Tijd is een interessant fenomeen. Worden we erdoor geleefd en voelen we stress over de tijd die we nog hebben? Wát doe je met de tijd die je is gegeven? Een artikel over de diepere betekenis ervan, geschreven vanuit eigen ervaring. 

 

Waarschijnlijk zijn het vragen waar je (on)bewust wel eens mee bezig bent. Thema’s als ‘Hoe deel ik mijn tijd het liefste én het meest efficiënt in’, daar heb jij vast ook wel eens te maken.

 

Ik vind het een mooi iets: we hebben tijd gekregen om te leven, om eigen keuzes te maken. Tijd om iets met onze kwaliteiten te doen en daardoor van betekenis te mogen zijn. Tijd om lief te hebben, waardoor de wereld steeds iets mooier wordt. 

 

Het is ons gegeven, we hebben de kans gekregen om geboren te mogen worden op aarde. Waarom dan niet jouw kostbare tijd op een waardevolle manier besteden?

 

We hebben allemaal genoeg, maar deze waardevolle tijd kan ook zo voorbij zijn. Dus daarom, gebruik haar zorgvuldig. Spijt is het laatste dat je zou willen. Zoals Jelle van sochicken.nl mooi beschrijft: tijd is een luxe. Met dit in je achterhoofd, laat je dan jouw leven aan je voorbij gaan?

 

Tijd

Tijd

Als jong kind was ik al veel met dit onderwerp bezig. Zingeving, de betekenis van ons bestaan… Een aantal jaar later, kreeg ik te horen dat ik een tumor in mijn hoofd had. Ik begon van de een op de andere dag heel bewust om te gaan met mijn leven. Ik wist toen niet hoe het verder zou gaan, of ik nog wel bij zou komen vanuit de operatie én of ik daarna nog wel in staat zou zijn om zelf mijn keuzes te maken.

 

De tijd die me werd gegeven, voelde aan de ene kant kwetsbaar en onzeker. Aan de andere kant genoot ik intens van die korte periode die vooraf ging aan de operatie. Ik voelde eenheid / verbondenheid en daarbij ervoer ik een enorme innerlijke kracht. Vanaf die tijd leek het alsof ik een liefdevol duwtje kreeg, om op eigen benen te mogen staan.
De eenzaamheid die ik de jaren ervoor voelde, mocht ik met beide ogen aankijken. De innerlijke kracht die vanaf mijn 14e in mij gezeteld was, stond recht tegenover deze eenzaamheid en angst. Denk maar niet dat ik stond te jubelen om met dit stuk in mezelf aan de slag te gaan. Angst dat de tijd nog maar heel even zou duren (en tegelijkertijd bang voor de oneindigheid). Irreële angsten, maar die wel duidelijk ergens vandaan kwamen.

 

Alsof ik een liefdevol duwtje kreeg, om op eigen benen te mogen staan.

 

De afgelopen 14 jaar ben ik bewust gaan ervaren wat mij de ogen doet openen, mijn leven laat vertragen en ik mijn eigen stappen ben gaan zetten. Door zelf te vertragen, lichter te denken en leven, gaat de tijd niet met me aan de haal. Die eenzaamheid die in eerste instantie zo rauw aanvoelde, is overgegaan in rust, kracht en creativiteit. De leegte is niet meer die angst waar ik niet mee wist om te gaan. Het is de kracht en de rust, die mijn leven laat zijn. Ik hoef niet te hollen of tegen de stroming in te rennen. We hebben allemaal evenveel tijd gedurende een dag. Doordat we allemaal maar druk, druk, druk zijn, lijkt alles aan ons voorbij te vliegen. Vertraag, observeer en word je bewust van jezelf en je omgeving. De tijd zal het (je) leren ;-)

 

Kortom, maak je ruimte voor dat wat belangrijk is voor jou? Waar gaat onbewust jouw aandacht naartoe? Wanneer je dat in kaart hebt, weet je beter waar je naartoe wilt en wat je mag gaan veranderen.
Ben je geïnteresseerd in dit onderwerp en zou je er meer over willen lezen? Dan raad ik je dit mooie boek aan: ”Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt”. Geschreven door Haemin Sunim.| Een boek over rust vinden in een drukke wereld.