Er moet me iets van het hart ♡
De afgelopen maanden werd me geregeld gevraagd: je zult jezelf wel tegenkomen, nu je met je fiets op reis bent? Ik antwoord op die momenten dat ik vrijwel alleen maar leuke dingen beleef, wat me veel geluk brengt. Wanneer ik maar wil, ik kan altijd ‘vermaakt’ worden. Zo vul ik de avonden vaak in met het kijken van een serie of een film. Dat is nu eenmaal de luxe van de tijd waarin we leven. En daar ben ik me zeker bewust van en daar wil ik me ook bewust van zijn. Want ik kom nu op een punt, dat deze vorm van entertraining, geen ruimte biedt voor dieperliggende emoties. En dat is precies waar deze blog over gaat: er moet me namelijk iets van het hart ♡
Op het moment zit ik niet goed in mijn vel. Ik ben moe van emoties, ben snel misselijk , voel me moedeloos, verdrietig, labiel én passief. Alsof de beweging eruit is. Ik ben snel ‘vol’ van alles.
Bezinning, verstilling, reflectie op wat is geweest.
Misschien dat jij dit ook wel voelt, maar ik ervaar december altijd als een maand van verstilling, bezinning, reflectie op wat is geweest. Verbinding met jezelf en de ander en richten op je interne wereld. Dit is iets wat ik de afgelopen week heel duidelijk heb ervaren. Ik was zo moe, wilde alleen maar slapen. Tegelijkertijd voelde dit heel fijn, het gevoel in een coconnetje te leven. Doordat ik de afgelopen dagen wat afspraken had staan, maakte ik weer een beweging naar buiten. En gelijk kwam de drang te willen slapen, weer opzetten.
Woensdag ging ik naar Zutphen voor een coach – gesprek. Dit was fijn, maar was eigenlijk te moe en wankel. En doordat ik de dag erna een afspraak had voor een samenwerking op mijn oude school in Arnhem, kon ik aan het einde van die dag geen ‘pap’ meer zeggen. Met als gevolg: sinds vrijdag ben ik helemaal leeg. Dat mijn lichaam en geest het signaal gaven om te slapen, was dus niet voor niets. En juist op díe momenten mag ik de ruimte innemen voor mezelf, ongeacht wat mijn omgeving hierover zegt of misschien wel denkt. Ik zou vorige week een paar dagen bij mijn ouders zijn, wat uiteindelijk een week werd. En dat vind ik lastig, want ik weet ook dat zij op die momenten zich zorgen maken. Zo hoor ik mijn moeder zeggen ‘Is het fietsen / het onderweg zijn dan toch te zwaar voor je ‘? Logisch dat ze dit denkt, dat vraag ik mezelf op die momenten ook af. Maar mezelf kennende, heb ik deze emoties / vermoeidheid altijd in de laatste maand van het jaar (misschien herken jij dit ook wel?). Ik heb de behoefte naar binnen te keren, zoals je dit nu ook in de winter ziet gebeuren in de natuur. Loslaten wat is geweest, om weer ruimte te maken voor het nieuwe (voorjaar).
Het werd me vorige week gelijk al duidelijk dat ik mijn ogen niet hoef te sluiten voor diepliggende emoties en innerlijke pijn. Op het moment ben ik snel geraakt. Het voelt als een opluchting hier uiting aan te geven. Vooral afgelopen zaterdag, toen ik van Winsum naar Groningen fietste. Heel symbolisch, maar het leek alsof mijn fiets niet vooruit wilde en ik werd alsmaar kribbiger. Verdriet, woede en machteloosheid kwamen er tegelijkertijd uit. Voor even luchtte dit op, maar dit maakte al gauw weer plaats voor leegte. Een heel duidelijk signaal dat ik aandacht aan mijn innerlijke zelf mag geven. Gisteravond veel geschreven en daar kwam uiteindelijk deze blog uit voort.
Voor nu is het mijn doel, ruimte te geven aan de onrust in mezelf. Het wil gezien worden en hoeft niet te worden weggestopt. Ik merk ook dat ik soms bang ben dat ik om de een of andere manier moet stoppen met deze manier van leven / onderweg zijn. Bang zijn dat ik soms niet helemaal in mezelf geloof en me door anderen laat leiden. Ik denk dat dit voor nu de grootste uitdaging is voor mij. Ik volg mijn eigen pad en geef zelf richting aan mijn wensen, ongeacht wat de ander hierover zegt. Bij deze zeg ik ook dat ik in beweging blijf. Hiermee bedoel ik: reizen en fietsen, om de schoonheid van het leven vast te leggen. Door in beweging te komen, leg ik de essentie vast van het leven (levenskunst). Het enige wat ik voor nu nodig heb: de moed in beweging te blijven en hierin mijn gevoel te volgen. Van daaruit dans ik mijn leven verder ♡