door Aleid | 7 nov 2017 | Aleid fietst, Europa, Mijn verhaal
Afgelopen week bestond uit veel gevoelens. Vooral geluk stond en staat op de voorgrond. Een aantal dagen voor ik begon aan mijn fiets-project, ervoer ik geregeld angst / weerstand. Innerlijk begon ik me te verzetten tegen de tijd en ervaringen die komen gingen. De ‘angst voor het nieuwe’, maakte me aan het wankelen. Maar ja, is het wel zo nieuw dan? Deze manier van onderweg zijn kende ik toch al!? Als ik het zo bekijk zit onze geest grappig (en soms ook complex) in elkaar. In deze blog deel ik mooie foto’s van de afgelopen week, evenals de berichten die ik eerder al op social media deelde. Lees je mee? :-)
28-10
DANKBAARHEID , de plotselinge CONFRONTATIE met de M R I – S C A N + alles daaromheen.
Ennn gooo…! Morgen start ik met mijn FIETS-PROJECT. De afgelopen maand heb ik hier op wat voor manier dan ook, naartoe gewerkt. In mijn hoofd en hart was ik er geregeld mee bezig en dat heeft voor net wat meer energie gezorgd dan anders. Ik heb een sterk doel voor ogen en dat heeft me opgepept. Vooral omdat ik dit in mijn eentje mag doen, vanuit mijn eigen kracht het neer mag zetten.
Zo heb ik de vrijheid en het geluk van het onderweg zijn, de afgelopen tijd al ervaren. De energie zat in me, het enige wat ik nu nog hoef te doen is om van hieruit te gaan fietsen / beleven. Dat maakt me toch zo’n dankbaar mens!
DE AFGELOPEN 2 DAGEN had ik nog allerlei afspraken. Van de (antroposofische) tandarts, tot een hele leuke fotoshoot (daar zie je komende week meer over), gezelligheid met vrienden en donderdagavond nog een MRI-scan. Deze scan is de jaarlijkse controle i.v.m. de tumor in mijn hoofd. Het klinkt misschien vreemd, maar over het algemeen lig ik opgewekt onder die scan. Gedurende 30 min is het een hoop kabaal en dat is nu niet bepaald een pretje. Toch is er altijd iets rondom die MRI wat ik niet helemaal thuis kan brengen. Ik denk nooit, maar dan ook nooit na over het feit dat het deze keer wel gegroeid zou kunnen zijn. Dat kun je natuurlijk ook wel VERTROUWEN noemen en blijkbaar ervaar ik die als rust in mezelf. Dit is nooit anders geweest.
-
-
Nu kwam het donderdag op alle vlakken heel overweldigend op me af. Ik werd ineens zo met mezelf en mijn hoofd geconfronteerd, wat ik nog niet eerder heb ervaren. Het spiegeltje zat zo, dat ik midden op mijn hoofd neerkeek. Dit voelde als een hele grote confrontatie. In plaats van in mijn hoofd te zitten, keek ik er nu recht op neer. In dat half uur kwam álles samen. De kwetsbaarheid van het leven, hoe mijn lichaam het verlangen van mijn ziel kan beperken (en tegelijkertijd dat ik met de kracht van mijn geest / ziel de beperkingen zachter kan maken), de gedachte WAAROM ik eigenlijk ga fietsen en niet lekker veilig en vertrouwd thuis blijf? De tranen stroomden over mijn wangen en de weerstand om te gaan fietsen was enorm groot. Voor mij is dit gelijk ook een teken dat ik de medicatie voor mijn hormonale systeem hier goed op mag aanpassen. De komende tijd wordt er immers weer wat anders van me gevraagd.
Zo trakteerde ik me gisteren op dit ‘magische’ armbandje, om mezelf iedere dag aan mijn kracht te herinneren. ”You are magic”. Hij komt van het leuke winkeltje Lucies in Leiden, waar overigens ook mijn kaarten te koop zijn 
30-10
I K F I E T S
Ik ben inmiddels onderweg! Gistermiddag naar Rotterdam vertrokken en straks weer door. Wat mij opvalt is dat ik met een heel ander gevoel van start ben gegaan, vergeleken met vorig jaar. Ik ervoer het toen gelijk als een gevoel van FLOW, vrijheid, een verademing. Maar deze elementen zijn het afgelopen jaar steeds meer en meer verankerd in mezelf, waardoor ik het fietsen niet nodig heb om dit te ervaren.
-
-
-
www.bamboefietsen.nl
De komende tijd zal uitwijzen wat het fietsen met alles daaromheen, me brengen zal. De WEERSTAND die ik de afgelopen dagen al ervoer, is lekker prominent aanwezig ;-) Ik kan me daardoor laten leiden, maar mag het er ook laten zijn. DIT IS WAT ER IS, NIET MEER OF MINDER!
1 nov.
Wat doe je als het regent? Juist ja, alles afdekken – inclusief mezelf – :-)
Op het moment ben ik nogal gesloopt en fiets ik vandaag een klein stukje. Zojuist een slaapplek kunnen regelen via Vrienden op de fiets in het mooie Zierikzee, na een heel leuk verblijf te hebben gehad bij mensen thuis in Renesse.
-
-
www.bamboefietsen.nl
-
F I E T S E N . I N . N E D E R L A N D
Bovenstaande afbeelding van Nederland kan ik over een tijdje weer bijwerken met de route die ik nu afleg. Zoals ik vorig jaar ook vanuit mijn levensproject ben gaan fietsen, heb ik veel mogen zien van ons land (boven het midden + de eilanden 
) met haar vele inwoners, leuke stadjes en mooie natuur. Nu neem ik de andere richting; namelijk die naar het zuiden. Op het moment kijk ik uit over de Oosterschelde en bevind ik me op Schouwen-Duiveland. Ook wel het 2e eiland van boven.
-
-
-
Nog wat gezondheid voor onderweg.
2 nov.
ZICHTBAAR mogen worden en de VRAAG VAN OMROEP ZEELAND!
Een week geleden, net voordat ik begon met fietsen, had ik een fotoshoot. En niet zomaar eentje! Diepgangjournalist is bezig met een schitterend project, waarbij ze een aantal vrouwen fotografeert met het thema ‘vrouwelijkheid’. Ze noemt haar project ‘De rode draad’, waarbij iedere vrouw een rode shawl draagt.
•
Zo is deze foto gemaakt onder een bruggetje in Leiden. Uiteindelijk zijn er ook foto’s gemaakt middenin de Haarlemmerstraat (winkelstraat)! Nou nou, dat was een stap buiten mijn comfort-zone. Maar juist zo leuk, door het gewoon te DOEN!
•
Mijn motto m.b.t dit thema: “Je mag zichtbaar zijn in je eigen kracht. Het is zonde voor de wereld om je te verstoppen. Ook jij hebt iets te geven”. En laat het nu net zo zijn dat ik vandaag een mail kreeg van OMROEP ZEELAND, met de vraag of ze me mogen filmen, m.b.t. mijn fiets / levensproject. Hoe gaaf is dat! Ook wel heeel spannend hoor hihi. Ik ben niet gewend mezelf op film te zien en horen. Maar laat dit nu juist dé stap zijn die ik al langer wil maken! Wordt vervolgd….
Foto’s door: Diepgangjournalist
3 nov.
FIETSEN EN MOGEN ZIJN IN DE FLOW
Ik ben nog maar 6 dagen onderweg en ik ben al zoveel rijke ervaringen en ontmoetingen verder. Zo voelde een week geleden mijn project ineens heel overweldigend. Het maakte me verdrietig en ik voelde me het kleine meisje die werd losgelaten om te logeren bij een vriendinnetje. De veiligheid en geborgenheid van mijn huisje ben ik weer gaan voelen (dit was vorig jaar alles behalve zo, waardoor ik letterlijk jubelend weg fietste). De gezellige periode van herfst en winter, lieten me nu in een veilig coconnetje verblijven.
Nu ben ik alweer zoveel rijke momenten verder, dat dit voor mij heel veel waard is. De prachtige ervaringen van vorig jaar, duren voort. En weet je, ik ervaar het nu zelfs als nog INTENSER! Ik heb tot nu toe iedere dag op een andere plek geslapen, waardoor ik in de FLOW blijf van het onderweg zijn. Ik heb meer contact met mijn innerlijke wereld. Mijn HART en ZIEL geven iedere keer weer, heel nauwkeurig aan dat ik mag Z I J N. Maar ook welke keuzes ik onderweg mag maken. Ik heb een enorm vertrouwen en daar mag ik op bouwen. Daarbij is het een magisch gevoel dat wanneer je gaat DOEN en in beweging komt voor datgene waar jouw innerlijke vuurtje voor brandt, er zoveel rust ontstaat. Misschien herken jij dit ook wel!?
Ik heb de afgelopen 6 dagen in totaal zo’n 180 km gefietst (met zadelpijn van heb ik jou daar ). Vanuit Leiden naar Rotterdam, door naar Hellevoetsluis. Vervolgens Zeeland in naar Renesse, Zierikzee, Goes en nu Middelburg. Met ogen die in de middag de neiging hebben om dicht te vallen. Met een lichaam die veel rust nodig heeft en bovenal met een ziel die wil ‘vliegen’!
Schitterend Middelburg. Van hieruit ben ik naar Vlissingen gegaan en na 2 dagen nam ik de boot naar Breskens in Zeeuws-Vlaanderen.
En tot slot rond ik deze blog af met veel groetjes uit Lief Huisje Zeeland Tot snel! X
In (onbetaalde) samenwerking met:
door Aleid | 21 jul 2017 | Geluk
Het is toch zo fijn om te schrijven. Het zet gebeurtenissen, leermomenten en geluksmomenten op een rijtje. Ik ervaar het als een uitlaatklep, waarbij ik alles mag opschrijven wat in me leeft. Ik klets dan wel graag, maar met schrijven lijkt het net alsof ik makkelijker tot een diepere laag kan komen.
Voor schrijven maak ik tijd, bepaal ik mijn tempo en vertel ik makkelijker, omdat er niet direct een oordeel van een ander bij komt kijken (alleen die van mezelf, dat is al meer dan genoeg haha). Door te schrijven ervaar ik rust, inspiratie, verdieping en bezinning. Maar vooral mijn creativiteit begint erdoor te stromen. Schrijven ís een creatie proces, waarbij ik woord voor woord uiting geef aan gedachtes en gevoelens. Alsof mijn dromen vrij spel krijgen en waardoor ik me begin te beseffen dat heel veel mogelijk is. Schrijven draagt voor mij bij aan mijn levensproject. Het zorgt ervoor dat ik innerlijk in beweging blijf en mijn ontwikkeling in de flow blijft doorgaan.
Zo zat ik vorige week bij de Kamer van Koophandel om Schitterend Leven als eenmanszaak (Hoeraaa..!) in te schrijven. Één van de activiteiten van mijn onderneming is (jawel, daar heb je ‘m weer) schrijven. Bij de KvK valt dit onder de categorie ”Schrijven en overige scheppende kunst”. Is dit niet schitterend!? :-)Het scheppende vermogen om uiting te geven aan dat wat in je zit. Onze talenten en ideeën willen gezien worden en daarbij tot vorm komen. Zonde om ze in het onderbewuste te laten verstoffen.
En om daar bij te komen, ben ik gaan schrijven. Met pen en papier, typend op mijn laptop… De flow van betekenis geven aan inspiratie. Mijn leven is niet zomaar een leven, ik noem haar een creatief leven.
TIP: Schrijf eens een brief aan jezelf. Een brief aan je innerlijke kind of eentje voor de toekomst. Je zult zien dat je met een afstandje naar jezelf gaat kijken!
door Aleid | 13 apr 2017 | Levenslessen, Mijn verhaal
Ik ben alweer bijna twee weken in Nederland. Nu ik weer ‘thuis‘ ben, voel ik onrust en weerstand om mijn leven hier weer vorm te geven. Toch heb ik daar vanaf gisteren een draai aan kunnen geven. Daarin ben ik nogal aan het wankelen, want ik weet heel goed (en kan het ook voelen) dat ik in de flow mag leven en van daaruit kan verdergaan. Een thema waar ik in deze blog bij wil stilstaan ♡
S T I L T E
De afgelopen dagen kon ik me heel moeilijk concentreren en staarde ik alsmaar voor me uit. Dit ervoer ik als verstilling en verveling tegelijk. Mezelf kennende is het ook wel een logisch gevolg, na een weekend met veel sociale afspraken. Maar toch, mijn geest is gewend geraakt om te worden gevoed door mooie (berg)landschappen en daarin de rust te vinden. Nu mag het de rust ervaren in een stad als Leiden.
Op het moment ben ik sinds een week weer in Leiden. De eerste dagen vond ik het heerlijk en was ik blij om van mijn studio weer een eigen plek te maken. Sfeer, rust en licht vind ik heel belangrijk, dus daar besteed ik ook best wel wat tijd aan ;-) Wanneer die elementen aanwezig zijn in mijn (t)huis, dan voel ik de meeste energie, geluk en ontspanning. Nu zie ik dit alles wel, maar weet ik even niet wat ik toch moet (of beter gezegd: wat ik mág doen). Dit is een gevoel zowel vanuit mijn hoofd, als vanuit mijn gevoels -en wilsgebied. Alsof deze onderdelen in mezelf weer een plekje mogen krijgen. Maar ja, wil ik hier eigenlijk nog wel mijn plek ervaren!? Ik had heel duidelijk besloten Leiden te verlaten, na hier bijna 9 jaar gewoond te hebben. En nu ik hier weer ben is alles op zich ook wel weer oké.
Ik heb het besluit gemaakt sowieso deze maand in Leiden te blijven en aan mijn project te werken en weer eens te gaan schilderen. Het ‘stilstaan’ gebruik ik om mezelf te uiten op andere creatieve gebieden, dan ik afgelopen maanden gewend was te doen. Zoals schilderen, tekenen en zingen en uiteraard schrijven, fotograferen. Het belangrijkste voor mij is dat ik hierin mijn hart volg. Dan gaat het als het ware vanzelf.
Ergens in mei stap ik weer op de fiets OF ik ga nog voor een tijdje iets in het buitenland doen. Door de afgelopen maanden, is dit heel duidelijk mijn doel geworden. Het onderweg zijn, nieuwe mensen leren kennen, rust ervaren en veel creëeren in een omgeving waar ik niemand ken. De rijkdom is voor mij dat ik me kan én mag verplaatsen en dat mijn lichaam hierin mee wilt gaan. Ik kan wel zeggen dat ik nu de regie heb over mijn eigen leven.
Nu ik dit opschrijf, voel ik weer de sprankeling in mijn hart. Eigenlijk ben ik gewoon bang deze kwijt te raken, dat ik hier weer in het ‘gewone’ leven kom te vervallen en niet meer in beweging kom. Nieuwe impulsen en ervaringen geven mij de boost en de inspiratie om te leven. Dan ervaar ik pas echt geluk!
MIJN D O E L E N VOOR DE KOMENDE TIJD:
- In mei ga ik weer iets moois ondernemen, om de kracht in mezelf en het verlangen vanuit mijn hart te blijven voeden. Ik gebruik nu mijn tijd om o.a. te kijken wat ik ga doen: weer fietsen of nog voor een tijdje naar het buitenland. Dit alles doe ik niet alleen voor mezelf, juist ook om jou te inspireren en te motiveren het leven te leiden vanuit je hart. Ondanks tegenslagen, ‘weinig’ geld, ziekte of andere overtuigingen die je van jouw droom vandaan houden. Voor mij is het duidelijk geworden dat het onderweg zijn, een groot onderdeel is van mijn leven. Een plek om thuis te komen is fijn, maar ik merk dat mijn verlangen groot is om nu weer te vertrekken (ondanks mijn moeheid). Want juist ook in het reizen / fietsen (op mijn tempo en voorwaarden) ervaar ik rust en voel ik nog meer wie ik in wezen ben en mag zijn. Iets wat ik ook mag ervaren en toelaten in het ‘gewone’ leven.
- Vanaf volgende week (na pasen), wil ik heel bewust kijken waar ik geld aan uitgeef en dit beperken tot wat ik écht nodig heb. Sinds ik weer in Nederland ben, koop ik veel sneller iets. Ook al ben ik iemand die niet aan impuls aankopen doet, toch geef ik op het moment wel veel uit. Ik moet zeggen dat ik er nu ook wel van geniet, maar vind dit tegelijkertijd ook lastig. Juist ook omdat ik heel bewust mag kijken naar wat er binnenkomt en uitgaat. Voor mij is dat juist dé sport van een bewust en creatief leven.
Ik blijf je op de hoogte houden van mijn doelen en neem je mee in mijn ontdekkingstocht op allerlei vlakken in het leven. Tot snel! :-)
door Aleid | 10 jan 2017 | Aleid fietst, Levenslessen, Mijn verhaal
Foto credits gaan naar mijn moeder ;-)
In de FLOW blijven… Een thema wat me de afgelopen maanden veel geluk, energie en zelfkennis heeft gegeven. Ik kan je wel zeggen dat ik ”verslaafd” ben geraakt aan nieuwe impulsen. Inspiratie, ruimte en vrijheid zijn voor mij onmisbaar geworden. Waar ik op het moment tegenaan loop, is dat ik hier nu zo aan gewend ben, dat ik onrust ervaar wanneer dit er niet is. En dat moment is NU. Tegelijkertijd nogal tegenstrijdig, nieuwe impulsen betekenen prikkels en laat dat nou net zijn dat ik daar vaak zo uitgeput van raak. Maar aan de andere kant geeft het me ook energie! Lekker verwarrend dus… ;-) En toch, de ervaringen, lessen en tijd die ik nu sinds oktober doormaak, zijn heel waardevol. Hier ben ik oprecht dankbaar voor. In deze blog deel ik mijn persoonlijke lessen van de afgelopen tijd met jou ♡
ONRUST
Nu ik sinds de kerst bij mijn ouders ben (met een aantal dagen Spanje ertussen), ervaar ik momenten van onrust, verwarring en verdriet. De Aleid op de fiets voelt in vlagen op de achtergrond. Zo heb ik de keuze gemaakt voor de komende tijd naar Oostenrijk te gaan, met hetzelfde doel: de schoonheid van het leven vastleggen in woord en beeld (fotografie). En dat is wat mij geluk geeft, mijn verlangen omzetten in een levensdoel. Maar aangezien ik nog geen ‘zekerheid’ heb of ik een plek zal krijgen voor kost en inwoning, maakt me dat onrustig. Aan de ene kant omdat ik al weg had willen zijn, aan de andere kant omdat ik nu bij mijn ouders verblijf. Het voelt soms weer zoals vroeger, toen ik in de periode na de operatie niet naar school kon. Ik voelde me machteloos, passief en ik schaamde me. Zoals ik toen geen doel had, heb ik dit nu wel. Maar de angst om stil te blijven staan, is nu wel aanwezig.
Mijn wilskracht is nogal sterk en ondertussen is het wel bekend dat deze vaak sterker is dan de wil om eens helemaal niets te doen. En dit is precies wat ik op het moment merk; alsof alles een doel en resultaat moet hebben.
Alles wat ik doe voor Schitterend Leven, geeft mij veel geluk en plezier. In combinatie met die wilskracht van mij, ga ik maar door. Als ik er niet met mijn handen mee bezig ben, dan ben ik er wel in mijn hoofd mee bezig. Vanuit mijn hoofd maak ik mezelf wijs dat wanneer ik dit niet om handen zou hebben, me minder gelukkig zou voelen. De afgelopen maanden vroeg ik me al fietsende af; ‘Wie ben ik wanneer ik niets heb’?
In de essentie ben ik dit Schitterende Leven en draag ik dit ook uit, wanneer ik niet aan fotografie doe en geen blogs / versjes zou schrijven. Er zit iets onder de oppervlakte, wat gezien wil worden. Wat nog meer gezien wil worden. En niet om aandacht te krijgen, maar juist vanuit de kwetsbaarheid, puur willen zijn.
”Troebel water wordt helder als je het met rust laat”.
Uit: Happinez magazine
Ik heb een visionboard gemaakt voor 2017, met de dingen die ik belangrijk vind voor het komende jaar, mijn verlangen en wat ik wil geven en ontvangen. Morgen zal ik hierover een blog online zetten.
Het vlammetje mag weer gaan branden
Afgelopen weekend had ik met een vriendin in Den-Bosch afgesproken (halleluja voor mijn NS-weekend abonnement). Ik had er zin in, want ik zag haar weer en ik was even in een andere omgeving. Zo stapte ik gisterochtend in de trein en even later vroeg een vrouw me of ze mijn telefoon even mocht lenen, omdat ze deze in het klooster was vergeten (waar ze een week geweest was). We raakten aan de praat, terwijl iedereen om ons heen was vast geplakt aan telefoons.
Op een gegeven moment vertelde ik over mijn fietsreis van de afgelopen maanden en voelde ik weer dat vlammetje branden. Maar ook bij haar ontstond iets en ze heeft in een half uur een paar keer gezegd dat ze blij was dat ze haar telefoon was vergeten! Ze gaf me haar adres en nodigde me uit, voor als ik in de buurt zou zijn! Tot slot gaf ik haar mijn kaartje mee (versje over in verbinding leven).
Dit is precies waar ik het voor doe; contacten maken, verbindingen leggen én delen vanuit kwetsbaarheid. Het maakt me vrolijk en energiek.
Kortom, ik heb de afgelopen maanden vooral leren vertrouwen. Vertrouwen op mezelf, mijn innerlijk weten. Ik heb ervaren dat ik mijn hoofd niet altijd de zin hoef te geven, maar juist mag focussen op mijn hart. Daar zit de intuïtie, het vertrouwen, de rust, de innerlijke leiding. Zoals Walt Disney mooi zei: ”Als je het kunt dromen, kun je het ook doen”.
”Reizen is naar jezelf
kijken tegen een
andere achtergrond”.
Jan Brokken
NB. Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik ondersteunend werk mag komen doen in een Hotel / Restaurant in Maria Alm. Door te vertrouwen, komt het vanzelf ♡
