Op het moment ben ik op Schiermonnikoog. Terwijl bewolking was voorspeld, schijnt hier volop de zon. Ik zit op het moment te schrijven in een prachtige kamer in het Zandt aan Zee Hotel. Zoals de naam het al zegt, ik zit middenin de duinen, aan zee! Wat heb ik een geluk dat ik hier mag verblijven. Het duinlandschap is bruin van kleur en de zee licht mooi op. In de verte zie ik Ameland liggen. Vorige week om deze tijd was ik daar nog. In deze blog laat ik je zien hoe ik door (fietsend) onderweg te zijn, al reizende kan ondernemen.
RICHTING
Toen ik twee maanden geleden op de fiets stapte, was mijn enige richting dat ik graag naar de wadden-eilanden wilde fietsen. Ik was 2 keer eerder op Texel geweest, maar de andere eilanden had ik nog niet gezien. Ook al is Texel prachtig, het is niet te vergelijken met de andere eilanden. Vorige week was ik op Ameland en toen ik zaterdag weer naar het vaste land moest (voor een fotoshoot in Utrecht), had ik nogal weemoed! Alles in mij wilde blijven en dat was voor het eerst in twee maanden tijd. Ben dus ook benieuwd hoe ik het de komende dagen op Schiermonnikoog vind.
Sinds gisteravond verblijf ik in het Zandt aan Zee hotel, met een schitterend uitzicht. Ik ben de enige gast (tja, er is vrijwel niets te doen op het eiland) en ik vind het heerlijk. Vanaf mijn kamer kijk ik mijmerend uit over de duinen en de zee. De verstilling van de natuur, de herfst / winter, het verlaten strand en de uitgestrekte duinen. Het draagt zeker bij aan mijn geluk. Los zijn van de bewoonde wereld en toch ook weer niet.
Uitzicht vanuit mijn kamer, aan de west-zijde van Schiermonnikoog.
Deze foto is gemaakt op Texel, zonder dat ik het doorhad. Degene die deze foto heeft gemaakt, kwam er via Instagram achter dat ik dit ben en stuurde mij deze foto op. Haha hoe grappig is dat!
REIZEND ONDERNEMEN
Vorig jaar begon ik met Schitterend Leven, onder het mom van: ik wil anderen inspireren én motiveren om een zinvol leven te leiden.. Op het moment zet ik dit voort, terwijl ik ‘on the road’ ben. Een verschil met vorig jaar: ik ben persoonlijker geworden in mijn blog, deel meer hoe ik naar de dingen in het leven kijk. En ik kan je zeggen, voor mij voelt dat pas écht zinvol! Het is iedere dag weer bijzonder om te merken wat voor positiviteit het met zich meebrengt. Juist wanneer ik mijn boodschap kan uitdragen, terwijl ik in beweging ben.
Ook nu weer.. Terwijl ik dit opschrijf, maakt mijn hart een vreugdesprongetje ♡ Ik ervaar geluk wanneer ik een blog als deze kan schrijven en wanneer ik reacties via social media / mail krijg n.a.v. mijn fietsreis door Nederland. Iedere dag kom ik weer mooie en leuke mensen tegen, die mij hun verhaal toevertrouwen. Soms geheel spontaan en sinds kort ook op de stranden, wanneer ik mensen aanspreek. Vooral op die momenten ontstaan er bijzondere, ontroerende en leuke gesprekken. Binnenkort deel ik deze portretten en verhalen, waarbij ik hoop dat jij er iets voor jezelf uit kunt halen ♡
Portret dat van mij is gemaakt op het strand van Ameland, door een persoon die ik fotografeerde ;-)
Reizend ondernemen: voor mij is het duidelijk dat ik plaats onafhankelijk wil werken. Schitterend Leven is begonnen als een eigen project, waar het fietsen door Nederland een onderdeel van is. Of eigenlijk, het is één met elkaar. Mijn persoonlijke leven en werk, ik zie het niet apart van elkaar. En dat wil ik ook niet. Wie ik in wezen ben, laat ik doorstralen in Schitterend Leven. En juist dát maakt dat ik gelukkig ben. Ik voel me steeds meer één met het leven. Het verwondert me dat er gemakkelijk contact ontstaat met de mensen om me heen. En waarom? Ik denk dat ik een stuk minder ‘vast’ zit (in mezelf, het leven in het algemeen), aangezien ik letterlijk en figuurlijk in beweging ben gekomen.
Zoals ik nu op het strand op mensen afstap, zo komen er ook dingen/situaties op mij af. Wanneer ik besluit naar een bepaalde plek te fietsen, dan schrijf ik B & B’s aan, met de vraag of ik in ruil voor promotie bij hen kan verblijven. Ik heb leren vertrouwen, want iedere keer lukt het me om een slaapplek te regelen voor een nacht of meer. De ene keer gratis, de andere keer tegen betaling. Ook dat is voor mij reizend ondernemen. Je hoeft het niet altijd te zien als het verdienen van geld, maar zie het als verdienen van tijd en energie. Geld is een heel handig middel, maar ik ben verder gaan kijken dan alleen die manier. Het staat voor mij vast: ik ga hiermee verder!
In juli en augustus volgde ik in totaal 4 dagen de training Reizend Ondernemen van Wonderlijk Werken. Wat ik nu doe, komt hieruit voort :-) Neem maar eens een kijkje op www.wonderlijkwerken.nl, Diana en Steven schrijven hele inspirerende artikelen!
Ja ja, het is alweer ruim een maand dat ik ‘on the road’ ben! Het is nu 6 weken geleden dat ik vanuit Leiden vertrok. Ook al fiets ik niet iedere dag, toch ben ik wel elke dag op wat voor manier dan ook, in beweging. En het in beweging zijn, zowel letterlijk als figuurlijk, is nu precies wat ik wil. Ik krijg dagelijks nieuwe impulsen, ideeën, positieve prikkels, inspiratie van natuur en stad, maar ook het besef hoe mooi, fijn en veilig we wonen in ons kikkerlandje. Nederland heeft zoveel te bieden, al is het alleen op het gebied van diversiteit in cultuur en natuur.
Mijn fiets-route
Ik fietste vanuit Leiden naar Noord-Holland (Koog ad Zaan, Uitgeest, Waarland), waar ik bij familie en vrienden overnachtte. Van daaruit ben ik bijna twee weken op Texel geweest. Ik nam hier deel aan een excursie, bezocht een juttersmuseum, ik bracht een weekendje door met vrienden, voelde me zowel uitgeput als energiek en uiteraard fietste ik het eiland rond. Ik verbleef in 4 verschillende B&B / hotel. Daar kun je hier meer over lezen: Accommodatie op Texel: 4 tips Vervolgens fietste ik via Anna Paulowna weer naar Waarland (vlakbij Schagen), waar ik uiteindelijk een week verbleef bij een bevriende familie. Ik was die week hormonaal enorm aan het schommelen, waardoor ik me vaak beroerd voelde. De kunst was balans te vinden in de hoeveelheid medicatie. Ik ben deze lieve familie dus ook heel dankbaar dat ik wat langer mocht blijven :-) Ze herkennen mijn uitputting maar al te goed, aangezien hun dochter hier ook last van heeft. Ook zij heeft een hersentumor.
Limburg is er per ongeluk vanaf gevallen ;-)
De Noordzee vanaf Texel
Een (heftig) oppeppertje voor de gezondheid!
Vervolgens deed ik Hoorn en Enkhuizen aan, waarna ik over de 32 km lange dijk fietste, met aan de ene kant het IJsselmeer en aan de andere kant het Markermeer. In Lelystad pakte ik de trein naar Zwolle, aangezien ik daar een dagje met mijn ouders + hond had afgesproken (en ik het niet trek om én 50 km te fietsen op mijn ‘gewone’ fiets én een dagje in een stad rond te brengen). In Zwolle ben ik maar liefst op 4 verschillende accommodaties geweest. Dit was voor mij een beetje teveel van het goede, ook al waren alle accommodaties fantastisch. Hier zal ik nog een aparte blog aan wijden.
Vervolgens fietste ik via het leuke Zwartsluis naar Meppel, van waaruit ik Giethoorn bezocht. Twee dagen erna door naar Heerenveen (deze dag begon het goed koud te worden, brrr…) en via Joure fietste ik naar Sneek. Hier bleef ik 3 nachten, waarna ik doorging naar Leeuwarden. Hier staat mijn fiets nog, aangezien ik nu even bij mijn ouders ben in de Achterhoek. Waarschijnlijk fiets ik komend weekend weer verder vanaf Leeuwarden.
Tijdens mijn fietsreis kom ik hele leuke mensen tegen, die openstaan voor mijn plan. Ik voel me daardoor veilig, gelukkig, vrij en vooral heel dankbaar. Dankbaar dat ik dit mag doen; de vrijheid te voelen die het met zich meebrengt.
Ook verbaas ik mezelf. Ik verlang totaal niet naar huis, wil ik ondanks de kou doorgaan en krabbel ik iedere keer weer overeind, wanneer ik me niet helemaal goed voel. De eerste weken heb ik weer even goed gemerkt dat ik dit heel bewust mag meemaken en ook goed mag voelen hoe mijn lichaam op alles reageert. Ik neem nu standaard hogere medicatie voor de bijnier en tot zover gaat dat goed. Aangezien ik totaal geen reserves heb in mijn lichaam wat betreft adrenaline, moet ik goed opletten. Ik vraag meer van mijn lichaam en moet er daarom goed op letten dat ik mezelf niet uitput, want ik kan nergens op terugvallen. Wanneer ik leeg ben, ben ik dit ook helemaal.
Het IJsselmeer vanaf de Houtribdijk.
Bij het eerste filmpje fietste ik over bovenstaande Houtribdijk, het tweede filmpje was op Texel.
Hoe lang ik nog doorga? Geen idee. Het is duidelijk te merken dat het kouder begint te worden, dus daar houd ik ook rekening mee. Maar ook merk ik dat het heel belangrijk is te voelen waar mijn kracht én juist mijn grenzen liggen, ondanks mijn lichaam en hoofd die niet altijd willen. Ik weet wel dat ik ook in het voorjaar wil fietsen en dan ergens in het buitenland. En ook voor dan geldt: de schoonheid van het leven, mensen en de natuur vastleggen in woord en beeld ♡
Nu ik ruim een maand van huis ben en Nederland vanaf mijn fiets beter leer kennen, ervaar ik momenten van geluk op een andere manier. Nou ja anders, ik ervaar het intenser. Voor mij is de vrijheid die ik nu ervaar, een vorm van rijkdom en geluk. Het draagt ook zeker bij aan zelfvertrouwen in de weg die ik ga. Zowel de weg die ik aan het fietsen ben, maar ook de figuurlijke weg die ik ‘bewandel’. Ik houd me bezig met vragen als; waar gaat deze weg naartoe en wordt ‘Schitterend Leven op de fiets’ een groot onderdeel van mijn leven? Vragen die ik voor nu wel kan beantwoorden, want ik kan het nu niet overzien. Wat ik wel weet is dat het proces waar ik in zit, niet een eenmalige ervaring is. Afhankelijk van hoe lang ik nu doorga (i.v.m. het weer), heb ik het doel om sowieso in het voorjaar de Elfstedentocht te gaan fietsen en door te gaan in het buitenland. Voordat ik al aan mijn fiets-avontuur begon, stond dit voor mij als een paal boven water. En dat is voor mij geluk: diep van binnen weten dat dit een goede keuze is!
MIJN GELUKSMOMENTEN OP DE FIETS:
Ik ervaar een gelukzalig gevoel, wanneer ik mijn fietstassen aan mijn fiets hang en ik weer op weg mag gaan. Ik ben nu 5 weken onderweg en heb niet veel nodig. H E E R L I J K ! ! ! Ik mag daarbij voelen hoe het is om met ‘weinig’ te leven. Alleen datgene bij me te hebben, wat in mijn fietstassen + rugzak past. Benieuwd naar wat ik zoal bij me heb? Laat dan hieronder een reactie achter, als je het leuk vindt hier een blog over te lezen.
Iedere dag nieuwe mensen ontmoeten en nieuwe indrukken / impulsen opdoen. Contact en verbinding zijn voor mij essentieel. Door mijn fiets-avontuur heb ik het gevoel meer wezenlijk contact te hebben met mensen en dat raakt mij. De gesprekken zijn vaak van diepgaande aard en dat vind ik bijzonder.
Voelen waar mijn kracht ligt en hier steeds meer open voor durven staan. Ik stapte 5 weken geleden op mijn fiets en sindsdien voel ik een enorme kracht. Dit ervaar ik wanneer ik mijn verhaal vertel aan iemand, maar dit is ook tijdens het fietsen aanwezig. Op die momenten heb ik het stuur in eigen handen en ben ik echt gelukkig! Er is tot nu toe niet één keer in me opgekomen ermee te stoppen. Ook díe keren niet, toen ik me geheel uitgeput voelde. Vanuit deze kracht leer ik mijn grenzen nog beter aanvoelen (ernaar luisteren mag nog wat meer ;-) ). Ik heb met mezelf afgesproken dat ik niet iedere dag hoef te verplaatsen. Dat geeft rust en maakt dat ik het vol kan houden.
Ik maak er een sport van om zo min mogelijk voor overnachtingen te betalen. Zo overnacht ik voor een prikkie via Vrienden op de Fiets en bij een aantal B&B’s in ruil voor promotie. Hierdoor is het ook mogelijk, aangezien ik het mag doen met een WAJONG uitkering.
Plaats onafhankelijk werken aan mijn blog, in een leuk koffie-tentje. De ene keer op Texel in Den-Burg, een andere keer in Hoorn en Zwolle, om vervolgens een aantal dagen erna in Sneek te werken. Het enige wat ik nodig heb is mijn laptopje, camera en WIFI. Dan kom ik een heel eind! :-)
Niets doen, alles laten zijn zoals het is. De momenten waarbij ik emoties en gedachten toe laat. Want ja, het gaat niet altijd van een leien dakje en dat hoeft ook niet (gelukkig maar)! Zoals Paulo Coelho hierboven mooi beschrijft, het gaat om de weg er naartoe.
Over het algemeen bekijk ik per dag wat ik ga doen. De avond van te voren probeer ik ergens een kamer te regelen en tot nu toe gaat dat goed. Het zit nu helemaal in mijn systeem, waardoor ik nog nauwelijks die uitputting van de eerste weken ervaar. Alles heeft tijd nodig, dus ook dit. Ik laat me iedere keer weer verrassen waar ik terecht kom en dat is voor mij ook een puntje van geluk :-)
De thema’s GELD, TIJD en WERK ga ik steeds meer zien vanuit een andere invalshoek. Ik vind het leuk om creatief te zijn met geld. Ik heb niet veel nodig, waardoor ik stapje voor stapje mijn leven aan het ‘versimpelen’ ben. Hierdoor houd ik meer tijd over, om herinneringen te maken, tijd te maken voor mezelf en de mensen om me heen en het avontuur op te zoeken.
Ik word heel blij van de momenten waarbij ik de schitteringen van het leven, mensen en de natuur kan vastleggen met mijn camera. Vaak zitten deze in de kleine dingen om me heen, de essentie van het leven.
Nu ik onderweg ben, voel ik pas echt dat ik leef!
Ik ervaar geluk en rust, nu ik de beslissing genomen heb niet meer in Leiden te gaan wonen. Dat is ook een van de redenen dat ik aan het fietsen ben. Waar zou ik eventueel kunnen aarden, waar meer rust en ruimte is? In ieder geval niet meer in de randstad. Ik laat me verrassen wat het zal worden :-) Ik laat het open en hoef nu geen beslissingen te nemen.
Op het moment neem ik rust. Sinds zaterdag verblijf ik bij een bevriend gezin in de buurt van Schagen en dat is erg fijn. Het grappige is om de twee-deling te ervaren van de gezelligheid van leuke mensen om me heen en de dagen te beleven dat ik helemaal op mezelf ben. Ik koester ze allebei. Zo voel ik nu meer en meer dat ik mag ontspannen en niet per se iets hoef te doen. Terwijl wanneer ik op mezelf ben (en in dit geval met mezelf op de fiets), ik ook ontspanning en vrijheid voel. Ik heb gemerkt dat dit alleen meer energie (mentaal en fysiek) vergt. Zoals verwacht, kom ik mezelf wel tegen sinds ik bijna 3 weken geleden begon aan ‘Aleid fietst’. Waar ik op het moment voor mag waken: de energie die het me geeft mag in balans zijn met de energie die het me vraagt. Voor mij is dit een grote uitdaging.
(INNERLIJKE) REIS MET MEZELF
Vandaag voelde ik me helemaal niet lekker (nu gaat het weer beter, door veel in bed te hebben gelegen). Vorige week was dit gedurende 2 dagen hetzelfde. Ik zat in een StayOkay in Den Burg (op een vierpersoons kamer), maar was er in m’n eentje. Achteraf wel fijn, want heb ook toen veel op bed gelegen. Zoals het een paar dagen goed kan gaan, zo ervaar ik ook de keerzijde. Ik heb de laatste tijd meer dorst, waardoor ik veel ga drinken. Dit is weer een aanslag op mijn lichaam, ze moet harder werken. Blijkbaar neem ik alsnog te weinig pillen, maar dan nog. Deze nemen niet alle hormonale ongemakken weg. Dat ik deze reis met mezelf aanga, wil niet zeggen dat alles van z’n leien dakje zal gaan. Op deze momenten helpt het vooral om de situatie te accepteren en mezelf rust te gunnen. Of eigenlijk, mijn hoofd ‘uit’ zetten. Ik hoef niet álles van Nederland te zien en ook niet per se die mensen op het strand aan te spreken. Dat zeg ik nu wel leuk, maar wanneer ik er middenin zit, dan wil ik er zoveel mogelijk uithalen! En dat is nu precies wat ik los mag laten.
IK MOET NIETS, IK MAG!
IK MOET NIETS…. IK MAG leven op mijn eigen tempo, IK MAG afwijken van mijn plan, zonder verantwoording af te leggen, IK MAG ZIJN, IK MAG leven en IK MAG kiezen.
Wat heerlijk om dit op te schrijven. Al fietsende wordt het me duidelijk dat ik alsnog te veel van mezelf vraag. Ook al ben ik zo’n 1,5 jaar geleden begonnen met het opruimen van mijn leven (lees: loslaten van eigen praktijk en de vele projecten daaraan verbonden, stoppen met de opleiding tot levenscoach, minimaliseren van spullen, meer tijd voor mezelf etc.), toch zit er nog vaak genoeg de overtuiging dwars, dat ik mezelf moet laten zien. Nu WIL ik dit ook, maar diep van binnen moet het ook van dit ego-stemmetje. En laat het nu net zo zijn dat er een enorme drive zit, die gezien wil worden. 13 jaar geleden kwam ik thuis te zitten, zonder dit te willen. Het leven en mijn omgeving gingen door en ik voelde me een verloren, onzeker kind, met geen richting meer in mijn leven. Ik voelde me niet gezien en daardoor ervoer ik moedeloosheid. In mijn hoofd wilde ik van alles, maar het kwam niet tot uiting zoals ik zou willen.
Ik schrijf dit op met een lach, want ik wil nog steeds van alles. En dat alles mag een richting krijgen. Zoals ik in die tijd baat zou hebben gehad bij persoonlijke en professionele hulp, merk ik nu dat ik de tijd nodig heb voor mezelf. Zo kwam gisteren het zinnetje IK MAG ZIJN bij me op en ik voel sterk dat dit mijn mantra is voor de komende tijd. Vanaf nu herinner ik mezelf iedere dag aan deze krachtige zin en wil ik dit diep van binnen voelen. ”Ik mag zijn, zonder iets te moeten”.
Foto: emesre.com
Het voelt heel fijn dat ik dit opschrijf, met een huilbui als gevolg. Het raakt me, dat ik tijdens vele momenten in mijn leven het gevoel kan hebben, dat ik niet helemaal kan zijn wie ik in wezen ben. Eigenlijk ben ik zelf de beperkende factor. Ook al ken ik veel liefde, toch is er altijd het gevoel dat er verwacht wordt dat ik moet zorgen en moet doorgaan. Als jong meisje was ik altijd heel vrolijk en blij. Nu achteraf gezien, zie ik dat dit veranderde naar een angstig, snel somber en overprikkeld kind. Dit begon vanaf een jaar of 9 en laat dat nu net díe periode zijn dat de tumor (waar we toen nog niets vanaf wisten) in mijn hoofd begon te groeien. Mijn fysieke en emotionele ontwikkeling werd geremd. Op de een of andere manier heb ik mezelf hierin altijd anders ervaren en werd het gevoel ‘Ik word niet gezien’ nogal sterk.
En dat terwijl ik zulke schitterende beelden ken, die dit alles niet uitstralen. Zoals ik in de blog Een hersentumor, en dan..?beschreef, heb ik tijdens de operatie een zeer bijzondere ervaring mogen meemaken. Een beeld waarbij ik vrijheid, tijdloosheid en geluk ervaar. Ik voel me hier als een vogel zo vrij. De puurheid en kwetsbaarheid van het leven is hier heel sterk te voelen, maar ook de rust, vrede en de oneindigheid van het bestaan. Wat mijn fietsreis zo bijzonder maakt, is dat ik nu diverse keren een foto gemaakt heb van een schitterend landschap (zie hieronder). Nu is dit al bijzonder op zich, maar deze schitteringen komen vaak overeen met het genoemde beeld. Wanneer ik deze beelden vastleg, voel ik me heel gelukkig en ervaar ik weer even die tijdloosheid en de rust van die schitterende ervaring. Volgens mij valt hier voor mij meer uit te halen, dan alsmaar het gevoel te moeten zoeken naar wat ik nu wil. Schitterend Leven staat voor mij daarin om de schoonheid van het leven, de natuur en mensen vast te leggen in woord en beeld. Volgens mij komt dit wel aardig overeen!
Door nu te fietsen, neem ik letterlijk het stuur in eigen handen om mijn koers te bepalen. Wat een vrijheid en geluk! Geen idee waar ik over een paar dagen of weken ben. IK MAG ZIJN ZOALS IK BEN en mag leven volgens mijn voorwaarden. De wind die ik nu vaker mag trotseren, de kracht die ik hiervoor nodig heb, zorgen ervoor dat ik de oude lagen van mezelf aan het afpellen ben. Ik lever fysieke en geestelijke inspanning, die vrij zwaar is voor mij. Maar juist daardoor kom ik steeds dichter bij die schitterende laag in mezelf. Zij vraagt om er te zijn!
Terwijl ik deze blog schrijf en foto’s selecteer van afgelopen week, zit ik alweer in mijn 4e accommodatie van Texel (in een week tijd). Zo heb ik 4 nachten mogen verblijven in een appartementenboerderij (vierpersoons) nabij de slufter, 2 nachten in een B&B vlakbij Cocksdorp, samen met vrienden voor één nacht in een leuk, oud huisje nabij Oosterend en nu verblijf ik in een Stay Okay in Den-Burg. Zoals je ziet zijn het nogal veel accommodaties. Zo kreeg ik gisteren de bevestiging dat ik vanaf morgen voor 2 nachten in een hotel kan verblijven. Geweldig natuurlijk en ook een hele luxe, maar ik ervaar het ook als heel vermoeiend. De keerzijde van de medaille ben ik sinds vorige week gaan voelen en allebei laat ik het er zijn. Nu ik sinds mijn fietsreis meer fysieke (maar ook mentale) inspanningen lever, heb ik nogal de neiging om hormonaal te gaan schommelen. Alsof het vaak toch te zwaar is voor mij. Het uitgeputte en zware gevoel, veel dorst.. Het hoort allemaal bij me, maar het is wel belangrijk dat ik heel goed blijf voelen en blijf doseren in medicatie.
Maar goed, voor nu genoeg geschreven hierover. Ik geef je in deze blog een blik op vorige week :-)
Maandag mocht ik namens het VVV van Texel, mee met de TX10 Emmie, om garnalen te vissen en zeehonden te kijken. Helaas lieten de zeehonden zich niet zien, de garnalen daarentegen… Vanuit het vissersplaatsje Oudeschild, ging ik met een grote groep (volgens mij was ik de enige Nederlander ;-) ) de Waddenzee op. Gelukkig was het stralend weer, want de 2 uur durende excursie vond ik zelf een beetje saai.
De garnalen werden gelijk gekookt, waarna we ze mochten pellen en eten (niet zo’n geschikte excursie voor vegetariërs en veganisten!)
Schitteringen op zee :-)
Lekkere hapjes voor de meeuwen.
De fietstocht terug naar het appartement, gaf me de gelegenheid het mooie landschap vast te leggen ♡
Dinsdagben ik o.a. naar Schipbreuk – en juttersmuseum FLORA geweest. Strandvondsten van meer dan 75 jaar oud, kun je in dit museum bezichtigen. Ik vond het erg boeiend. Leuk en interessant voor zowel jong én oud. Zie ook:juttersflora.nl
Strandvondsten
Bij paal 17 dronk ik in het heerlijke zonnetje, warme chocolademelk met slagroom én las ik verder in het leuke en mooie boek: As in tas.
Ik was deze dag alleen heel erg moe, ik voelde me uitgeput. Ik had vooral hele zware ogen, waardoor ik zelfs aan het begin van de middag nog even naar bed ging (voordat ik naar het juttersmuseum ging).
Zoals je ziet, ik zat achter glas ;-)
Die avond was ik uitgenodigd bij de eigenaren van de appartementenboerderij ”De heerlijkheid”, om mee te komen eten. Het was een hele gezellige avond! Ik zal over de verschillende accommodaties nog een nieuwe blog schrijven.
Zo zou ik woensdagochtend met een boswachter meelopen in het natuurgebied De Schorren. Ik heb dit af moeten zeggen, want ik merkte aan alles dat ik even op de rem (letterlijk en figuurlijk haha) moest trappen. Ik hield een hele rustige dag en pas aan het einde van de middag stapte ik weer op de fiets, want ik moest nog wat boodschappen doen. De dichtstbijzijnde supermarkt was pas 5 km verderop, in de Koog. Geen vervelende fietstocht, aangezien ik de hele weg langs de duinen van de slufter kon fietsen.
Natuurgebied de Slufter
Donderdag moest ik helaas het leuke appartement alweer verlaten. Maar eerst maakte ik in de ochtend een mooie, maar koude en winderige wandeling door de slufter. Het was een hele grijze dag, dus het zijn ook grijze foto’s geworden ;-)
’s Avonds keek ik in de B&B naar de Televizierring. Ik hoopte dat Floortje van ‘Naar het einde van de wereld’ zou winnen en dat gebeurde :-)
Vrijdag fietste ik door de duinen, naar het noordelijkste puntje van Texel. Dit stukje eiland is bekend om haar vuurtoren en brede strand.
Ik at kibbeling bij strandpaviljoen Faro 2.
De zon stond zo mooi aan de hemel, dat móest ik vastleggen!
Zaterdag zat het er ook weer op voor B&B Madura en fietste ik naar Oosterend (een té schattig plaatsje in het Oosten van Texel, waar ik helemaal vergeten ben foto’s te maken). Ik ging dit weekend namelijk met twee vrienden overnachten in een huisje bij een molen. Een prachtige ligging!
Volle maan op de Waddenzee (niet een hele scherpe foto, is gemaakt met mijn I-Phone)
Uitzicht vanuit mijn slaapkamer
Zondag fietsten we naar het Noorden en beklommen de vuurtoren. We hadden een prachtig uitzicht.
