Mijn fietsreis met ups en downs

Mijn fietsreis met ups en downs

Bron foto

Op het moment neem ik rust. Sinds zaterdag verblijf ik bij een bevriend gezin in de buurt van Schagen en dat is erg fijn. Het grappige is om de twee-deling te ervaren van de gezelligheid van leuke mensen om me heen en de dagen te beleven dat ik helemaal op mezelf ben. Ik koester ze allebei. Zo voel ik nu meer en meer dat ik mag ontspannen en niet per se iets hoef te doen. Terwijl wanneer ik op mezelf ben (en in dit geval met mezelf op de fiets), ik ook ontspanning en vrijheid voel. Ik heb gemerkt dat dit alleen meer energie (mentaal en fysiek) vergt. Zoals verwacht, kom ik mezelf wel tegen sinds ik bijna 3 weken geleden begon aan ‘Aleid fietst’. Waar ik op het moment voor mag waken: de energie die het me geeft mag in balans zijn met de energie die het me vraagt. Voor mij is dit een grote uitdaging.

 

(INNERLIJKE) REIS MET MEZELF

 

Vandaag voelde ik me helemaal niet lekker (nu gaat het weer beter, door veel in bed te hebben gelegen). Vorige week was dit gedurende 2 dagen hetzelfde. Ik zat in een StayOkay in Den Burg (op een vierpersoons kamer), maar was er in m’n eentje. Achteraf wel fijn, want heb ook toen veel op bed gelegen. Zoals het een paar dagen goed kan gaan, zo ervaar ik ook de keerzijde. Ik heb de laatste tijd meer dorst, waardoor ik veel ga drinken. Dit is weer een aanslag op mijn lichaam, ze moet harder werken. Blijkbaar neem ik alsnog te weinig pillen, maar dan nog. Deze nemen niet alle hormonale ongemakken weg. Dat ik deze reis met mezelf aanga, wil niet zeggen dat alles van z’n leien dakje zal gaan. Op deze momenten helpt het vooral om de situatie te accepteren en mezelf rust te gunnen. Of eigenlijk, mijn hoofd ‘uit’ zetten. Ik hoef niet álles van Nederland te zien en ook niet per se die mensen op het strand aan te spreken. Dat zeg ik nu wel leuk, maar wanneer ik er middenin zit, dan wil ik er zoveel mogelijk uithalen! En dat is nu precies wat ik los mag laten.Ik fiets met ups en downs

 

IK MOET NIETS, IK MAG!

 

IK MOET NIETS…. IK MAG leven op mijn eigen tempo, IK MAG afwijken van mijn plan, zonder verantwoording af te leggen, IK MAG ZIJN, IK MAG leven en IK MAG kiezen.

 

Wat heerlijk om dit op te schrijven. Al fietsende wordt het me duidelijk dat ik alsnog te veel van mezelf vraag. Ook al ben ik zo’n 1,5 jaar geleden begonnen met het opruimen van mijn leven (lees: loslaten van eigen praktijk en de vele projecten daaraan verbonden, stoppen met de opleiding tot levenscoach, minimaliseren van spullen, meer tijd voor mezelf etc.), toch zit er nog vaak genoeg de overtuiging dwars, dat ik mezelf moet laten zien. Nu WIL ik dit ook, maar diep van binnen moet het ook van dit ego-stemmetje. En laat het nu net zo zijn dat er een enorme drive zit, die gezien wil worden. 13 jaar geleden kwam ik thuis te zitten, zonder dit te willen. Het leven en mijn omgeving gingen door en ik voelde me een verloren, onzeker kind, met geen richting meer in mijn leven. Ik voelde me niet gezien en daardoor ervoer ik moedeloosheid. In mijn hoofd wilde ik van alles, maar het kwam niet tot uiting zoals ik zou willen.


Ik schrijf dit op met een lach, want ik wil nog steeds van alles. En dat alles mag een richting krijgen. Zoals ik in die tijd baat zou hebben gehad bij persoonlijke en professionele hulp, merk ik nu dat ik de tijd nodig heb voor mezelf. Zo kwam gisteren het zinnetje IK MAG ZIJN bij me op en ik voel sterk dat dit mijn mantra is voor de komende tijd. Vanaf nu herinner ik mezelf iedere dag aan deze krachtige zin en wil ik dit diep van binnen voelen. ”Ik mag zijn, zonder iets te moeten”.

Ik fiets met ups en downs

Ik fiets met ups en downs

Foto: emesre.com

 

Het voelt heel fijn dat ik dit opschrijf, met een huilbui als gevolg. Het raakt me, dat ik tijdens vele momenten in mijn leven het gevoel kan hebben, dat ik niet helemaal kan zijn wie ik in wezen ben. Eigenlijk ben ik zelf de beperkende factor. Ook al ken ik veel liefde, toch is er altijd het gevoel dat er verwacht wordt dat ik moet zorgen en moet doorgaan. Als jong meisje was ik altijd heel vrolijk en blij. Nu achteraf gezien, zie ik dat dit veranderde naar een angstig, snel somber en overprikkeld kind. Dit begon vanaf een jaar of 9 en laat dat nu net díe periode zijn dat de tumor (waar we toen nog niets vanaf wisten) in mijn hoofd begon te groeien. Mijn fysieke en emotionele ontwikkeling werd geremd. Op de een of andere manier heb ik mezelf hierin altijd anders ervaren en werd het gevoel ‘Ik word niet gezien’ nogal sterk. 

 

En dat terwijl ik zulke schitterende beelden ken, die dit alles niet uitstralen. Zoals ik in de blog Een hersentumor, en dan..? beschreef, heb ik tijdens de operatie een zeer bijzondere ervaring mogen meemaken. Een beeld waarbij ik vrijheid, tijdloosheid en geluk ervaar. Ik voel me hier als een vogel zo vrij. De puurheid en kwetsbaarheid van het leven is hier heel sterk te voelen, maar ook de rust, vrede en de oneindigheid van het bestaan. Wat mijn fietsreis zo bijzonder maakt, is dat ik nu diverse keren een foto gemaakt heb van een schitterend landschap (zie hieronder). Nu is dit al bijzonder op zich, maar deze schitteringen komen vaak overeen met het genoemde beeld. Wanneer ik deze beelden vastleg, voel ik me heel gelukkig en ervaar ik weer even die tijdloosheid en de rust van die schitterende ervaring. Volgens mij valt hier voor mij meer uit te halen, dan alsmaar het gevoel te moeten zoeken naar wat ik nu wil. Schitterend Leven staat voor mij daarin om de schoonheid van het leven, de natuur en mensen vast te leggen in woord en beeld. Volgens mij komt dit wel aardig overeen!

Ik fiets met ups en downs

img_3280

 

Door nu te fietsen, neem ik letterlijk het stuur in eigen handen om mijn koers te bepalen. Wat een vrijheid en geluk! Geen idee waar ik over een paar dagen of weken ben. IK MAG ZIJN ZOALS IK BEN en mag leven volgens mijn voorwaarden. De wind die ik nu vaker mag trotseren, de kracht die ik hiervoor nodig heb, zorgen ervoor dat ik de oude lagen van mezelf aan het afpellen ben. Ik lever fysieke en geestelijke inspanning, die vrij zwaar is voor mij. Maar juist daardoor kom ik steeds dichter bij die schitterende laag in mezelf. Zij vraagt om er te zijn!