door Aleid | 19 nov 2018 | Levenslessen, Mijn verhaal
Dit is mijn moeder.
Op deze foto werd ze 33, precies een maand voor ik geboren werd.
Nu bijna 30 jaar geleden.
Ik zie dat ik op haar lijk. Zowel op deze foto, als in onze manier van doen en onze kijk op het leven.
Verwachtingsvol keek ze uit naar haar eerste kindje. Een kindje dat toen al veel met haar meedroeg.
Een paar jaar geleden ben ik erachter gekomen, een alleen geboren tweeling te zijn. Iets wat voor mijn moeder een lastig gegeven is. Nooit iets gemerkt tijdens de zwangerschap en dan toch een kindje verloren?
Heel begrijpelijk! Voor mij zit het emotionele stuk veel dieper. Een diep weten in het diepste van mijn cellen en ziel. Het kwam uiteindelijk nietsvermoedend naar voren in een familie-opstelling. Alle beelden en dromen (en wat al niet meer) begon ik ineens te verklaren.
Het is een thema wat met me mee is gegaan, mijn leven in. Een thema dat me ook verbindt met mijn moeder. Zij gaf ons de ruimte om te ontwikkelen. Voor mijn tweelinghelft mocht dit (wat voor reden dan ook) niet zo zijn.
Het is een thema wat vorig jaar op de fiets de kop op stak. Zoals ik er eerst geen handen en voeten aan wist te geven, kwam er vorig jaar herfst en winter veel verdriet naar boven. Het verloren gevoel, van ‘alleen’ verder te moeten gaan. Me verzetten, weerstand en niet meer willen. Deze facetten van mezelf, zie ik terug in veel situaties die ik met mezelf ben tegengekomen.
Bewegen tussen licht & donker
‘’It is during our darkest moments
that we must focus to see the light”.
– Aristotle
Het is alweer bijna 10 jaar geleden, dat ik het meest donkere stukje in mezelf ervoer. Ik ervoer het alsof er iets in mezelf was overleden. Iets waar ik niet bij kon. De plotselinge wending van mijn leven, 5 jaar ervoor, begon ik toen pas te verwerken en daar kwam veel bij kijken.
Ik was net begonnen met de opleiding ‘kunstzinnige therapie’, waarbij ik dagelijks in aanraking kwam met kleur. Je zou het ook kunnen zien als een spel tussen licht en donker. Gevoelige thema’s / trauma’s die maar net onder de oppervlakte verstopt zaten, knalden die winter er in alle heftigheid uit.
Ik was 19 jaar.
Ik voelde me totaal verloren.
Niet begrepen.
En o zo bevangen door een enorme angst en verdriet.
Maar niemand was toch dood?
Ik leefde toch nog?
Tja, in fysieke lijve was dit zo, maar iets in mezelf was zodanig aangeraakt, dat het thema dood en angst me dagelijks aanvloog.
Datgene wat al jaren sluimerde, wilde aan het licht komen. Maar ja, zo licht voelde dat natuurlijk niet!
Angst ten top.
Bang mijn ouders en zusjes te verliezen. Zij stonden voor mij voor de kern die ik in mezelf niet voelde. Mijn eigen essentie leek er niet meer te zijn.
Nu 10 jaar later, ben ik mijn eigen kern groots gaan ontdekken.
Over ruim een week heb ik mijn pitch voor TED X en mag ik vanuit deze kern mijn verhaal overbrengen. Uiteindelijk is het mijn doel om in januari – 2 dagen voor mijn 30e – de ogen te doen openen van mijn medemens, tijdens de TED x talk.
Wat ik jou wil meegeven: weet dat je angst, verdriet, onzekerheid, boosheid je iets te vertellen hebben. Het wil gezien worden.
Stop het niet weg.
Het mag in het licht komen te staan!!
Iets wat ik ook meegeef aan mijn cliënten. Tijdens een lichtsessie wordt er licht geschenen op een vraag / probleem / situatie. Hetgeen wat gezien wil worden, dient zich aan. Klinkt niet fijn natuurlijk, maar de transparante energie werkt helend en transformerend.
Stuur me gerust een berichtje wanneer je zelf met thema’s rondloopt en dit graag eens met iemand deelt. Ik hoor en zie je, schaam je niet voor wat je ervaart!
door Aleid | 29 nov 2017 | Levenslessen, Mijn verhaal
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, ben ik (voor nu) bewust gestopt met mijn fiets-reis. De aanleiding hiervoor was de vele weerstand, die net voor mijn vertrek heel sterk naar voren kwam. Dat deze weerstand mij iets te vertellen heeft, is me inmiddels wel duidelijk. Dit is iets wat niet aan de oppervlakte zit, maar diep van binnen. Ik ben gaan kijken in mijn ziel.
Op het moment zit me iets goed dwars. Of beter gezegd, er zit van alles te knagen. Ook al vind ik het fijn weer thuis te zijn, het thema weerstand laat zich nu goed zien. Alsof dit naar de achtergrond zal verdwijnen, wanneer je weer ‘veilig’ thuis bent. Maar niets is minder waar! Thema’s en gevoelens die uitgewerkt mogen worden, komen terzijnertijd toch wel naar boven. En dat is niet altijd fijn, maar wel essentieel voor de stappen die we mogen maken in het leven.
Embryonale stadium
Diep in mezelf ervaar ik nu heftige emoties. Emoties die op het moment de boventoon voeren, al een paar dagen lang. Ik laat het er lekker zijn en ben blij dat ik niet allerlei afspraken heb. Het klinkt misschien gek, maar de weerstand leidt me terug naar het embryonale stadium, de tijd in mijn moeders buik. Dit is iets wat al mijn hele leven speelt, want in die tijd begon ik een tumor bij de hypofyse te ontwikkelen. Nog onschuldig van aard, want de eerste 9 jaar van mijn leven ervoer ik geen problemen.
Deze week kan ik niet anders dan met beide ogen mezelf aan te kijken. Heel confronterend, maar o zo belangrijk! Ik heb het gevoel dat ik nu echt mag landen in de basis van mijn leven. Stappen overslaan om bepaalde dingen uit de weg te gaan, is er niet meer bij. Ik mag helemaal zijn in mijn essentie en van daaruit verdergaan. En wat is dat een bevrijding! Ik ervaar zoveel wijsheid en rijkdom, dat ik in staat ben me te verbinden met die periode van voor de geboorte.
Zo hoorde ik laatst een treffende zin: Ieder volwassen trauma is een foetaal trauma. Zo zie je maar hoeveel er al vóór de geboorte, in ons ligt opgeslagen.
In een notendop uitgelegd: de hinder die ik kan ondervinden in het dagelijkse leven, is aangelegd in de tijd dat ik als klompje cellen in de baarmoeder zat. Afgelopen winter verbleef ik voor een tijdje in de Alpen en daar ben ik dit stuk in mezelf gaan aanpakken. Waarom ontwikkelde ik in zo’n vroeg stadium een tumor in hét centrum van mijn hoofd, wat staat voor DE WIL OM TE LEVEN? Een grootse vraag die me al sinds mijn puberteit bezighoudt. Inmiddels heb ik hier een antwoord op gevonden. Ik zal dit zeker ter sprake brengen, daar kom ik nog op terug.
De periode voorafgaand aan het leven op aarde, is essentieel voor wat jij als mens hebt uit te dragen. We mogen leren, ervaren, fouten maken en genieten.
Nu er voor mij veel op haar plek is gevallen, is er meer acceptatie en rust. Ook voel ik een enorme drang opkomen, mezelf uit te spreken. Ik heb in mijn leven al vele puzzelstukjes mogen leggen en daar heb ik deze week een aantal aan toe mogen voegen. Mijn leven is zich een geheel gaan vormen en nu is het de kunst om vanuit mijn ziel het aan te blijven sturen.
Hoe is dit voor jou? Neem jij wel eens een kijkje in je eigen ziel? Waar leef jij voor?
door Aleid | 10 aug 2017 | Levenslessen, Mijn verhaal
Dat jij en ik onze plek op aarde mogen innemen, staat al sinds onze geboorte vast. Vaak zitten we onszelf in de weg, omdat we van onszelf niet te veel mogen opvallen en ‘gewoon’ normaal zouden moeten zijn. Maar waarom zou je jouw talenten verhullen voor de wereld om je heen? Wat maakt dat je bang bent om te veel op de voorgrond te staan? In dit artikel laat ik je zien dat een creatief leven zoveel meer in petto heeft dan je wellicht in eerste instantie zult denken. Stap de wereld in en zeg tegen haar: HIER BEN IK!
Toen ik een klein meisje was, vond ik de wereld om me heen een groot paradijs. Ik zag alleen maar licht om me heen en ik ervoer veel geluk en liefde. Ik was spontaan, lief en vrolijk, mits mijn moeder maar in de buurt was. Er was geen weerstand om te fantaseren en te spelen. Als kind hield ik me hier iedere dag mee bezig, zonder daar over na te denken. Toen ik wat ouder was zette ik deze creatie om in de vorm van tekenen, knutselen en zingen. Iedere ochtend stond ik naast mijn bed te springen om weer iets moois te mogen maken. En ik kan je zeggen; sinds een tijdje ervaar ik deze drang (en het geluk wat hierbij komt kijken) weer iedere dag opnieuw. Het verlangen om te creëeren komt van heel diep. Ik zie het ook wel als een behoefte om ogen, oren en harten te openen. Ik wil een bijdrage leveren aan deze wereld met haar vele bewoners.
Steek energie in datgene waar jij plezier uit haalt.
Je ziel zal je dankbaar zijn.
HIER BEN IK
We mogen er allemaal evenveel zijn. Zowel met onze kwaliteiten als valkuilen. Niemand is perfect. Vanuit dit bewustzijn mag je jouw omgeving laten zien dat je er bent. We zijn allemaal op weg, ieder met zijn of haar rugzak. Je rugzak bevat de tools om jouw leven vorm te geven. De wereld biedt ons een plek om te leren, te scheppen / creëeren, elkaar verder te helpen en liefde te verspreiden.
Probeer aan het begin van een nieuwe dag, er een gewoonte van te maken de volgende woorden uit te spreken: ”Hier ben ik”. Elke dag opnieuw sta je voor keuzes. Het is dag in dag uit aan jou of je een nieuwe weg in wilt slaan, een gezonde leefstijl gaat leven, sociale contacten wilt opzoeken of juist de tijd met jezelf gaat koesteren.
14 jaar geleden werd voor mij de keuze gemaakt een andere weg in te gaan. Een weg van wijsheid, vallen en opstaan, onzekerheid, kracht, inspiratie, licht en creativiteit. Door me voor mijn levenspad open te stellen is het als vanzelf gegaan. Ik ben gaan vertrouwen en tot op de dag van vandaag is zij mijn innerlijke raadgever.
HIER BEN IK met mijn hooggevoeligheid en een hele dosis medicijnen. Daar tegenover staat ook de kracht, positiviteit, bewustzijn en het avontuur wat in mij huist. Deze kwaliteiten en ervaringen zijn het waard om met de wereld te delen. Het is zoveel waard om mijn leven vanuit eigen voorwaarden te leven. Ik ben haar zelf gaan vormgeven en het afgelopen jaar heeft zij mij heel veel gegeven. Meer dan wat ik ooit zou durven dromen! Doordat ik vanuit mezelf ben gaan denken en voelen, zijn mijn keuzes krachtiger dan ooit te voren. Ik kom tot mijn recht, wanneer ik mijn eigen baas ben. Ik mag creëeren vanuit mijn essentie en ik ben de wereld als mijn thuis gaan zien. Daarbij komt kijken dat ik het plaats onafhankelijk werken voor mij heel belangrijk is geworden. De inspiratie en energie die het me geeft, zijn nodig voor het mooie werk dat ik doe: omdat het leven mag schitteren ♡
INSPIRATIESESSIE:
Mocht je het fijn vinden wanneer iemand met je meekijkt op een bepaald gebied in je leven, dan ben je hier aan het goede adres. Ik geef inspiratiesessies aan vrouwen die willen groeien. Dit kan met een wandeling in de natuur, maar ook in een gezellige sfeer met thee/koffie en taart. Jij staat voor 1,5 uur centraal en je gaat naar huis met 2 mooie foto’s van jezelf. Niet alleen het leven mag schitteren, ook jij mag je licht laten schijnen! ♡
Voor meer info kun je mailen naar info@schitterendleven.nl
Dit is mijn moeder.