven al vele puzzelstukjes mogen leggen en daar heb ik deze week een aantal aan toe mogen voegen. Mijn leven is zich een geheel gaan vormen en nu is het de kunst om vanuit mijn ziel het aan te blijven sturen. 

 

Hoe is dit voor jou? Neem jij wel eens een kijkje in je eigen ziel? Waar leef jij voor? 

Er moet me iets van het hart ♡

Er moet me iets van het hart ♡

De afgelopen maanden werd me geregeld gevraagd: je zult jezelf wel tegenkomen, nu je met je fiets op reis bent? Ik antwoord op die momenten dat ik vrijwel alleen maar leuke dingen beleef, wat me veel geluk brengt. Wanneer ik maar wil, ik kan altijd ‘vermaakt’ worden. Zo vul ik de avonden vaak in met het kijken van een serie of een film. Dat is nu eenmaal de luxe van de tijd waarin we leven. En daar ben ik me zeker bewust van en daar wil ik me ook bewust van zijn. Want ik kom nu op een punt, dat deze vorm van entertraining, geen ruimte biedt voor dieperliggende emoties. En dat is precies waar deze blog over gaat: er moet me namelijk iets van het hart ♡

 

Op het moment zit ik niet goed in mijn vel. Ik ben moe van emoties, ben snel misselijk , voel me moedeloos, verdrietig, labiel én passief. Alsof de beweging eruit is. Ik ben snel ‘vol’ van alles.

Bezinning, verstilling, reflectie op wat is geweest.

Misschien dat jij dit ook wel voelt, maar ik ervaar december altijd als een maand van verstilling, bezinning, reflectie op wat is geweest. Verbinding met jezelf en de ander en richten op je interne wereld. Dit is iets wat ik de afgelopen week heel duidelijk heb ervaren. Ik was zo moe, wilde alleen maar slapen. Tegelijkertijd voelde dit heel fijn, het gevoel in een coconnetje te leven. Doordat ik de afgelopen dagen wat afspraken had staan, maakte ik weer een beweging naar buiten. En gelijk kwam de drang te willen slapen, weer opzetten.

Er moet me iets van het hartWoensdag ging ik naar Zutphen voor een coach – gesprek. Dit was fijn, maar was eigenlijk te moe en wankel. En doordat ik de dag erna een afspraak had voor een samenwerking op mijn oude school in Arnhem, kon ik aan het einde van die dag geen ‘pap’ meer zeggen. Met als gevolg: sinds vrijdag ben ik helemaal leeg. Dat mijn lichaam en geest het signaal gaven om te slapen, was dus niet voor niets. En juist op díe momenten mag ik de ruimte innemen voor mezelf, ongeacht wat mijn omgeving hierover zegt of misschien wel denkt. Ik zou vorige week een paar dagen bij mijn ouders zijn, wat uiteindelijk een week werd. En dat vind ik lastig, want ik weet ook dat zij op die momenten zich zorgen maken. Zo hoor ik mijn moeder zeggen ‘Is het fietsen / het onderweg zijn dan toch te zwaar voor je ‘? Logisch dat ze dit denkt, dat vraag ik mezelf op die momenten ook af. Maar mezelf kennende, heb ik deze emoties / vermoeidheid altijd in de laatste maand van het jaar (misschien herken jij dit ook wel?). Ik heb de behoefte naar binnen te keren, zoals je dit nu ook in de winter ziet gebeuren in de natuur. Loslaten wat is geweest, om weer ruimte te maken voor het nieuwe (voorjaar).

Er moet me iets van het hart

Het werd me vorige week gelijk al duidelijk dat ik mijn ogen niet hoef te sluiten voor diepliggende emoties en innerlijke pijn. Op het moment ben ik snel geraakt. Het voelt als een opluchting hier uiting aan te geven. Vooral afgelopen zaterdag, toen ik van Winsum naar Groningen fietste. Heel symbolisch, maar het leek alsof mijn fiets niet vooruit wilde en ik werd alsmaar kribbiger. Verdriet, woede en machteloosheid kwamen er tegelijkertijd uit. Voor even luchtte dit op, maar dit maakte al gauw weer plaats voor leegte. Een heel duidelijk signaal dat ik aandacht aan mijn innerlijke zelf mag geven. Gisteravond veel geschreven en daar kwam uiteindelijk deze blog uit voort.

 

Voor nu is het mijn doel, ruimte te geven aan de onrust in mezelf. Het wil gezien worden en hoeft niet te worden weggestopt. Ik merk ook dat ik soms bang ben dat ik om de een of andere manier moet stoppen met deze manier van leven / onderweg zijn. Bang zijn dat ik soms niet helemaal in mezelf geloof en me door anderen laat leiden. Ik denk dat dit voor nu de grootste uitdaging is voor mij. Ik volg mijn eigen pad en geef zelf richting aan mijn wensen, ongeacht wat de ander hierover zegt. Bij deze zeg ik ook dat ik in beweging blijf. Hiermee bedoel ik: reizen en fietsen, om de schoonheid van het leven vast te leggen. Door in beweging te komen, leg ik de essentie vast van het leven (levenskunst). Het enige wat ik voor nu nodig heb: de moed in beweging te blijven en hierin mijn gevoel te volgen. Van daaruit dans ik mijn leven verder ♡