De tijd ‘fietst’ voorbij.
Wat vliegt de tijd toch voorbij of beter gezegd, de tijd ‘fietst’ voorbij ;-) Ik ben nu ruim een week op pad en ik beleef de tijd op een heel andere manier. Niet één dag is hetzelfde, ik wissel geregeld van slaapplek en zie / ervaar andere dingen. Door zoveel nieuwe impulsen, lijkt het alsof ik al heel lang onderweg ben. Tegelijkertijd denk ik, het is nog maar een week geleden dat ik vertrok! Daar ben ik blij om, want ik heb nog wel even ;-)
Het thema tijd houdt me dus ook wel bezig. Hoe besteed ik mijn tijd in dit leven, waar gaat mijn tijd aan verloren en wat is tijd eigenlijk?
Een periode van 2 maanden
Ik stel mezelf als doel, om in ieder geval 2 maanden onderweg te zijn. Of ik 2 maanden zal fietsen, dat weet ik niet.. Daarin laat ik me verrassen. Wat ik wel weet: ik wil er een ‘sport’ van maken om zo min mogelijk voor overnachtingen te betalen. Tot nu toe (ik ben nu 9 dagen onderweg) heb ik nog voor geen enkele overnachting hoeven betalen.
Hoe ik dit aanpak? Ik benader verschillende B&B’s, waarin ik mijn plan voorleg. Ik krijg eigenlijk alleen maar leuke, enthousiaste en ontroerende reacties. Maar aangezien het nogal kort dag is én we in de periode van de herfstvakantie zitten, krijg ik geregeld te horen dat ze vol zitten. Ondanks deze toeristische weken, heb ik toch 6 nachten kunnen doorbrengen in een geweldig leuk appartement De heerlijkheid en een huiselijk Bed & Breakfast Madura.
Leven met minder
Dat ik het op deze manier doe, heeft te maken met dat ik niet ‘veel’ te besteden heb. Ik krijg iedere maand een WAJONG-uitkering en het is heel fijn dat dit mij een basis geeft. Er wordt voor mij mogelijk gemaakt dat ik dit kan doen. In beweging kunnen zijn (letterlijk en figuurlijk) om te ervaren waar mijn krachten nu écht liggen. En dat ik niet veel (wat is eigenlijk veel?) kan uitgeven, daar heb ik geen moeite mee. Ik merk dat ik het leuk vind, bewust om te gaan met geld. Meer heb ik ook niet nodig. Dit heeft er ook toe geleid dat ik op een creatieve manier ben gaan leven. En zo ook op dit moment! En ik kan je zeggen, dit alles heeft ook te maken met vertrouwen.
In juli en augustus heb ik gedurende twee weekenden een training op het gebied van reizend ondernemen gevolgd bij Wonderlijk Werken. Ik vond het echt geweldig. Althans, tot de laatste dag… Toen knapte er iets bij mij en gingen alle alarmbellen keihard af. Natuurlijk heel interessant wat hier gebeurde (en de dagen erna), maar op dat moment wist ik niet wat me overkwam. Ik begon weerstand te ervaren, aangezien we die laatste dag onze dromen concreet gingen maken. De gedachten: ”HELP, ik kan niet meer terug en er wordt wat van me verwacht”, raasden door me heen. Alsof mijn tijd en ruimte van me werd afgepakt.
Dat ik nu door Nederland fiets, is hier mede op gebaseerd. De weerstand die ik toen heel sterk voelde, komt natuurlijk ergens vandaan. Door mijn eigen land te ontdekken, zonder dat ik ver weg moet, kom ik terug bij de basis.
Op het moment ben ik ook iets concreet aan het neerzetten en dat geeft geen weerstand. En waarom nu niet? Nou, ik kan nu doen wat ik wil en ik denk dat dáár de essentie zit. Volgens mij mag ik eerst deze (innerlijke) reis maken, voordat ik iets concreet ontwikkel of neerzet. De afgelopen jaren sloeg ik vaak een aantal stappen over (mijn hoofd kon veel dingen begrijpen), maar vanuit mijn gevoelsgebied was ik daar nog niet. Vandaar mijn fiets-tocht: ik wil mezelf ontmoeten, andere mensen tegenkomen en hun verhalen horen, in beweging zijn in de natuur, stilte opzoeken en niets doen, lezen, fotograferen en schrijven. Genoeg te doen dus, maar dan in mijn eigen tijd en op mijn voorwaarden ;-) Die trainingen die ik wil ontwikkelen, het boek dat ik wil schrijven… Ze lopen niet weg! Eerst deze stap en dan pas de volgende.
Ik koester de tijd die ik nu helemaal voor mezelf heb. Zo ben ik op de fiets alleen met mijn gedachten en gevoelens. Dit kan zo nu en dan nogal confronterend zijn. Maar dat is nu juist de bedoeling van deze (innerlijke) reis. Ik wil mezelf uitdagen, ondanks / dankzij mijn beperkingen! En daar hoef ik niet ver voor van huis. Eenzaamheid, verveling, verdriet, pijn, angst… Allemaal emoties die ik ruimte wil geven. Tot nu toe hebben ze zich nog niet veel geopenbaard, maar als het er is dan is het ook goed! Ik wil hier de tijd voor hebben, aandacht in mezelf te steken.
