door Aleid | 3 sep 2019 | Levenslessen, Minimalisme
”Can you remember who you were,
before the world told you who you should be?”
– k.w.
Voel het. Voel wie jij in het diepste van jouw kern bent.
Wie JIJ wil zijn.
Wie jij WIL zijn.
Wie jij wil ZIJN.
Kortom, sta jezelf toe deze krachtige affirmatie uit te spreken: IK MAG ZIJN! Je kunt alles nog zo mooi visualiseren, uiteindelijk draait het erom dat je het ook voelt.
Zonder het voelen. Zonder het diep van binnen ‘weten’, komt niets tot in de manifestatie. Het kan niet jouw kant op stromen.
We zijn er allemaal zo goed in; verbeelden wat we willen en wie we willen zijn.
De universele wetten zullen áltijd reageren op hetgeen waar jij overtuigd van bent. En weet je, dat komt alleen voort vanuit het diepe voelen.
Je mag je beseffen dat je het recht hebt om vrij te zijn. Het is de essentie van wie je bent. Het is jouw geboorterecht.
De invloed van gedachten.
Mijn gedachten zijn van invloed op mijn lichaam. En dus op mijn leven.
Eigenlijk alle kracht zit in het bepalen van welke gedachten ik toelaat. Die wij met z’n allen toelaten op onszelf en de wereld om ons heen.
Sinds eind juni, na een ingrijpende (lichamelijke) gebeurtenis, lijkt het alsof ik écht wakker ben geworden.
Het besef is groot. Het verlangen nog groter.
Zowel op lichamelijk als op ziels niveau, is er van alles in beweging. Het transformeert naar meer licht, meer erkenning en heling.
De wil om te leven.
De hypofyse – dé hormoonklier met het formaat van een erwt – staat voor de wil om te leven. De tumor die daar nog zit, verkalkt en actief, laat me iets veel groters zien.
Het is de schakel tussen het leven hier op aarde en de oneindige wijsheid van het universum / lichtwereld (hoe je het maar noemen wil).
Dat wat in essentie is, heeft hier op aarde vaste vormen gekregen.
Wanneer ik over mezelf spreek, is het voor mij dé uitdaging om helemaal in het midden van mijn leven te staan. En dit te mogen van mezelf.
Ik mág leven. Ik mág genieten. Ik mág voelen hoe ik me wil voelen.
Daarbij wil ik jou meegeven:
Je mag ZIJN! Zijn wie je bent. Ook al is het een heel proces om te ontdekken wie JIJ bent, maak vandaag nog jouw eerste stap (terug) naar jezelf!
Rompslomp + ballast
Waarom alle ballast en rompslomp met je meezeulen, als het ook een stuk lichter en vrolijker kan?
De backpack van de foto, heb ik deze reis ingeruild voor een trolley. Alsnog zit mijn koffertje voller dan ik van te voren inschatte. Alleen al mijn camera en voorraad aan medicijnen, nemen hun ruimte in beslag.
Maar, het besef dat ik geen zwaarte met me mee hoef te slepen, geeft me een enorm licht en vrij gevoel.
Misschien kun je het je voorstellen; alle letterlijke én figuurlijke ballast sleep je hoe dan ook met je mee. Alsof je gebukt gaat onder je eigen spullen en/of gedachten en situaties die jouw leven verzwaren.
De kracht van eenvoud
Zoals jullie inmiddels wel weten, ben ik gek op alles wat te maken heeft met een licht(er) leven, minimalisme / de kracht van eenvoud.
Dit zijn thema’s die ik nu ook op reis met me ‘meeneem’. Ik moet zeggen dat ik me er nog bewuster van ben wat ik allemaal met me meeneem (nu ik opnieuw voor 2 maanden onderweg ben).
Vaak denken we niet zonder het een of ander te kunnen. Worden we onzeker door ‘wat als’.
Is dit niet juist de kern van innerlijke groei? Het onthecht mogen en kunnen zijn!
Zou jij hierin maar al te graag stappen maken? Wil je liever vandaag dan morgen een start maken met het opruimen van je leven, maar géén idee waar te beginnen ( = gedachten, huis, werk, vriendschappen, gezinsleven..)?
Neem gerust contact met me op, óók wanneer dit voor jou heel kwetsbaar en eng voelt. Met respect voor de keuzes die je tot nu toe hebt gemaakt, kijk ik heel graag met jou mee!
Want hoe fijn zou het zijn, wanneer je alles kunt zijn en doen wie / wat je maar wilt?
Schitterend Leven = een licht(er) leven. Oftewel, het symbolische Cup of Light + Cup of Joy.
door Aleid | 10 feb 2019 | Levenslessen, Mijn verhaal
Verbeeldingskracht
In mijn verbeelding zit ik vaak bovenop een berg. Dan voel ik me gedragen.
Stevig en dromerig op aarde.
Omringd door schoonheid om me heen. Daarbij worden uitgenodigd om dit ook in mezelf te mogen ervaren.
De eeuwige inspiratie waarmee ik gevoed word, in een landschap van licht, tijdloosheid en vrijheid. Alsof ik me weer dichtbij de bron van het ‘hemelse’ licht bevind. Die hemelse wereld van licht, liefde, vrijheid en tijdloosheid. Ik was er jaren naar op zoek. Hier op aarde en daarbuiten.
De jaren voor én na de operatie lieten me wankelen. Als kind liep ik al rond met veel verdriet, eenzaamheid en boosheid. Ik voelde me niet compleet en was veel bezig met de dood, terwijl daar toen geen directe aanleiding voor was. Vandaag de dag kan ik het gevoel van ‘niet compleet’ zijn nog steeds ervaren, maar nu weet ik heel sterk wat ik nodig heb. Ik geef de ruimte aan mezelf om me heel te voelen.
Geboren worden
Ik schreef er al eerder over en ga hier ook zeker nog een artikel aan wijden. Wanneer je geboren wordt als alleen-geboren-tweeling, heeft dit meer impact op je leven, dan je wellicht in eerste instantie denkt. Voor mij een levensthema waarbij er van me gevraagd wordt om op mijn eigen benen te staan. Letterlijk en figuurlijk. Het letterlijk kunnen vertrouwen op mijn benen en voeten, heb ik altijd heel lastig gevonden.
Zoals ik deze blog begon met ‘in mijn verbeelding sta ik stevig in de bergen’, zo mag ik juist in de realiteit vertrouwen op mezelf. Ik heb een sterk vertrouwen / overtuiging in mijn verbeeldingskracht. Dit vertalen naar het lichamelijke, is nog best een uitdaging!
Mijn uitdaging
Soms weet ik het even niet meer.
Zoals nu ik zo tegen mezelf aanloop.
Ik heb sinds december ‘last’ van diepe emoties. Verdriet en boosheid die ik vaak veilig kon verstoppen, zijn sinds een paar maanden veelvuldig aanwezig. Situaties die er niet voor niets zijn en me triggeren in dit gevoelige stuk.
De licht-energie waar ik mee werk, laat als vanzelf licht schijnen op mijn schaduwkanten.
Ik zet nieuwe stappen, waardoor patronen, valkuilen en emoties zichtbaar worden.
Het is intens. Heel intens. Zo nu en dan heb ik het hier met anderen over. En ook al kan ik goed over mijn eigen dingen praten, dit vind ik heel lastig. Vooral pijnlijk.
Kwetsbaar
En ik maar denken dat ik door te schrijven, me al kwetsbaar uit. De dingen die nu naar boven komen en heel duidelijk gezien willen worden, voelen wel heel kwetsbaar. Als een flinterdun draadje, dat ieder moment kan knappen. Het vergt moed om stap voor stap het zeer kwetsbare stukje in mezelf steeds meer bloot te leggen.
Zoals een lamp een object kan verlichten, zo werkt dit ook bij lichtwerk (wat ik zowel op mijn klanten als op mezelf toepas). Een schitterende methode om licht te schijnen op dat wat gezien wil worden, maar dat kan ook betekenen dat de schaduwkanten aan het licht komen. De kanten van onszelf die vooral diep weggestopt worden, omdat ze té eng en verdrietig voelen. Het zijn vaak de kanten in onszelf waar we bang voor zijn.
Bang voor de pijn.
Bang voor onze eigen kracht.
Bang voor je kwetsbaarheid.
Dat is wat ik nu zelf heel duidelijk ervaar. Ik kan al een tijdje de echte pijn voelen, ik kan het uiten, ik kan het laten zijn.
Het ruimt op.
Het voelt eenzaam.
Het voelt wankel.
De kracht die hieronder zit, komt bij tijd en wijle naar boven. Het is iets waar ik doorheen mag. Door de pijn heen, naar meer en meer vrijheid in mezelf. Het mogen erkennen van de kracht in mezelf. Die mijn ‘beperkingen’ overstijgt.
Dit is ook juist wat ik vanuit Schitterend Leven jou wil meegeven. Krop het niet op. Verstop je niet. Ga het aan, ga er doorheen. Zoek de steun en wijsheid in jezelf en vraag hulp wanneer je het zelf even niet meer weet. Zorg dat jij het stuur in handen hebt, om sturing te geven aan je leven. De kracht in jou wil met de wereld worden gedeeld!
door Aleid | 9 aug 2018 | Mijn verhaal
Ik weet nog goed wat ik begin dit jaar tegen een vriendin zei: “Diep van binnen voel ik sterk het verlangen om voor een aantal maanden in rust op een mooie plek te zijn, waarbij ik mijn tijd helemaal aan mezelf wijd. Niet zomaar, maar voor mijn helingsproces wat ik al langer wil aangaan”.
Vlak daarna ging ik voor de tweede keer, het hele winterseizoen naar Oostenrijk en werkte ik in een hotel. Een prachtige ervaring (ook op een prachtige plek), maar ook zeer intensief. Ik ben altijd gewend geweest dingen te ondernemen die te zwaar zijn, met de consequenties van dien. Van nature stel ik veel eisen aan mezelf en dat is iets wat nu aan het afbrokkelen is. Het hoeft niet meer.
Waar dit alles op neer komt is het volgende: ik ben ervan overtuigd dat we als mens heel wat in onze mars hebben. We kunnen alles creëeren, veel meer dan we ons beseffen. Wanneer je kanker / een tumor hebt wordt er geprobeerd deze te verwijderen. Heel fijn dat we beschikken over deze technieken en middelen, het heeft heel wat mensenlevens gered. Maar door de jaren heen ben ik me steeds meer gaan beseffen dat ik mijn innerlijke kracht wil aanboren om de tumor die in mijn hoofd zit, met mijn kracht om te buigen. Er contact mee maken, om laag voor laag door velden van energie en emoties te gaan. Want naar mijn idee zit het er niet voor niets. Het zit niet ‘toevallig’ in mijn hoofd en ik heb niet ‘toevallig’ pech dat ik zo geboren ben. Ik ben me verantwoordelijk gaan voelen voor mijn leven en heb de keuze gemaakt dit aan te gaan.
Het lezen van een aantal boeken (o.a. De helende reis – Brandon Bay) en het volgen van therapieën + de lichtopleiding vorig jaar, hebben me doen inzien wat mij te doen staat. Voor mij betekent manifesteren dat ik het gedeelte van mezelf aanga, waar ik al voor de geboorte mee ik aanraking ben gekomen (later meer over dit thema).
Nu weten jullie waarschijnlijk wel dat ik weer op reis ga (dit keer niet op de fiets) en ik onder andere ga beginnen met het schrijven van een boek. En precies wat ik nu schrijf; het zal een boek worden over mijn helende / schitterende reis.
Of je hier nu in gelooft of niet; ik voel sterk wat ik mag doen. Dit komt heel diep uit mezelf. Er is geen druk, stress of bewijsdrang. Ik ervaar sinds kort een enorme drive, kracht en geluk. Er is van alles aan het borrelen en veel dingen lijken ineens op z’n plek te vallen. Het maakt me zo dankbaar! Ik heb niet voor niets de tijd en ruimte om dit nu met beide ogen aan te kijken en de reis naar binnen te gaan maken.
Ik vertrek over een week naar Londen. Mijn lievelingsstad, wat tevens iets anders in mij aanspreekt. En ook dat vind ik heerlijk. Me begeven onder de mensen. Van daaruit heb ik het plan door Engeland en Schotland te reizen en voor langere tijd op een mooie plek te blijven. Het is de tweedeling in mezelf, die aan alle kanten geleefd wil worden.
