door Aleid | 6 jul 2018 | Levenslessen
Anne van der Sligte; je kunt haar ook wel omschrijven als een prachtig, bevlogen en gevoelig mens, kunstenaar, schrijver en een spiritueel levenscoach. Zo heb ik Anne een paar keer mogen ontmoeten. Een aantal jaar geleden heeft ze haar broer verloren aan een hersentumor. Samen met haar moeder, schrijft ze op dit moment een boek over ‘zinvol rouwen’.
Een tijdje terug stelde ik Anne een aantal vragen. Ik ben namelijk wel benieuwd wat de Camino met haar heeft gedaan. Tot vier keer toe liep ze deze pelgrimsroute, richting Santiago de Compostela. Schitterend Leven staat voor de ontdekkingsreis in jezelf en in je leven. Dat is ook waarom ik Anne aan het woord laat. Ik zou zeggen; laat je inspireren en motiveren door haar innerlijke reis!
Anne, dit was je vierde keer dat je de Camino naar Santiago de Compostela liep.
Wat heeft ertoe geleid dat je bent begonnen met het lopen naar Santiago?
Soms kunnen ervaringen en reizen in het leven je ‘roepen’. Het volgen van een opleiding, een cursus of het maken van een langere reis. Je moet op een bepaalde tijd en plek zijn om lessen te leren en mensen te ontmoeten die je dichter bij jezelf willen brengen. Ik ervaar deze roep als een duidelijk, verliefd gevoel in mijn buik die opspeelt zodra ik aan de reis denk. Bij de camino had ik dit ook. Dit ‘geroep’, komt niet vaak voor in het leven. Maar als het er is, is het maar beter om het niet te negeren.
Al een paar jaar lang hoorde ik van, dikwijls oudere mensen dan ik, over de camino. Een stel uit het dorp waar ik opgroeide liep hem met een ezel en een vrouw waar ik naar opkeek vertelde met vuur in haar ogen dat deze pelgrimstocht enorm aan te raden was. “Het is een magische weg, echt. Gewoon doen.”
Na mijn afstuderen aan de kunstacademie wist ik dat nu het moment was. Geen werk, onverwachts extra geld op mijn rekening en ik ontving genoeg steun van buitenaf om zo’n grote reis in mijn eentje te durven ondernemen.
Welke 7 LEVENSLESSEN heb je meegenomen vanuit je (innerlijke) reis?
1. Wil ik een zinvol leven leiden, dan moet ik de roep van binnen serieus nemen. Het was de caminoroep van binnen die ik durfde te volgen en die me zielsgelukkig liet voelen.
2. Tijdens mijn eerste camino voelde ik me, zoals je hierboven leest, zielsgelukkig. Ongeveer twee maanden stonden in het teken van begrijpen wat voor type mens ik ben en wat ik te geven heb aan anderen. Een enorm groot geschenk dus. De mensen die ik tegenkwam op de camino waren voor mij allemaal gezonden door iets groters. Ik heb bizarre ontmoetingen meegemaakt die ik in het leven thuis niet meemaak. De camino is inderdaad magisch. De levenslessen die je mag krijgen, worden in de tijd waarin je loopt aan je openbaart.
3. Ik leerde hoe eenvoudig en rijk het leven kan zijn. Ik geloof dat iedereen die ooit een camino liep, het volgende kan beamen. Het enige dat een mens nodig heeft om gelukkig te zijn is:
een groep mensen die jou zien voor wie je bent, iedere dag gesprekken voeren die diep mogen gaan, veel kunnen lachen met elkaar, lekker eten, samen eten, veel bewegen en altijd dieren en natuur om je heen met de zon op je hoofd. En ook een ritme. Op tijd opstaan, goed eten, geregeld pauzeren, iedere dag een douche nemen, je sokken en je ondergoed wassen, veel rusten en heel weinig schermpjes (laptop, telefoon etc.)
4. Een andere, wat persoonlijkere levensles: Ik leerde wat het voor mij betekent om verliefd te worden op anderen en wat er gebeurt als ik vreemd ga. Ik heb al jaren een vriend waar ik gek op ben, maar toch word ik verliefd op anderen. Ik kwam erachter hoe ik in in verliefdheden val op de mannen waarvan ik veel te leren heb, zij zijn mijn ‘muzes’. Mijn grote inspiratiebronnen.
Maar, ook iets minder lief: ik kwam er achter hoe ik wegloop van mijn allergrootste innerlijke pijn als ik vreemd ga. Het moment voordat ik die ene knappe Spanjaard kuste, voelde ik een grote pijn in mij die ik kende van vele andere keren in mijn leven. Een pijn die bij mij als mens hoort. Ik wilde het niet voelen en verstopte me achter een wilde zoenpartij.
Later leverde deze ervaring(en) mij genoeg stof op om een nieuw zelfontwikkelingsspel te maken (Ik maak en ontwikkel o.a. inzicht methodes). In deze methode kom je erachter waarom je precies verliefd wordt op iemand. Het was een prachtige, maar hele moeilijke levensles.
5. Durf los te laten. Durf alleen te zijn. Als iets of iemand niet meer goed aanvoelt, durf dan een nieuwe weg in te slaan. Ook als je weet dat je daarna er alleen voor staat. Zodra je al voelt dat je iets mag loslaten, betekent dit dat het nieuwe zich alweer heeft aangekondigd. Op de camino liep ik met de mensen die ik onderweg ontmoette. Ze voelden geweldig goed aan tot het moment dat ze niet meer goed aanvoelden. Hoe spannend ik het ook vond, ik vertelde dan altijd weer dat ik tijd alleen nodig had.
6. Een andere les was: blijf lopen en er komt altijd weer iets moois op je pad. Zo ook in het normale leven. Blijf creëren, blijf maken, blijf dingen neerzetten, blijf dingen ondernemen, want voordat je het weet, overvalt de magie van het leven je. De magie komt bijna nooit zomaar, je moet er wel iets voor doen. Je moet naar de situaties in je leven toelopen om wonderen en bijzondere mensen die je hart openbreken, uit te nodigen.
7. Iedere camino staat in het teken van een ander thema. De eerste ging over: wie ben ik en wat heb ik te geven aan de wereld om mij heen? De tweede ging over vrouw-zijn: wat betekent het om vrouw te zijn? De derde ging over rouwen (mijn broer was toen pas een maandje dood) en durven kiezen voor mijn grote liefde: schrijven. En de vierde ging over eenzaamheid. Wat betekent eenzaamheid voor mij? Mijn god, wat voelde ik me eenzaam op mijn laatste camino door Portugal. Super shit. Maar heel interessant. ;)
Alles wat je nú in je leven nodig hebt om te leren, wordt op de camino uitvergroot aan je getoond. Op een shitte manier en op een geweldige, liefdevolle, wow! manier. Dit waren mijn lessen, maar iedereen ontvangt andere ervaringen en inzichten.
Heb je de camino een plekje kunnen geven in je dagelijkse leven?
Toen ik terugkwam van mijn eerste camino, heb ik me bijna anderhalf jaar neerslachtig gevoeld. Mijn leven in Spanje in die twee maanden was geweldig, maar eenmaal thuis ervoer ik precies het tegenovergestelde van mijn geluksgevoel. Ik ging op onderzoek uit om mezelf te begrijpen en kwam tot prachtige inzichten. (Vind ik zelf!) Ik kwam erachter dat mijn neerslachtigheid onderdeel was van een natuurlijk proces. De pieken in ons leven worden altijd opgevolgd door een daling. In de daling integreren we wat we in de pieken aan inspiratie hebben opgedaan. De daling en de pijn zijn net zo belangrijk als de vreugde en het geluk in de pieken.
De camino was als een leraar voor me die toonde hoe gelukkig ik kon zijn, maar later mocht ik er zelf achter komen hoe ik dit in mijn dagelijks leven kon toepassen. Daarvoor moest ik door mijn eigen pijn heen gaan, hem helemaal voelen, tot ik weer langzaam bij mezelf uitkwam.
Mijn verstand meent dat ik op de camino moet zijn om me gelukkig te voelen. Maar mijn hart weet wel beter. Alles dat ik op de camino ervaren heb, zat allang in mij. Alle gevoelens, alle sensaties, de camino raakte ze alleen aan om naar buiten te komen. Er waren dus bepaalde condities op de camino die voor mij als mens goed werken, maar die ik ook in mijn leven thuis meer kan brengen. Zodat ik hier ook die geluksgevoelens meer kan ervaren. Ik ben dit nu al een paar jaar voor mezelf aan het onderzoeken. Met als resultaat dat ik samen met mijn vriend in de natuur ben gaan wonen, ik schrijf nu dagelijks (aan twee boeken, omg), ik heb sinds de eerste camino mijn eigen bedrijf waarin ik mijn opgedane inzichten deel met anderen en ik heb meer internationale vriendschappen (Het internationale karakter van de camino deed me bijzonder goed).
Ik mis de camino nog steeds. Maar zolang ik nog blijf verlangen naar alles wat ik daar ervaren heb, zo lang zal de camino een leraar voor mij zijn. Als het verlangen er nog is, is er nog genoeg te leren. Niet altijd moet iemand of iets in de buurt zijn om er veel van te kunnen leren. Soms leren we het meest van de afwezigheid.
In mijn coachingspraktijk werk ik nu ook met mensen die een camino hebben gelopen of een lange reis hebben gemaakt om hun ervaring te verwerken. Om hun ervaring te transformeren naar een mooi leven thuis. Je kunt dit namelijk niet goed alleen doen. Het kan wel, maar het is lastiger.
Wat is het grootste cadeau voor jou geweest?
Al het bovenstaande, maar misschien ook wel het ontdekken van wie ik werkelijk ben, in essentie. Dit was een hele bijzondere ervaring die ik had aan het eind van mijn eerste camino. Ik heb God op mijn blote knietjes op het strand, terwijl het stormde (drama, baby) bedankt voor de mens die ik mag zijn in dit leven. Ook alle mensen die ik ontmoette, draag ik mee in mijn hart. Met sommigen heb ik nog contact, met anderen niet meer.
Hoe was het voor jou om je weg alleen te maken en ondertussen gelijkgestemden te ontmoeten?Alleen reizen is super spannend, maar wel alle moeite en pijn waard. De eerste dagen zijn altijd kut, daar ben ik nu wel achter gekomen. Ik loop dan gestrest en chaotisch rond en ik vind het moeilijk om bij mezelf te komen. Maar, daarna wordt het fijn. Ik heb al meerdere reizen (naast de camino’s) alleen gemaakt en ik ben er wel achter gekomen dat ik mensen om me heen nodig heb die een beetje geïnteresseerd zijn in dezelfde dingen. Anders is het alleen reizen voor mij echt niet leuk. Het is dus een kunst om steeds weer die mensen op reis op te zoeken die echt voeden, in plaats van mensen die alleen de leegte en de eenzaamheid opvullen. Zijn ze er niet, dan maar de eenzaamheid (les uit de vierde camino).
Waar word je nu naartoe geroepen?
Mijn nieuwste roep is vreemd, heel vreemd. Er zijn bomen in het zuiden van de Verenigde Staten die ik heel graag wil zien. ‘Swamp trees’, heten ze, en grote eiken met ‘spanish moss’ eraan. Naast dat ik vrienden wil opzoeken die ik ken van de camino, staan deze bomen voor mij centraal. Mijn gevoel is weeral heel zuiver, hoe bang ik ook ben. Mijn gevoel zegt: ja, dit moet ik doen. Dit is het enige dat telt. Ik moet dit gedaan hebben voordat ik doodga. Dit geef ik aan mezelf. Omdat ik van mezelf hou.
—————————————————————————————————————
Wil je meer lezen over Anne en haar werk?
Neem dan eens een kijkje op haar website: www.annevandersligte.nl
door Aleid | 12 apr 2018 | Levenslessen, Mijn schitterende reis
Het is voorbij gevlogen; de (bijna) 3 maanden die ik in Oostenrijk heb doorgebracht. Nu ik dit schrijf, is het mijn laatste dag in Maria-Alm. Morgen neem ik de trein richting Nederland en het voelt meer dan goed. Ik ben verzadigd, mijn rugzak zit vol nieuwe ervaringen, levenslessen, inspiratie en geluk. Ik heb het ook dit jaar erg goed gehad in het schitterende Oostenrijk. In deze blog deel ik mijn nieuwe ervaringen + levenslessen die ik rijker ben geworden. Zowel op persoonlijk, als op zakelijk vlak.
-
- Schitterend Leven is niet alleen mijn levenskunst-project. Het is meer dan dat. Hier in Oostenrijk ben ik gaan ervaren hoe lichtwerk een groot onderdeel is geworden van Schitterend Leven. Dat het ook zeker op afstand kan, hebben de afgelopen maanden bewezen. Ik heb veel vrouwen mogen begeleiden met licht-energie en ga hier zeker mee door. Ik heb gemerkt wat een vertrouwen, rust, voldoening en liefde het teweeg brengt, wanneer licht – energie de schitterende kern van de mens aanraakt.
-
door Aleid | 20 jan 2017 | Levenslessen, Mijn verhaal
Lieve Aleid,
het is vandaag alweer je 28e verjaardag. Deze dag breng je door in het koude (-20 C), maar o zo mooie Oostenrijk. Weet je nog dat je hier voor het eerst kwam toen je 5 jaar oud werd? Je vierde je verjaardag met het gezin en jullie maakten een tocht door de sneeuw, met een huifkar. Wat vond je dat leuk en hoe blij was je met je cadeau: de roze dinosaurus, die je aan alle kanten kon openklappen (waar pennen, potloden, gummetjes uit kwamen). Je kunt je die dag nog goed voor de geest halen, juist de gezelligheid met je familie was voor jou als kind al belangrijk. Dit gaf jou veiligheid en je voelde je geborgen (die huifkar, waar jullie dicht op elkaar zaten met een deken over je heen, staat voor jou hiervoor symbool). Maar ook alle andere ski -en kampeervakanties droegen hieraan bij.
Schladming / Rohrmoos; 23 jaar geleden
Wat je toen nog niet wist: je droeg iets bij je, waar je een paar jaar later last van zou krijgen. Toen je jouw 15e verjaardag vierde, was je net 3 weken uit het ziekenhuis, n.a.v. de hersenoperatie. Je was nog maar net begonnen met de vele medicijnen, je had hamsterwangen van de dexametason, je was overprikkeld / snel uitgeteld en bleef maar drinken en plassen. Ook al zat je toen in een hele zware periode (lichamelijk en geestelijk), je hebt het 1,5 jaar daarna wel weten om te buigen naar iets wat je wel aankon. Je ging naar het speciaal onderwijs en deze stap heeft jou een enorme drive gegeven. Net als dat je van daaruit de stap hebt gezet, naar Leiden te gaan om daar te studeren.
En niet te vergeten, een aantal maanden geleden…. Je pakte de fiets en zonder erover na te denken, begon je vanaf dat moment je hart te volgen. Prachtig om te zien, dat je geheel je eigen pad bent gaan volgen / fietsen en je verwachtingen, angst en zorgen overboord hebt gegooid. Ook al heb je voor nu de fiets omgewisseld voor je wandelschoenen en ski’s, fietsen zul je blijven doen. Maar ook zul je blijven ontdekken, blijf je onderweg en zul je mensen inspireren en motiveren hetzelfde te doen. Het enige wat je hoeft te doen is je hart volgen en gaan!
DOE, DROOM, ERVAAR, BELEEF, HEB LIEF, VERTROUW en LEEF!
En nu ben je bezig met het vastleggen en delen van de schoonheid van het leven, vanuit de schitterende bergen van Oostenrijk. Sinds de 5-jarige Aleid hier voor het eerst kwam, heb je altijd weemoed gehad naar de Oostenrijkse Alpen. Doe er iets moois mee!
Als de 28-jarige Aleid heb je door de jaren heen veel kwaliteiten en vaardigheden ontwikkeld. Je laat tegenwoordig duidelijk zien dat je jouw eigen baas bent, je vanuit je eigen energie / ziel / kwaliteiten werkt en meer leeft dan ooit te voren. Je wil anderen laten zien, hoe mooi de wereld en het leven is, ook al zijn deze dingen niet altijd met het blote oog waar te nemen.
Deze schoonheid zit ook in jou, weet je dat wel!? De afgelopen jaren heb ik je hiermee zien worstelen. Als je nu terugkijkt, zie je dan ook dat je hier als kind al mee bezig was? Alles mooi en gezellig willen maken, alles wat los en vastzat tekende jij na. En o ja, weet je nog dat je vaak denkbeeldig zat te fotograferen? Dan zag je iets moois en deed je alsof je het object vastlegde, zodat je het met anderen kon delen.
Nu je zoveel jaar later, jezelf en de mensen om je heen meeneemt door jouw lens, begin je pas écht te ervaren dat de schoonheid buiten jou, ook in jezelf zit. Bijzonder om te zien dat dit voor jou een geheel is geworden, dat dit niet meer wordt begrensd door het een of ander. Vorig jaar had je de enorme drang om je 27e verjaardag ergens in het buitenland te vieren, in je eentje. Heerlijk vond je het, met aansluitend de yoga-meditatieweek in de bergen van Andalusië. Vervolgens stapte je in het najaar op de fiets en mag je nu je tijd doorbrengen in de bergen… Gaan en staan waar jij wilt, de vrijheid beleven en daardoor jezelf meer en meer te ervaren. Prachtig dat je de moed genomen hebt, hiervoor te gaan! Voor jou is het dé kunst van het leven om met weinig (geld, spullen/materie, opvattingen etc.), een rijk leven te leiden. De kracht van de essentie en eenvoud. Leuk om te zien dat je met een beetje creativiteit, vertrouwen/geduld en moed, een heel eind komt!
En zo wens ik je ook je nieuwe levensjaar toe: in liefde voor jezelf, mag je zijn wie je in wezen bent. Ervaar jouw innerlijke kind iedere keer opnieuw en luister wat zij jou te zeggen heeft. Geloof me, zij kent een enorme wijsheid ♡
door Aleid | 10 jan 2017 | Aleid fietst, Levenslessen, Mijn verhaal
Foto credits gaan naar mijn moeder ;-)
In de FLOW blijven… Een thema wat me de afgelopen maanden veel geluk, energie en zelfkennis heeft gegeven. Ik kan je wel zeggen dat ik ”verslaafd” ben geraakt aan nieuwe impulsen. Inspiratie, ruimte en vrijheid zijn voor mij onmisbaar geworden. Waar ik op het moment tegenaan loop, is dat ik hier nu zo aan gewend ben, dat ik onrust ervaar wanneer dit er niet is. En dat moment is NU. Tegelijkertijd nogal tegenstrijdig, nieuwe impulsen betekenen prikkels en laat dat nou net zijn dat ik daar vaak zo uitgeput van raak. Maar aan de andere kant geeft het me ook energie! Lekker verwarrend dus… ;-) En toch, de ervaringen, lessen en tijd die ik nu sinds oktober doormaak, zijn heel waardevol. Hier ben ik oprecht dankbaar voor. In deze blog deel ik mijn persoonlijke lessen van de afgelopen tijd met jou ♡
ONRUST
Nu ik sinds de kerst bij mijn ouders ben (met een aantal dagen Spanje ertussen), ervaar ik momenten van onrust, verwarring en verdriet. De Aleid op de fiets voelt in vlagen op de achtergrond. Zo heb ik de keuze gemaakt voor de komende tijd naar Oostenrijk te gaan, met hetzelfde doel: de schoonheid van het leven vastleggen in woord en beeld (fotografie). En dat is wat mij geluk geeft, mijn verlangen omzetten in een levensdoel. Maar aangezien ik nog geen ‘zekerheid’ heb of ik een plek zal krijgen voor kost en inwoning, maakt me dat onrustig. Aan de ene kant omdat ik al weg had willen zijn, aan de andere kant omdat ik nu bij mijn ouders verblijf. Het voelt soms weer zoals vroeger, toen ik in de periode na de operatie niet naar school kon. Ik voelde me machteloos, passief en ik schaamde me. Zoals ik toen geen doel had, heb ik dit nu wel. Maar de angst om stil te blijven staan, is nu wel aanwezig.
Mijn wilskracht is nogal sterk en ondertussen is het wel bekend dat deze vaak sterker is dan de wil om eens helemaal niets te doen. En dit is precies wat ik op het moment merk; alsof alles een doel en resultaat moet hebben.
Alles wat ik doe voor Schitterend Leven, geeft mij veel geluk en plezier. In combinatie met die wilskracht van mij, ga ik maar door. Als ik er niet met mijn handen mee bezig ben, dan ben ik er wel in mijn hoofd mee bezig. Vanuit mijn hoofd maak ik mezelf wijs dat wanneer ik dit niet om handen zou hebben, me minder gelukkig zou voelen. De afgelopen maanden vroeg ik me al fietsende af; ‘Wie ben ik wanneer ik niets heb’?
In de essentie ben ik dit Schitterende Leven en draag ik dit ook uit, wanneer ik niet aan fotografie doe en geen blogs / versjes zou schrijven. Er zit iets onder de oppervlakte, wat gezien wil worden. Wat nog meer gezien wil worden. En niet om aandacht te krijgen, maar juist vanuit de kwetsbaarheid, puur willen zijn.
”Troebel water wordt helder als je het met rust laat”.
Uit: Happinez magazine
Ik heb een visionboard gemaakt voor 2017, met de dingen die ik belangrijk vind voor het komende jaar, mijn verlangen en wat ik wil geven en ontvangen. Morgen zal ik hierover een blog online zetten.
Het vlammetje mag weer gaan branden
Afgelopen weekend had ik met een vriendin in Den-Bosch afgesproken (halleluja voor mijn NS-weekend abonnement). Ik had er zin in, want ik zag haar weer en ik was even in een andere omgeving. Zo stapte ik gisterochtend in de trein en even later vroeg een vrouw me of ze mijn telefoon even mocht lenen, omdat ze deze in het klooster was vergeten (waar ze een week geweest was). We raakten aan de praat, terwijl iedereen om ons heen was vast geplakt aan telefoons.
Op een gegeven moment vertelde ik over mijn fietsreis van de afgelopen maanden en voelde ik weer dat vlammetje branden. Maar ook bij haar ontstond iets en ze heeft in een half uur een paar keer gezegd dat ze blij was dat ze haar telefoon was vergeten! Ze gaf me haar adres en nodigde me uit, voor als ik in de buurt zou zijn! Tot slot gaf ik haar mijn kaartje mee (versje over in verbinding leven).
Dit is precies waar ik het voor doe; contacten maken, verbindingen leggen én delen vanuit kwetsbaarheid. Het maakt me vrolijk en energiek.
Kortom, ik heb de afgelopen maanden vooral leren vertrouwen. Vertrouwen op mezelf, mijn innerlijk weten. Ik heb ervaren dat ik mijn hoofd niet altijd de zin hoef te geven, maar juist mag focussen op mijn hart. Daar zit de intuïtie, het vertrouwen, de rust, de innerlijke leiding. Zoals Walt Disney mooi zei: ”Als je het kunt dromen, kun je het ook doen”.
”Reizen is naar jezelf
kijken tegen een
andere achtergrond”.
Jan Brokken
NB. Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik ondersteunend werk mag komen doen in een Hotel / Restaurant in Maria Alm. Door te vertrouwen, komt het vanzelf ♡
door Aleid | 18 nov 2016 | Levenslessen, Schitterend Leven
Bron foto
Sommige dingen in het leven leren we “the hard way”. We vertrouwen iemand, die later niet te vertrouwen blijkt te zijn. We denken “had ik maar…” als het al te laat is. Veel levenslessen had je graag eerder geweten. Competencer deelt er 6 met je:
1. Verspil je tijd niet met je druk te maken over anderen.
Wat ik zelf een mooie quote vind is: Great people talk about ideas..Average people talk about things. Small people talk about other people. De essentie is, verspil je tijd niet met roddelen over andere mensen! Dit voegt helemaal niets toe in je leven, laat staan in het leven van anderen.
2. Je gezondheid opgeven voor je werk is het niet waard.
Heb jij het hele weekend nodig om weer een beetje op adem te komen van je werkweek? Dit is geen goed teken. Niemand denkt aan het einde van zijn leven “had ik maar meer gewerkt!”. Oftewel, zorg goed voor jezelf, ga aan de slag met overmatige stress en werkdruk voordat het te laat is.
3. Het leven gaat steeds sneller naarmate je ouder wordt. Carpe Diem.
Als kind duurt een dag nog lang. Als volwassene vliegt een dag om. Stel dus niet steeds uit wat je graag wilt maar doe het nu. Heb je behoefte aan rust, laat die klusjes in huis even zitten en ga rustig in een stoel zitten genieten. Doe waar je blij van wordt. Je tijd is kostbaar dus besteed ze aan fijne, mooie en belangrijke dingen en mensen.
4. Wat je geeft, krijg je terug.
Wil je meer liefde ervaren? Geef dan meer liefde. Wil je blije mensen om je heen? Deel dan je eigen blijdschap met je omgeving en steek anderen aan. Wil je dat je kinderen rustiger worden? Straal dan zelf ook rust uit. Actie is reactie. Probeer maar eens uit!
5. Later herinner je de dagen die anders waren dan andere dagen.
Als je terugkijkt op je leven tot nu toe, wat zijn dan de memorabele momenten? Niet de voorspelbare dagen waarop je hetzelfde deed als de dag er voor. Wel de dagen waarop je op reis was, of een feest vierde, of die marathon rende. Zorg dat je memorabele dingen doet in het leven, waar je later met plezier op terug kijkt. Want later zul je de dagen herinneren die anders waren dan andere dagen.
6. Door tegenslagen in je leven groei je als persoon.
Bedenk in donkere dagen dat je sterker uit je tegenslag zult komen dan dat je er in ging. Je zult als persoon uitgedaagd worden en leren van je ervaring. Probeer, hoe moeilijk dit soms ook kan zijn, een tegenslag als een mogelijkheid te zien om je verder te ontwikkelen. Vertrouw er op dat je op een dag terug zal kijken en de positieve kant aan je ervaring zult kunnen benoemen: jouw groei als persoon.
Heb jij andere levenslessen geleerd die je graag eerder had willen weten? Wij horen ze graag!
Beter in je vel zitten? Meer you-time? Beter presteren op je werk? Welkom bij Competencer! Inspiratie en tips om jouw doelen te verwezenlijken. Zelf, of met hulp van een online coach. Bezoek ons op www.competencer.nl en ontdek hoe wij jou kunnen helpen je beste zelf te ontdekken. Of volg ons via Facebook of Instagram.
Deze blog is eerder verschenen op www.competencer.nl
