7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

Wist je dat Winnie the Pooh een echte beer was uit Canada? Het zit namelijk zo: een aantal soldaten waren tijdens de eerste wereldoorlog, vanuit Winniepeg onderweg naar Europa. Een van de soldaten kocht tijdens de reis een klein beertje, die hij Winnie noemde. Je raadt het misschien al wel, maar dit beertje werd de mascotte van deze club soldaten en reisde mee naar Groot-Brittannië. Uiteindelijk bedachten ze dat het beter was dat het beertje een vast onderkomen kreeg en dat werd de London Zoo! 

 

Nu gaat het verhaal nog verder en komen we uit bij schrijver A.A. Milne. Hij kwam samen met zijn vijfjarige zoon, regelmatig in deze dierentuin. Zijn zoontje werd verliefd op de beer en noemde zijn knuffelbeer zelfs Winnie. Milne liet hierdoor zijn rijke fantasie op z’n beloop en in 1926 publiceerde hij het eerste verhaal. Winnie the Pooh was geboren, samen met zijn vriendjes Knorretje, Teigetje, Iejoor, Roe en niet te vergeten, Janneman Robinson!

Hierbij een aantal schitterende uitspraken van Winnie de Pooh en zijn vriendjes.

Christopher Robin (in Winnie the Pooh: Janneman Robinson), de zoon van A.A. Milne.

241382_original.jpg

 

1. ”What day is it?” asked Pooh. ”It’s today,” sqweaked Piglet. ”My favorite day,” said Pooh.

 

2. “De dingen die mij anders maken zijn de dingen die mij maken tot wie ik ben.”

 

3. “Ik denk dat we dromen zodat we niet zo lang zonder elkaar hoeven te zijn. Als we over elkaar dromen kunnen we altijd bij elkaar zijn.”

 

7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

 

4. “Niemand kan verdrietig zijn wanneer je een ballon hebt.”

 

7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

 

5. “Ik voel me enorm gelukkig dat ik iets heb wat gedag zeggen zo moeilijk maakt.”

 

6. “Als de persoon met wie je praat ogenschijnlijk niet luisteren, wees dan geduldig. Misschien heeft hij gewoon een stofje in zijn oor.”

 

7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

 

7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

 

7. “Rivieren weten: er is geen haast. Op een dag komen we er wel.”

 

7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

 

7 schitterende quotes van Winnie the Pooh

De levenswijsheid van mijn grootouders

De levenswijsheid van mijn grootouders

In dit artikel laat ik jullie zien, hoe mijn grootouders hun leven (hebben) ervaren. Ik heb gisteren een waardevol gesprek met hen gehad, over de schitterende momenten van het leven.
Ik heb het over mijn opa (93) en oma (91), die samen nog zelfstandig wonen. Ze zijn 61 jaar getrouwd en kennen elkaar al sinds hun jeugd op Ambon (Indonesië). Ze hebben veel van de wereld gezien en op veel verschillende plekken gewoond (vooral Zuid-Amerika), aangezien mijn opa bij de Shell werkte. In dit artikel de levenswijsheid van mijn grootouders!

 

  • WAT ZIJN VOOR JULLIE DE SCHITTERENDE MOMENTEN (GEWEEST)?

 

Mijn oma vertelt het volgende: ”De rust op een dag, zorgt vaak voor mooie momenten. Hierdoor ervaar ik ook de stilte en rust in mezelf. Dit voel ik vooral wanneer opa in de buurt is, anders vind ik het niet fijn.”
Opa haakt hierbij aan:‘Alles was goed. Buiten in de pure natuur. Ecuador, de oever, uitkijken over de rivier en het ontdekken van zoet water dolfijnen. Ik kan die beelden nog oproepen en dat brengt een tevreden gevoel met zich mee. Ik ervaar op die momenten een serene rust, net als toen (zo’n 70 jaar geleden). Mijn verbeeldingskracht is sterk, waardoor ik weer gemakkelijk naar deze momenten kan terugkeren”.

 

 

”Ik wist dat zij voor mij bedoeld was”.

 

 

Voor hen beiden geldt dat ze een gedeelte van hun jeugd hebben doorgebracht in Indië. Zoals mijn oma daar ‘het kind zijn’ sterk kon voelen, was dit voor mijn opa heel anders. Hij was veel alleen, maar vermaakte zich wel goed. Hij had het gevoel zich veel alleen te moeten redden. De grote avonturier in hem, is in die tijd geboren ;-)

 

Na hun jeugd verloren ze elkaar uit het oog. Ruim 60 jaar geleden kwamen ze elkaar weer tegen. Mijn opa liet er geen gras over groeien en nam mijn oma een aantal keer mee uit eten. Dit was niet zomaar iets voor mijn oma, het waren in haar ogen zeer uitgebreide etentjes. Voordat ze mijn opa ontmoette, ging ze nooit uit eten. Dit was dus heel wat voor haar.

 

 

  • IN WELKE SITUATIES VOELDEN JULLIE LEVENSKRACHT?

 

 

Opa: ”Naar mijn idee houdt dit nooit op. Ik ervoer dit vroeger tijdens mijn vele reizen, nu is dit voor mij in de verbeelding aanwezig.”

Voor mijn oma is dit aanwezig in haar geloof: ”Ik kom uit een gezin van kerkgang en dit is iets wat me altijd levenskracht heeft gegeven. De kracht om door te gaan en alles bij elkaar te rapen”.

 

 

  • WANNEER U IN EEN TIJDMACHINE ZOU KUNNEN STAPPEN, TERUG NAAR EEN SITUATIE DIE U NOG EENS ZOU WILLEN MEEMAKEN… WAT ZOU DIT DAN ZIJN?

 

 

Mijn oma vertelt: ”Ik zou graag weer als 14-jarige boodschapjes willen doen, samen met mijn moeder. Door de straten van vroeger, met de slager en de bakker. Ik had meer willen genieten van deze uitjes, erbij willen stilstaan. Ook de momenten dat ik via de achterdeur naar binnenging en riep: Ik ben er weer! Dat zijn voor mij momenten van rust.”

Opa: ‘Ik zou weer een tocht door de bergen willen maken, in Ecuador. Dit was ook een moment van rust en ruimte. Hier zou ik weer van willen genieten”.

 

TOT SLOT, WAT GEEFT U ONS (ALS JONGE MENSEN) MEE IN ONS LEVEN?

 

Mijn oma antwoordt gelijk: ”Oordeel niet te snel”! Waarop mijn opa zegt: ”Blijf in je eigen kracht staan, wat er ook gebeurt. Je hebt alleen jezelf, wees niet afhankelijk van een ander”.

 

 

Kortom, hun boodschap is duidelijk: We mogen bewuster stil staan bij de dingen die we meemaken, of het nu groot of klein is. Het leven gaat zo snel, het is zo voorbij. Blijf contact maken met de kracht en de rust in jezelf.

Leven dankzij medicijnen – deel 3

Leven dankzij medicijnen – deel 3

Dit is het derde deel van leven dankzij medicijnen. Het idee voor dit artikel werd een aantal weken geleden gelegd, tijdens mijn verblijf in Salzburg. Ik had sterk de drang om naar Schladming te gaan (zoals ik ook schreef in het artikel Mijn week in foto’s – Oostenrijk). Dit is een wintersportplaats, waar ik al vanaf kleins af aan kom en nu wilde ik in mijn eentje hier naartoe.

 

Toen alles nog ‘normaal’ was

 

De laatste keer dat ik hier in de zomer was, was in 2003. Een paar maanden voordat ik te horen kreeg dat ik ziek was. Een zomer toen alles nog ‘normaal’ was. Ik had een goed jaar op de havo / vwo gehad en ik had het naar mijn zin in de klas.
Het was een warme zomer. Daar waar we altijd skieden met veel andere mensen om ons heen, wandelden we nu in volledige stilte.

 

Toen ik een aantal maanden daarna in het ziekenhuis lag, dacht ik hier veel aan terug. De gedachte aan deze vakantie, voelde voor mij als veilig. Ook ervoer ik het als een omhulling, gezelligheid en warmte. Sindsdien dacht ik (voor een aantal jaar) veel terug aan vroeger.
In die tijd wilde ik me aan van alles en nog wat vastklampen, om die veiligheid van toen weer te voelen.

 

Omgaan met veranderingen

 

Nu is er wel iets veranderd. Een paar maanden na die zomer, werd de hersentumor geconstateerd, die mijn leven op alle vlakken zou veranderen. In die periode waren dat de normale (school)dagen, maar ook mijn sociale leven kwam er anders uit te zien. Dit heb ik heel lastig gevonden. Ik had het gevoel uit mijn comfortzone te zijn gehaald en was zoekende in hoe ik mijn leven kon gaan leiden. Ik had werkelijk geen idee, aangezien ik veel last had van hoofdpijn, vermoeidheid en moedeloosheid. Van de een op de andere dag mocht ik hiermee zien te dealen en dat ging nog niet zo gemakkelijk. Ik hobbelde voor mijn gevoel achter mijn leeftijd / klasgenoten aan en kon niets meer bijbenen. 

 

Dit ervaar ik nog steeds wel. Op het moment is mijn thema; hoe ga ik mijn eigen weg in deze wereld. Wat heb ik te bieden? Hoe zet ik dit neer, in combinatie met mijn beperkingen? Mijn ‘beperkingen’ zie ik overigens niet als een negatief iets. Ik ervaar het als een kans om geheel mijn eigen weg te gaan. Iedere keer wordt het me weer duidelijk dat ik meer naar mijn lichaam mag luisteren en vanuit zelfwaardering mag leven. Daar ben ik nu bewust mee bezig en dat geeft ruimte. Ruimte om mezelf te ontwikkelen, maar ook om echt te gaan leven!

 

Dieptepunt
Sinds de hersenoperatie, ben ik op alle gebieden gaan wankelen. Ik voelde geen grenzen meer, alles kwam heel direct en overweldigend binnen, waardoor ik me overprikkeld voelde. Voor mijn gevoel was alles een open wond, zo open en onveilig voelde ik me. Doordat ik in deze tijd begon met meditatie, ben ik beetje bij beetje mezelf weer gaan voelen. Ik begon te ervaren dat ik met beide voeten op de grond mag staan. Dat ook ik mijn plek in mag nemen in deze wereld. Later heeft hier de opleiding kunstzinnige therapie ook aan bij gedragen. In die tijd heb ik een groot dieptepunt ervaren. Dit was nodig om vanuit de duisternis (die angst met zich meebrengt), het licht weer te kunnen zien én voelen. Ironisch gezien komen deze twee dingen in het midden samen als kleur, waar ik tijdens de opleiding veel mee werkte. Ik ging er dus zelfs in mijn persoonlijke leven mee aan de slag ;-) 

 

Leven dankzij medicijnen - deel 5

Nat – in – nat schildering, een onderdeel van de metamorfosereeks van een plant. Door met dit proces bezig te zijn, is het ook een metamorfose op het gebied van persoonlijke groei.  

 

Niet voor niets

 

Het is ook niet voor niets dat ik op jonge leeftijd ziek ben geworden. Beter gezegd, de basis werd al gelegd in het embryonale stadium. Naar mijn idee heb ik een thema uit te werken, ook wel karma genoemd. Ik voel sterk dat ik mijn eigen koers mag varen. Eigenlijk word ik me eraan herinnerd, wat de essentie van het (mijn) bestaan hier op aarde is (en in het geheel).

 


De hypofysetumor (die er nog steeds zit) laat me inzien dat ik de verbinding tussen lichaam en geest mag helen. Ik begin steeds meer te ervaren dat dit niet los van elkaar hoeft te staan. Juist niet, we hebben niet voor niets een lichaam én een geest. In ons dagelijkse leven is het van belang dat deze samenwerken. Dat is ook de functie van de hypofyse. Volgens Christiane Beerlandt, auteur van het boek De sleutel tot zelf-bevrijding is ”de wil tot leven de motor achter de hypofyse”. Het staat daarbij symbool voor het evenwicht zoeken en is een contactpunt tussen lichaam een geest.
Voor de geïnteresseerden onder ons, zal ik hier nog wel eens dieper op in gaan ;-)

 

Voor nu geeft het boek Je kunt je leven helen van Louise Hay, mij veel inzichten. Het is zo belangrijk dat we onszelf niet bekritiseren. Als baby en peuter deden we dit toch ook niet? Overtuigingen zijn gedurende je leven, je denkpatroon gaan beïnvloeden met negativiteit. Zonde! Het is een boek dat je aan het werk zet en daar ben ik op het moment mee bezig.

 

Voelen


Ik ben me gaan realiseren dat ik tot voor kort, het liefste vanuit mijn psyche leefde. Alles wat met mijn lichaam te maken had, wilde ik niet voelen. Als kind al, durfde ik niet veel. Overal zag ik gevaar. Dit is nog steeds aanwezig, maar ik begin nu meer te leven. Ik stap over drempels om mezelf uit te dagen en mijn wereld te vergroten. En door meer te leven heb ik mijn lichaam nodig! Zo simpel is het ;-) Voor mij voelde het veilig, om meer vanuit de psyche te leven. Ik zag dit als mijn droomwereld, waarin ik het fijn vond alle kanten op te kunnen met mijn verbeelding. Ik was bang dat ik deze vrijheid kwijtraakte, wanneer ik helemaal in het hier en nu zou zijn.

 

Grappig eigenlijk. Ik doe nog steeds hetzelfde, maar dan net op een ander vlak. Op het moment kan ik veel bezig zijn in mijn hoofd, met hoe ik deze vrijheid in mijn werkleven en persoonlijke leven kan creëren. Het droombeeld van plaats onafhankelijk  werken en leven, zie ik helemaal voor me. Voor mij is dit leven in vrijheid, waarbij de elementen van het leven onmisbaar zijn.

 

Herken jij de hierboven genoemde thema’s in je eigen leven? Wat mag er in jouw leven geheeld worden? Vragen om eens bij stil te staan :-)
Mocht je hier vragen over hebben, je mag altijd contact met me opnemen of een reactie hieronder plaatsen.  

 

 

 

 

Mijn week in foto’s #5

Mijn week in foto’s #5

Van afgelopen week heb ik maar een paar foto’s, dus daar moeten we het mee doen ;-) Naast dat ik aan het begin van de week niet vooruit te branden was (ondanks vroeg opstaan, gezond eten en noem maar op), was het wel een leuke week. Bij deze dus mijn week in foto’s. Kijk en lees je weer mee?

 

Zo ben ik met een vriendin naar de sauna geweest (Fitland Leiden, naast het centraal station), tijdens de badkleding-mag-dag ;-) Het leuke van deze sauna is dat je een geweldig uitzicht hebt over Leiden. Ook zie je in de verte de duinen en Den – Haag (dachten we)! Ik ben hier nu vaker geweest en ik moet zeggen dat het uitzicht de sauna leuker maakt. Wanneer het niet zo hoog had gelegen, had ik het een stuk minder gevonden.

Mijn week in foto's #5

Foto: www.treatwell.nl

Mijn week in foto's #5

Ook at ik weer lekkere en gezonde ontbijtjes (en andere maaltijden natuurlijk).

Mijn week in foto's #5

Vond ik het weer tijd voor gezellige kaarsjes.

 

Woensdag zat ik een gedeelte van de dag in de bieb, samen met een vriendin. Zij aan haar onderzoek, ik aan een artikel over ‘Je kunt meer dan je denkt‘ (voor de website van UWV Perspectief)In de binnentuin van de bibliotheek hielden we pauze. Ik zal hier binnenkort wel een foto van laten zien, erg mooi!

 

Ook kocht ik wat nieuwe spulletjes voor in mijn kamer:

Mijn week in foto's #5

Deze vaas kwam ik bij de Wibra tegen. Die ik overigens alweer verplaatst heb, ik vond ‘m te groot voor op de houten plank.

 Mijn week in foto's #5

Een leuk vogeltje (muursticker) die ik bij PLUUM kocht. Hij is neergestreken op een klapdeurtje van mijn inbouwkast.

http://www.pluumwinkel.nl/

En zaterdag ben ik ook nog naar de IKEA geweest, terwijl het heel mooi weer was! Oeps… En dit keer ook weer met een vriendin ;-) Voor nu is het ook wel weer even mooi geweest, met het kopen van spullen voor in huis. Ik ben immers op de minimalistische tour.

Een schitterend kind - gedicht

Ook schreef ik een gedichtje over ‘Een schitterend kind’. Die kun je hier teruglezen. 

 

Donderdag werkte ik aan mijn blog op Dé Plek (flexwerkplek). Vrijdagavond met mijn zusje sushi gemaakt + film gekeken en zondag ging ik naar zee. Dit keer weer met een andere vriendin. Wat een vriendinnen week!

 

Ik moet er wel bij zeggen, dat het lijkt alsof ik een perfect beeld schets van hoe mijn weken eruit zien. Nu is het ook wel zo dat ik een leuk leven leid, naast de wat minder fijne momenten (die er ook zijn). Deze kan ik omschrijven als zware vermoeidheid, het gevoel hebben alleen maar te willen slapen, vocht vast houden (vooral met dit warme weer) en snel overprikkeld zijn. Ik ben dus ook heel dankbaar voor alle mooie momenten die ik mee mag maken, ook al kosten deze vaak erg veel energie. Toch vind ik dit het waard. Dan is het maar zo dat ik de dag erna rustig aan moet doen. Het hangt er ook vanaf wat ik doe, want vaak kunnen dingen juist ook energie geven. 

 

Workaway

 

Afgelopen week heb ik besloten vanaf september 1 a 2 maanden weg te gaan. Ik koop een enkele reis (zoals ik dat laatst ook gedaan heb) en ik zie wel wanneer ik terugkom ;-) Aangezien ik niet de financiële middelen heb om zomaar weg te gaan, maakt Workaway dit wel mogelijk. Voor kost en inwoning werk ik 4 – 5 uur op een dag, 5 dagen in de week. Het gaat vaak om werken op een boerderij, meehelpen in een Bed & Breakfast, verzorgen van dieren etc. Ik kan kiezen uit bijna alle landen van de wereld. Op het moment weet ik nog niet waar ik naartoe ga, dat ga ik de komende tijd uitzoeken :-)
Waarom ik dit ga doen? Ik heb op het moment een sterke behoefte om voor een langere tijd in het buitenland te wonen, werken en reizen. Ook om mezelf te ontwikkelen, buiten de landsgrenzen van Nederland. Aangezien Workaway veel mogelijkheden biedt, kan ik werk kiezen wat voor mij te doen is qua energie. Daarnaast kan ik voor Schitterend Leven blijven werken, door middel van fotografie, schrijven, tekenen en verhalen verzamelen / vastleggen in woord en fotografie!
Later meer hierover
.

 

Zo, dat was het wel weer voor deze keer ;-) Tot volgende week!

 

Mijn week in foto’s – Rust en balans

Mijn week in foto’s – Rust en balans

Het was weer mijn eerste week in Leiden, na de vakantie in Italië en Oostenrijk. Volgens mij moest ik nogal omschakelen, want ik ben bijna de hele week duizelig geweest. Hierdoor werd ik beperkt in de dingen die ik wilde doen en gepland had staan. Ik heb een aantal afspraken moeten afzeggen en ben wat eerder naar mijn ouders gegaan. Kortom, in deze blog mijn week in foto’s, met de thema’s rust en balans.

 

Een week van rust en balans

 

Afgelopen week heb ik weer even de teugels aangetrokken, op het gebied van voeding. In de vakantie had ik een ander voedingspatroon, die niet heel goed voor me was ;-) Ik had dus ook des te meer zin om me weer bewust te zijn van wat ik in mijn mond stopte. Ondanks mijn vermoeidheid en duizeligheid, ging me dit goed af en zat ik wat dat betreft goed in mijn vel.

 

De week dat ik in Italië en Oostenrijk was, heeft me blijkbaar meer energie gekost, dan ik verwacht had. De man met de hamer sloeg toe, de dag na thuiskomst. Vaak denk ik dat ik veel aankan en maar door kan gaan. Maar ja, dat is een grote gedachte. Het daadwerkelijk kunnen opbrengen, is een ander verhaal. Dat ik op een middag het cortisol-hormoon vergat en hier pas in de avond achterkwam, heeft vaak een langere nasleep dan dat ik me bewust ben. Ook op reis kan dit gebeuren en dan lijkt het alsof ik er nog meer mee word geconfronteerd. Het gevoel kwetsbaarder te zijn, kan me op zo’n moment even angstig maken.

 

 

Mijn week in foto's - Rust

Klik hier voor de link. Ik kwam deze afbeelding tegen op Pinterest. Vind het wel toepasselijk, gezien het thema van deze week ;-)

 

Het was een week van gezonde voeding (in het weekend liet ik dit wat los), afspraakjes met vrienden om weer even bij te kletsen, verjaardag van mijn zusje, meubels in mijn kamer verschoven voor meer gezelligheid, rust en tijd voor mezelf (omtrent het thema ‘zelfwaardering’), bloggen en ideeën uitwerken en ik heb veel familie gezien. 
Eigenlijk was het best een leuke week, ook al wilde ik liever nog in de bergen zijn! Ik denk dat ik met mijn hoofd nog te veel daar aanwezig was, waardoor ik niet met mijn beide voeten op de grond stond. Niet voor niets dat ik me draaierig voelde ;-)

 

Mijn week in foto's - Rust

Havermout-ontbijt met kiwi (gold), pure chocola, banaan en kokosrasp.

 

Mijn week in foto's - Rust

En de volgende dag nog zo’n ontbijtje.

 

Mijn week in foto's - Rust

Koken!

 

 

Mijn week in foto's - Rust

Avondeten: Wrap met groenten.

 

Wanneer ik wraps eet, maak ik deze over het algemeen zelf. Ten eerste: ik bepaal zelf waar ik het beslag van maak, zonder allerlei toevoegingen en ten tweede: het is nog veel lekkerder! Bovenstaande wrap heb ik gemaakt van speltmeel, gecombineerd met boekweitmeel, water en wat Keltisch zeezout. Water kun je natuurlijk ook vervangen door (amandel, haver of rijst) melk en je kunt eventueel nog een ei toevoegen.
De wraps had ik belegd met mayonaise, knoflook, ui, rucola, rode paprika, cherry tomaatjes en spirelli (oftewel sliertjes) van courgette.

Kortom, dat was een lekkere en voedzame maaltijd!

 

Kamer verbouwen

 

Een van mijn hobby’s is het gezellig maken van mijn huisje. Vaak wanneer ik een tijdje van huis ben geweest, heb ik de behoefte om meubels te verplaatsen. Ik heb op die momenten zin in een nieuwe energie en sfeer in huis. Zo ook dit keer! Laatst was mijn bed al aan de beurt (kwartslag gedraaid) en nu nam ik het leefgedeelte onder handen. Het leek me wel eens leuk om mijn bank op de plek van de tafel te zetten en vice versa.
Ik kan je zeggen, het is veel fijner zo. Het lijkt ruimtelijker en het voelt meer ontspannen aan. Binnenkort komt er een blog online, waarbij ik je een kijkje geef in mijn ‘tiny house‘.

 

Mijn week in foto's - Rust

Een hoekje in mijn kamer.

Onderstaande drie dingen waren van toepassing op deze week. Ik wil me er vanaf nu ook bewuster van zijn, dat geduld, vertrouwen en acceptatie leiden tot een rustiger leven!

 

Mijn week in foto's - Rust

 

En tot slot, ik logeerde twee nachtjes bij mijn nicht en dat was weer gezellig! Zij hebben zo’n mooi uitzicht vanuit de keuken / tuin, alleen daarvan kom je al tot rust! :-)

 

Mijn week in foto's - Rust en balans

Mijn week in foto's - Rust en balans

 

Bovenstaande afbeelding komt uit het boek Je kunt je leven helen van Louise Hay. Mijn nicht heeft dit in de kast staan en ik ben er wat uit gaan lezen. Het sprak me gelijk aan en heb voor mezelf wat affirmaties opgeschreven. Ik hoop het boek binnenkort aan te schaffen en dan zal ik er meer over vertellen!