Er zijn alweer een aantal dagen verstreken, sinds ik thuis ben van mijn fiets-reis. En ik kan je zeggen, het is heerlijk om weer thuis te zijn. Vorig jaar was ik zo klaar met Leiden, mijn studio en met alles daaromheen. Ik fietste jubelend weg van huis. Want ja, wie weet kwam ik elders in Nederland wel een fijne plek tegen om te wonen. Een jaar later, woon en leef ik nog steeds in Leiden en het is goed zoals het is. Ik heb een persoonlijke groei doorgemaakt en ervaar meer rust, vrijheid en licht in mezelf. Ik ben een huismus die graag onderweg is en daar vertel ik je in deze blog meer over.
Zoals ik al in eerdere berichten liet doorschemeren, is het goed dat ik weer thuis ben. Ik ben niet eerder thuisgekomen, omdat ik wegwaaide door dit winderige seizoen. Nee, ik houd ervan. De herfst en winter geven mij een bijzonder gevoel van LEVEN! De wind door mijn haren, de koude lucht / wind op mijn gezicht en de frisse lucht. Door deze tijd van het jaar ervaar ik de frisse levenskracht. Eentje die me wakker houdt, maar tegelijkertijd ook naar binnen laat keren. Ik vind het allebei heerlijk en in deze tijd van het jaar is het fijn dat het samenkomt.
Ik ben gaan fietsen, terwijl de bomen begonnen te schitteren in vele mooie kleuren om vervolgens haar bladeren langzaamaan los te laten. Prachtig, deze cyclus van het leven. Zaaien, opbouwen, bloeien, loslaten en verstilling. Thema’s die wij allemaal ook in onszelf hebben, want we zijn immers allemaal een onderdeel van al het leven hier op aarde.
Toen ik in september bezig was met het vormgeven van mijn fietsreis, was ik aan het bloeien. Ik zag mijn doel helemaal voor me en werd al blij bij de gedachte om naar mijn geliefde stad (LONDEN) te fietsen. Maar op een gegeven moment kwamen de thema’s loslaten en verstilling ook sterk de hoek om kijken. Oude patronen, gewoontes en emoties kwamen naar boven en wilden gezien worden.
Ik ben weer mijn veilige huisje gaan waarderen en vind ik het heerlijk als een huismus thuis te zijn. Dingen die helemaal bij dit jaargetijde horen en wat ook fijn is om aan toe te geven. Ik houd van rust, stilte en me daarbij kunnen terugtrekken in mijn eigen stulpje. Aangezien ik meer rust nodig heb vergeleken met de gemiddelde mens, is thuis zijn een hele luxe. Ik heb met niemand rekening te houden en kan mijn eigen gang gaan.
Het mooie van vertrekken
is dat je altijd weer kunt terugkomen.
Eerst droom je van het vertrek, daarna
van de reis, om vervolgens te verlangen
naar het terugkomen, op de plek
vanwaar je bent vertrokken.
Geniet van de droom, geniet van de reis,
geniet van de thuiskomst.
En ontdek dat je geluk altijd daar is
waar je zelf bent.
– Michael Pilarczyk
Logisch dat angsten naar boven komen, vlak voor vertrek. Het ego-stemmetje dat begint te ratelen om me veilig op mijn plek te houden, laat zich niet voor niets zien. Ik weet dat het erbij hoort, waardoor ik het er ook makkelijker kan laten zijn. En toch, deze keer fietste ik alles behalve jubelend weg. Een huilbui middenin de polders bij Zoetermeer liet me inzien dat ik het fietsen niet (meer) nodig heb om vrijheid, licht en inspiratie te ervaren. Het is aanwezig in mezelf. Zoals Michael Pilarczyk hierboven mooi zegt: ”Ontdek dat je geluk altijd daar is, waar je zelf bent”.
In die Hollandse polders kwam ik tot een mooi besef, waardoor ik vervolgens mocht loslaten. Het was nodig om de rest van de week vanuit de flow onderweg te zijn. Om vervolgens te ervaren dat ik niet de lange tijd (zoals vorig jaar) nodig had om me op te laden en te laten inspireren. Kortom, ik was na een week al meer dan verzadigd, waarbij het verlangen naar de gezelligheid van dit jaargetijde een grote rol speelde. GO WITH THE FLOW en wees daar waar je hart wilt zijn.
En precies wat Jelle van sochicken aangeeft in bovenstaande video: ”Het is alsof je besluit op weg te gaan naar Parijs, op de fiets. Dat je onderweg niet geniet, alleen maar omdat je gelooft dat wanneer je in Parijs zult zijn, je wel het geluk zult ervaren”. Vaak ervaren we het als vanzelfsprekend dat wanneer je je doel hebt bereikt, je dan hét geluk gevonden hebt. Maar juist de weg er naartoe, mag je die vreugde geven. Wanneer de weg naar het doel toe, teveel weerstand oproept, mag ik haar aanpassen. Daarnaast wordt er van je gevraagd te mogen voelen waarom het deze weerstand oproept. Wat heb ik nodig om wel stappen te maken naar het doel toe?
Of ik nu helemaal stop met reizen? Oh nee hoor, zeker niet. Ook begin komend jaar zal ik in de schitterende Oostenrijkse bergen verblijven. Ik zal weer (ondersteunend) werk verrichten in Gasthof Sonnenlicht en daar kijk ik erg naar uit. Het kleine dorp waar ik dan een tijdje zal wonen (Maria Alm), de gezelligheid van het hoog-seizoen met wintersporters, de schoonheid van het berglandschap, de heerlijke berglucht, de rust en stilte en mijn verlangen tot creatie. Ik kijk er enorm naar uit, omdat ik me er zo thuis voel. Het leven dat ik wil leiden, komt daar helemaal tot haar recht. Ik voel me thuis in de bergen en heb het gevoel dat ik daar – meer dan anders – LEEF!
Londen blijft mijn uitgangspunt, om met de fiets te bereiken. Ik schuif het even op de langere baan, zodat ik wellicht in het voorjaar via Hoek van Holland, Engeland kan binnen fietsen. Tot die tijd geniet ik van het huiselijke leven, waarbij ik Schitterend Leven leven meer vormgeef. Met als doel in januari naar mijn ‘andere’ thuis te gaan.
Zoals jullie waarschijnlijk wel hebben meegekregen, ben ik ongeveer 3 weken geleden weer op de fiets gestapt. Ook al was de eerste dag gelijk bloedheet (lees: ik kan erg slecht tegen de hitte), ik kon mijn geluk niet op! Onderweg zijn met alleen het hoognodige, draagt bij aan mijn geluk. Door mezelf te verplaatsen via mijn fiets, heb ik letterlijk en figuurlijk het stuur in eigen handen. In deze blog deel ik 3 inzichten, die ik op de fiets heb opgedaan. Inspiratie die me verder brengt in mijn schitterende reis door het leven ♡
1. Ik leef / creëer mijn leven
Sinds ik vanaf oktober van het afgelopen jaar begon met fietsen, is het me duidelijk geworden wat mijn missie is vanuit Schitterend Leven: ”vanuit mijn beperking ontdek ik schitterende mogelijkheden”. Deze slaat op alles waar ik mee bezig ben en waar ik voor sta in het leven. Zo is het mijn verlangen om vanuit vrijheid te leven en daarbij de schoonheid van het leven vast te leggen. Ik maak het voor mezelf mogelijk, wanneer ik het op mijn voorwaarden en dus mijn tempo kan doen. Ik ben me ervan bewust dat mijn beperkingen, ertoe hebben geleid dat ik vanuit mijn ziel ben gaan leven. Ik heb meer en meer mijn talenten leren kennen, waardoor creatie niet meer is weg te denken uit mijn leven. Vanuit mijn ziel / essentie, blijf ik ontdekken en hoop jullie hierin te inspireren en motiveren. Maar bovenal; ik wil mezelf blijven motiveren te blijven ontdekken!
2. Ik vertrouw op mezelf
Dit is toch zoiets moois. Vertrouwen hebben in mezelf en daar iedere keer weer naar terug te kunnen. Ik ga gerust mijn eigen gang, trek mijn eigen plan en vind dat heerlijk. Deze behoefte wordt alsmaar groter. Zo heb ik nu ook besloten om met de fiets te gaan k(r)amperen ;-) Kamperen is iets wat ik erg graag doe, maar nog nooit alleen heb gedaan. En aangezien dit het jaar is van ontdekken, mijn grenzen te verleggen en mee te bewegen met de flow, laat ik me ook hier niet uit het veld slaan. En terwijl ik dit schrijf, voel ik gelijk weer een sprankelend gevoel van geluk. Gaan en staan wanneer ik maar wil zonder daar mijn werk, sociale contacten, rust en inspiratie voor te laten. Waarom alles op één plek, wanneer dit ook overal kan? Ook dan word ik er dikwijls mee geconfronteerd dat ik heel goed naar mezelf moet luisteren, naar wat mijn lichaam wil en kan. Maar goed, dat ervaar ik thuis ook.
3. Ik blijf onderweg….
Natuurlijk, we zijn allemaal onderweg in het leven. Het leven gaat alsmaar door, ongeacht wat we meemaken. Er is geen ‘stopknop’ aanwezig en toch is het aan ons om zo nu en dan even stil te staan. Stilstaan bij de dingen die belangrijk voor je zijn.
Mijn verlangen om onderweg te blijven, is niet meer weg te denken uit mijn leven. De overtuigingen die mij hiervan willen weerhouden, zijn langzamerhand aan het verdwijnen. Want ja, volgens mij profiteer ik gewoon door mijn situatie!? Een chronische beperking en toch reizen? Vreemd hoor! Haha ja, er is heel wat door mijn hoofd gegaan de afgelopen tijd. Maar wanneer ik naar mijn diepste binnenste kijk, ervaar ik dat mijn verlangen groter is dan alle overtuigingen bij elkaar. En weet je wat ik besloten heb? Ik blijf meebewegen in de flow. Ik zie mijn angsten en overtuigingen wel, maar laat me er niet meer door leiden. Ik blijf onderweg en ontdek iedere keer nog meer mogelijkheden!
In de FLOW blijven… Een thema wat me de afgelopen maanden veel geluk, energie en zelfkennis heeft gegeven. Ik kan je wel zeggen dat ik ”verslaafd” ben geraakt aan nieuwe impulsen. Inspiratie, ruimte en vrijheid zijn voor mij onmisbaar geworden. Waar ik op het moment tegenaan loop, is dat ik hier nu zo aan gewend ben, dat ik onrust ervaar wanneer dit er niet is. En dat moment is NU. Tegelijkertijd nogal tegenstrijdig, nieuwe impulsen betekenen prikkels en laat dat nou net zijn dat ik daar vaak zo uitgeput van raak. Maar aan de andere kant geeft het me ook energie! Lekker verwarrend dus… ;-) En toch, de ervaringen, lessen en tijd die ik nu sinds oktober doormaak, zijn heel waardevol. Hier ben ik oprecht dankbaar voor. In deze blog deel ik mijn persoonlijke lessen van de afgelopen tijd met jou ♡
ONRUST
Nu ik sinds de kerst bij mijn ouders ben (met een aantal dagen Spanje ertussen), ervaar ik momenten van onrust, verwarring en verdriet. De Aleid op de fiets voelt in vlagen op de achtergrond. Zo heb ik de keuze gemaakt voor de komende tijd naar Oostenrijk te gaan, met hetzelfde doel: de schoonheid van het leven vastleggen in woord en beeld (fotografie). En dat is wat mij geluk geeft, mijn verlangen omzetten in een levensdoel. Maar aangezien ik nog geen ‘zekerheid’ heb of ik een plek zal krijgen voor kost en inwoning, maakt me dat onrustig. Aan de ene kant omdat ik al weg had willen zijn, aan de andere kant omdat ik nu bij mijn ouders verblijf. Het voelt soms weer zoals vroeger, toen ik in de periode na de operatie niet naar school kon. Ik voelde me machteloos, passief en ik schaamde me. Zoals ik toen geen doel had, heb ik dit nu wel. Maar de angst om stil te blijven staan, is nu wel aanwezig.
Mijn wilskracht is nogal sterk en ondertussen is het wel bekend dat deze vaak sterker is dan de wil om eens helemaal niets te doen. En dit is precies wat ik op het moment merk; alsof alles een doel en resultaat moet hebben.
Alles wat ik doe voor Schitterend Leven, geeft mij veel geluk en plezier. In combinatie met die wilskracht van mij, ga ik maar door. Als ik er niet met mijn handen mee bezig ben, dan ben ik er wel in mijn hoofd mee bezig. Vanuit mijn hoofd maak ik mezelf wijs dat wanneer ik dit niet om handen zou hebben, me minder gelukkig zou voelen. De afgelopen maanden vroeg ik me al fietsende af; ‘Wie ben ik wanneer ik niets heb’?
In de essentie ben ik dit Schitterende Leven en draag ik dit ook uit, wanneer ik niet aan fotografie doe en geen blogs / versjes zou schrijven. Er zit iets onder de oppervlakte, wat gezien wil worden. Wat nog meer gezien wil worden. En niet om aandacht te krijgen, maar juist vanuit de kwetsbaarheid, puur willen zijn.
”Troebel water wordt helder als je het met rust laat”.
Uit: Happinez magazine
Ik heb een visionboard gemaakt voor 2017, met de dingen die ik belangrijk vind voor het komende jaar, mijn verlangen en wat ik wil geven en ontvangen. Morgen zal ik hierover een blog online zetten.
Het vlammetje mag weer gaan branden
Afgelopen weekend had ik met een vriendin in Den-Bosch afgesproken (halleluja voor mijn NS-weekend abonnement). Ik had er zin in, want ik zag haar weer en ik was even in een andere omgeving. Zo stapte ik gisterochtend in de trein en even later vroeg een vrouw me of ze mijn telefoon even mocht lenen, omdat ze deze in het klooster was vergeten (waar ze een week geweest was). We raakten aan de praat, terwijl iedereen om ons heen was vast geplakt aan telefoons.
Op een gegeven moment vertelde ik over mijn fietsreis van de afgelopen maanden en voelde ik weer dat vlammetje branden. Maar ook bij haar ontstond iets en ze heeft in een half uur een paar keer gezegd dat ze blij was dat ze haar telefoon was vergeten! Ze gaf me haar adres en nodigde me uit, voor als ik in de buurt zou zijn! Tot slot gaf ik haar mijn kaartje mee (versje over in verbinding leven).
Dit is precies waar ik het voor doe; contacten maken, verbindingen leggen én delen vanuit kwetsbaarheid. Het maakt me vrolijk en energiek.
Kortom, ik heb de afgelopen maanden vooral leren vertrouwen. Vertrouwen op mezelf, mijn innerlijk weten. Ik heb ervaren dat ik mijn hoofd niet altijd de zin hoef te geven, maar juist mag focussen op mijn hart. Daar zit de intuïtie, het vertrouwen, de rust, de innerlijke leiding. Zoals Walt Disney mooi zei: ”Als je het kunt dromen, kun je het ook doen”.
”Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond”.
Jan Brokken
NB. Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik ondersteunend werk mag komen doen in een Hotel / Restaurant in Maria Alm. Door te vertrouwen, komt het vanzelf ♡
Toen ik in september bezig was met het vormgeven van mijn fietsreis, was ik aan het bloeien. Ik zag mijn doel helemaal voor me en werd al blij bij de gedachte om naar mijn geliefde stad (LONDEN) te fietsen. Maar op een gegeven moment kwamen de thema’s loslaten en verstilling ook sterk de hoek om kijken. Oude patronen, gewoontes en emoties kwamen naar boven en wilden gezien worden. 
