Ik schreef laatst al een stukje over ’thuis’ op social media. Ik had het over de vragen: Wanneer ben je thuis, hoe voelt thuis en waar ben je thuis? Vragen die me de laatste tijd bezighouden en die voor mij van grote waarde zijn. Ik voel me snel ergens thuis, als ik maar iets bij me heb zodat ik mijn eigen dingen kan blijven doen. Ik wil kunnen creëren; dus mijn inspiratieboekje, potloden, pennen, laptop en camera gaan altijd mee! Meer heb ik eigenlijk niet nodig (naast dat mijn medicatie zeer belangrijk is, anders valt er weinig te creëren haha). In deze blog vertel ik je wat er gebeurt wanneer ik mijn hart volg en of ik in Oostenrijk zal blijven of niet. Voor mij is thuis waar mijn hart is (en waar bloemen zijn) ♡
Ik ben nu precies 2 maanden in Oostenrijk en ik voel me thuis. Ook al heb ik een studio in Leiden (die min of meer op mij te wachten staat, zo voelt het), ik voel me net zo en misschien nog wel meer thuis, hier in het appartementje waar ik deze maanden heb mogen verblijven. Het is een gevoel, ik heb gezelligheid en veel rust om me heen en daarbij zit ik ook nog in de schitterende bergen! Maar zo kan ik dit op veel plekken ervaren. Aan de ene kant geeft me dit geluk, aan de andere kant ervaar ik daardoor ook wel eens onrust. Ik ben gaan ervaren dat een basisplek in NL fijn is (voor nu nog Leiden), om van daaruit te vertrekken en weer terug te komen.
OPGERUIMD STAAT NETJES
Ik voel me thuis, wanneer ik datgene kan doen wat ik graag doe en me door rust, inspiratie en licht kan omgeven. Door de jaren heen heb ik gemerkt dat ik in mijn huis zo min mogelijk prikkels wil ervaren, waardoor ik heel veel spullen heb weggedaan. Ik hield altijd al van opruimen en iets netjes maken, maar nu werd ik me nog bewuster van wat ik allemaal had. Vrienden en familie die in die tijd bij mij thuis kwamen, wisten niet wat ze meemaakten haha. En dat allemaal dankzij het (wel wat extreme) boek Opgeruimd!
www.buzzfeed.com
En nu ik dit artikel aan het schrijven ben, realiseer ik me dat ik dit binnenkort wel weer eens kan gaan oppakken (als er nog letterlijk iets op te pakken valt haha). Nee hoor, er valt altijd nog van alles weg te doen, maar soms is daar het moment nog niet naar.
Wat het wegdoen / weggeven van spullen voor zin heeft? Het geeft mij veel rust, overzicht en geluk, wanneer ik met minder kan leven. Nu ik maar liefst een half jaar niet ’thuis’ ben geweest, kijk ik heel anders naar mijn spullen en de ruimte waarin ik leef. Eerlijk gezegd heb ik geen zin om terug te gaan naar Leiden. Maandenlang heb ik geleefd met alleen het hoognodige. Ik kan me niet bedenken of ik iets daadwerkelijk gemist heb. Het geeft mij zoveel ruimte en vrijheid, om alleen dat te hebben waar ik blij van word. En natuurlijk, dat heb ik ook wanneer ik weer thuis ben met meer spullen. Het is dat ik dan weer meer aan één plek gebonden ben. De drang is groot om me te blijven verplaatsen, dus dat zal ik ook vanuit huis blijven doen.
Waar ik wel zin in heb is familie en vrienden te zien en leuke dingen te ondernemen. En dat is precies ook wat ik de laatste tijd heb ervaren; ik voel me niet per se thuis op 1 plek. Ik zal vanuit Leiden gaan kijken voor een andere, rustigere plek om te wonen. Ik wil weg uit de randstad, daar voel ik me niet meer thuis.
Thuis in Oostenrijk
BLIJF IK IN OOSTENRIJK?
Zo verblijf ik nu nog in het fijne appartementje in Maria Alm. Van hieruit heb ik tot 2 weken geleden in Gasthof Sonnenlicht gewerkt. Nu mag ik hier gratis verblijven, om veel te schrijven en nog van de bergen te genieten. Super fijn en heel lief van de eigenaren.
Ook al voel ik me hier nog steeds thuis, het is anders geworden. Het dorp is verlaten, de bergen zijn leeggestroomd en de sneeuw wordt met de dag slechter. Dé sfeer is verdwenen en ik merk onrust in mezelf. Mijn hoofd zegt dat ik nog wat langer moet blijven, mijn hart geeft aan dat ik langzaamaan mijn tas mag gaan pakken. Gevoelsmatig denk ik dat ik over ongeveer een week weer in Nederland zal zijn. Het is voor nu genoeg geweest en wie weet ga ik dit jaar weer terug naar de bergen. Wat ik wel weet: ik volg mijn hart, zij zal de weg wijzen ♡
Fotografie, mijn lust en mijn leven. Zoals ik als kind denkbeeldige foto’s maakte van de mooie dingen om mij heen, zo kan ik fotografie niet meer wegdenken uit mijn dagelijkse leven. Met name hier in de bergen, waar ik er geen genoeg van kan krijgen. Iedere dag is anders; de bergen die bedekt zijn door een laag mist, regen, sneeuw, kou, warme dagen, veel zon en een blauwe lucht. Zoals het in januari een winterwonderland was, heeft maart plaats gemaakt voor hogere temperaturen. Maar ook is de sneeuw langzaamaan gaan smelten (lees: papperige sneeuw) en het is nu zichtbaar rustiger door de toeristen die huiswaarts keren. Zo heb ik voornamelijk gefotografeerd vanuit Maria Alm in het Hochkönig gebied en vorige week in Zell am See / Kaprun, toen ik daar een weekje op wintersport was. In deze blog deel ik de mooiste beelden van de afgelopen tijd. Gewoon, omdat het kan ♡
H O C H K Ö N I G
Mijn uitzicht vanaf het balkon :-) Prachtig om te zien, hoe de wereld in dikke mist is bedekt, om vervolgens in de middag helemaal open te breken.
Z E L L A M S E E // K A P R U N
De Grossglockner, dé hoogste berg van Oostenrijk van 3798 m in de Hohe Tauern. In 1800 werd deze berg voor het eerst beklommen.
Op het hoogste punt van deKitzsteinhorn, hadden we dit uitzicht, van o.a. De Grossglockner.
Op het moment ben ik me aan het oriënteren wat ik over een kleine 2 weken wil gaan doen. Mijn tijd in Maria Alm zit er dan op, maar ik wil ook nog niet gelijk naar Nederland. Wat dan wel? Vorig jaar hoorde ik over het bijzondere groene meer in Oostenrijk, bij het dorpje Tragöss in Steiermark. Wat normaal gesproken een park is, is in de lente een meer. Het was altijd een attractie voor duikliefhebbers, maar sinds 2016 is het verboden geworden om hier te duiken, aangezien er teveel schade werd aangericht. We kunnen er dan nu wel niet duiken, maar ik heb hier wel mooie foto’s (+ een filmpje) om je dan toch een beeld te geven van deze bijzondere plek. En wie weet ga ik er dit jaar alsnog naartoe om mooie beelden te maken :-)
Zo loopt het park ieder voorjaar vol met kristalhelder smeltwater. Wat moet dat een mooi plaatje zijn (daar liegen deze foto’s niet om)!
Aangezien in het voorjaar het bergwater zorgt voor een meer in het dal, maakt dat het water een groene kleur heeft vanwege het gras. De lente die volop aan de gang is wordt als het ware bevroren. Hierdoor blijven de net uitgelopen bloemen geconserveerd. Prachtig lijkt me dat!
commons.wikimedia.org
www.holidaytoaustria.com
Is er iemand die al is wezen kijken of wellicht een tijdje terug hier heeft gedoken? Dan hoor ik het graag! :-)
Het is alweer ruim 5 weken dat ik in Oostenrijk leef, werk en woon. De tijd vliegt voorbij. Het zijn weken die in het teken staan van plezier, levenskunst, veel sneeuw en zon, zelfwaardering, dromen en doen, zelfkennis, geluk, skiën, inspiratie, fotografie, schrijven, lezen en zoeken naar balans (!). Deze thema’s zijn voor mij hét onderdeel van een schitterend leven. De ervaringen, het avontuur en de schoonheid die ik hier mag meemaken, maken mij een rijk mens! Het is zeker niet altijd makkelijk, met een lichaam / hoofd wat geregeld andere signalen geeft dan ik zou willen. Maar juist dat maakt dat ik weer iedere keer een stapje dichter bij mezelf kom ♡
Op het moment ervaar ik een periode waarin ik geniet en lach, maar ook frustratie, boosheid en verdriet ervaar. Nu zul je wellicht denken; heerlijk toch om hier te mogen leven en wonen!? Nou en of! Daar ben ik ook heel dankbaar voor. Dit is nu mijn wereld, mijn werkelijkheid, mijn leven. En juist daar horen voor mij ook de diepliggende emoties bij. Dit steekt met name de kop op wanneer ik aan het skiën ben, maar ook mijn lichamelijke beperkingen rondom het werk dat ik doe. Zowel in de bergen, als met werken voel ik dat mijn lichaam wel wil, maar de sturing vanuit mijn hoofd teveel wordt geprikkeld. Dit leidt geregeld tot overprikkeling, uitputting, labiliteit en niet helder meer kunnen denken. Zo heb ik de sterke overtuiging niemand tot last willen zijn, maar daardoor zit ik eerder mezelf in de weg.
Nu ik in Oostenrijk verblijf, een land waar ik me altijd erg thuis heb gevoeld en daar nu langere tijd van mag genieten, worden deze punten extra aangeraakt. Ze doen geregeld zeer. Ik begin nu ook steeds meer naar mezelf toe te erkennen dat ik verdriet heb van de dingen die me zo’n moeite kosten, terwijl ik het graag wil. En dat voelt eenzaam. Ik ben heel graag op mezelf, reis het liefste alleen en dan ervaar ik geen eenzaamheid. Maar dit ervaar ik wel wanneer ik het gevoel heb iets van me te worden verwacht + wil en ik het niet (volledig) kan. Dit heeft er nu wel toe geleid dat ik nu echt pas ben gaan voelen dat ik niet voor niets een uitkering heb. Ik ben dan wel aan het reizen en doe van alles, maar alles in mijn tempo. Het klinkt allemaal heel geweldig wat ik doe en dat ís het ook, maar wanneer ik zeg dat ik door Nederland aan het fietsen ben, aan het skiën ben in de bergen, werk in een hotel / restaurant, dan heb ik ervoor gezorgd dat dit zoveel mogelijk is aangepast naar mijn kunnen (en dan nog is het vaak teveel). Daardoor kom ik niet onnodig thuis te zitten en kan ik alsnog het leven ervaren, wat ik graag wil. Alles waar ik van droom, daar wil ik daadwerkelijk iets mee doen. Ook al lijkt iets niet haalbaar, dan pas ik het op zo’n manier aan dat het wel te doen is voor mij. Ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik overal mogelijkheden zie (soms misschien wat té vaak haha).
Ik wil (be)leven, ontdekken en zoveel mogelijk uit het leven halen. Dat betekent dat ik me niet hoef te vergelijken, want daar heb ik helemaal niets aan (net zoals jij daar niets aan hebt)!! De basis is voor mij gelegd doordat ik iedere maand een bepaalde zekerheid heb van inkomsten. Van daaruit kan ik mooie dingen maken, het leven ontdekken op allerlei gebieden en in contact blijven met mezelf. Als dat geen rijkdom is… ♡
Ik houd van de winter! Nou ja, een winter waarbij er een dik pak sneeuw ligt, de zon schijnt én de lucht blauw is. Een beetje veel gevraagd misschien!? ;-) Gisteren had ik het geluk dat dit favoriete winterse plaatje zich weer aandiende. Dus ik pakte mijn camera, sprong op de latten en maakte onderstaande foto’s op de Aberg in Maria Alm. Mocht je dit seizoen nog op wintersport gaan, hopelijk zorgen deze winterse plaatjes voor wat voorpret (maar ook wanneer je niet naar de bergen gaat).
Lekker zonnen en ontspannen
Maria Alm am Steinernen Meer
Geen goede kwalitatieve foto (gemaakt met mijn telefoon), maar het gaat om het sfeerbeeld :-)
Heb je nog geen genoeg van de winterse beelden uit Oostenrijk? Dan heb ik hiermeer foto’s.
