PERSOONLIJK VERHAAL | Mijn uitdaging in kwetsbaarheid

PERSOONLIJK VERHAAL | Mijn uitdaging in kwetsbaarheid

Verbeeldingskracht
In mijn verbeelding zit ik vaak bovenop een berg. Dan voel ik me gedragen.

Stevig en dromerig op aarde.

Omringd door schoonheid om me heen. Daarbij worden uitgenodigd om dit ook in mezelf te mogen ervaren.

De eeuwige inspiratie waarmee ik gevoed word, in een landschap van licht, tijdloosheid en vrijheid. Alsof ik me weer dichtbij de bron van het ‘hemelse’ licht bevind. Die hemelse wereld van licht, liefde, vrijheid en tijdloosheid. Ik was er jaren naar op zoek. Hier op aarde en daarbuiten.

 

De jaren voor én na de operatie lieten me wankelen. Als kind liep ik al rond met veel verdriet, eenzaamheid en boosheid. Ik voelde me niet compleet en was veel bezig met de dood, terwijl daar toen geen directe aanleiding voor was. Vandaag de dag kan ik het gevoel van ‘niet compleet’ zijn nog steeds ervaren, maar nu weet ik heel sterk wat ik nodig heb. Ik geef de ruimte aan mezelf om me heel te voelen.

 

Geboren worden
Ik schreef er al eerder over en ga hier ook zeker nog een artikel aan wijden. Wanneer je geboren wordt als alleen-geboren-tweeling, heeft dit meer impact op je leven, dan je wellicht in eerste instantie denkt. Voor mij een levensthema waarbij er van me gevraagd wordt om op mijn eigen benen te staan. Letterlijk en figuurlijk. Het letterlijk kunnen vertrouwen op mijn benen en voeten, heb ik altijd heel lastig gevonden.
Z
oals ik deze blog begon met ‘in mijn verbeelding sta ik stevig in de bergen’, zo mag ik juist in de realiteit vertrouwen op mezelf. Ik heb een sterk vertrouwen / overtuiging in mijn verbeeldingskracht. Dit vertalen naar het lichamelijke, is nog best een uitdaging!

 

Mijn uitdaging
Soms weet ik het even niet meer.
Zoals nu ik zo tegen mezelf aanloop.
Ik heb sinds december ‘last’ van diepe emoties. Verdriet en boosheid die ik vaak veilig kon verstoppen, zijn sinds een paar maanden veelvuldig aanwezig. Situaties die er niet voor niets zijn en me triggeren in dit gevoelige stuk.

De licht-energie waar ik mee werk, laat als vanzelf licht schijnen op mijn schaduwkanten.
Ik zet nieuwe stappen, waardoor patronen, valkuilen en emoties zichtbaar worden.
Het is intens. Heel intens. Zo nu en dan heb ik het hier met anderen over. En ook al kan ik goed over mijn eigen dingen praten, dit vind ik heel lastig. Vooral pijnlijk.

Kwetsbaar
En ik maar denken dat ik door te schrijven, me al kwetsbaar uit. De dingen die nu naar boven komen en heel duidelijk gezien willen worden, voelen wel heel kwetsbaar.
Als een flinterdun draadje, dat ieder moment kan knappen. Het vergt moed om stap voor stap het zeer kwetsbare stukje in mezelf steeds meer bloot te leggen.

 

Zoals een lamp een object kan verlichten, zo werkt dit ook bij lichtwerk (wat ik zowel op mijn klanten als op mezelf toepas). Een schitterende methode om licht te schijnen op dat wat gezien wil worden, maar dat kan ook betekenen dat de schaduwkanten aan het licht komen. De kanten van onszelf die vooral diep weggestopt worden, omdat ze té eng en verdrietig voelen. Het zijn vaak de kanten in onszelf waar we bang voor zijn.
Bang voor de pijn.
Bang voor onze eigen kracht.
Bang voor je kwetsbaarheid.

 

Dat is wat ik nu zelf heel duidelijk ervaar. Ik kan al een tijdje de echte pijn voelen, ik kan het uiten, ik kan het laten zijn.
Het ruimt op.
Het voelt eenzaam.
Het voelt wankel.

 

De kracht die hieronder zit, komt bij tijd en wijle naar boven. Het is iets waar ik doorheen mag. Door de pijn heen, naar meer en meer vrijheid in mezelf. Het mogen erkennen van de kracht in mezelf. Die mijn ‘beperkingen’ overstijgt.

Dit is ook juist wat ik vanuit Schitterend Leven jou wil meegeven. Krop het niet op. Verstop je niet. Ga het aan, ga er doorheen. Zoek de steun en wijsheid in jezelf en vraag hulp wanneer je het zelf even niet meer weet. Zorg dat jij het stuur in handen hebt, om sturing te geven aan je leven. De kracht in jou wil met de wereld worden gedeeld!

Leven dankzij medicijnen – deel 1

Leven dankzij medicijnen – deel 1

Om gelijk maar met de deur in huis te vallen… Vandaag is het 12 december en is het precies 12 jaar geleden dat ik ben geopereerd aan een hersentumor. Vanaf die dag nam mijn leven een andere wending. Thema’s als balans, rust, regelmaat, ritme en een gezonde leefstijl werden al gauw belangrijk in mijn leven, door veel vermoeidheid, hoofdpijn, overprikkeling… Vandaar ook dit artikel, ik wil graag mijn verhaal vertellen en delen hoe deze beperking mijn dagelijkse leven beïnvloedt. 

Afhankelijk van medicijnen

Maar wat hebben deze thema’s nu met een hersentumor te maken? Laat ik het je uitleggen. De zeldzame vorm die ik heb, ook wel een craniopharyngeoom genoemd, heeft ervoor doen zorgen dat mijn hele hormoonhuishouding is uitgevallen. De tumor zit rondom de hypofyse (een kleine hormoonklier, achter de oogzenuwen). Tijdens de operatie hebben ze een groot gedeelte kunnen verwijderen. De oogzenuwen hebben ze vrij kunnen maken, ook deze waren omgeven door de tumor. Toen ik op de IC weer bij positieven kwam, werd al gauw duidelijk dat ik geen hormonen meer aanmaakte en ik gedeeltes binnen mijn gezichtsveld kwijt was geraakt (ieder oog een kwart). De weken in het ziekenhuis heb ik nodig gehad om te worden ingesteld op de juiste dosering van de vijf hormonen. Vanaf die tijd ben ik genoodzaakt iedere dag mijn hormoonbalans op peil te brengen, met behulp van medicijnen. Dit heb ik nodig voor de onderstaande hormonen:

– Bijnier                                 (Energie voorziening, adrenaline)
– Schildklier                          (Stofwisseling, temperatuurhuishouding)
– Groeihormoon                  (Zowel groeien in de lengte, als de aanmaak van weefsels en cellen)
– Vrouwelijk hormoon         (Menstruatiecyclus etc.)
– Antidiuretisch hormoon   (Vochthuishouding)

Een pilletje

Wanneer ik een keer een pilletje vergeet, dan word ik hier snel genoeg mee geconfronteerd. Zo heb ik wel eens gehad dat ik de medicijnen van de bijnier en schildklier was vergeten. Ik begin op zo’n moment te trillen, ik word heel slap en futloos, ga voor me uit staren en ben vreselijk moe. Het is dan zelfs zo erg, dat ik voor niets meer in actie kom. Ik ben hierdoor een keer ruim een week uit de running geweest, iedere prikkel was me teveel. Kortom, ik ben erg afhankelijk van deze medicijnen.

‘Verstandig’ zijn

Wat ik ondertussen wel geleerd heb, is om ‘verstandig’ te zijn haha. Klinkt als een groot woord, maar ik ben inmiddels zo vaak teruggefloten, dat ik nu wel voel wat ik wel kan en wat niet. Niet dat ik hier dagelijks of wekelijks braaf naar luister hoor. Was dat maar waar! Maar nee, ik wil zelf ook niet altijd braaf binnen de gebaande paden lopen. Ik houd veel van gezelligheid, lekker eten, uitstapjes, reizen et cetera, wat ook gezond is om te doen! Toch heb ik vaak de neiging, om mezelf te veel uit te dagen. Ik wil niet ‘achterblijven’ en opvallen in wat ik niet kan. Maar toch, wanneer ik te veel van mezelf verg, merk ik dit gelijk in mijn hormoonbalans. Ik heb meer dorst, neig meer naar zoet drinken (waar ik nog meer dorst van krijg), val sneller ‘zomaar’ in slaap, temperatuurhuishouding begint te schommelen, ben passief / labiel en voel me bijvoorbeeld opgeblazen. Zoals je vast wel zult begrijpen, komt het erop neer dat ik veel baat heb bij regelmaat, gezonde en vitale voeding (zowel geestelijk als fysiek), op tijd rust nemen en sociale contacten.

Uitdaging

Voor mij ligt de uitdaging in het leiden van mijn eigen leven; binnen een wereld van prikkels, maatschappelijke druk, verwachtingen van anderen en overtuigingen van mezelf. Het is natuurlijk makkelijk om in een hutje op de hei te gaan zitten of naar de noordpool te verhuizen. Maar ja, is mijn doel in het leven niet juíst om dat leven te leiden, dat bij me past (in de wereld van nu)? Daarin is het voor mij de uitdaging om me niet te laten leiden door wat anderen doen, vinden en wat ‘normaal’ is. Afgelopen jaar ben ik deze uitdaging aangegaan en dat levert nu al wat op. Ik leer mijn eigen plek in te nemen, ondanks dat mijn lichaam niet altijd wil meewerken.

Dit ben ik en daar mag ik het mee doen, meer niet! :-)