EIGEN KOERS VAREN | Ik heb een keuze gemaakt

EIGEN KOERS VAREN | Ik heb een keuze gemaakt

Misschien herken je het wel. Je hebt een mooi plan en je gaat er helemaal voor. Een idee dat je ver gaat brengen. In dit artikel vertel ik je meer over mijn (innerlijke) reis en het varen van mijn koers. Een reis die van binnenuit komt en zich vervolgens in allerlei vormen giet. Op het moment heb ik een keuze gemaakt en daar zal ik je meer over vertellen. 

 

Het leven valt vaak niet te plannen. Het is maar goed dat we wel allerlei plannen maken en daarbij een doel voor ogen hebben. Het houdt ons gefocust, waardoor we ergens voor gaan. Onze dromen, het tikken van ons hart en onze unieke kwaliteiten. Zij zijn essentieel om dát leven te leiden, waar je van gaat schitteren! Voor mij is dit altijd al een leidraad in mijn leven geweest.


Als jong kind, was ik veel aan het stralen en ervoer ik de wereld om me heen als licht. Vanaf ongeveer mijn 9e jaar begon dit te veranderen. Ik ging vanuit mijn kern, naar een leven in mijn hoofd. Een hoofd vol angsten en onzekerheden. Ik begon me te verstoppen, zag overal tegenop en was veel verdrietig. Het pure, onbevangen kind begon te worstelen met het leven. Achteraf gezien, was het ook de leeftijd dat de tumor in mijn hoofd grotere vormen begon aan te nemen. Letterlijk en figuurlijk zat hij duidelijk in de weg.


Deze twee verschillende periodes, ervaar ik als de dualiteit van het leven. Je kunt je laten leiden door angst en negativiteit. Aan de andere kant is er ook de keuze vanuit licht, liefde en je schitterende kern te leven. Het is maar net waar je voor kiest. Door dichtbij jezelf te blijven, gaan angst en negativiteit minder snel met je op de loop.

Sinds de laatste tijd is het kleine, pure en lichte kind dichtbij. Ze loopt met me mee op mijn levenspad. Ze fietst met mee, terwijl ik Nederland / Europa verken op de fiets. Door nauw contact te hebben met mijn innerlijke kind, kan ik nauwkeurig aanvoelen welke keuzes is mag maken.
Sinds ik 14 jaar geleden geopereerd werd aan een hersentumor, is mijn leven enorm veranderd. En wat ben ik blij dat dit al op jonge leeftijd is gebeurd! Noodgedwongen wordt er van me gevraagd om iedere dag, ieder moment te luisteren naar wat mijn lichaam me te vertellen heeft. Ik kan je zeggen dat ik hier vaak mee geworsteld heb. Want weet je, onze maatschappij draait maar door. Vaak vanuit ieders ratio. Ik voelde me geregeld eenzaam, omdat ik vanuit mijn gevoel wilde leven. Het leek niet te mogen en ik voelde me anders. Maar nu kan ik niet anders meer dan mezelf dit vanuit liefde toe te staan. Ik heb niet voor niets dit pad in mijn leven gekozen, dus kan ik er maar beter iets moois mee gaan doen.

SLAPEN ‘OP’ DE FIETS

Ruim een week geleden begon ik emotioneel te wankelen en sindsdien ervaar ik fietsen (met alles daaromheen) als ballast en zwaar. Mijn ratio (en die van mijn omgeving) zegt af en toe ”Wat jammer”. Maar het is wel duidelijk dat het voor nu klaar is, het is wat mijn lichaam en geest me vertelt. Dit is wie ik óók ben. Ik ben van nature een vrolijk en spontaan persoon, met een lichaam / hoofd die geregeld een eigen leven leidt.

Over het algemeen krijg ik in de middag een slaap-aanval en dat is met mijn medicatie niet op te vangen. Vooral wanneer ik op de fiets zit, is dit erg lastig (slapen op de fiets en de richting verandert vanzelf haha!). Ik ben dan aan het vechten tegen de slaap. En dat is iets waar ik het nu helemaal mee gehad heb. Er niet aan toe kunnen geven, put me zo uit, dat ik continue achter de feiten aanloop. Of ik nu mijn leven leid vanuit huis of dat ik nu onderweg ben, ik kom dit overal tegen. Zowel mijn kwaliteiten, als mijn beperkingen. En laat het nu juist net zo zijn dat deze twee dingen ook mooi samen kunnen gaan!

Ik ervaar geregeld nieuwe mogelijkheden, ook al is het ook vaak niet makkelijk. Het is zwaar om te voelen hoe snel het ‘normale’ leven mijn hoofd laten uitputten. Laat staan het reizen. Ik ben daardoor snel overprikkeld, maar tegelijkertijd zoek ik het ook op voor mijn levensgeluk. Ik maak dan wel geen fysieke hormonen aan die – o zo belangrijk zijn om te (over)leven – het GELUKSHORMOON wordt wel veelvoudig aangemaakt. PUUR NATUUR! 

KORTOM, ik heb besloten om vandaag huiswaarts te keren. En dat doe ik niet fietsende, maar met de bamboe-fiets in de trein. Misschien komt het abrupt over (voor mij eigenlijk ook wel), maar voor nu is het beter zo. 

Waar ik graag mee wil afsluiten: ik heb de laatste weken veel inspiratie opgedaan. Zo ben ik van plan meer met kleur te werken. Datgene wat er in me leeft niet alleen in woord te vatten, maar ook in kleur en vorm. Als kunstzinnig therapeute mis ik dit toch wel. In mijn huisje ga ik een bureautje voor het raam creëeren, zodat daar de focus is voor mijn (levens)werk. Ik ben van plan iets te ontwikkelen van waarde, voor vrouwen tussen de 20 – 35 jaar. Ik wil hen motiveren om vanuit hun hart en ziel te leven, naar een lichter leven vol mogelijkheden. En tot slot ga ik me richten op mijn doelen voor 2018! Er staan mooie dingen in het verschiet en dat allemaal vanuit (een) Schitterend Leven ♡