door Aleid | 25 mrt 2019 | Levenslessen, Mijn verhaal
Schitterende ervaring
Een schitterende ervaring tijdens mijn hersenoperatie, heeft me laten ervaren dat mijn ziel vrij wil zijn. Ik ben niet op aarde gekomen om het grootste gedeelte van de week tussen 4 muren te zitten en mijn (werk)leven in handen te leggen van een werkgever. Ik wil ‘zijn’ in vrijheid en deze ervaring op aarde delen. Mijn ziel is mijn werkgever geworden.
Een ervaring van alleen maar licht, tijdloosheid en vrijheid, hebben de operatie van 15 jaar geleden een andere ‘dimensie’ gegeven. Na ruim 14 jaar op aarde, stond ik voor een belangrijke keuze. Ik incarneerde als het ware opnieuw in mijn lichaam, maar nu in eentje die het niet als vanzelf deed. En juist dat maakt dat mijn ziel vrij wil zijn. Vrij in mijn lichaam en leven. Het spreekt mijn zelfhelende vermogen aan, hier trouw aan te zijn. Ik mag luisteren naar dit diepe verlangen. Er gebeuren wonderlijke dingen.
De kracht van dromen
Ik ben een dromer. En niet zo’n beetje ook. Het is altijd mijn kracht geweest, juist in de periodes dat ik het dromen erg nodig had! Het heeft me ver laten komen, met alle (on)mogelijkheden die voor mijn neus lagen.
Dromen laten me vliegen.
Dromen zorgen voor een doel.
Dromen laten me creëren.
Door te dromen zie ik vele mogelijkheden.
De keuze om vrij te zijn
Deze week in Londen is het me weer goed duidelijk geworden, dat ík degene ben die mijn dromen kan voeden of juist saboteren. Welke keuzes ik ook maak, ik ben verantwoordelijk voor mezelf en mijn leven. De keuze om ‘vrij te zijn’ en in alles mijn hart te volgen en te genieten. Toch kreeg ik het hier in mijn lievelingsstad voor elkaar, om de keerzijde van ‘dromen’ en ‘vrijheid’ te voeden. Ik was me hier zeker van bewust en toch liet ik het toe!
Maar weet je, het is prima dat dit gebeurt. Ik heb er geen oordeel over. Het verdriet en de boosheid van de afgelopen maanden, komen ook hier naar voren. Er zit veel in me opgeslagen, wat eruit wil. Beetje bij beetje ga ik staan voor wie ik écht ben. En ik kan je zeggen, ik vind het doodeng! Het is niet voor niets dat de weerstand zich in alle heftigheid laat zien.
Mijn ziel wil vliegen, vrij zijn. Of ik nu reis of niet, wanneer ik helemaal in mijn eigen kracht / licht sta, voelt mijn ziel vrij. Dan hoeft ze niet in die schitterende ervaring (waar ik laatst over schreef) te vluchten. Het zit in me, mijn lichaam hoeft mijn ziel alleen maar te volgen.
door Aleid | 15 mrt 2019 | Levenslessen, Mijn verhaal
Overtuigingskracht
De hoge trilling van licht en overtuigingskracht, laten álles gebeuren wat je wilt. Als je maar overtuigd bent van datgene wat je wilt zijn, bereiken en doen! Het HOE is niet belangrijk.
Mindset en de wet van aantrekking. Naar mijn idee onmisbaar om in jezelf te integreren. Maar, het is des te belangrijker dat dit samengaat met zelfliefde, vanuit jouw hoogste licht. Misschien vind je het zweverig, maar dit is waarom Schitterend Leven voor mij is gaan werken! Het heeft alles te maken met het zelf vormgeven van je leven. We hebben immers allemaal het vermogen in handen.
De manier waarop je naar jezelf kijkt. De wijze waarop je denkt over (de tekorten van) geld, ziekte en liefde (of het gebrek eraan). De overtuigingen die jou tegenhouden om in beweging te komen.
Jij hebt de keuze! De keuze om te zijn en doen.
Vanuit jouw schitterende licht.
Om te zijn wie je in wezen bent.
(belemmerende) Overtuigingen
Ook ik heb vastgeroeste overtuigingen. Overtuigingen die me laten zitten waar ik zit. Maar weet je, we zijn niet het slachtoffer van deze overtuigingen. Doordat we het vaak niet door hebben, blijven we in de vicieuze cirkel van onze beperkende gedachten.
Met als gevolg: de onrust blijft maar komen. We worden boos en ongeduldig + stappen af van waar we eerst in geloofden. Het vertrouwen is ver te zoeken.
Afgelopen weekend heb ik een keuze gemaakt, waar ik van ga jubelen en dansen. Mijn vibratie is hierdoor hoog en ik heb veel energie. Heeeerlijk!
Ik heb besloten om over een week weer voor een week naar Londen te gaan! Yeah, London baby!
Als je me al even volgt / kent, weet je dat ik maar al te graag in Londen ben. Ik voel er heel veel positieve energie en vrijheid. Londen geeft me inspiratie en wat al niet meer.
Tot zover mijn hart. Mijn hoofd daarentegen, heeft hier veel over te zeggen: “want ja, HOE ga ik dit doen? Er is géén geld”.
Vertrouwen
Maar weet je, doordat ik me zo blij en energiek voel, om vanuit deze hoge trilling te gaan voor wat me heel blij maakt, weet ik dat het HOE zich als vanzelf ontvouwt.
Een kwestie van vertrouwen!
Naar mezelf kijken.
In liefde en met respect.
Het zijn woorden die me laten ervaren dat ik in alle facetten mezelf mag zijn. Ik ben goed zoals ik nu ben. Maar o, wat komt daar een weerstand bij kijken. Mijn ego heeft dikwijls hele verhalen te vertellen, mits ik haar geen halt toeroep.
Woorden die me naar beneden halen.
Uit mijn kracht halen.
Mezelf kwetsen.
Maar waarom? Waar is het eigenlijk voor nodig?
– Ja, ik heb striae.
– Snel last van eczeem op mijn handen
– Mijn gezicht laat zien hoe het met mijn vochthuishouding gesteld is.
– Door mijn voeten loop ik nogal naar binnen.
– Pillen en spuiten hebben me laten groeien, hormonaal doen ontwikkelen en laten me dagelijks functioneren.
– Dezelfde pillen / hormonen laten me ook dikwijls schommelen in mijn emoties, energie, vocht -en temperatuurhuishouding.
Lichte wereld
Ik kijk naar deze foto en zie mezelf lopen. In een lichte wereld aan zee. Het doet me gelijk weer denken aan die schitterende ervaring tijdens mijn hersenoperatie, 15 jaar geleden. In het beeld van toen, loop ik niet. Mijn lichaam ligt op een heuvel, mijn ziel erboven. Zij geniet van het schitterende landschap. Een baai, omsloten door heuvels waar de zon op schittert. Niet uit te leggen, zó mooi.
Precies zoals op deze foto:
vrij, tijdloos, licht, oneindig.
Deze ervaring mag ik meenemen in het aardse leven. In mijn leven en lichaam. Of eigenlijk, de lichte wereld mogen integreren in het aardse bestaan. Vanuit vrijheid, licht en overvloed (tijdloosheid en oneindigheid).
Mijn voeten die me dragen
richting geven aan mijn weg
vertellen me te luisteren
naar het pad dat ik lopen mag.
door Aleid | 10 feb 2019 | Levenslessen, Mijn verhaal
Verbeeldingskracht
In mijn verbeelding zit ik vaak bovenop een berg. Dan voel ik me gedragen.
Stevig en dromerig op aarde.
Omringd door schoonheid om me heen. Daarbij worden uitgenodigd om dit ook in mezelf te mogen ervaren.
De eeuwige inspiratie waarmee ik gevoed word, in een landschap van licht, tijdloosheid en vrijheid. Alsof ik me weer dichtbij de bron van het ‘hemelse’ licht bevind. Die hemelse wereld van licht, liefde, vrijheid en tijdloosheid. Ik was er jaren naar op zoek. Hier op aarde en daarbuiten.
De jaren voor én na de operatie lieten me wankelen. Als kind liep ik al rond met veel verdriet, eenzaamheid en boosheid. Ik voelde me niet compleet en was veel bezig met de dood, terwijl daar toen geen directe aanleiding voor was. Vandaag de dag kan ik het gevoel van ‘niet compleet’ zijn nog steeds ervaren, maar nu weet ik heel sterk wat ik nodig heb. Ik geef de ruimte aan mezelf om me heel te voelen.
Geboren worden
Ik schreef er al eerder over en ga hier ook zeker nog een artikel aan wijden. Wanneer je geboren wordt als alleen-geboren-tweeling, heeft dit meer impact op je leven, dan je wellicht in eerste instantie denkt. Voor mij een levensthema waarbij er van me gevraagd wordt om op mijn eigen benen te staan. Letterlijk en figuurlijk. Het letterlijk kunnen vertrouwen op mijn benen en voeten, heb ik altijd heel lastig gevonden.
Zoals ik deze blog begon met ‘in mijn verbeelding sta ik stevig in de bergen’, zo mag ik juist in de realiteit vertrouwen op mezelf. Ik heb een sterk vertrouwen / overtuiging in mijn verbeeldingskracht. Dit vertalen naar het lichamelijke, is nog best een uitdaging!
Mijn uitdaging
Soms weet ik het even niet meer.
Zoals nu ik zo tegen mezelf aanloop.
Ik heb sinds december ‘last’ van diepe emoties. Verdriet en boosheid die ik vaak veilig kon verstoppen, zijn sinds een paar maanden veelvuldig aanwezig. Situaties die er niet voor niets zijn en me triggeren in dit gevoelige stuk.
De licht-energie waar ik mee werk, laat als vanzelf licht schijnen op mijn schaduwkanten.
Ik zet nieuwe stappen, waardoor patronen, valkuilen en emoties zichtbaar worden.
Het is intens. Heel intens. Zo nu en dan heb ik het hier met anderen over. En ook al kan ik goed over mijn eigen dingen praten, dit vind ik heel lastig. Vooral pijnlijk.
Kwetsbaar
En ik maar denken dat ik door te schrijven, me al kwetsbaar uit. De dingen die nu naar boven komen en heel duidelijk gezien willen worden, voelen wel heel kwetsbaar. Als een flinterdun draadje, dat ieder moment kan knappen. Het vergt moed om stap voor stap het zeer kwetsbare stukje in mezelf steeds meer bloot te leggen.
Zoals een lamp een object kan verlichten, zo werkt dit ook bij lichtwerk (wat ik zowel op mijn klanten als op mezelf toepas). Een schitterende methode om licht te schijnen op dat wat gezien wil worden, maar dat kan ook betekenen dat de schaduwkanten aan het licht komen. De kanten van onszelf die vooral diep weggestopt worden, omdat ze té eng en verdrietig voelen. Het zijn vaak de kanten in onszelf waar we bang voor zijn.
Bang voor de pijn.
Bang voor onze eigen kracht.
Bang voor je kwetsbaarheid.
Dat is wat ik nu zelf heel duidelijk ervaar. Ik kan al een tijdje de echte pijn voelen, ik kan het uiten, ik kan het laten zijn.
Het ruimt op.
Het voelt eenzaam.
Het voelt wankel.
De kracht die hieronder zit, komt bij tijd en wijle naar boven. Het is iets waar ik doorheen mag. Door de pijn heen, naar meer en meer vrijheid in mezelf. Het mogen erkennen van de kracht in mezelf. Die mijn ‘beperkingen’ overstijgt.
Dit is ook juist wat ik vanuit Schitterend Leven jou wil meegeven. Krop het niet op. Verstop je niet. Ga het aan, ga er doorheen. Zoek de steun en wijsheid in jezelf en vraag hulp wanneer je het zelf even niet meer weet. Zorg dat jij het stuur in handen hebt, om sturing te geven aan je leven. De kracht in jou wil met de wereld worden gedeeld!
door Aleid | 19 nov 2018 | Levenslessen, Mijn verhaal
Dit is mijn moeder.
Op deze foto werd ze 33, precies een maand voor ik geboren werd.
Nu bijna 30 jaar geleden.
Ik zie dat ik op haar lijk. Zowel op deze foto, als in onze manier van doen en onze kijk op het leven.
Verwachtingsvol keek ze uit naar haar eerste kindje. Een kindje dat toen al veel met haar meedroeg.
Een paar jaar geleden ben ik erachter gekomen, een alleen geboren tweeling te zijn. Iets wat voor mijn moeder een lastig gegeven is. Nooit iets gemerkt tijdens de zwangerschap en dan toch een kindje verloren?
Heel begrijpelijk! Voor mij zit het emotionele stuk veel dieper. Een diep weten in het diepste van mijn cellen en ziel. Het kwam uiteindelijk nietsvermoedend naar voren in een familie-opstelling. Alle beelden en dromen (en wat al niet meer) begon ik ineens te verklaren.
Het is een thema wat met me mee is gegaan, mijn leven in. Een thema dat me ook verbindt met mijn moeder. Zij gaf ons de ruimte om te ontwikkelen. Voor mijn tweelinghelft mocht dit (wat voor reden dan ook) niet zo zijn.
Het is een thema wat vorig jaar op de fiets de kop op stak. Zoals ik er eerst geen handen en voeten aan wist te geven, kwam er vorig jaar herfst en winter veel verdriet naar boven. Het verloren gevoel, van ‘alleen’ verder te moeten gaan. Me verzetten, weerstand en niet meer willen. Deze facetten van mezelf, zie ik terug in veel situaties die ik met mezelf ben tegengekomen.
Bewegen tussen licht & donker
‘’It is during our darkest moments
that we must focus to see the light”.
– Aristotle
Het is alweer bijna 10 jaar geleden, dat ik het meest donkere stukje in mezelf ervoer. Ik ervoer het alsof er iets in mezelf was overleden. Iets waar ik niet bij kon. De plotselinge wending van mijn leven, 5 jaar ervoor, begon ik toen pas te verwerken en daar kwam veel bij kijken.
Ik was net begonnen met de opleiding ‘kunstzinnige therapie’, waarbij ik dagelijks in aanraking kwam met kleur. Je zou het ook kunnen zien als een spel tussen licht en donker. Gevoelige thema’s / trauma’s die maar net onder de oppervlakte verstopt zaten, knalden die winter er in alle heftigheid uit.
Ik was 19 jaar.
Ik voelde me totaal verloren.
Niet begrepen.
En o zo bevangen door een enorme angst en verdriet.
Maar niemand was toch dood?
Ik leefde toch nog?
Tja, in fysieke lijve was dit zo, maar iets in mezelf was zodanig aangeraakt, dat het thema dood en angst me dagelijks aanvloog.
Datgene wat al jaren sluimerde, wilde aan het licht komen. Maar ja, zo licht voelde dat natuurlijk niet!
Angst ten top.
Bang mijn ouders en zusjes te verliezen. Zij stonden voor mij voor de kern die ik in mezelf niet voelde. Mijn eigen essentie leek er niet meer te zijn.
Nu 10 jaar later, ben ik mijn eigen kern groots gaan ontdekken.
Over ruim een week heb ik mijn pitch voor TED X en mag ik vanuit deze kern mijn verhaal overbrengen. Uiteindelijk is het mijn doel om in januari – 2 dagen voor mijn 30e – de ogen te doen openen van mijn medemens, tijdens de TED x talk.
Wat ik jou wil meegeven: weet dat je angst, verdriet, onzekerheid, boosheid je iets te vertellen hebben. Het wil gezien worden.
Stop het niet weg.
Het mag in het licht komen te staan!!
Iets wat ik ook meegeef aan mijn cliënten. Tijdens een lichtsessie wordt er licht geschenen op een vraag / probleem / situatie. Hetgeen wat gezien wil worden, dient zich aan. Klinkt niet fijn natuurlijk, maar de transparante energie werkt helend en transformerend.
Stuur me gerust een berichtje wanneer je zelf met thema’s rondloopt en dit graag eens met iemand deelt. Ik hoor en zie je, schaam je niet voor wat je ervaart!
door Aleid | 6 feb 2018 | Levenslessen, Mijn verhaal
Lieve Aleid,
Een paar weken geleden heb je de 29 jaar aangetikt. Je zit zowaar in je dertigste levensjaar en hebt veel bijzondere plannen voor de komende maanden. Mooi hoe je jouw levenservaringen bent gaan vormgeven in een schitterend leven. Schitterend Leven is zowel jouw levenskunstproject als je onderneming, maar bovenal hét leven dat jij wilt leiden! Ik heb gezien dat dit voor jou niet zonder slag of stoot is gegaan en dat je jaren hebt geworsteld met jezelf, je omgeving, de wereld en het ‘vooropgezette’ plan die leven lijkt te heten.
Je maakt het je dikwijls niet makkelijk, maar opgeven zul je niet zomaar. Daarvoor is jouw enthousiasme en doorzettingsvermogen te groot. En juist dat gegeven maakt dat jouw leven uit steeds meer mogelijkheden is gaan bestaan. Ondanks – of misschien wel dankzij – de fysieke beperkingen die op het moment ook een onderdeel zijn van jouw leven.
Aleid, je mag ontvangen! Ook al ben je graag op jezelf, het is heel gemakkelijk om je daardoor te verstoppen voor hoe jij je eigenlijk écht kunt voelen. En ja, dat is de afgelopen maanden vaak niet zo fijn geweest, maar schaam je daar alsjeblieft niet voor. Jij bent degene die zelf leiding neemt over je leven en nauwkeurig kan voelen wat wel en niet goed is voor jou. Dus luister daarnaar. Alleen dan kun je veel betekenen voor zowel jezelf als voor je omgeving!
Datgene wat je onderweg
bent tegengekomen in je leven en tijdens
je (fiets)reizen, pas je toe in alles wat je doet.
Een lichte wereld
Nu ben je weer in jouw geliefde bergen. Een wereld waar jij je zo blij en (meer dan) thuis voelt. Alsof je er vandaan komt, zo vertrouwd voelt het voor jou. En bovenal, je doet er veel inspiratie in jezelf op. Het berglandschap om je heen ervaar je als schitterend, maar het is ook alsof het je meer naar binnen laat keren. Misschien wel meer dan bij jouw fietsreizen. In de bergen kun je het makkelijkste puur ‘zijn’ en dat maakt dat er veel levenslust in jou naar bovenkomt. Het speelse, onbevangen, vrolijke en pure kind zie ik naar voren komen. Of eigenlijk, jouw essentie komt hier helemaal tot haar recht.
Het afgelopen jaar ben je meer en meer vanuit licht gaan leven. Je ervaart het licht in jezelf, bij anderen en in de wereld. Dat je voor onbepaalde tijd bent gaan fietsen, heeft hier voor een groot deel aan bijgedragen. Ook het leven hier in de bergen, heeft vorig jaar een verschil gemaakt. En nu ben je de stap gaan maken om vanuit Schitterend Leven andere vrouwen te begeleiden naar een licht(er) leven, vanuit het licht in zichzelf. Datgene wat je onderweg bent tegengekomen in je leven en je (fiets)reizen, pas je toe in alles wat je doet. Daar inspireer, motiveer en raak je heel wat mensen mee. Is dat ook niet wat je heel graag wilt?!
-
-
Eind oktober van het afgelopen jaar, ben je weer op de (bamboe)fiets gestapt. Net voordat je aan je reis begon, kwam je een groot thema in jezelf tegen. Dit thema zit op meerdere vlakken, heel diep bij jou. Er zijn dingen heel duidelijk geworden en je bent dit met beide ogen gaan aankijken. Het hoe en wat van het prille begin van jouw leven (ontwikkeling hypofyse-tumor in embryonale stadium), ben je gaan onderzoeken. Je bent tegengekomen wat je diep van binnen wel wist. Je hebt antwoorden gekregen, bevestiging, onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen. Het is een onderdeel van jouw leven dat gezien wil worden. Iets ‘weten’ is voor jou vaak niet voldoende. Dit stuk in jou wil met beide ogen aangekeken worden en alle emoties doorvoelen. Een thema in je leven wat je vooral zelf aan het doorleven bent. Het heeft je tot nu toe al veel gegeven.
Fietsen, fietsen, fietsen…
Zo fietste je een aantal maanden geleden opnieuw de polders in (dit keer als het kleine, eenzame kind). Deze vorm van verlorenheid (die ook bij jou hoort) gaat hand in hand samen met jouw drang naar vrijheid. Je wilt het liefste alles met jan en alleman delen, over datgene wat er in je leeft. Je beleeft op ‘onzichtbaar’ vlak enorm veel. Geregeld komt het stemmetje nog naar boven dat het wellicht te vaag is wat je deelt. Waardoor je je nog veel inhoudt. Heb ook hier vertrouwen in. Mensen die hiervoor openstaan, zullen het willen lezen, horen of met je over in gesprek willen gaan. Vertrouw en stel jezelf hiervoor open! Je hebt zoveel te bieden, het is zonde om je klein te houden. Aan je ambities en plannen ligt het niet, heel goed juist dat je ze hebt. Jouw dromen, doelen en overtuigingen brengen je namelijk ver. Het is jouw leidraad in het leven. Het enige wat je hoeft te doen is hierin je hart en ziel te volgen. Ik hoef hier niet verder over uit te wijden, daarin ben je al trouw naar jezelf toe.
-
-
Het valt me op dat nu je weer in de bergen leeft, je totaal niet bezig bent met tijd en welke dag het is. Ook al werk je door aan je onderneming en de ochtenden in het hotel / restaurant, jij ervaart het leven hier meer als rust. Het besef dat je iedere dag de bergen in zou kunnen, maakt je als een jubelend kind zo blij. Die sfeer geeft jouw innerlijke wereld de ruimte voor creativiteit.
Eveneens laat je Schitterend Leven ook in Oostenrijk doorgaan (lichtsessies, wholesale van je kaarten, schrijven van artikelen, werken aan je gedichtenbundel). Zoals jij thuis in Leiden ook zeker geluk ervaart, komt het daar vooral neer op tevredenheid. Hier in de bergen heeft deze tevredenheid plaats gemaakt voor het verlangen naar jouw schitterende leven. Je zou hier makkelijk kunnen wonen. Diep van binnen is het leven hier wat jij zou willen, maar het lijkt alsof iets je nog tegenhoudt. En volgens mij weet jij zelf heel goed waar jij nog meer naar verlangt ;-)
Aan de andere kant zit ook die enorme drive in jou om te blijven ontdekken. Je bent nieuwsgierig naar wat er nog meer is aan de overkant. Wat heel mooi is om te zien, is de groei die je hierin hebt doorgemaakt. Vanuit de rust, het vertrouwen én de kracht in jezelf, blijf je ontdekken en verdergaan. Je zit ook niet voor niets op de ‘scheidslijn’ van Steenbok (aarde) en Waterman (lucht). Je ergens willen settelen / aarden, doe je het liefste in combinatie met leven in vrijheid; gaan en staan wanneer je wilt. Dat je sterk vanuit idealen en je intuïtie leeft, is niet vreemd voor jou. Je bent niet aan het vluchten, omdat het gras bij de buren misschien wel veel groener is. Nee hoor, jouw ontdekkingstocht ben je gaan maken vanuit jouw verlangen om het licht in jezelf én in andermans leven te laten schijnen. En is dat niet wat jij stiekem je hele leven al wilt? Je hebt hier handen en voeten aan weten te geven. Je bent ‘klaar’. Zoeken, twijfelen, worstelen, leiden en lijden door angst…. Het hoeft niet (meer).
Ervaar jouw ziel als je werkgever en er zullen vele mooie dingen op je pad verschijnen.