Keuzes maken
Keuzes maken; niet een van mijn favoriete dingen, als ik eerlijk ben. De periode waarin ik voor een duidelijke keuze stond, was in 2005. Het ging al ruim een jaar niet meer goed op school. Ik was veel thuis door vermoeidheid, hoofdpijn en overprikkeling, naar aanleiding van de gevolgen van een zeldzame hersentumor. Ik zag het allemaal niet meer zitten, totdat ik hoorde over het speciaal onderwijs in Arnhem! Het enige wat ik dacht, ‘’Dit is nog mijn enige kans om mijn havo af te maken’’. Door al mijn beperkingen kon ik het reguliere onderwijs niet meer volgen. Wat was ik blij dat er nog een mogelijkheid was! Ik kan recht uit mijn hart zeggen dat dit de beste keuze ooit was. Ik begon weer op te bloeien, ontmoette mensen die in hetzelfde schuitje zaten en kreeg mijn zelfvertrouwen weer terug. Ik voelde me niet ‘anders’ en ik heb me in deze drie jaar heel veilig gevoeld.
Hier had ik ook al vroeg de keuze gemaakt om voor de studie ‘kunstzinnige therapie’ naar Leiden te verhuizen. Mijn keuze stond muurvast en mijn focus was helder. Het laatste jaar van de havo heb ik zelfs ‘’De rol van de antroposofie in de kunstzinnige therapie’’ onderzocht. Ik was dus goed voorbereid ;-) Een grote overstap. Vanuit een hele beschermde omgeving, naar een stad aan de andere kant van het land waar ik niets of niemand kende. Toch was ook dit een stap in de goede richting.
In zeven jaar tijd
Ruim zeven jaar later sta ik op een heel ander punt in mijn leven. De afgelopen jaren heb ik heel wat kennis, ervaringen en ontwikkelingen opgedaan en doorgemaakt. Ik voel nu dat ik dit mag inzetten en integreren in datgene waar mijn hart écht ligt. Ik wil dit alles meenemen gedurende mijn levensweg. Ik maak daarbij iedere dag gebruik van de tools die ik heb mogen ontvangen. Dit voelt heel rijk en ik ben dankbaar dat ik dit mag ervaren. Het heeft heel wat moeite gekost, zoals je ook kunt lezen in mijn blog ‘’Hoe mijn leven begon te schitteren’’. Maar toch, ik ben nu daar waar ik hoor te zijn. En eigenlijk is dat voor ieder mens zo. Hoe je nu in het leven staat en de dingen die je nu mee maakt (of dit nu verdrietig is of juist leuk), het is is zoals het is. Ik heb geleerd om de situatie eerst te accepteren, het er te laten zijn. Alsmaar vechten of tegen de stroming in zwemmen, kost alleen maar moeite en kostbare energie.
Ik weet het, het is vaak knap lastig om los te laten en je over te geven aan het moment van ZIJN. Toch kan je leven van hieruit een andere wending aannemen. Je wens om te stoppen met je baan en voor je passie te gaan of uit je relatie te stappen die alleen maar negativiteit met zich meebrengt… Het zijn allebei voorbeelden van loslaten en daardoor verder gaan in een andere koersrichting. Ik kan je zeggen, dit voelt als een opluchting. Alsof je weer kunt ademhalen en gaat leven!
Zoektocht; wat wil ik nu echt?
Mijn zoektocht vanaf mijn jonge leven tot nu, draagt bij aan de totstandkoming van Schitterend Leven. Mijn persoonlijke ervaringen, kennis uit boeken en vanuit de mensen om me heen, hebben me gevormd tot wie ik nu ben en in datgene wat ik wil uitdragen.
Als Kunstzinnig therapeut zijnde, leek het me wel zo logisch om iets te gaan doen vanuit dit vakgebied. Zo ben ik ook mijn eigen praktijk gestart voor mensen geconfronteerd met kanker. Gaandeweg kwam ik mezelf hierin tegen en begon me af te vragen of dit nu echt was wat ik wilde!? Ik vond het mooi om me in te zetten voor deze doelgroep, maar wilde ik het wel op deze manier? Zoals ik mezelf in het reguliere onderwijs tegenkwam, zo liep ik weer tegen diezelfde muur aan, in de periode na mijn studie kunstzinnige therapie.
Ik heb afgelopen jaar gebruikt om mezelf hierin terug te vinden en me bezig te houden met de vragen ”Wie ben ik, Waarom ben ik hier op aarde, Wat zijn mijn kwaliteiten etcetera”. Gaandeweg begon mijn leven schitterende vormen aan te nemen en zo ontstond Schitterend Leven. De wereld ligt voor me open… :-)
Wat zijn voor jou kleine en grote schitteringen in het leven? Heb jij hier invloed op? Ik lees het graag hieronder terug :-)
Mooi verwoord!
Voor mij is het het omgeven zijn door de mensen van wie je houdt, de dieren, het buiten zijn in de natuur. Wanneer je merkt dat je een ander kunt helpen, soms alleen door te luisteren of samen te lachen. En vooral wanneer je merkt, dat er een prachtige vredige stilte in je huist.
Wat mooi :-) Welk gevoel roept het bij je op, wanneer je iets voor een ander kunt betekenen?