door Aleid | 29 jun 2017 | Aleid fietst, Levenslessen
Het is alweer even geleden dat ik over mijn persoonlijke ontdekkingstocht heb geschreven. Iets waar ik op het moment veel behoefte aan heb. Zo was ik twee weken geleden met vrienden op Terschelling. Die week is me iets duidelijk geworden en daar leg ik me op het moment bij neer. Stop ik met mijn fietsende / reizende leven? In deze blog vertel ik daar meer over.
Gedurende de afgelopen 8 maanden is de innerlijke drang om vanuit de flow mee te bewegen, steeds sterker geworden. Reizen per fiets en daarbij de vrijheid en innerlijke ruimte ervaren die dit alles met zich meebrengt. Voor mij een wonderlijk iets. Ik beleef het als een verrijking van het leven, met waardevolle inzichten in mezelf. Dat pakt niemand me meer af. Zoals ik wel vaker zeg, ik ga hiermee door en laat me daardoor niet uit het veld slaan. Of mijn gezondheid het toelaat of niet, ik probeer iedere keer een passende oplossing te vinden zodat ik het wél aankan. En daarbij kan ik wel zeggen, mijn geest lijkt een manier te hebben gevonden veel aan te kunnen. Alsof mijn lichaam daardoor ook steeds meer luistert naar wat er innerlijk leeft.
Twee weken geleden was ik met twee vrienden op het Oerol-festival op Terschelling. Een leuk, gezellig en kleurrijk festival met vrolijke mensen, omgeven door schitterende natuur. Ik ging toen voor het eerst met de fiets kamperen en dat vond ik heerlijk. Mijn plan was om na het festival door te gaan naar Vlieland. Zo bleef ik nog twee nachten langer op Terschelling, toen mijn gezelschap weer huiswaarts ging. Maar in plaats van het verlangen door te willen fietsen, ervoer ik voor het eerst (!) de behoefte naar huis te willen gaan. De drive om daar verder te werken aan mijn projecten (webshop, kaarten, schilderen / tekenen, inspiratiesessies neerzetten …), was sterker dan die van het fietsen. En jawel, daar heb ik naar geluisterd! Op het moment heb ik mijn fiets letterlijk en figuurlijk geparkeerd. Het komt wel weer, op de juiste tijd. ”Wanneer de wind weer roept”.
Op het moment krijg ik voldoening van:
- Nieuwe projecten neerzetten voor Schitterend Leven. De afwisseling van werken vanuit huis en koffietentjes is erg fijn
- Het rommelen in mijn huisje ( er gaan weer heel wat spullen weg, heerlijk! )
- Vrienden en familie te zien
- Koesteren van alleen-tijd
- Werken en leven vanuit een nieuwe + krachtige energie
- De innerlijke vrijheid keuzes vanuit mijn ziel te mógen maken. Voel ik dat ik weer mag gaan? Dan ga ik. Heb ik de behoefte aan de rust van thuis? Niemand die zegt dat ik móet gaan. Ik ben degene die keuzes mag maken voor mezelf.
Ik kan wel zeggen dat ik een positieve, krachtige en nieuwe energie heb meegenomen vanuit mijn reizende leven. Een energie die voorlopig vanuit één plek wil worden neergezet. Het vraagt om rust en focus, zodat zij gemanifesteerd kan worden.
door Aleid | 2 mrt 2017 | Geluk, Schitterende reizen
Februari was een maand van mooie, fijne en zeer vermoeiende momenten. Ik ervoer de rust in mezelf, maar ook de onrust en zware vermoeidheid passeerde nog even. Ik genoot (en geniet) van alles wat ik hier in Oostenrijk mag meemaken en leer mezelf én mijn grenzen nog beter kennen. Ik maakte keuzes vanuit mijn hart en mijn doel voor het leven is duidelijker geworden. Ik deelde veel kopjes liefde (gedichtjes) uit, schreef blogs en fotografeerde van alles en nog wat. Eigenlijk komt het erop neer dat het een maand was van innerlijk weten en innerlijke groei. O men, wat is dát fijn! Kijk en lees je mee? ♡
FEBRUARI BESTOND UIT:
- Zware vermoeidheid én energie
- Bewust voelen en denken
- Diepe gevoelens van geluk
- Leuke contacten via Gasthof Sonnenlicht. Twee weken geleden kreeg ik voor 10 dagen een logé, er kwam een meisje voor een week meehelpen in het hotel. Het was een gezellige, maar ook wel een vermoeiende week! ;-)
- Skiën in de flow en skiën vanuit angst. Sjongejonge, de dualiteit van het leven haha.
- De schoonheid fotograferen van het schitterende berglandschap en daarbij het geluk ervaren dat we leven in een prachtige wereld. Dat we daar toch maar iedere dag in mogen leven!
- Oostenrijk tv deelde een foto van mij die ik van de bergen had gemaakt op hun website en social media – kanalen. ♡
- Schrijven, heeeel veel schrijven. En dan bedoel ik niet voor mijn blog (wat ik ook gedaan heb), maar juist het schrijven in mijn inspiratieboekje. Het lijkt wel alsof februari iets in me heeft aangewakkerd, want ik heb op het moment zoveel inspiratie. Ik zie overal ideeën, mogelijkheden en kansen.
- Mijn levenskunst – project is geboren. Ik ben alle vormen van levenskunst aan het onderzoeken. Toen ik me dit een paar weken geleden realiseerde, kreeg ik er de kriebels van in mijn buik. Dít is wat ik nu mag doen, beleven en exploreren
- Daarnaast heb ik heel duidelijk het besef gekregen dat ik mijn (innerlijke) reis mag documenteren. Ik ga mezelf laten zien, door te presenteren en Schitterend Leven uit te drukken in de kunsten van het leven. Beginnend bij mijn eigen omgeving, waarna ik door het land wil gaan om anderen (bedrijven, instellingen etc.) te inspireren.
- En alsof februari nog niet inspirerend en kleurrijk genoeg was, werd ik 2 weken geleden ook nog benaderd door een redacteur van tv-programma’s. Of ik wil meewerken aan een programma over jonge mensen die middenin het leven staan en te maken hebben met een chronische ziekte. Nou, dat wil ik wel! Ik weet niet wat ik hier wel en niet over mag zeggen, dus ik laat het voor nu hierbij. Ter zijne tijd kom ik hierop terug.
Afgelopen maand zette ik mezelf een aantal keer op de foto en werd ik me er weer bewust van hoe afhankelijk ik ben van mijn medicijnen. Dat ik een tijdje mag wonen en werken in een land waar ik zo van houd, maakt me een dankbaar mens. Vooral ook door de dingen die ik (niet) doe, dat ik eerlijker ben naar mezelf en alles wat op me afkomt. Dit komt voor uit waar ik voor wil staan en wie ik ben. Zo ben ik overgegaan op een hoge(re) dosis medicatie, omdat ik merkte dat het werk geestelijk en lichamelijk te zwaar was. Normaal gesproken maak je als gezond mens extra adrenaline aan, maar aangezien ik dit hormoon niet aanmaak, moet ik dit zelf nauwkeurig instellen.
Ik kan alleen maar vanuit mijn essentie leven, wanneer de basis (lees: medicatie) goed zit. En dat zie ik als een voorrecht, dat ik in deze tijd mag én kan leven met een aandoening waar ik niet gelijk het leven voor hoef te laten.
Onderstaande gedichtjes schreef ik de afgelopen paar weken. Het geeft me zoveel voldoening en geluk, ik ben blij dat ik in 2016 de pen pakte en begon met schrijven.
Wat is volgens jou hét gedichtje van de maand?
De quote hier rechtsboven is mijn favoriet geworden: ”alone, by herself she built the kingdom that she wanted’ (overigens niet door mij geschreven). Ik voel in alles dat ik hier zelf mee bezig ben; de wereld te creëren, waar ik mezelf graag in zie leven.
Ook schreef ik weer een aantal blogs, waarbij ik je de schitteringen van Oostenrijk laat zien, inspiratie geef op het gebied van klein wonen en o.a. hoe je tijd maakt voor jezelf:
En niet te vergeten, ik maakte veel foto’s van deze prachtige omgeving. Deze zie je ook geregeld langskomen op mijn Instagram en Facebook.
MIJN PLANNEN VOOR DE KOMENDE MAAND?
Ik zit nu voor ruim een week nog in Maria Alm. Midden maart komt mijn familie naar Zell am See / Kaprun voor een weekje vakantie en ik sluit me dan bij hen aan. Wat ik daarna ga doen weet ik nog niet. Dat wordt me de komende week wel duidelijk.
Voor nu skie, schrijf, fotografeer, werk, lees en geniet ik nog even verder. Tot het volgende artikel! ♡
door Aleid | 10 jan 2017 | Aleid fietst, Levenslessen, Mijn verhaal
Foto credits gaan naar mijn moeder ;-)
In de FLOW blijven… Een thema wat me de afgelopen maanden veel geluk, energie en zelfkennis heeft gegeven. Ik kan je wel zeggen dat ik ”verslaafd” ben geraakt aan nieuwe impulsen. Inspiratie, ruimte en vrijheid zijn voor mij onmisbaar geworden. Waar ik op het moment tegenaan loop, is dat ik hier nu zo aan gewend ben, dat ik onrust ervaar wanneer dit er niet is. En dat moment is NU. Tegelijkertijd nogal tegenstrijdig, nieuwe impulsen betekenen prikkels en laat dat nou net zijn dat ik daar vaak zo uitgeput van raak. Maar aan de andere kant geeft het me ook energie! Lekker verwarrend dus… ;-) En toch, de ervaringen, lessen en tijd die ik nu sinds oktober doormaak, zijn heel waardevol. Hier ben ik oprecht dankbaar voor. In deze blog deel ik mijn persoonlijke lessen van de afgelopen tijd met jou ♡
ONRUST
Nu ik sinds de kerst bij mijn ouders ben (met een aantal dagen Spanje ertussen), ervaar ik momenten van onrust, verwarring en verdriet. De Aleid op de fiets voelt in vlagen op de achtergrond. Zo heb ik de keuze gemaakt voor de komende tijd naar Oostenrijk te gaan, met hetzelfde doel: de schoonheid van het leven vastleggen in woord en beeld (fotografie). En dat is wat mij geluk geeft, mijn verlangen omzetten in een levensdoel. Maar aangezien ik nog geen ‘zekerheid’ heb of ik een plek zal krijgen voor kost en inwoning, maakt me dat onrustig. Aan de ene kant omdat ik al weg had willen zijn, aan de andere kant omdat ik nu bij mijn ouders verblijf. Het voelt soms weer zoals vroeger, toen ik in de periode na de operatie niet naar school kon. Ik voelde me machteloos, passief en ik schaamde me. Zoals ik toen geen doel had, heb ik dit nu wel. Maar de angst om stil te blijven staan, is nu wel aanwezig.
Mijn wilskracht is nogal sterk en ondertussen is het wel bekend dat deze vaak sterker is dan de wil om eens helemaal niets te doen. En dit is precies wat ik op het moment merk; alsof alles een doel en resultaat moet hebben.
Alles wat ik doe voor Schitterend Leven, geeft mij veel geluk en plezier. In combinatie met die wilskracht van mij, ga ik maar door. Als ik er niet met mijn handen mee bezig ben, dan ben ik er wel in mijn hoofd mee bezig. Vanuit mijn hoofd maak ik mezelf wijs dat wanneer ik dit niet om handen zou hebben, me minder gelukkig zou voelen. De afgelopen maanden vroeg ik me al fietsende af; ‘Wie ben ik wanneer ik niets heb’?
In de essentie ben ik dit Schitterende Leven en draag ik dit ook uit, wanneer ik niet aan fotografie doe en geen blogs / versjes zou schrijven. Er zit iets onder de oppervlakte, wat gezien wil worden. Wat nog meer gezien wil worden. En niet om aandacht te krijgen, maar juist vanuit de kwetsbaarheid, puur willen zijn.
”Troebel water wordt helder als je het met rust laat”.
Uit: Happinez magazine
Ik heb een visionboard gemaakt voor 2017, met de dingen die ik belangrijk vind voor het komende jaar, mijn verlangen en wat ik wil geven en ontvangen. Morgen zal ik hierover een blog online zetten.
Het vlammetje mag weer gaan branden
Afgelopen weekend had ik met een vriendin in Den-Bosch afgesproken (halleluja voor mijn NS-weekend abonnement). Ik had er zin in, want ik zag haar weer en ik was even in een andere omgeving. Zo stapte ik gisterochtend in de trein en even later vroeg een vrouw me of ze mijn telefoon even mocht lenen, omdat ze deze in het klooster was vergeten (waar ze een week geweest was). We raakten aan de praat, terwijl iedereen om ons heen was vast geplakt aan telefoons.
Op een gegeven moment vertelde ik over mijn fietsreis van de afgelopen maanden en voelde ik weer dat vlammetje branden. Maar ook bij haar ontstond iets en ze heeft in een half uur een paar keer gezegd dat ze blij was dat ze haar telefoon was vergeten! Ze gaf me haar adres en nodigde me uit, voor als ik in de buurt zou zijn! Tot slot gaf ik haar mijn kaartje mee (versje over in verbinding leven).
Dit is precies waar ik het voor doe; contacten maken, verbindingen leggen én delen vanuit kwetsbaarheid. Het maakt me vrolijk en energiek.
Kortom, ik heb de afgelopen maanden vooral leren vertrouwen. Vertrouwen op mezelf, mijn innerlijk weten. Ik heb ervaren dat ik mijn hoofd niet altijd de zin hoef te geven, maar juist mag focussen op mijn hart. Daar zit de intuïtie, het vertrouwen, de rust, de innerlijke leiding. Zoals Walt Disney mooi zei: ”Als je het kunt dromen, kun je het ook doen”.
”Reizen is naar jezelf
kijken tegen een
andere achtergrond”.
Jan Brokken
NB. Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik ondersteunend werk mag komen doen in een Hotel / Restaurant in Maria Alm. Door te vertrouwen, komt het vanzelf ♡
door Aleid | 8 feb 2016 | Europa, Schitterend Leven, Schitterende reizen
Iedereen kent het wel. Opgeladen thuis komen vol energie, inspiratie én motivatie om weer vol goede moed aan de slag te gaan. Dat gevoel dat je hebt na een vakantie, reis, city-trip of een retraite. Je hebt het idee de hele wereld weer aan te kunnen! Heerlijk, je bruist aan alle kanten van de energie.
Ik heb dit altijd na de wintersport. Dan heb ik zo’n weemoed, dat ik de week na thuiskomst doe alsof de wolken de besneeuwde bergen zijn ;-) Zo ook dit keer. Nu ben ik niet naar de Alpen geweest, maar heb op het moment weemoed naar het Zuid-Spaanse leven.
Málaga en een yoga-meditatieweek
Zoals ik al vertelde in 2 tips om je leven te vieren, ben ik in januari naar Andalusië gegaan om in Málaga mijn verjaardag te vieren. Na een paar dagen in deze mooie stad, ging ik van daaruit naar het nationaal park Sierra de las Niéves voor een yoga-meditatie week.
Ik had sterk de behoefte om mijn 27e verjaardag alleen te vieren. Dit heb ik dus ook goed aangepakt! ;-) Ik heb taart gegeten bij El Último Mono (De laatste aap), heb genoten van de warme zon, de kletterende regen, en de gezellige en bruisende stad! Ik heb stilgestaan bij de mooie dingen in het leven. Het besef dat ik een kleine 30 jaar hier op aarde rondloop, maakt me een gelukkig mens.
De dagen in Málaga deden me zo goed, dat ik helemaal niet meer weg wilde. Ik had er mijn favoriete plekjes om te schrijven (wat ik dus ook veel gedaan heb). Juist op díe plekken heb ik veel inspiratie opgedaan.
Málaga
Nationaal park Sierra de las Nieves
Energie
Vragen als ‘’Wat wil ik met mijn leven en hoe ga ik mijn leven vorm geven’’ hielden me bezig. Mijn toekomstvisie, dromen, plannen, passies… Ik heb het daar hun beloop laten gaan en dit werd tijdens de yogaweek alleen maar versterkt. Wow, wat kan daar een kracht in zitten! Ineens werd alles duidelijk in hoe ik mijn pad mag vervolgen. Nu alleen nog vanuit deze energie verder gaan ;-) Met deze energie bedoel ik: levenskracht, levensenergie en alles wat met elkaar verbonden is.
De yogaweek in Sierra de las Niéves stond in het teken van Energie. Heel toepasselijk, want deze ontbreekt nogal vaak bij mij. Nou ja, ontbreken.. Energie is overal om ons heen en in onszelf, dus er is nooit een tekort. Toch ervaar ik dit vaak anders. Ook niet zo gek, wanneer ik veel in mijn hoofd zit. De energiestroom wordt op die manier geblokkeerd en kan niet meer verder stromen. Je kunt je misschien het volgende wel voorstellen:
Dat wat je aandacht geeft, daar stroomt ook de energie naartoe.
Meditatie, Pranayama en Hatha / Vinyasa yoga
Door iedere ochtend van 8 – 10 uur te beginnen met yoga, ademhalingsoefeningen en meditatie (nog voor het ontbijt), begonnen we de dag met een krachtige energie! Dit was goed te voelen. Emoties, opgekropte gevoelens en blokkades, kregen vrij spel in die week. Spannend om deze kwetsbaarheid te uiten, maar tegelijkertijd voelde dit heel fijn. Loslaten van oud zeer, verdriet en onzekerheid. Gelijk ook een opluchting, ben ik dat weer kwijt ;-)
Wanneer je interesse hebt in het volgen van een yoga-meditatie week, dan raad ik zeker www.yogaretreatspanje.nl aan! Je kunt Serieke & Alexander altijd benaderen voor vragen. Wanneer je vragen hebt n.a.v. mijn ervaringen, neem ook dan gerust contact met me op!
Wat geeft jou energie, waar laad jij van op? Wat kost jou veel energie? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen, omtrent dit onderwerp. Het zou leuk zijn wanneer je een reactie achterlaat :-)
